Etiket arşivi: altın.

V. Az Bilinen Antik Kentler Bisiklet Turu 3. Gün

23 Nisan 2016 Pazartesi

Sığacık – Gümüldür – Özdere – Kalemlik

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

Esimlerin bir kısmı Gürel Gürselp ve Ferdi Kızıl’a aittir)

 

Ayrıntıların izi kalmamış artık
Üst üste yaşanmakta ayrılıklar
Ve bir bulut gibi sıyrılıp gidilmiştir
Dağların, denizlerin üzerinden

Ahmet Telli

 

Öne çıkan görsel, kırmızı elbiseli, pembe kelebekli, yeşil kuşaklı kız 23 Nisan çocuk şenliğinde kendine göre eğlenirken ablaları, abileri arkada oyunlarını oynuyorlar.

Sabahın erken saatlerinde uyanıp kalkıyorum, hava hala bulutlu. Akşam denize girdiğim için bu gece huzur içinde uyudum. Psikolojik olsa gerek her deniz sezonunu açışımda o gece çok rahat uyurum. Pamuk gibi uyur, yeni doğmuş kelebekler ilk defa kanatlarını açarak uçmaya hazırlanır gibi kalkarım. Daha önce uçmamış tecrübesiz olan kelebek uçmaktan korkmaz ya onun gibi ellerimi açarak geriniyorum. Hani kanatlarım olsa uçuverecekmişim sanki. Belki de deniz suyu, iyotlu kokusu içime sinince böyle duygular yaşıyorum. Yaşama yeniden, temiz, pak ve arınmış olarak başlıyorum.

Bir süre gerinip normal yaşama dönünce henüz uyanmayanları uyandırıp hazırlanmalarını söyleyerek çadırımı, eşyalarımı çarçabuk toparlayıp kıytırığın çantasına yerleştiriyorum. Kahvaltı saati gelince bizimle burada kalan ketring Ayşe ve Hatice çayı demlemiş, domatesler, salatalıklar doğranmış ve diğer kahvaltılıklar hazır durumda. Gönüllü arkadaşlar da kahvaltı dağıtımında yardım ediyorlar. Kahvaltı bitiminde masa ve sandalyeleri toparlayıp kamyonete yüklüyoruz. Ardından çevre temizliğini hep beraber yapıp bulduğumuz gibi hatta başkalarının çöplerini de toplayıp tertemiz bırakıyoruz. Bu gün 23 Nisan kutlamalarını okuldaki çocuklarla beraber kutlayacağız. Onun için herkese Türk bayrağı dağıtıyoruz.

Kalabalık bir grup masalarda kahvaltı yapıyor. Yeni yaprak açmış iki dut ağacının taze yeşil yaprakları parıldıyor. Aynı sırada iğde ağacı da yeni yaprak açmış bahar kokusunu etrafa yayıyor. İğde yapraklarının rengi beyaza kaçan yeşil renk.

Grubun çoğunluğu hazır olunca harekete geçti. Ben de son kontrolleri yapıp kalanlarla birlikte peşlerinden yola çıktım. Henüz ısınmadan yokuş çıkmak zorlasa da manzara seyretmek için yukarılara çıkmak gerek.

Solda geniş bir alan kahvaltı yaptığımız yer otopark olarak kullanılıyor, yerler kilitli beton taş döşeli. Sokağın sol tarafında restoranlar tek katlı, kiremit çatılı. Sabahın erken saatleri olunca henüz açık değiller.

Son kalanların peşinden biz de artçılar olarak yola çıkıyoruz. Birden bire yokuşa sarınca gruba yetiştik.

Yol parke kilitli taş döşeli belli bir yere kadar. Solda deniz, sabahın beyazlığı vurmuş yüzüne. Önümde 15 – 20 kişi tırmanışa geçmiş yüklü bisikletleriyle. Kısa maki ağaçları yol boyunca.

Akkum koyu biraz yüksekten manzara görünümü. Koy geniş bir yay çizerek karşıda ince bir burun oluşturmuş. Burun tarafında otellerin tek katlı binaları, geniş bir kumsal ve arkası iğdelik. Çadırları iğdelerin altına kurmuştuk. Bulunduğumuz taraf girintili çıkıntılı kayalık. Bu koy kuzey rüzgarlarına açık ve burada rüzgar sörfü yapılmakta. Sörf merkezi karşıdaki burunun iç kısmında. Denizin berraklığı buradan görünüyor. Kayalıklar gri tonları, kumluk alan turkuaz yeşili ve deniz yosunların siyah rengi.

Yükseklik 41 metre olsa da Sığacık mahallesi ve yat limanını izlemek güzel. İki kişi Sığacık giriş tabelasında durmuş manzarayı izliyor. Ben de yat limanı ve Sığacık mahallesinin resmini çekiyorum.

Çıktığımız yükseltiden inmesi çektiğimiz zorluğu unutturuyor. Kendimizi Sığacığın güzel manzarasında aşağı doğru saldık.

Sığacık Cumhuriyet ilkokulu’na geldik kısa sürede. Okulun bahçesinde çocuklar hazırlanmış bizi bekliyordu heyecanla. Öğretmenleri başlarında kıpır kıpır, kuşlar gibi cıvıl cıvıllar. Okulun arka tarafında ortaokul var.  İlkokul ve ortaokul öğrencileri ile birlikte 23 Nisan Çocuk Bayramını hep beraber kutlayacağız.

Okulun bahçesi ve Öğretmen sınıfının çocuklarını ikili sıra ile kapıdan çıkarmaya çalışıyor.

Bizler de gelince okuldaki çocuklar bahçenin dışında yol kenarına çıkıp hareket etmemizi bekliyorlar.

Rengarenk kıyafetlerini giymiş çocuklar ve başta okul müdürü, öğretmenler sırayı çocuklar bozmasın telaşı içinde.

İlk önce çocuklar hareket ediyor, ardından bizler de bisikletler elimizde peşlerinden yürüyüşe geçtik. Gideceğimiz yer yakın, caddenin sağında palmiye ağaçları, arkasında kalenin sur duvarı. Duvarın üstünde kırmızı boyalı pencereli tek katlı bir ev. Gönüllü yol kesiciler yolu trafiğe kapatıp güvenli geçişimizi sağladı.

Az Bilinen Antik Kentler Turu afişini açıp görünür hale getirdik. Sığacık ta evi bulunan Bacanağım da sabah aramıza katıldı. Pankart ile poz veriyoruz 12 kişi.

Sonrası ile kadın bisikletçilere veriyoruz pankartı. 23 kadın 23 Nisan da pankartı açmış durumda poz veriyor kameralara.

Tam kameralar çekerken birden bire Olcay araya girerek dikkatleri üzerine çekti. Tek ayağı üzerinde, kollarını yukarıya kaldırınca tüm kadınlar ona bakıyor. Uçan kahraman geçiyor savrulun bre gafiller.

Bu kez erkekler sahneye çıkıyor. Haliyle nüfusumuz kadınlardan çok olunca kadraja sığmak için pankartın önüne oturduk. Bir kısmımız yere uzanmış durumda.

Bizim Canavar-ül velosipet Enes te yatanların üzerine çullanarak aksiyon yarattı. Altta kalanın canı çıksın misali.

Derken baş aktörümüz Olcay da aramıza katıldı.

Resim çekildikçe gelenler bitmiyor. Aramıza yeni katılanlar olunca bir poz daha çıkıyor ortaya. Bu gün pankartla çok resim çekilmişiz. Belki de bunun sebebi 23 Nisan Çocuk bayramı olması. İşin gerçeği çocuklar gibi şen şakrak kutlamalara başladık desem yeridir.

Oyunlar başlamadan önce her çocuk için hazırladığımız hediye paketlerini tek tek dağıtmaya başladık. Hediye paketlerini kadın bisikletçileri dağıtıyor. Paketi alan çocuklar seviniyor ve mutlu olduklarını yüzlerinden anlıyorum.

