Etiket arşivi: barış pirhasan

Afyon Frig Vadisi Bisiklet Turu 1. Gün

18 – 19 Haziran 2021 Cuma

Afyon – Gazlıgöl – İhsaniye – Döğer – Emre gölü

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

 

Karahisar kalesi yıkılır gelir
Kakülü boynuna dökülür gelir

Yayladan gel allı gelin yayladan
Kesme ümidini kadir Mevla’dan
Ver elini karlı dağlar aşalım
Bayramlaşalım

Ben bir koyun olayım sen de bir kuzu
Meleye meleye getirem yazı

Yayladan gel allı gelin yayladan
Kesme ümidini kadir Mevla’dan
Ver elini karlı dağlar aşalım
Bayramlaşalım

Kapıma bağladım da kınalı koçu
Harmanı kaldırdım kız senin için

Yayladan gel allı gelin yayladan
Kesme ümidini kadir Mevla’dan
Ver elini karlı dağlar aşalım
Bayramlaşalım

Hidayet Çalbudak Afyon yöresi türküsü

 

Öne çıkmış olan görsel, İki direkte Türk bayrağı, ayakta ellerini pençe yapmış yerdeki düşmanı etkisiz hale getirmiş heykel. Arkada iki katlı bir ev. Afyon’un yüksek kaya kütlesi üzerinde Afyonkarahisar kalesi. Heykelin altında Atatürk kabartması.

DSCN2044

Günlerden bir gün arkadaşım İsmail Odabaşıoğlu telefon ile aradı. Zaten canı sıkılınca sürekli arayıp sohbet ediyoruz. Bana “Urim Baba Afyon Frig vadi bisiklet festivaline katılacak mısın?” diye sordu. Ben de “Pek niyetim yok ama düşünüyorum katılıp katılmamak için” Bu aralar hafta sonu salgın nedeni ile sokak kısıtlaması var. Gerçi festivalleri özlemedim değil, uzun süredir arkadaşlardan kimseyi göremedim. Özlem had safhada. Bir kaç gün sonra telefonum çaldı. Arayan yıllardır tanıdığım bisikletçi Birsen Esinti. Bana “Urim Baba Afyon Frig bisiklet festivaline bekliyorum” diye davet etti. Eh davet büyük yerden gelince “Tamam geleceğim” diye cevap verdim. Kayıt açılınca benim ve bacanağım Selahattin’in kaydını yaptırdım. Bacanak ile festivalden bir gün önce gündüz Afyon’a gidelim diye kararlaştırdık. Hazırlıklarımı yaptım, yanıma alacağım eşyaları, alet edevatları çantalara yükledim. 17 Haziran Perşembe sabahı bacanağım evime geldi. Kendisi bisikletini yüklemiş taşıyıcıya. Benim bisikleti de yükleyip güzelce bağladık. Çantaları da arka koltuğa yerleştirdim. Sadece ikimiz varız, arka koltuk boş. Birlikte sabah kahvaltısını yapıp yola çıktık araba ile.

Otobüs bilet fiyatları salgın nedeni ile pahalı. Sadece bir kişi 100 Lira. İki kişi gidiş dönüş 400 Lira tutuyor. Bu para ile arabanın yakıtını doldurup rahatça gidip gelebiliriz. Yol kıyısında meyve satan tezgahın birinden meyve aldık, yolda yiyerek gidiyoruz. Bacanağıma “Yolda hiç taş köprü gördün mü? diye sordum. O da “Ne taş köprüsü?” diye cevap verdi. Demek ki şimdiye kadar kimse taş köprüyü görmemişti. Araçla yol alınca kimse koskoca taş köprüyü görmemiş. İki yıl önce Suyun kaynağına yolculuk yaparken Gediz nehrini takip ediyordum. Gediz nehri Kula’dan sonra Ankara yolu ile birlikte olunca ana yoldan gittim bir süre. Bisikletle gidince yoldaki her şeyi gördüğümden karşımda tarihi bir taş köprüyü görmüştüm. Taş köprüde mola verip öğle yemeğimi ve kahvemi Gediz nehrinin kıyısında keyifle içmenin hazzını yaşadım.

Tarihi taş köprü uzaktan görünümü, altından Gediz nehri bulanık akıyor. Taş köprü yolun sağıda. Köprünün ismi Çataltepe taş köprüsü

DSCN7796

Taş köprüye gelince sağa yanaşıp arabayı park ettik bankette. Taş köprünün tam üstünde kahve takımlarını çıkarıp kahve pişirdim. Afiyetle içmeye başladık Bacanağım ile birlikte.

Elçek ile taş köprü üzerinde fincanlar elimizde bacanağım ile Gediz nehrini çektim. Benim başımda mavi buff, bacanağımda bej renkli şapka var.

IMG_20210617_123336

Taş köprüye kadar bacanağım arabayı sürdü. Taş köprüden sonra direksiyona ben geçtim. Fazla sürat yapmadan Afyon’a rahatça geldik. Kamp alanını navigasyon yardımı ile kolayca bulduk. Kamp alanı pek kalabalık değildi. Bizden önce bir kaç kişi gelip çadırını kurmuştu. İçlerinden beni tanıyan arkadaşlar var. Hoş geldiniz diye karşıladılar. Çadırları çardağın altına kurup yerleştik. Akşam yemeği için bisikletlerle Afyon merkeze pedalladık. Antalya’dan Ertan bizi Afyon’un meşhur tandır yapan yere götürdü. Bizimle beraber Özgün Tuykun ve arkadaşı da akşam yemeğine katılacak. Meşhur olunca ücreti de ona göre meşhur oluyor hani. Gerçi etler lezizdi, üstüne de afyon kaymaklı ekmek tatlısını yedik. Kızlarla resim çekiliyoruz masa başında. özgün Tuykun, arkadaşı ve ben sandalyede oturmuş durumda.  Arkada mutfak, camlı bölme ile ayrılmış. Köşede dört kuşak tandırcıların portre resimleri asılmış.

