1 Nisan 2014  Salı

Üçkuyular – Alsancak – Aliağa – Bergama – Kozak yaylası

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

 

Yüzün

Yüzün müdür acaba yolumu dolaştıran?

Acının bu solgun haritasında,

Kendime yeni duraklar bulduğum.

Ulaştığım ıssız dağ doruklarında

Yüzün müdür hep sorular sorduğum,

Bakışının titrek aydınlığında?

Aslında ne bulunur bir gezginin yanında

Kendi yüzünden başka,

Hüzünle bileyen direncini.

Bir suyun ürpermiş aynasında

Apansız gözgöze geldiğim.

Ayakları ayaklarıma bitişik

Kımıltısız bir gövdeyle rüzgârın sildiği.

Bir bulup bir kaybettiğim

Yani bir gezginin hep gittiği,

Senin yüzün benim yüzüm değil mi?

Metin Altıok

 

Menderes deltası turundan döndükten sonra 1 hafta dinlendim. Turda Dilek yarımadasının dağlarında dolaşırken arka tekerleğimde 2 tane jant teli kopmuş, onları yedeği ile değiştirip akort ayarını yaptım. Dinlenirken Çanakkale şehitlerini anma bisiklet turu hazırlıklarına da başladım. 1 Nisan da metro – izban ile Aliağa’ya gidip tura oradan başlayacaktık. Dönüş te tur bitimi Pazartesi günü İzmir’e doğru yola çıkmayı planlıyordum. Facebook ta etkinliği açtığımda 30 kusur kişi geleceğini işaretlemişti. Tabi ki ben buna kanmadım. Kesin gelecek olanlar beni telefon ile arayıp geleceğini bildirdi. 12 kişi kadardık. Bakalım Aliağa da kaç kişi olacağız. O kadar sponsor olmasına rağmen, üstelik üniversite yerleşkesinin bahçesine sadece çadır kurma parası olarak 20 TL katkı payı hoşuma gitmese de Şehitlere saygıdan dolayı istemeye istemeye  yatırdım. Yeme içme kendimize ait üstelik. Neyse Şehitlere saygı turundan sonra dönüş için dengesiz arkadaşım İrfan ile daha değişik rotalardan İzmir’e dönmeyi planladık. O yüzden dönüşte herkes kendi gelecek diye bildirdim etkinlik sayfasında. Çanakkale’ye gitmek isteyen Antalya Manavgat tan Mustafa Sayan facebooktan geleceğini söylemişti. Kendisi dönüşte katılacaktı İzmir’e kadar ama dönüşü iptal edip kendi programımızı yaptığımız için bize İzmir den katılacağını bildirdi. Telefonları birbirimize vererek daha iyi tanışıp arkadaş olmuştuk bile Mustafa ile. Son günlerde madem geliyorsun İzmir’e Aliağa dan başlayacak olan tura Aliağa dan katılmasını söyledim. Çanakkale otobüsünde binecek olması iyi olacaktı. Direk Aliağa da inip bizi bekleyecekti.

Hazırlıklarımı yapıp tur çantalarıma gerekli olan eşyalarım yükledim. 1 Nisan günü sabahın erken olmayan saatlerine evden yola çıktım. Doğanın 1 Nisan şakası olmadığından hava açık ve masmaviydi. Güneşin pırıltıları baharda açmış çiçeklerin üzerine vurmaya çoktan başlamıştı. Aliağa da başlayacak olan turumuz için metro ile gidecektim. İzmir de metroya hafta içi saat 09:30 da bisikletleri alıyorlar. Ben de acele etmeden evden 08:30 da çıktım. Güzel havada ağırdan pedallamak İzmir de olmaktan kaynaklanıyor olmalı. Yola çıkar çıkmaz beni yıllardır taşıyan ve taşıyacak olan KUZ çiçeklerin yanında mutluydu.

Alsancak’ta metroya doğru giderken dernekten arkadaşım Ali Burus ile karşılaştım. Saat henüz 09:00 olması beraber birer çay içmemize engel değildi. İş yerine yakın bir kahvede çaylarımızı sohbet ederek içtik. Uzun zamandır görüşmemiştik Ali ile, birbirimize anlatacak epey konu birikmiş. 09:25 te izin isteyerek metro istasyonuna doğru hareket ettim.