Ellerinde hediye paketi olan kadınlar sıraya girmiş bekliyor. Üzerinde Atatürk resmi baskılı tişort giymiş küçük bir çocuk hediyesini alırken. Önde yanda bir çocuk ta meraklı sevinçli bir bakışla bana poz veriyor elinde hediye paketi ile.

Bir kızıl goncaya benzer dudağın 
Açılan tek gülsün sen bu budağın

Güzeller güzeli bir kız çocuğu, başına kırmızı benekli bandanasını takmış, bandananın sol tarafına da yeni açmış kırmızı bir gül takıştırarak güzelliğe güzellik katmış. Saçları düz ve uzun, omuzlardan aşağı sarkıyor. Ve gülümsemesi ile kameraya poz vermiş.

Bir kız çocuğu ile oğlan çocuğu el ele tutuşarak yürüyorlar. Aldığı hediye paketi onları o kadar sevindirmiş ki yüzlerindeki gülümsemesine yansımış durumda.

ABAK kadınlarından üç güzel henüz hediyesini vermemiş paketler elinde bekliyorlar.

Üzerlerine gri atlet giymiş üç oğlan çocuğu hediye paketinin içinden neler çıkacak diye merakla paketin içindekileri çıkarıp inceliyor. Çocukların ortasında ki çocuk Afrikalı, siyah kıvırcık saçları ve ten rengi bunu belli ediyor. O da merakla inceliyor hediyesini.

Gösteri sunacak üç ortaokul öğrencisi siyah şalvar giymiş. Üzerinde beyaz uzun kollu gömlek. Şişman görünmek için gömleğin altına yastık konulmuş. Bayağı göbekli adamlara dönmüşler. Siyah kalemle de bıyıklar çizilmiş. Ortadaki çocuğun üzerinde beyaz tişort ve bıyık çizilmemiş.

Sabahın erken saatlerinden beri sürekli bir o yana bir bu yana koşuşturup duran sevgili Olcay yorulmak nedir bilmiyor. Kendisi de bu koşuşturmadan mutlu olmalı ki çocuklarla, bizle ve yerel yöneticilerle iletişim halinde. İyi ki varsın Halil Olcay Ormankıran.

Olcay soldan bana doğru geliyor, sağda ise Gürelp elinde fotoğraf makinesi ile sürekli resim çekmekle uğraşı içinde.

İki ilkokul öğrencisi yöresel kıyafetleri giymiş kız çocuğu. Ellerinde paketler, yüzünde tatlı bir gülümseme. Sevinçli ve heyecanlılar. Birazdan oyun oynayacaklar bizler için.

Yine ilkokul öğrencisi erkek çocuk Efe kıyafetini giymiş elinde hediye paketi.

Kalabalık öğrenci olunca hediye paket verme işlemi uzun sürüyor. Kadın katılımcılar ellerinde üçer beşer hediye paketi çocuklara vermek için sırada. Öğrenciler de karşı sırada hediyelerini almak için bekliyor. Sırası gelen çocuklar paketi alarak sevinçle annesinin babasının yanına doğru gidiyor.

Beyaz gömlek, siyah pantolon giymiş erkek çocuk ve mor tül askılı uzun elbise giymiş kız çocuğu aldıkları hediye paketinin içindekileri birbirlerine gösteriyor. “Baak bu benim hediyem” “Baaakk bu da benim” diyerek.

Ortaokul kız öğrencisi biraz irice. Şaşkın bir şekilde kendisine uygun bulmadığı hediyeden hoşlanmamış olacak. Yüzünden belli, ona pek uygun bir şey yok paketin içinde.

Hediyeyi veren bir katılımcı ve elinde paketler olan renkli kıyafetli kız çocukları poz vermiş elçek yapan birisine. Ben de onların resmini çekiyorum. Mutluluğun resmini çekemesem de mutluluğu yaşıyorum.

Beyaz gömlek giymiş erkek çocuk küçük kırmızı papyonu ile gülerek poz veriyor bana. Arkasında Karadeniz kıyafetleri giymiş dört erkek çocuk toplanmış paketin içinde ne var diye bakıyor.

Hediye verme işlemi sonunda bitti, artık gösteri zamanı diyerek alanı boşaltıp kenarlara çimenlerin üstüne oturmaya başladık izlemek için.

Öğrenciler de grup grup sıraya dizilip oynayacakları oyuna göre kıyafetler giymiş, bekliyorlar. Başlarında Öğretmenleri çocukları sırada tutma çabası içinde.

En küçük yaştan başlayarak oyunlar müzik eşliğinde başladı. İlk olarak ana sınıfındaki öğrenciler meydanda öğrendikleri oyunu bize sunuyorlar.

Sonra yöresel kıyafetler giymiş kız çocukları meydana çıktı. Altın renkli şalvarı, kırmızı renkli mintanı ve beyaz renkli baş örtüsü bağlanmamış olarak halk oyunu oynamaya başladılar.

Belli bir zaman sonra Efe kıyafeti giymiş erkek çocuklar aralarına katılıp müziğe göre hareketler yapmaya başladılar.

İki – üç yaşlarında bir kız çocuğu henüz bayram nedir bilmeden ama etrafındaki bayram havasını fark edip kırmızı renkli çiçek desenli elbisesini iki eliyle eteğinden kaldırıp müzik eşliğinde dans ediyor. Arkada halk oyunu oynayan ablaları, abileri ile birlikte. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Son olarak İlkay ve Serhat efe kıyafetlerini giyerek Zeybek oyunlarından Harmandalı oyunu oynamaya başladılar.. İkisi de profesyonel oyun oynuyor. Bizler de izliyoruz hayranlıkla.

Aşağıda videosu var, iyi seyirler.

Ardından çocuklarla birlikte bizler de harmandalı oyununa katılıyoruz hep birlikte.

Minik öğrenciler ve bisikletliler, Efe kıyafetli İlkay ve Serhat Harmandalı oyununa devam ediyoruz.

Harmandalı oyunundan sonra pankartımızla efe kıyafetleri üzerinde çocuklarla birlikte poz veriyoruz. İlkay, Serhat, Ferdimen, ben ve çocuklar aramızda. Yanımızda da Sığacık Mahallesinin muhtarı var.

Oyun gösterileri bittikten sonra mikrofonu eline alan Olcay bizlere günün önemini, Çocuk bayramını be bisiklet turunu kısaca anlatıp çocukların bize sunduğu oyunlar için teşekkür etti.

Hep aramızda olan Sığacık Mahalle muhtarı ortada olmak üzere soldan sağa doğru Bacanağım Selahattin Adnan Barım, Ahmet Nail Yavuz ve ben Ferdimen’e  poz veriyoruz.

Aramızda bazı yaramaz çocuklar da yok değil. Afacanlar, ikisi mavi biri kırmızı uzun ve sivri külahı başına geçirip gülerek poz vermişler kameraya. Solda Fırat ortada Canavar – ül velosipet Enes ve Eskişehir den Oğuz İldaş çocuklardan daha şen şakrak gülüyorlar.

Kutlamalar bitti, artık turumuza başlamalıyız. Grubu toparlayıp harekete başladık ve Sığacık mahallesinden ayrılıyoruz.

Sığacık Seferihisar yolunda, duvarın dibinde kırmızı çizgili Sığacık tabelası mahalleden ayrıldığımızı gösteriyor. Hız sınırı da 50 Kilometre olarak belirlenmiş. Tabi bisikletler için değil. Şimdilik sadece arabalar için bu hız sınırı ama pek uyan yok. Ceza yazan da.

5 Kilometre olan yol çabuk bitiyor ve Seferihisar tabelası önümüzde. Nüfus 36300 olarak yazılmış tabelaya. Biz de 120 kişi arttırdık nüfusu.

Karakoç kaplıcalarının olduğu sol tarafa yöneldik. Sahilden gitmiyoruz bu kez, inişi çıkışı daha çok sahil yolunun. Bu yol daha az inişli çıkışlı ve trafik daha az yoğunlukta.

Kavşakta yol ikiye ayrılıyor. Üçgen alanda tabelalar yönleri gösterir durumda. Sol tarafa Karakoç kaplıcaları, sağ tarafa Doğanbey, Özdere, Gümüldür, Kuşadası yönünü gösteriyor. Bisikletliler sol tarafa giderken yolu yancılarımız trafiği durdurmuş durumda.

