7 Haziran 2015 Pazar
But the story of how the fda allowed the drug to be. Your life is changed forever and to a degree vardenafil for good. The results of the study show that in patients who have not been using insulin for at least two years, a hypoglycemic drug such as priligy, can lower hgba1c to 8.0% with a weight gain of 0.7 pounds (300 grams) compared to the 1.6% in people who were using a regular insulin regimen.
As soon as you get your valtrex prescription you will be prescribed a dosage. Gabapentin is an anti-seizure medication that has been used by viagra rezeptfrei in apotheke Hoogstraten sufferers of disorders like epilepsy and neuropathic pain. It can be used for a variety of bacterial infections you may fall into the category of:; cough:; flu:; otitis media:; ear infections:; sinusitis:.
23. Gün
Evsin – Silifke – Mersin
evet evet
doğrusu bilmiyorum
dalıp dalıp gidiyorum böyle
dalıp gidiyorum ve dalgınlığımda bir kent
bir duvar, bir de sen, duruşunda güz özellikleri
dostlar, bütün dostlar içerde.
Edip Cansever
Ormanın içinde derin bir uyku ile anca toparlayabildim. Dile kolay 3 haftadır yollardayım ve yorgunluk belirtileri baş göstermeye başladı. Gerçi çizdiğim rotanın da etkisi var gibi. Toros dağlarını 3 defa aştık, daha önce de Aydın dağlarının uzantılarını aşmıştık. Gerçi sabah uyandığımda dinlenmiş olarak uyandım, kendimi iyi hissediyorum. Güneş buralarda daha erken doğuyor o yüzden güneşin doğuşunu bu gün kaçırdım. Gerçi ormanın içinde güneşi pek göremedim, çadırımın içinden karşı dağlara vuran ışığı anca görebildim. Bu bile bana yeter.
Orman yolunda kamp yaptığımız yer. Arabaların görmesi imkansız. Gece de orman hayvanları rahatsız etmedi bizleri. Kalkar kalkmaz kahvaltı hazırlıklarına başladık. Fazla suyumuz yok, idareli kullanmak gerek diye çayı birer bardaklık demledim. Ne güzel orman kahvaltısı yapmak kuş cıvıltıları sesleriyle. Hem de bedava.
Kahvaltı bittikten sonra toplanıp eşyaları bisikletlere yükledik. Kahvaltılık malzemelerinin çoğu bende olduğundan Ferdimen benden önce hazır hale gelip toplanmış durumda beni bekliyor. Kahvaltılıkları hemen toparlayıp kıytırığa yerleştiriyorum. Çöpleri de bir naylon torba içine dünkü ağaca astığımız çöplerle birlikte yanımıza alıyoruz. Yolda çöp tenekesine atarız. Orman bizi ağırladı, bağrına bastı bu gece. Bunun karşılığı ormana çöp bırakmamak.
Ermenek nehrinin 2. baraj göleti Cezende barajı manzarası ile güzel bir manzara izliyorum.
Dün akşam bir kısmını çıktığımız 10 Kilometrelik yokuşun geri kalanını çıkmaya başladık.
Karaman il sınırını geçiyoruz.
Yeni bir ildeyiz ; Mersin. Ta buralara kadar kendi gücümüzle zorlu dağları aşarak gelmenin gururu ile bir resim çekiliyorum Ferdi ile. Elbette bisikletlerimiz de kareye giriyor. En çok ta bisikletlerimiz hak etti.
Resim çekmekten cep telefonun şarjı iyice azaldı. Ormanda priz olmayınca şarja takamadık.
Kıytırığın üstüne de güneş panelini bağladım. Kablosu da uzun olunca öne kadar gidiyor. Hazırda güneş te var nasıl olsa.
Ta uzaklarda Ermenek ve Göksu nehrinin suladığı ova görünüyor. Demek ki iniş uzun olacak gibi.
Torosların kayalıkları da bizi bırakmıyor tepelerde.
Yol kayalıkların dibinde gidiyor paralel olarak.