Saatimiz gelince 2 kez bileti basıp içeri girdim. Selçuk’tan Kenan Yıldırım  ile buluştum. 1 hafta önce Menderes deltası turunda tanışıp kahve içmiştik. Kendisi bankada işi olduğundan tekrar dışarı çıktı. Can Küçükler ve Can Çıtak ile metroya bindik. İki Can yan yana. Dilek tutarken elçek resmimizi çekiyorum üçümüzü metronun içinde.

Vagona bisiklet ile bindiğimizi gören metro sürücüsü kapıların açılıp kapanmaması için iptal edip cama da uyarı levhası asması beni şaşırttı doğrusu. İlk defa böyle bir uygulama ile karşılaştım. İzban yönetimini kutlamak gerek. Artık Aliağa’ya kadar bizi kimse rahatsız etmeden gidecektik. Cama yapışmış uyarı levhasında; Kullanım dışıdır, lütfen diğer kapıları kullanın diye yazıyor. Ayrıca iki yana ok yönlendirme işareti da var.

1 saat 5 dakikada Aliağa’ya vardık. Metrodan inip bisikletleri merdivenlerde taşımak gerekti. Yardımlaşıp bisikletleri taşıdık çıkışa. Bizimle gelen bir kaç kişi ve saat 11:00 e kadar bekledikten sonra hep beraber bir resim çekildik.

Çanakkale turuna katılanlar ; Can Küçükler, Selahattin Tavkaya, Davut Şaşal, İrfan Özden, Mustafa Sayan, Urim Babacan, Baattin Şimşek, Can Çıtak, Aycan Çolpan, Metin Sadıç. Selçuk’tan gelecekler bizi yolda yakalayacaklar. Kenan Yıldırım, Ali Kantarcı, Onur Pınar. Bir de Kuşadası’ndan Ege Ertaş. Resimde 10 kişiyiz.

Saat 11:00 ‘e kadar bekledik, başka gelen olmadığı için 11.05’te hareket ettik. Havanın güzelliğinden aldığımız enerji ile yol hızla akıp gidiyor. Solda deniz ve yazlık evler görünüyor.

Aliağa’dan çıktıktan sonra ilk köy olan Çaltıdere köyüne vardık. Köy evleri tek katlı ve bahçeler arasında kaybolmuş, sadece caminin minaresi görünüyor.

Elçek ile yolda giderken arkadakilerle birlikte çekiyorum bir poz.

Tur arkadaşlarımı yakalayabildiklerimden bir kaçının resmini çekiyorum. Mustafa Sayan bisiklet sürerken arka yandan çekiyorum.

İrfan’ı da çekiyorum aynı şekilde.

Bu da Selahattin Tavkaya.

Baattin Şimşek.

Bu da tek kadın bisikletçi Aycan Çolpan. Resmini çekerken bana gülerek poz veriyor.

Bu da Çınarlı meslek lisesinden arkadaşım Metin Sağdıç.

En gencimiz Can Çıtak.

Bu da arkadaşım Can Küçükler, beraber çok uzun bir tur yapmıştık geçen yıl.

Yenişakran’da çay molamızı veriyoruz. Burası kamyoncuların sürekli durdukları yer. Çay hem ucuz hem de taze içebilirsiniz. Bisikletler park etmiş, kahvede çay içerken. Bu arada Selçuk’tan gelen arkadaşlar bize yetişti.

Bergama’ya kadar yol neredeyse düz ve asfalt kaymak gibi. Grup halinde neşe içinde sorunsuz gidiyoruz. Asfaltın kaymak gibi olması kaçınılmaz olarak hızımızın biraz yüksek olmasına neden oluyor.

Tabelada yazdığına göre Bergama 27, Çanakkale 250 Kilometre. Gerçi Çanakkale’ye araba yolundan biraz saparak gideceğimizden tabeladaki Kilometrenin önemi yok bizim için.

Tabelada yazdığına göre Kazıkbağları köyüne geldik.

Öğle zamanı Bergama’ya vardık. Varmadan önce Selçuk’tan gelenler bize yetişip gruba katıldı. Hep beraber Bergama’nın çarşısına bisikletlerimizi sürdük. Daha önce haberleştiğim Bergama’dan bisikletçi İbrahim Toprak telefonla haberleşerek çarşıda buluşmaya karar veriyoruz. Bergama şehir içinde giden bisikletçiler, araç trafiği içindeyiz.