Beni arkamdan çeken Ferdimen bisikletim KUZ ve kıytırık ile beraber tırmanış yaparken çekiyor. Kıytırığın arkasında bayrak çubuklarında iki tane Türk bayrağı dalgalanıyor. Ayrıca sırtımda da Türk bayrağı var. Önümüzde bir tepeye doğru tırmanıştayız. Sağda solda arazi yeşillik. Tek tük top ağaçlar da serpiştirilmiş sağa sola.

Tablo gibi doğa manzarası, yeşil otlar her tarafı kaplamış durumda. Seyrek olarak dağılmış ağaçlar yeşilliğin içinde ayrı bir yeşillik oluşturmuş.

Tırmanışta yol kıyısında toplanmış kalabalığı görünce hemen yanlarına gidiyorum. Bir bisikletçi kadın düşmüş bisikletinden, Doktorlarımızdan Burcu ilk kontrolü yapmış. Ufak tefek sıyrıklar haricinde herhangi bir şeyi yok. Bunu öğrenince içim rahatlıyor. Bir süre dinlendiriyoruz, yola çıkabilecek durumda.

Bacanağım Selahattin yokuşun başına çıkmış gelenlerin videosunu çekmiş. Biz en arkada süpürücü olduğumuz için şarkı türkü söyleyerek peşlerinden geliyoruz. Dilimize dolanan türkü de Kiziroğlu Mustafa bey türküsü. Tırmanırken iyi söyleniyor bu türkü.

Biz biraz değiştirdik sözlerini. (Ferdi’nin soyadı Kızıl, babasının da Remzi)

Bir hışmınla geldi geçti peh peh peh peh

Kızıl oğlu Ferdimen hey  hey hey hey

Şu dağları deldi geçti

Ağam kim, Paşam kim Hanım kim, Nigar kim

Kim kim kim kim

Kızıl oğlu Ferdimen bey

Bir beyin oğlu

Remzinin oğlu

Bacanağım buradan geri dönüyor Seferihisar’a. Vedalaşıp gönderiyoruz.

Tepenin başında artçı doktorum Mete Güney ve ben geride kalan bir kaç kişiyi bekliyoruz. Onlar gelmeden harekete geçmek yok.

Yol kıyısında bir çeşme görünce durup sularımızı tazeliyoruz şişe ve mataralarımızı.

Dikdörtgen beton bir hazne içinde su deposu. Borudan su akıyor devamlı olarak önündeki yalağın içine. Arkasında kocaman badem ağacı, yeşil küçük bir otlak ve çam ormanı.

İnişte bir yerlerde çeşmesi olan köy mezarlığın yanındaki arazide öğlen yemeği için mola verildi. Yemeğimiz köfte – ekmek – ayran. Çam ağaçlarının gölgesinde oturup karnımızı doyuruyoruz.

Kimisi bisikleti olduğu gibi yere yatırmış, kimi bisikletin ayağı var. Onlar dik duruyor.

Ferdimen kendi yediği köfte – ekmeğin ayranla olan birlikteliğin resmini çekmiş oturduğu yerden. Yanında birisi oturmuş formanın arka cebinde yarım litrelik su şişesi de resmin karesine girmiş.

Yolun iki tarafı da mezarlık, mezarlık eski ve çam ağaçları kendiliğinden çıkmış durumda. Mezarlık kıyıları hayvanlar girmesin diye tel çit çekilmiş.

Mezarlığın içi, kocaman bir servi ağacı, çam ve zeytin ağaçları mezar taşları arasında. Mezarlığın eski olduğu taşlardan belli. Doğal taşlar yontulup aşağısı dar, yukarıya doğru genişliyor ve ucu sivri şekilde. Kimisi de doğal olarak bir kaya parçası olarak konulmuş. Mezarların başı sonu belli değil toprak kısmı düz. Çamların kahverengi yaprakları ile örtülü.

Yemek molası bitti, yola çıkma zamanı diyerek hep birlikte hareket ederek yola çıktık.

Tepelerde pek bir şey ekili değil, bazı yerlerde buğday ekili, Zeytin ağaçları ve doğal olarak çıkmış çitlembik ağaçları tek tük. Düzlük olan dere yatağında düzgün dikilmiş meyve ağaçları ve üzüm bağları yan yana sıralı biçimde.

Tepelerden aşağı indik ama hala biraz daha yüksek rakımlardayız. Doğanbey köyüne geldiğimizi tabela belirtiyor. Solda ağaçlar, sağda ise buğday ekili tarlalar. Yolda giden bisikletliler.

Doğanbey den sonra hızla aşağı, deniz seviyesine iniyoruz Karakoç deresi ile birlikte. Karakoç deresinin döküldüğü yer Ürkmez denilen yazlık siteleri. Sahil yolu devamı Ürkmez, orayı da tabeladan geçtiğimizi anlıyorum.

Yolda bir bisikletçi epey ilerde gidiyor, sağda yazlık evler yeşilliğin içinde ve deniz lacivert rengi ile göz alabildiğine kadar.

Yol burada çift şeritli duble, o yüzden serbest olarak gidiliyor. Menderes – İzmir yol kavşağına tabelalardan geldiğimizi anlıyorum. Biz Kuşadası yoluna yani düz gideceğiz.

Balıkçıların ve gezinti küçük teknelerin doğal sığınma yerleri dere ağızları. Böyle dere ağzı buralarda bir çok yer var. Derenin iki yakasında tekneler karaya bağlı durumda.

 

Sonunda Özdere’ye geldik, tabela önümde. Buraları hep yazlık ev, site ile dolmuş durumda. Şimdilerde sürekli yaz kış kalan dolu olunca kocaman bir kasaba gibi olmuş.

Özdere merkeze girmeden sağa sapıyoruz ormanlık mesire yerine. Burası Kalemlik diye geçiyor. Burası çam ormanı yeşil kalmış bir alan. Şimdilik doğal haliyle kalmış, yapı, bina yok. İleride ne olur bilinmez. Rantçıların gözünde iştah kabartan bir yer ama buralara nedense dokunamıyorlar. Yoksa çoktan beton yığınları ile kaplarlardı aç gözlü rantçılar.

Çam ağaçları arasında giden bir yolun sağında kesilmiş çam gövdeleri istif yapılmış.

Ormanın içinde yere işaretleme yapılmadığından yolu karıştırdım ve bir kaç tur attım durdum. Kalemlik mesire yeri büyük bir arazi olunca kaybolmamak olası değil, eğer yolu bilmiyorsan. Telsiz iletişimi de yok, grup çoktan varmış kamp atmış bile. Doktor Serhat telefonla beni arayarak nerede olduğumu sordu. Ben de ormanın içinde yolu bulmaya çalıştığımı söyleyince canım burnumda yönümü bulmaya çalışırken istemediğim bazı şeyler söyleyince telefonu kapatıp sakinleşmeye çalıştım bir süre. Ormanın temiz havasını soluya soluya kendime geldikten sonra bir şekilde yolumu bulup kamp alanına geldim. Biraz geç geldiğimden herkes çadırını kurup denizin tadını çıkarmaya başlamıştı. Benim ilk işim kamp alanına elektrik sağlamak olduğundan hemen takımları çıkarıp uzatma kablonun ucunu elektrik panosuna bağlamak oldu. Sonrasında aydınlatma lambalarını gerekli yerlere astıktan sonra elektriği vererek kontrol ettim. Her taraf çalışır duruma gelince işim bitti. Çadırımı kurmaya başladım kendime uygun bir yerde. Canımın sıkkınlığından hiç resim de çekmedim. Bu resimlerin hepsini Ferdimen çekmiştir.

Çam ağaçları altında çadırlar kurulmuş. Düz olan yerde piknik masalarında oturmuşlar sohbet ediyorlar. Elektrik kablosunda asılı olan bir ampul sarı ışığını yaymaya çalışıyor gündüz vakti.