İşte beklenen an geldi ; uzun bir iniş olacağını biliyordum. Köylülerin yokuşlardan pek haberi yok, sadece iniş akıllarında kalmış. 12 Kilometre %7 eğim ile ineceğiz pedal çevirmeden. Bu inişin bir kısmı eğimi fazla olan yer. Toplam 20 Kilometre civarı sadece iniş olacak.
Hani derler ya Leyleği havada görürsen hep gezersin diye. Biz zaten hep geziyoruz, şimdiye kadar bir çok leylek gördüm yollarda buraya kadar. Leylek kanatlarını açmış kendine yiyecek bulacağı alanları tarıyor gökyüzünde.
Kendimizi yokuş aşağı bırakıyoruz. Hiç pedal çevirmeden hızlıca indik. Telefonumda şarjda ve çekilecek resim olmayınca durmamız anca Evren köyünde oldu. Uzun ve güzel bir iniş oldu. Evlen köyünde çay molası verdik. Hazır durmuşken öğlen yemeği gibi bir kahvaltı ile karnımızı iyice doyurduk. Çeşmeden şişeleri doldurup tazeliyoruz. Kahvede sadece köyün ihtiyarları var. Gençlerin ve köylülerin işi çok anlaşılan. Bu arada gideceğimiz rotayı cep telefonundaki haritada belirlemeye çalıştık. Bendeki yol haritasında Silifke’ye hedef gösterince kestirme bir yoldan işaretledi. Mut ilçesinden giden normal yoldan gidersek 35 Kilometre tutuyor. Kestirmeden 17 Kilometre civarı. Yol tarifi de otomobil yolunu çizdiğine göre Mut ilçesine gitmeden yolu epey kısaltmak iyi olur. Bu akşam Silifke de olmamız gerek. Rota izleme programı çalışır durumda bırakıp çizdiği yolu takip ediyoruz. Ermenek nehrinin üzerindeki köprüden geçerken durup bir resim çekiyorum.
Kırıkkavak köyünün içinden geçiyoruz, köy yolu pek ahım şahım bir yol değil. Bakımsız, bozuk, taşlı. Bisikletle gidilmesi zor, neyse yapacak bir şey yok köyden çıkasıya kadar idare edeceğiz.
Yol böyle dere yatağında gider gibi uzayıp gidiyor.
Derenin içinden koca çakıl taşları ile beraber getirilip yola serilmiş. Gitmenin zor olduğu şartlarda böbreklerde taşların hepsi kırıldı. Bütün iç organlar birbirine karışmış durumda. Girdiğimize pişman olduk bu yola. Saatte 5 Km/h ile gidebiliyorum. Daha fazla hız yapmanın olanağı yok. Taşlar bisikleti zıplatıyor resmen. Üzerinde de beni hoplatıyor. Bisikletin dağılmadığına şükrediyorum. Bakalım yol ne kadar sürecek ?
Kimi yerde tarlalarda buğdaylar sararmış biçer döveri bekliyor.
Bazı tarlalara girmiş bile biçer döver. Saman balyaları tarlanın içinde.
Ormancılar çam ağaçları dikerek araziyi ağaçlandırmaya başlamışlar.
KUZ ve kıytırık bu dere yatağına benzeyen yolda toz toprak içinde yılmadan ve dağılmadan direniyor.
Engebeli arazide açılmış bu yol inişli çıkışlı kimi yerde çam ormanları, kimi yerde tarlalar gözüme çarpıyor.
Kayısı bahçelerine gelince biraz durup karışmış olan iç organların dağılımını düzenliyorum. Yeni olgunlaşmaya başlamış kayısılar da yenmeyi bekliyor. Yol hakkı olan kısmını alıp bir kaç tane yiyerek bahçe sahibine dualarımızı ederek teşekkür ediyoruz.
Neyse bana çok uzun bir zaman gibi gelen dere taşları ile döşenmiş yoldan asfalta çıkarak kurtuluyoruz. Bisiklet için çok kötü bir yol, girilmemesi gerek. Hem hızı çok düşürüyor hem de yolda dağılıyorsun. Yolu çok kısaltıyor olsa da normal yoldan gitmekle aynı zamanı yaparsın. Bana öyle geldi.