Tepede Bergama antik kenti görünüyor. Duvar dibinde top çam ağacı tek başına, yanında da sütunlar konulmuş.

Kozak yaylası yolunun başladığı yerde cami avlusunda Çınarlı kahvede öğle yemeği için mola veriyoruz. İrfan bisikletlerin yanında poz veriyor bana.

Bergamalı iki genç bisikletçi bizleri görünce bisikletleri ile akrobasi hareketler yapmaya çalışıyor. Ön tekerleği kaldırıp öyle sürüyor bize hava atarak. Kim daha çok ön tekerleği havada bisiklet sürecek diye yarış bile yaptılar. Gençlerin enerjisi müthiş.

Bu da ikinci genç, ön tekerleğini kaldırmış bisikleti sürüyor.

Çocuklar bize bisikletleri ile hava attıktan sonra Efe heykelinin dibinde oturup dinleniyor.

Bergamalı bisikletçi ve çocuklarla resim çekiliyoruz. Beş büyük, üç çocuk.

Herkes karnını doyurdu Çınarlı kahvede. Bergamalı İbrahim Toprak, Engin Kuduğ, İsmail Kurt, ve Metin Tolga ile oturup sohbet ediyoruz bir süre. Dışarda yemeğini yiyenleri beklerken İbrahim Toprak bize Kozak yaylasında kamp yapacağımız yere kadar yolu tarif ediyor. Aslında bizimle Kozak yaylasına kadar eşlik edecek. Kozak yaylasında Yayla Cafe işletenlerine de haber verdi telefonla geleceğimizi. 9 Kişi masa etrafında oturmuş haldeyiz kahvenin bahçesinde.

Herkes toplandıktan sonra İbrahim toprak öncülüğünde yola çıkıyoruz. Sağ yamacımızda Bergama Akropol kalıntıları ve akan çay yanında gidiyoruz.

Bergama kalesi ve antik kentin olduğu yer tepede.

Bergama’dan çıkıyoruz, gördüğünüz gibi ateşli silah kullanan sapıklar zevk için tabelaya durmadan ateş etmişler ve A – M harflerini vurarak katletmişler. Zavallı A ve G harfleri. İyi ki yolda giderken bizi hedef alıp ateş etmiyorlar.

Tabelada Ayvalık 61 Kilometre yazıyor. Yani bize her yer Trabzon. (Trabzon il palkası 61)

Dere aşağı akıyor biz yukarı tırmanıyoruz. Derede çınar ağaçları.

Küçük köylerden geçiyoruz birer birer, Ağaçlar çiçek açmış, dere boyunca çınarlar ise yapraklarını yeni açmakta. Bir iki haftaya kadar ortalık yemyeşil olur. Tabela solda Kapukaya köyünün olduğunu gösteriyor.

Ağaçlar beyaz çiçekler açmış baharı karşılıyorlar.

Çay üzerinde köprüden geçeceğiz, karşıda İncecikler köyü görünüyor. Dere içinde çınar ağacının ardında caminin minaresi kendini göstermiş.

Bergamalı bisikletçi dostlarımızın bir kaçı buradan geriye dönüyor. Kendilerine teşekkür edip uğurluyorum Bergama’ya. Biz tırmanmaya devam… İki kişiyi geri dönerken selamlıyorum.

Önde iki kişi tırmanıyor çam ormanı içinde.

Kozak yaylasın meşhur çam fıstığı ağaçları görünmeye başladı. Yaylada binlerce çam fıstığı koruları var. Köylünün geçim kaynağı çam fıstığı.

Yol boyunca bir çok çeşme görmek mümkün, her taraftan su fışkırıyor adeta. Yanınızda su taşımaya gerek yok. Çeşme başında sık sık su molası veriyoruz. Nisan ayında olmamıza rağmen tırmanış bizi terletmeye yetiyor.

Arada yol eğimi iyice dikleşiyor, çıkmaya devam. Vadide kıvrılarak giden yol ve tırmanan bisikletçiler.

En arkada ben toplaya toplaya yaylaya doğru grubu götürüyorum. Arada nefes almak için kısa molalar vermeden olmuyor.

Bazen öne geçip tırmanan arkadaşları çekiyorum.

Tırmananlar önümden geçip gidiyorlar yukarı doğru. Arkalarından çekiyorum bir poz.