Çadırlar ağaçların altında, ipler bağlanmış dallara. İplere terlemiş formalar yıkandıktan sonra kurumak için asılmış. Sağ alt köşede Salih Gülbahar yere oturmuş, elini çenesine dayayıp kameraya doğru bakıyor güneşten yanmış kırmızı yüzü ile.

Çadırı kurup eşyaları içine yerleştirdikten sonra su donumu giyip denize giriyorum. Bir süre stresimi yüzerek atıyorum. Yüzmem bitince kayanın üzerine çıkıp kurulanırken Serhat’a artık bir daha turda aranızda olmayacağımı belirttim. O da bir şeyler söyledi ama hiç birisini duymadım. Sanki kendimi kapatıp uyku modunda gibiyim. Olayı fazla büyütmeden çadırıma gelip giyiniyorum. Yemekçilerimiz de geldi akşam üzeri, hemen gönüllülerimiz yemek dağıtım işine geçip yemek dağıtılmaya başlandı. Nefis yemekleri ta Bergama’nın İsmailler köyünde buraya kadar 180 Kilometreyi aşkın yol yapıp getiren Hatice ve Ayşe’ye binlerce teşekkür. İyi ki varlar, biz onları seviyoruz. Onlar da bizi.

Yemek sırası ve tezgah üzerinde yemekler konulmuş. Sıradakiler tabldot tabakları ile yemeklerini alıyor dağıtanlardan. Hava kararmak üzere, iki sarı ampulün parıltısı çoğalmaya başlamış.

Yemeğini alan piknik masalarına oturarak yemeğe başladılar bile. Çok acıkmışız, yemekler de nefis olunca çalakaşık yemeği yiyoruz afiyetle.

Yemek yendikten sonra hazırlanan projeksiyon cihazı ile ABAK gönüllüleri ve İzmir büyükşehir belediyesi ile ortak yaptığımız Efes – Mimas bisiklet, yürüyüş, zeytin ve bağcılık rotası ile ilgili çalışmanın sunumu başladı. Sunumu yapan belediye sorumlusu bizlere rotalar hakkında bilgi aktarıyor.

Projeksiyon cihazı, cihazdan yansıyan görüntüler perdeye yansımış. İzmir Çeşme ve Karaburun yarımadası harita olarak görünüyor. Sunumu yapan belediye sorumlusu ayakta. Aydınlatmaların ışığı altında gecenin karanlığında bizle oturup dinliyoruz sunumu.

Sunum bittikten sonra ABAK gönüllüleri ve Efes – Mimas rotalarında keşif turlarına katılanlara yaptıkları çalışmalardan dolayı sertifika vermeye başladı Doktor Serhat. En son ben alıyorum sertifikayı.

Gönüllüler ellerinde sertifikalar dizelenmiş durumda.  Ben sertifikayı alırken Ferdimen resmimizi çekiyor.

Efes – Mimas rota belirleme gönüllüleri kameralara poz veriyoruz hep birlikte.

Her şey bittikten sonra ABAK ateşini Şafak Omaç yakıyor. Etrafında toplanıp hem ısınıyoruz hem de sohbet yaparak zamanın nasıl geçtiğini anlamadık.

Yukarılardan kamp alanını Ferdimen çekiyor bir resim. Ampullerin sarı ışığı altında çadırlar ve sohbet eden insanlar.

Canavar-ül velosipet Enes Şensoy’un çektiği bu güne ait derlenmiş video görüntüleri.

Akşamın geç zamanına kadar oturup uyku gelince çadırıma çekildim. Artık yorulan bedeni dinlendirme zamanı.

Bu gün yaptığımız yol 45 Kilometre civarı.

Yaptığımız yolun haritası aşağıda

Powered by Wikiloc

 

 

 

Denizli Salda Gerisi Antalya Mersin 12. Gün. Salda Gölü Festivali 1. Gün

30 Mayıs 2015 Cumartesi

12. Gün

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

(Resimlerin bir kısmı Ferdi Kızıl’a aittir)

Salda Gölü etrafı

 

Gece; ne kadar karanlık ve sessizsin..

Öyle kaplıyorsun ki evleri, denizleri.

Hem o kadar aydınlık ve seslisin ki;

Çılgınca coşturuyorsun bizleri.

Özdemir Asaf

 

 

Öne çıkan görsel, Salda gölü kumsalı, turkuaz rengi ve beyaz çakıl taşları harika görünüyor.

20150530_154617

Baharın coşkulu yağmuru tüm gece sürse de artık iyice çadır hayatına adapte oldum. Yağmurun sesi ninni gibi geliyor ve bir iki tuvalet dışında uykumu bölmüyorum fazla. Sabahın seherinde uyanmak alışkanlık hale geldiğinden erkenden kalkıp hazırlığımı yapıyorum. Artık tatil dönemi bitti ve kalabalıkta tuvalet sıkıntısı her zaman olduğu gibi bu gün başladı. Kahvaltının ardından tur başlayacak. Bu gün Salda gölünün etrafını şöyle bir dolanacağız. Katılımcılar başlangıç yerine toplanıp hareket zamanını beklemeye başladı. Elbette herkes aynı zamanda hazırlanamıyor ve yola çıkarmak için sürekli anonslar yapılarak davet ediliyor. Biz de hazır gecikmiş olanları bekliyoruz sohbet ederek birbirimizle. Ferdi’nin ve benim bisikletim park etmiş, arkada diğer bisikletçiler. Ferdi’nin bisikletinin arkasında, çubuğun ucunda Türk bayrağı var.

IMG_0015

Sonunda beklenen an geldi. Grup hareket ederek festival başlamış oldu. İlk başta toprak yoldan gitmemiz gerek. Grubun ardından ben de yola çıkarak onları takip etmeye başladım. Hava bisiklet sürmek için uygun, ne soğuk ne de sıcak. Pek terlemeyeceğiz anlaşılan. Boş arazı, gölün bir kısmı ve dağ.

20150530_095130

Göl kıyısında toprak yola girdik. Benim acelem yok, etrafı ve önde gidenleri gözlemleyerek hareket ediyorum. Göl kıyısına doğru giden yolda bisikletçiler.

20150530_095135

Ve toprak Aşkla ezilmeye başlandı. İki tekerleğin ıslak toprakla ilk buluşmasıydı. Toprak yolda kaybolmazsın pek. Tekerlek izlerini takip etmek yeterli. Yerdeki tekerlek izlerini çekiyorum.

20150530_095419

Ben de izleri takip ediyorum, yol yağmurdan dolayı yumuşak zemin. Bu izi bırakanlardan biri önümde gidiyor, Devrim ile beraber bisiklet sürüyoruz.

20150530_100327

Gölü besleyen derelerden birine denk geldik. Karşıya geçmek için köprü olmadığından taşların üzerinde sekerek bisikletleri tek tek karşıya taşımaya başlamışlar. Sırayla geçildiğinden bir süre beklemek durumunda kaldık. Artık dereyi gördüğümüze göre paçaları sıvamak gerek.

20150530_100924

Toprak yol bir süre daha devam ediyor, belki tüm yol böyle topraklı, ıslak ve güzel olur. Kim bilir!

20150530_101347

Aslında bisiklet sürdüğümüz toprak yol önceleri yokmuş. Gölün suyu azalmaya başlayıp kıyı genişleyince düz arazide rahatça bisiklet sürebileceğimiz alanlar ortaya çıkmış. Ne yazık ki su erozyonu bu gölde de var. Göl zaman geçtikçe su kaybından dolayı çekilmekte. Su erozyonunu önlemek için gerekli çalışmalara bir an önce başlanmalı. Yoksa çorak bir güzellik kalacak geriye. Devrim’i göl manzaralı bisiklet sürerken çekiyorum.

20150530_102000

Ferdimeni de çekiyorum aynı yerde.

20150530_102015

Beni çekecek kimse olmayınca ben de KUZ’u çekiyorum. Ne de olsa KUZ hak ediyor.

20150530_102348

Neyse ki beni çekecek bir arkadaşım var,  Ferdimen beni çekmeden edemiyor. Elbette onun makinası daha geniş ve detaylı çekiyor benim cep telefon kamerasından.