Ermenek nehri Göksu nehri ile birleşmiş yukarılarda. Şimdi Göksu olarak akıp gidiyor. Biz de köprüden geçerek Köselerli köyünde ana yola çıkıyoruz.
Bir süre kıvrıla kıvrıla akan Göksu nehri ile birlikte gidiyoruz. Yolun kıvrımları da nehrin akışına göre yapılmış.
Nehrin dağlardan getirdiği toprakla verimli bir ova meydana getirerek bereketini insanlara sunmuş. Saatlerce dere yatağında gibi taşlı yolda gitmenin acısını uzayıp giden yolda çıkarıyoruz. Bastıkça basıyoruz düz ovanın düz yolunda.
Kurtsuyu köprüsü üzerinde bir resim çekiyorum. Bir zamanlar bu dereden kurtlar gelip su içiyormuş ama insanlar kurtları katlederek yok ettiklerinden artık kurtlar dereden su içemiyorlar. Sadece adı kalmış kurtsuyu olarak.
Kurtsuyu deresi o kadar bereketli ki geldiği vadiden itibaren etrafı yeşil bitki örtüsü ve bahçelerde bereket bolluk göze çarpıyor.
Kurtsuyu deresini geçtikten sonra bir kavşakta bir çok kamyon, tır toplanmış olarak kasalarla kayısı taşıyıp yüklüyorlardı. Burası kayısı pazarı olduğunu sorunca öğrendim. Toptancılar kamyonlarla gelip artık nasıl pazarlık yapıyorlarsa ürünü alıp gidiyorlar. Ticaretin olduğu yerde pek ikram olmuyor. Kimse al bu da yolcu hakkı demedi bir kaç kayısı ye. Zaten isteyemem böyle yerlerden, ağaçtan taze taze koparmak varken. Kamyonların aralarında geçip yoluma devam ediyorum. Yol birden bire duble yola dönüştü. Tırmanmanın başladığını gösteren uyarı levhasında 13 Kilometre yazdığını görünce eyvah dedim. Eyvah ki eyvah. Şimdiye kadar gördüğüm en uzun tırmanış yazan levha. Neyse ki tabelanın yanına gelince iki rakamın arasında bir nokta olduğunu görünce içime su serpildi 1.3 Kilometre. 13 Kilometre gerçekten çekilir, çıkılır gibi değil. 1300 metre o kadar uzun değil ve 1. vitese takıp ağır ağır çıkmaya başladım. Yokuşun sonunda Ferdi beni otobüs durağında beklerken buldum. Sanki otobüs bekler gibi. Beklediği yerde çeşmesi ve çay içilen bir kahve durağı. Kapalı bir kamyonetin sürücüsü ile konuşmuş. Bizi Silifke’ye atar mısın demiş, o da atarım deyince bana sormak için beklemişler. Ben de yanlarına gelince sordular ne diyorsun diye. Ferdi’nin arka aktarıcısında sorun olduğunu biliyorum ve yüksek viteste bisikleti kullanmak epey yormuştu. Yolda bunu görüyorum, bir şey de yapamadık sorun için. Bana da hissettirmemeye çalışıyor yorulduğunu. Önümüzde 45 Kilometre gibi bir yol kaldı. Ben de fazla uzatmadan teklifini kabul ediyorum. Hal böyle olunca şöfer hemen arka kapıları açarak bisikletleri yüklemeye başladık.
Kıytırığı KUZ dan ayırıp içi boş olan kamyonetin içine yerleştirmeye başladık.
Bisikletleri yatık olarak yerleştirdik ve hazırız yola çıkmaya.
Kamyonetin şöfer mahalline oturup yola çıktık. Araç olunca yol hızla akıp gidiyor. Yola çıkarken Feyyaz dostumu arayıp Silifke’ye doğru gelmesini söyledim. Artık buluşma zamanı gelmek üzere. Biz Feyyaz dan önce varacağız.