Can çıtak tam yanımdan geçerken çekiyorum.

Bir tek Mustafa da ön tekerlekte bagajı var benim gibi. Mustafa kendi temposunda çıkıyor. Diğer arkadaşlar da kendi temposunda çıkıyor. Grup iyi uyum sağladı, sorunsuz çıkıyoruz. Mustafa’nın çantaları kırmızı renkte, arka çantalarında ay – yıldız basılı.

Grubumuzun çiçeği, tek kadın arkadaşımız Aycan. O da sorunsuz uyum içinde tırmanıyor. Geçerken bana el sallıyor.

En sonda Aycan vardı, o geçtikten sonra ben de arkalarından gitmeye başladım.

Çay bir sağımızda..

Bir solumuzda. Ortada köprü gibi bir şey de yok.

Mesire yerinde mola vermiş arkadaşlar. Geçen yıl Şafak Omaç bize burada kekik çayı ısmarlamıştı. Çıplak çınar dalları arasından bisikletler ve arkadaşlar görünüyor.

Orman işletme müdürlüğü girişe tabela koymuş. Adı da Çınarlı mesire yeri.

Çayın içinde yaylada üretilen bal katarak kekik çayı bize doping oluyor. Bergama insanları buraya piknik yapmaya geliyor. Hafta içi olduğu için ortalık sakin. Havalar biraz ısınsın oturacak yer bile bulamazsın. Burada Ormancı çeşmesi var. İki tane çeşme şarıl şarıl akıyor.

Bal kavanozları dizelenmiş alıcılarını bekliyor tezgahta. Bisikletler ileride park etmiş.

Masalara oturup kekik çaylarını içiyoruz. Masada beş kişi var.

Mesire yerinde bir de çağlayan var. Gerçi insan yapımı bir set ile oluşmuş ama mesire yerine de uymuş küçük çağlayan. Bu kış pek yağış olmadı, kurak geçmesi nedeni ile çağlayanda su miktarı az. Geçen yıl Nisan sonunda gürül gürül akıyordu. Suyu da buz gibi, ayakları donduruyor.

İyice yükseldik, zirveye az kaldı. Yükseldikçe ağaçların boyları da yükseliyor.

Hala çıkmaya devam ediyoruz, arkadaşları son yokuşları çıkarken çekiyorum.

Hava kararmadan önce yaylaya varıyoruz sonunda. Çamların altına çadırları kurup akşam yemeğini pişirmeye başladık. Yokuş bizi biraz yordu, kurt gibi acıktım. Yemeğim makarneks ve ton balığı. Çadır önünde üç kişi oturmuş yemek yapmak için hazırlık yaparken çekiliyoruz. İrfan, Aycan ve ben.

Makarna tencerede pişerken İrfan da çelik bardağı ile çay içerken çekiyorum. Arkada bir bisiklet sehpasında park etmiş.

İki mavi çadır yan yana, biri koyu, biri açık mavi.

Yemekten sonra kahve içmeden olmaz. Keyfimizin Kahyası öyle istedi, biz de keyfini bozmadık Kahyanın. Zaten bozmaya da gerek yoktu. Yaylada Kahyanın her isteği yerine getirilir. Ocak üstünde cezvede kahve pişerken, yanımda İrfan var.

Yayla Cafeyi işletenler Yukarı Bey köyünün girişimci kadınları. Emine abla ve yanında Esma, Selma ve Fatma. Dördü de cafeyi işletiyor. Haberli oldukları için bizleri bekliyorlardı. Göveçte kuru fasulye yapmışlar kuzinenin üstünde. Yemediğime pişman oldum fasulyeyi. Neyse başka zaman yerim artıkın.

Çaylarımızı kuzinenin başında ısınarak içmeye başladık. Hava da serinlemeye başladı yaylada. Sıcak çaylarımızı cafeyi gece bekleyen Hüseyin ağa ile sohbet ederek geçirdik. İnsan sobanın başından hiç kalkmak istemiyor. Sıcağı görünce mayıştım doğrusu. Kuzine üstünde su güğümü ve duble çay bardağı, içinde çay var.

Uyku ağır basmaya başladığında çadırlara çekilip yaylanın temiz çam kokusunda derin bir uykuya daldık.

Bu gün yaptığımız yol yaklaşık olarak 80 Kilometre civarı.

Aşağıda yaptığımız yolun haritası