IMG_0023

Mersin den Zehra’yı çekiyorum.

20150530_102503

Çayır çimende bisiklet sürmek gibisi yok. Toprak yoldaki gibi tekerlek izi ve sesi yok buralarda. Gelen bisikletler sessizce gelip geçiyor yanımdan. Gölün kıyıları suyun çekilmesiyle kimi yerler bataklık durumuna gelmiş. Yaşam suda olduğu gibi karada da devam ediyor tüm formlarıyla beraber.

20150530_102455

Toprak yol bitti, hatta son kısımları yeşil çimenli harika bir yoldu. Ne de güzel gidiyorduk, ne olurdu toprak yol devam etseydi. Asfalt yola çıktığımız yerde Belediye ve Kaymakam’ın resmi araçları, polis ve jandarma ile Ambulans bizi karşıladı. Grup arkada kalanları bekliyordu.

20150530_102714

Ben de bu beklemeden fırsat bulup kıyıdan bir kaç poz çekeyim dedim. Güneş yüzünü göstermeyecek anlaşılan bu gün. Ama yine de mat renklerin büyüsü bir başka görünüyor. Mat renkler insana sade bir dinginlik, bir huzur ortamı, doğayla uyumu sağlıyor. Her ne kadar kalın bulutlar üzerimizden hızla geçse de yağmur bırakmaya niyetleri yok anlaşılan. Güneşin ışınları buluttan pek zayıf geçse de gölde az da olsa turkuaz rengi görebiliyorum. Bunu görmek bile bana yetiyor ve mutlu oluyorum. Daha ne olsun ki! Bir sağ tarafı çekiyorum sahili.

20150530_102924

Bir de sol tarafı.

20150530_102928

Ben resim çekerken grup hareket etti. Hiç te acelem yok, nasıl olsa yetişirim, gölün kıyısında sadece bir yol var.

20150530_102939

Ben de yola çıkıp grubun arkasından bisiklet sürmeye başladım. Solda küçük bir kayalık var göl tarafında. Üzerinden güzel resimler alabilirim diye düşünüyorum.

20150530_103140

Kayanın yanına gelince bisikletimi park edip kayanın üzerine çıktım. Ferdimen de beni yakalıyor resim çekmeye hazırlanırken.

IMG_0036

Grup epey ileride ve aralar iyice açılmış durumda. Yol, sahil ve göl manzarasını çekiyorum kaya üzerinden.

20150530_104232

Geriden gelenler var hala, bunlardan birileri de İzmir den Mustafa, Şeref, Gökşen ve Ahmet beni görünce Rimbaba Urimbaba, Rimbaba Urimbaba şarkısını tempolu biçimde söyleyerek geçiyorlar.

20150530_104244

Dağlar, bulutlar ve turkuaz renkli salda gölü.

20150530_104253

Selam verenler eksik olmuyor.

20150530_104305

Kayadan inip yola devam ediyorum. Fazla sürmeden grubu yakaladım. Grup mola vermiş beklerken göl kıyısının ilginç yerlerini keşfetmeye devam ediyorum. Bazı yerleri kil çamuru, kaygan ve yağlı. Ayakkabının altına iyi yapışıyor ve çıkmak bilmiyor. Ne de olsa şifalı çamur, bulaştı mı yakayı bırakmıyor şifa vermeden. Yağmur sularının akıp gittiği yerde çamurlu kalın tabakayı aşındırıp derinleştirmiş. Bunu yaparken de sanki kanyon gibi şekilli oluşmuş.

20150530_105345

Kanyonda gezerken birden bire karşıma bir dev çıkıyor. Eyvah ne yapacağım, dev keçi sakallı, kedi bıyıklı. Sırıtarak kollarını iki yana doğru açarak bana doğru geldi. Uzun saçlarına başlık geçirmiş ilginç kıyafetiyle sol ayağını kaldırıp sanki beni ezecekmiş gibi durdu. Acaba niyeti ne? Kocaman ağzından görünen iri dişleri ile tadımıza mı bakacak? Neyse ki kötü bir niyeti yokmuş, gülümsüyor. Resim çektiğimi görünce bana poz vermek için karşıma geçen bizim Ferdimen miş. Bir anda karşıma çıkınca ne oluyor dedim kendi kendime. Burayı devler mi bastı.

20150530_105409_HDR

Ferdimen neden burada resim çektiğimi anlamış olacak ki o da fotoğraf makinası ile benim resmimi çekiyor. Birden ben de kendimi dev gibi hissettim. Sanki küçük adamlar ülkesine gelmiş Guliver gibiyim.

IMG_0041

Bizim Mustafa’nın bisikleti yana devrilince ön fren kolu kırılmış. Kol için bir çözüm üretmeye çalışıyoruz ama pek yardımcı olunacak gibi değil.

IMG_0047

Kaymakam biraz geç gelecek gibi o yüzden beklemekteyiz. Festival anısı için topluca resim çekildik. Ben de fırsatı değerlendiriyorum, çekeni çekerek çekilenlerle birlikte. Antbisder ve Burdur bisikletçilerinin pankartı açılmış.

20150530_105433

Bekleme uzadıkça ben de çevreyi şöyle bir keşfe çıktım. Yol göl kıyısında, yolun yukarısı orman başlangıcı. Daha çok çam ağaçları var. Arada estetik görünümü ile Köknar ağacı az da olsalar ormana ayrı bir görünüm kazandırmış. Kim bilir kış aylarında yağan karda nasıl bir güzellik oluşur. Köknar ağaçları yılbaşı ağacı olarak ta bilinir. Diğer çam türlerinden ayrı bir görünüme sahip. Alt etek kısmı geniş, yukarıya doğru dallar yana doğru yere paralel ve kısalarak uçtaki filizde tek dala dönüşüyor. Ağaç bir üçgene bürünüyor. Diğer çamlar gelişi güzel, dallar yukarıya doğru. Köknar ağacının büyüleyici güzelliği beni cezbediyor. Uzunca bir süre seyrediyorum bu güzelliği. Ormanın sessizliği ile birlikte. Hava da mis gibi, taze oksijen de ciğerlerimi adeta tazeliyor her nefes alışımın da.

20150530_115105

Bir süre ormanda gezinerek zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum bile. Aşağıya indiğimde Kaymakam gelip gitmiş bile. Grup ta hareket etmiş, sadece bir kaç kişi kalmış. Ben de bisiklete binip peşlerinden gidiyorum. İşte suyu bol akan bir çeşme. Hemen durup sularımı tazeliyorum. Elbette biraz da su içerek susuzluğumu giderdim. Çeşme taş ile örülmüş, iki boru önde, bir boru yanda olmak üzere üç borudan şarıl şarıl su akmakta.

20150530_120554

Yol kıyısında normal kaya renklerinden ayrı kahverengimsi bir renkte kaya parçaları dikkatimi çekti. Acaba kayaların farklı bir renkte olması içinde maden mi barındırması mıdır?

20150530_120815

Daha da ilginci çam ağaçlarının altındaki kayalar simsiyah. Sanki ağacın gölgesi öylece kalıcı olarak duruyor. İlk bakışta bu algı oluştu bende. Ama hava bulutlu ve güneş görünmüyor. Güneş olmayınca gölge de olmaz. Elbette gölge değil, acaba neden siyah renge dönüşmüş kayalar. Belki de çam ağacının reçinesi akıp kahverengi kayaların üzerinde tabaka oluşturup güneş ışınlarının yakmasıyla oluşmuştur. Benimki varsayım, belki de başka nedenden bu renge dönüşmüştür. İlginç olan beni her zaman cezbetmiştir. Bisikletle gezerken ilginç şeyleri görüp bakmak bana yaşadığımı ve özgürlüğümü anımsatır her zaman.