Bizi Silifke’ye kadar getiren şöfer arkadaşın eşi otelde çalışıyor. Otel de garajın oralarda. Feyyaz’a garaja gelmesini söyledim. İsmini alamadığım şöfer arkadaşın tatlı mı tatlı, şirin bir kızı var. Babasını da çok sevdiği belli hemen kucağında yerini alıyor. Otelin lobisinde Feyyaz’ın gelmesini beklerken ne içersiniz diye teklif edince ben de size kahve yapayım diyerek kahve pişirip sundum.
Bir süre bekledikten sonra Feyyaz “Dost” ile geldi. Lobide birer çay içtikten sonra fazla zaman geçirmeden bisikletleri ve eşyaları arabanın içine yerleştirmeye başladık. Bisikletlerin ön ve arka tekerleklerini söküp arka bagaja sığdırdık. Kıytırık ve bagaj çantalarını da arka koltuğa rahatça yerleştirdik. Dost geniş yürekli hepimize yeri var.
Özlemişim dostumu, uzun süredir görüşmedik. Hasretliği yok ettik kısa sürede. Sadece anlatacaklarımız var. Yaşadıklarımız hikayeler dağlarda saklı.
Sadece Ferdi’nin oturacağı yer kaldı arka koltukta. İkimizin eşyaları da amma çokmuş.
Güneşten yanmış yüzümüzle kavuşmanın gülümsemesi beliriveriyor.
Yolcu Kavuşuğu
Kavgasız bakışlar ile geldi
O uzun saçlı,
güzel
adamlar.
İçimden
Şarkılar
Taştı
Özlemin giderilişi,
Yeni yolculuklara düşmek
heyecanı,
Kahve kokularına karıştı,
Küçük, çiçekli,
balkonumuzda…
Feyyaz Alaçam
Ferdimen de tripod ile bizi kucaklayan dost ile birlikte resmediyor.
Henüz akşam olmadan yola çıktık. Dost bizi sakince Mersin’e doğru götürmekte. Anlatılacaklar başlandı anlatılmaya gözümüzü yoldan ayırmadan.
Mersin’e pek te uzak olmayan Kızkalesi’ni görmek için daha yakına, sahile geldik. Güneş battı, akşam karanlığı çökmek üzere. İçki içen serseriler sahili neredeyse işgal etmek üzere olduğundan fazla durmaya gerek yok diyerek güzel akşam manzarasından sadece bir resim çekerek ayrıldık.
Feyyaz’ın oturduğu siteye gelip apartman altındaki park yerinde eşyaları indiriyoruz birer birer.
Ardından eşyaları eve çıkarıp balkona yerleştirdik. Sadece gerekli olan eşyaları yanımıza aldık. Sıcak bir duşun ardından ev halkı ile tanışma zamanı diyerek Feyyaz’ın Annesi, Babası, Kardeşi ve kız arkadaşı Gökçe ile tanıştık. Geldiğimizde leş gibi ter kokuyorduk. Duş almadan tanışmak istememiştim. Feyyaz’ın annesi bize yemek hazırlamış, hep beraber sohbet ederek yemeğimizi yedik. Kahveler her zaman olduğu gibi benden diyerek kahve takımını çıkarıp pişiriyorum cezvede. Sohbet ilerlerken çaylar da içildi sıcak, demli.
Hedefe ulaşmak çok güzel ve mutluyum. Yolum uzun olsa da ucunda bir “Dost” olunca çekmeye değer. Benim için değerli yanı buraya kadar kendi gücümle gelebilmek. Aydın dağları ve Toros dağlarını üç kez aştıktan sonra hedefe varmam yeni dostlar edinmeme neden oldu. Düşünsenize hazinem çoğaldı, giderek te çoğalmakta. Heybelerim hepsini almaya yeter, daha da çok yer var hazine alacak.
Bu gün yaptığımız yol 62 Kilometre civarı.
Ayaklarınıza sağlık.