20150530_120839

Dağlar, tepeler, kırlar. Tepelerde seyrek ağaçlar. Kırlar daha yeni bahar ayına girip sarı çiçeklerini açmış. Hal böyle olunca durup keyfini çıkarmadan geçip gitmek olmaz. Sanki şiir gibi. Dağlar, tepeler, kırlar ve sarı, sapsarı çiçekler…

20150530_121001_HDR

İşte bu güzelliklerin içinde bisiklet sürerken birden karşıma insanların şehirlerde yaptıkları çirkin betonların kalıntıları karşıma çıktı. Şehirleri yeterince çirkin betonlara dönüştürdükleri yetmez gibi beton mikserleri artan betonları yol kıyısına döküp durmuşlar. Beton döküntülerine bakıp anladığım kadarıyla uzun süredir buraya beton dökülmekte. Üzerinde bu çirkin betonu örtmeye çalışan bitkilerden anlaşılıyor. Doğa bir şekilde bu pisliği yok etmeye çalışıyor ama nereye kadar. Mikserler burayı bellemiş sürekli beton dökmekteler. Elbette bu durumu görüp engelleyen yok. Engelleme ve ceza olmayınca bu güzelim Salda gölü giderek yok olacak gibi, yazık ki ne yazık.

20150530_121613

Böyle dur kalk, etrafı gör, resim çek, incele derken grup görünmüyor bile. Benim gibi meraklı olan yol arkadaşım Ferdimen ile beraber baş başa gidiyorum. Zaten kalabalığa gerek yok, böyle hayatımdan memnunum. Uzun ince bir yolda Ferdimen gidiyor.

20150530_122003

Neyse ki bizimle bir kaç kişi daha var gerilerde kalmış. Ferdimen beni ve arkamdaki kişiyi çekiyor.

IMG_0056

İşte bahar ayında coşmuş bir İğde ağacı, çiçeklerini açmış, mis gibi kokusunu etrafa yayıyor.

20150530_122235_HDR

Salda gölü kıyısındaki köylerden biri olan Doğanbaba köyüne giriş yapıyoruz. Bu köyde mola verilecek herhalde. Nüfus 500 olarak kestirip atılmış sanki. Düz hesap, nedense rakım önemli değil. Yazılmamış tabelaya.

20150530_122727

Köyün girişinde eski yapılardan kerpiç ev karşıma çıkıyor. Yapı olarak sağlam duruyor ama terkedilmiş kimse yaşamıyor içinde. Geçmiş yaşamlara özlemden midir nedir böyle evleri görünce bir başka güzel görünüyor gözüme. Taştan yapılmış temeli yüksek su basmanı, üstünde kerpiçten kalın duvarı kış şartlarına uygun. Çatısı ahşap piramit yapıda kiremit kaplı. Eve çıkış tahta merdivenle sağlanmış. Merdiven geniş balkona çıkıyor. Ahşap, taş, kerpiç gözüme daha sağlıklı görünmekte. Uzun yıllar beton evlerde oturmaktan yılmış olarak böyle evlerin özlemi bir başka. Durup ta izlemesi bile bana yetti.

20150530_123501_HDR

Köyün içinde terkedilmiş daha büyük bir ev dikkatimi çekti. Altı depo gibi yapılmış, ambar da olabilir. Üstünde iki ayrı ev tek çatılı. İlginç bir ev!

20150530_123635_HDR

Köyün meydanı geniş bir alan ve kilitli beton taş ile kaplanarak çamurdan kurtulmuşlar. Grup bisikletleri park etmiş köyün kahvelerinde dinleniyorlar çay içerek. Ben de bisikletimi park edip köyü resmediyorum gözümün gördüğünce.

20150530_123650_HDR

Hiç zaman geçirmeden terkedilmiş evi yakından görmeye gidiyorum. Evin üst katına tahta merdivenle çıkıyorum. Merdiven ustaca sağlam ağaçlardan terazide yapılmış. Uzun yıllar geçmesine rağmen hala sağlam görünüyor. Merdivenin yukarısı tahta kapakla kapatılmış.

20150530_124854

Tahta kapağı açıp yukarıya çıkarak evi yakından resim çekmeye başladım. Ev şahane yapılmış, terkedilmiş olmasına rağmen hala oturulabilir. Duvarlar kerpiç, evin giriş kapısı, yerler tahta döşeli.

20150530_124916

Evin balkonundan köyün meydanı. Meydanda dut ağaçları, henüz taze yapraklarını açmış. Dutlar daha olgunlaşmamış ama eli kulağında. Bir iki hafta sonra dut yenebilir. Rakım 1000 metrenin üzerinde olunca haliyle biraz daha geç olgunlaşıyor meyveler.

20150530_125024_HDR

Telefonu birine verip resmimizi çektiriyorum evin balkonunda. Resmi çeken de ekranda görüntüyü göremediğinden sol tarafta parmağının bir kısmını da çekiyor farkında olmadan. Devrim ile balkonda çekiliyoruz bir poz.

20150530_125236_Burst04

Odanın içinde ocak var, bir zamanlar kullanılmış ama sobalar çıkınca bacaya bir delik açılarak soba ile ısınılmış. Borular hala duruyor ocağın içinde.

20150530_124953

Pencerede hala perde duruyor. Ortasında dama masası ve içi boşaltılmış tahta sandık. Bir de tahta 1 metre. Evin sahibi dama sever terzi olabilir.

20150530_124930

Başka bir odanın duvarları çamur sıvalı sağlam duruyor. Duvarın birinde süs olarak yapılmış boncuk ve kırmızı ve mavi kurdele ile süslenip örülmüş ortasında ay yıldız bir kuşak. Öylece çiviye asılmış. Kim bilir neler yaşanmıştır bu süs eşyasının önünde, bilinmez hikayeler boncukların içine sinmiştir.

Evin yaşlı nenesi yüzü kırış kırış olmuş, neler görmüş neler geçmiş başından. Yazmaya kalksan sayfalar sığmaz yaşadıkları. Sadece birini anlayayım size;

Soğuk bir kış akşamında, dışarda kar metreyi geçmiş, kurttan başka hayvan dolaşmaz bir saatte, nene torunlarını karşısına almış öğüt veriyor. Ocakta yanan meşe odununun alevi kırışmış yüzündeki çizgileri daha da derinleştirmiş. Ama sesi tatlı, dinlenesi, kulak verilesi bir tonda öğüdünü veriyor torunlarına. Hem de altın bir öğüt, paha biçilmez…

Gomşuluk insanın akan damarıdır. O damarda gan durdumudu tıkanır galırsın. Tat olursun Allah etmesin.

Ben gomşumun her huyunu beyenmen, o da benimkini beyenmez Allah va.

Emme hasta olusun dibindedir, Düğünün olu kapındadır, ölün olur, sarar başına gara cemberi yasındadır.

Datlı bişe bişirsin koka hak geçe deye getiri. Ağır işin olu ucundan duta.

Acele yetişcendir, gapını gapa, çocunu doyuru baka malına maşadını böğürtmez.

Gocanlan gavga et, gelir sakinle ökene ket vuru. Akıl veri vurup çıkıp gitmezsin. Iki gün sona gide öteki gomşularla lafını ede emme osun. Annecen gız gadın abam gomcu candır cancağzındır, yardır yarendir, anadan doğmayan gardeşdir.

Bişmişine daşmışına – gelmişine geçmişine – hırlına hırsızına-ölüne dirine- varına yoğuna, yazına gışına, yazgına gaderine ortaktır.

Gıymat bilcen dorunlarım, akıbeti hayır olsun gonşulamın……

esmaeseraçıkgöz

Duvarda asılı, boncuklu süs eşyası. Baklava dilimi gibi örülmüş, altta mavi – kırmızı bezden süsler takılmış.

20150530_125412

Arkası puslu aynada kendimizi gördük yansıttığı kadarı ile. Bilinmez kimler geçmiştir aynanın karşısına.

Evin hanımı şöyle bir bakmıştır saçım düzgün mü.

Genç delikanlı ergenlik sivilcelerini yok etmeye çalışır aynanın karşısında. Yeni çıkan sakalları bu sırada fark eder. İlk başlarda yadırgar bu değişikliği, sesi de kalınlaşır bu aralar. Ama delikanlı olma yolunda abilerine yetişecektir.

Genç kız her gün aynanın karşısında saçını tararken hayallere dalar. Beyaz atlı prens ne gün çalacak kapısını saçını tararken.

Baba kırlaşmış sakalını jilet taktığı tıraş makinesi ile sinek kaydı kıvamına getirir. Sonrasında uzamış kır bıyıklarının uçlarını makas ile düzeltir aynanın karşısında. Köyde berber yoktur. Zaten kasabaya ayda yılda bir ihtiyacı olunca gider. O zaman berber koltuğuna oturup saçını kestirir. Ardından köselede yeni bilenmiş ustura ile sakal tıraşı olur. En çok sevdiği usturanın sakalını keserken çıkardığı tını. Bu tını usturanın kalitesini belirler.

Taze gelin aynada saçını her gün tarar, ardından çeyizinde getirdiği allık, far, rimel ve ruj ile makyajını yapar. Her zaman kocasına ve evdekilere güzel görünmek ister.

Gelinler aynada saçını tarar,
aynanın içinde birini arar.
Elbet böyle sizi de aradılar.
Gelinlere kıymayın efendiler.
          Bulutlar adam öldürmesin.

Nazım Hikmet RAN

Aynaya yansıyan görüntümüz, Devrim ve ben. Benim yüzümde cep telefonu. Cep telefonumla resmi çekiyorum.

20150530_125621

Buranın kıymalı tostu meşhur olduğundan tost yemeğe gidiyoruz. Tostçuya birer tost ısmarlayıp sıramızı beklemeye başladık. Tostçunun başı kalabalık, tost makinası da bir tane olunca. Tost yarım ekmek büyüklüğünde bir ekmek, ilk önce tereyağı sürülüyor. Ardından domates salçası bir miktar. Ekmeğin bir tarafına daha önce kavrulmuş kıyma konduktan sonra üstüne rendelenmiş kaşar peyniri. İşte kaşar peyniri tosta gerçek tadını veriyor. Son olarak üstüne maydanoz serpiştirilerek ekmek kapatıldıktan sonra sıcak makinada bir süre preslendikten sonra afiyetle yeniyor.

20150530_130529

Tostu tabi ki tek başıma yemiyorum. Ortadan ikiye bölerek Devrim ile birlikte yiyoruz. Tostları tadına bakalım diye yedikten sonra köyün meydanına giderken yıkık bir ev dikkatimi çekti. Evin çatısı çökmüş, çatı çökünce de evi onarmak yerine başka bir eve geçerek öylece kaderine terk edilmiş. Böyle yıkıntı evler köyü kötü gösteriyor. Ya onar ya da yık yerine yenisini yap.

20150530_131250

Bakın neler yapıyor yaramaz çocuklar, taze papaz eriğini bulmuşlar bir kaç tane çalarlarken yakalıyorum.

20150530_131708

Köyün meydanına geldim, meydanda bir çok kahve var. Zaten köylerde kahveden başka bir mekan yok Tostçu haricinde. Çay içmek için kahvenin birine giderken Antik sütün başı ve altında dikdörtgen prizma mermer taş var. Taşta süslemeler yapılmış kabartma olarak. Dikdörtgen taş sanki Romalıların kilometre taşına benziyor. Buralarda bir yerlerde antik bir kent olma olasılığı yüksek. Ama bildiğim kadarı ile yakın çevrede antik bir kent görünmüyor. Bu antik taşların nereden geldiği belli değil. Belki de hazine arayanların antik kentlerin birinden alıp buraya getirilmiş olabilir. Büyük bir olasılıkla bu taşı buraya getiren taşa kendi ismini ve getirdiği yılı yazmış. “Etem Zengin 1947” Altta da Ay Yıldız ve Usta Ali Kanat – Lütfü Sıy yazısı daha eski kazıldığı anlaşılıyor. Kendini usta diye yazanlar hazır yontulmuş, işlemeli binlerce yıl önceden kalma taşa doğru dürüst isimlerini bile yazamamışlar. Tarihi yapıları böylece yok etmişler bilmeden cahilce.

20150530_132032

Köyün az yukarısında seyir tepesi var. Gölü olduğu gibi görüyor, manzara süper. Hava kapalı ve bulutlu olmasına rağmen göl ayrı bir güzelliğini gösteriyor bana. Doyasıya seyrediyorum hafif rüzgarın esintisiyle. Sol tarafı çekiyorum, kalın bulutlar, göl ve dağlar.

20150530_133342

Sağ tarafı da çekiyorum. Salda gölünün üç tarafı dağlarla çevrili. Yeşilova kasabası tarafı düz arazi.

20150530_133345

Seyir tepesi köyden biraz yüksekte. Böylece köyü de resmediyorum.

20150530_133353

Benim gibi fotoğraf meraklısı olan Devrim de yanımda. Birlikte poz veriyoruz iki doğa aşığı olarak. İkimiz yan yana, birer elimizi havaya kaldırmışız.

20150530_133915

Köydeki molamız biraz uzun sürdü ama benim için çok iyi oldu. Bir çok resim çektim, köylülerle sohbet ettim. Bir zamanlar yaşanmışları sanki tekrar yaşadım terkedilmiş evlerde. Mola bitimi ile grubun arkasından gitmeye başladık. Yönlendirmeciler bizi öğle yemeğini yiyeceğimiz piknik alanına girmemizi sağladı. Öğle yemeğini ayak üstü çam ağaçlarının altında yedikten sonra gölün kıyısına kahve içmeye indik. Kıyıya ulaşmak o kadar kolay değil. Hem kum hem de bazı yerlerde sulak ve batıyorsun. Sadece ben bisikletle kıyıya kadar geldim, kahve takımı bende ne de olsa. Ferdimen beni çekiyor arazide bisiklet sürerken.

IMG_0097

Hiç zaman geçirmeden kahve takımını çıkarıp kahveyi yapmaya başladım. Devrim de yardım etmek istiyor ama yardım edilecek bir durum olmadığı için sadece merakla kahveyi yapmamı seyretmekle yetiniyor.

IMG_0099

Her zaman olduğu gibi şanslı olan 3 kişi kahvemi içebiliyor yanımda. Şanslı olanlar da mutlu bir şekilde kahvelerini yudumluyor. Şimdiye kadar tarih boyunca ilk defa burada kahve pişirilip içiliyor sanki. Ben de burada ilk kahve kokusunun etrafa yayıldığını biliyorum. Yaşamımda ilkleri yaşamayı ve yaşatmayı paylaşmayı seviyorum.

IMG_0101

Ferdimen de bu arada boş durmayıp kendine göre resimler çekiyor çaktırmadan. Ne de olsa o bir sanatçı ve çevresindeki çekilebilecek yerleri görmesini çok iyi görebilme yeteneğine sahip. Zaten önemli olan basit şeyleri olduğu kadarı ile değişik açılardan çerçeveye sığdırabilmek. Ferdimen de bunu en iyi şekilde yapabiliyor. Bisikletimin gidonundaki takılı tabelayı çekiyor. Üzerinde Urim Babacan yazıyor. Altında Salda gölü manzarası. Gidonda asılı olan kaskımda 660 yazıyor. Aslında kask ters olduğundan 099 yazmakta.

IMG_0103

Ferdimen beni oturmuş ufka bakarken çekiyor derin düşüncelere dalmış halde.

IMG_0105

Bisikletimin ön tekerleği arkasında yerde oturmuş olarak çekiyor Ferdimen.

IMG_0107

Gölün etrafı beyaz çakıl taşları ile kaplanmış. Beyaz taşlar sadece burada var, başka yerde bulamazsın. Beyaz taşlar Salda gölüne bu güzelliği sunuyor.

20150530_142504

Salda gölüne güneş ışınları vurunca daha da güzelleşiyor. Fotonların su içindeki beyaz taşlardan yansıyıp kırılmasıyla turkuaz bir renge bürünerek bizlerin ruhunu okşamakta. Bununla birlikte kıyıdaki çimlerin yeşil tonu ve çam ağaçlarının koyu yeşil tonuyla birleşince harika bir görsel şöleni yaşıyorum. Bu muhteşem manzarayı seyretmeye doyamadım. Sanki zaman durdu, varsın gitsin bisikletçiler umurumda değil. Güzelliği yerinde yaşamalı ruhuma işlemeli. Ve bu güzelliği yaşarken sizleri de düşünerek resmediyorum.

20150530_151852

Grubun ardından ben de hareket ediyorum, sık sık durarak gölün güzelliğini seyredip, resim çekerek gidiyorum. Yol biraz yüksekte, çam ağaçları ve aşağıda gölün kıyısı.

20150530_152321

Gölün suyunun çekildiğini buradan daha iyi anladım. Ağaçların bittiği yere kadar göl varmış, su azalınca ne kadar çekildiği anlaşılıyor. Ama güzelliğinden hiç bir şey kaybetmeden.

20150530_152705

Manzara güzel olunca duruyoruz, güzelliği bize sunan Güneş’e ve turkuaz renkli Salda gölüne saygı duymak gerek.

20150530_152809

Doğasever, artçı olarak keyfimizi çıkara çıkara kameraya poz veriyoruz bir kaç kişi. Üç kişi ellerimiz havada resim çekiliyoruz.

20150530_152910

Aramızda keçi gibi yamaçlara tırmanan var. İnerken dikkatli iniyor. Resim çekmek zahmetli iş ne de olsa. Devrim yamaçta inerken.

20150530_153126

Yolun kıyısında köylünün biri tarlasını satmak için kendine tabela yazmış! Bu tarla Satlık., cep telefonunun rakamları anlaşılır gibi değil.

20150530_153340

Gölün kıyısının her kıvrımı ayrı güzel.

20150530_153516

Yarın buraya geleceğimizden beyaz kumların olduğu yere girmeden geçip gideceğiz. Yay çizmiş sahil, turkuaz rengi ve beyaz kumsalı ile harika bir yer. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

20150530_154617

Yol harika, bizler harika, hava harika, bulutlar harika, arada bize yüzünü gösteren Güneş harika. Daha ne isteyeyim ki hayattan. Dört kişiyi arkadan çekiyorum bisikletlerin üzerinde.

20150530_154812

Harikalar diyarında bisiklet sürmekteyiz. Beyaz kumsal hizasındayım, göle girinti olarak görünen beyaz kumsal su çekildikten sonra ortaya çıkmış gibi görünüyor. Göründüğü kadarıyla küçük tepeler şeklinde kumsal. Aslında buraya beyaz adalar deniliyormuş. Tepeler ada olarak gölün içinde yer almış. Suların çekilmesiyle adalar da ortadan kalkmış doğal olarak. Yine de bir kaç küçük ada su içinde var.

20150530_155130

Salda gölüne adını veren Salda köyünden geçiyoruz. Salda gölü, şirin, sakin bir köy. Tabelada yazdığına göre nüfusu 1263. Bayağı büyük bir köy olmalı.

20150530_155307

Köyün içinden geçip giden yol kilitli beton taş ile döşenmiş. Sokaklar tertemiz, Evler iki katlı şirin bir köyden sakince geçiyoruz. Gerçi bir tane bina iki kattan fazla yapılmış köy evlerine inat. İnsanların hırsı, doymazlığı hiç bir şeyi dinlemeden sadece kendi çıkarları doğrultusunda her şeyi yapma özgürlüğüne sahip. Yasalar var ama denetleyenler mal sahibi olunca kim dur diyecek acaba merak ediyorum. Köyün caddesinde giden bisikletçiler.

IMG_0126

Her fırsatta durup resim çekiliyoruz. Hele böyle bir manzarada çekilmez mi? Beyaz çiçekli haşhaş tarlası, arada kırmızı gelincikler. Ardındaki tarlada da yine beyaz renkli afyon çiçekleri. Çok güzel renk uyumu sağlamış. Resimde o kadar belli olmuyor ama gözle görünen daha canlı ve daha harika. Doğanın bahar ayında bizlere sunduğu doğal güzellikler bizi mest ediyor adeta. Devrim tarlanın başında iken resmini çekiyorum.

20150530_160532

Biz ne kadar oyalansak ta grup bizleri bekliyor bir yerde. Biz de sonlarda olduğumuz için gelir gelmez hep birlikte hareket ederek yola çıktık. Bu yol Denizli bağlantılı ve trafik biraz artmaya başladı. O yüzden tek sıra yolun sağından gitmeye başladık. Yolun ortasından giden grubu çekiyorum, yol sola doğru yay biçiminde. Sağdaki uyarı tabelasında geyik çıkabilir uyarı levhası var.

20150530_160950

Tek sıra giden bisikletçiler, yol hafif yukarı çıkıp sağa dönüyor.

20150530_162649

Yola çıktıktan sonra hiç durmadan kamp alanına geldik. Gelir gelmez terli çamaşırları yanıma alarak gölde duşumu bir güzel alarak rahatladım. Çamaşırları da yıkadım. Göl biraz dalgalıydı ama idare ettik. Rüzgar akşam serinliğini getirmeye başladı. Fazla oyalanmadan çadıra gidip giyiniyorum. Yemek zamanı gelince hep beraber yedikten sonra henüz hava kararmadan kamp ateşi yanmaya başladı. Ateşin etrafında ilk önce üşüyenler toplanmaya başladı. Yanan odunların sarı alevleri bayağı büyük.

20150530_195920

Ateşi sürekli odunla besliyoruz. Buralarda yakacak odun bol olunca doymak bilmeyen ateş canavarını sürekli besliyoruz.

20150530_202208_HDR

Ateşin başı iyice kalabalıklaştıktan sonra ilk önce Antalya bisiklet derneği başkanı Nafiz Sağdur festival düzenleyicisi olarak bir teşekkür konuşması yaptı. Henüz kendisi ile pek tanışamadım ama iyi bir organizasyon yaptığı belli. Hem de Antalya’dan uzakta ve dünyanın en güzel gölünde. Kendisine ve emeği geçenlere teşekkürler. Konuşurken çekiyorum mikrofon elinde.

20150530_214800

Ateş varsa müzik te var, müzikte oynak oyun havaları da olunca eller havaya kalktı. Eller havaya kalkınca göbek yerinde durur mu? durmaz. Göbekte başlar atmaya ellerin ritmine ayak uydurup. Göbekler iyi atınca paralar havaya uçuştu coşkulu olarak. İşin kısacası vur patlasın, çal oynasın. Keyfimiz yerinde. 200 Euroluk banknotlar havada uçuşuyor. Antalyalılar zengin olmalı. Festivali düzenleyenlerden Çilem ile karşılıklı göbek atarken Ferdimen bizi çekiyor.

IMG_0132

Ateş başında oynamak gibisi yok. Rakım yüksek olunca gece serinliğinde oynamaktan başka çare kalmıyor. Oynarken daha da ısınıyorsun. Karşılıklı göbek atıyoruz sürekli.

IMG_0135

Havanın serinlemesi göbek havası ile ısınmaya dönüştü. Ama pek oynamaya alışkın değil diğerleri. Olsun oynamayan kurtlarını dökemez içinde kalır. Fırsatını bulunca hiç kaçırmam başlarım oynamaya. Ne kadar kurt varsa hepsini dökerim bir tane bile bırakmam. Müzik eşliğinde oynamak, dans etmek bana bir terapi gibi gelir. Yorgun bedenim hareket etmeyen yerlerimi oynarken hareket ettirerek her tarafıma masaj yapıldığını hissederim. Hele göbekler karşılıklı atmaya başlayınca tempo da artar. İşte sağlık ve mutluluğun formülü.

IMG_0133

Gecenin ilerleyen saatlerine kadar ateşin başında hem oynadık hem de ısındık. Ateş sönmeye yakın üzerim soğumadan çadıra gelerek bu gün yaşadıklarımı beynimin derinliklerine kaydediyorum. İlerde hatırlamak için. En güzel günlerden birini yaşadım ve mutluyum.

Bu gün yaptığım yol 34 Kilometre civarı.

Yaptığımız yolun haritası aşağıda

Powered by Wikiloc