WhatsApp Image 2021-09-18 at 13.54.38

Sıra geldi ücret ödemeye. Yanımda da hiç para yok. Ne var ne yok eve bırakmıştım. Üstelik bacanağımdan da biraz takviye almıştım. Bankaya gidip para çekeyim dedim. Bana verdiği paranın hepsi on Liralık kağıt para. Paralar gıcır gıcır, henüz Güneş görmemiş, oksijenle temas etmemiş gibiydiler. Kırk tane kağıt para seri numaraları sıralı, darphaneden çıktığı gibi bankamatiğin kasasına, oradan da bana geldi. Ekonomimiz uçuyor resmen, hükümet para yetiştiremiyor. Sürekli para basıyor ama sonumuz hiç iyi değil. Basılan bu paraların acısı çıkacak bir gün. Bacanağa borcumu ödedim, azıcık meşhur hesabımı da ödedim. Zaten meşhur yerlerde pek yemek yemem, ya da bir şey almam. Çünkü her zaman meşhur diye kazık yemek zorunda kaldım şimdiye kadar. Yanımızdaki iki kadın biz ayrı dolaşacağız deyip yanımızdan ayrıldılar. Biz de kamp alanına döndük bisikletlerle.

Aşağıda sadece 7 tane on Liralık para, seri numaraları art arda. Son ilki rakamları 40 tan 46 ya kadar.

IMG_20210617_191432

Kampa döndüğümüzde Güneş batmak üzereydi. Fotoğraf makinemi alıp gölet kıyısına gelerek optik zoom ile Güneşi daha yakın hissederek batışını çektim çalıların arasından. Sarı renkli olan güneş tüm parlaklığı ile ışığını saçıyor. altta dikenli otlar, yanda ağacın dalları siulet olarak görünüyor.

DSCN2018

Akşam olunca katlanır sandalyelere oturup sohbet ediyoruz yatasıya kadar. Uzun süredir matın üzerinde, uyku tulumunda yatmamıştım. Afyon rakımı biraz yüksek olunca geceleri soğuk olur diyerek battaniye almıştık. Battaniye ve uyku tulumu ile üşümeden iyi bir uyku çektim. Yakındaki gölet buharlaştığı için nem oranı yüksek olunca ona göre de soğuk artıyor.

Sabah serinliğinde kalkıyorum, üzerimde polar var. Haziran ayı olsa da Afyon serin. Elimi yüzümü yıkamak için tuvaletten döndükten sonra dün akşam yemek yediğimiz kadınlardan biri olan Özgün Tuykun yanıma yanaştı. Hafif ağlamaklı bir sesle “Urim Baba dün akşam bir şey mi oldu aramızda, bana kızdın mı sizden ayrıldık diye? Sabah sana günaydın dedim ama bana baktığın halde yüzünü hemen çevirdin” dedi. Ben de düşünmeye başladım, sabah uyku sersemi olarak tuvaletler tarafına giderken ne yaşadım diye. Ama ne kadını gördüm ne de yüzünü hatırlıyorum. Kadının sesi titremeye başladı, nereyse ağlayacak. Bu durumda üzülmemesini, herhangi bir kızgınlık yada alınma olmadığını söyledim. Sonra niye kızayım ki? Aramızda kötü bir şey de olmadı. Uyku sersemi belki fark etmemişim olabileceğimi belirttim. Neyse kadının içi rahatladı biraz, sesi normale döndü. Ona her zaman yanıma gelip kahvemi içebileceğini söyledim. Ama yanıma gelmezsen içemeyeceğini söylemeyi de unutmadım. Çadırı, eşyaları toplayıp çantaya yerleştirdim. Sadece bisiklete taktığım çantaları bagaja yükledim. Uyku tulumu, çadır, mat gibi eşyaların olduğu sosis çantayı araca yükledim. Henüz erken ve kalabalık olmadan kahve pişirip içmeye başladık. Şanslı olanlar benimle birlikte kahve içti. Önümde katlanır masa, üzerinde kahve takımları, Bacanağım, ben Ertan, Rahmi Söyleyici ve bir arkadaş daha poz verip resim çekiliyoruz. Bisikletim KUZ arkada turuncu çantalarla duruyor.

IMG_20210618_073056

Yola çıkmaya hazırım. Bu arada festivali düzenleyen arkadaşlar da geldi. Kahvaltıyı hep birlikte yaptık. Kayıtlar başladı ve formalarımızı bez torba içinde aldık. Torbada ayrıca Afyon’a özel haşhaş ezmesi hediye olarak verildi. Kayıt işlemleri bitince topluca resim çekiliyoruz. 45 – 50 kişi kadar varız. Arkamızda salkım söğüt ağacı, dalları neredeyse başımıza değecek kadar sarkmış.

DSCN2019

Festivalin anası Birsen Esinti, kahvaltısını yaparken bana poz veriyor. Ortalık yeşil ağaçlar ormanda olduğumuzu hissettiriyor.

DSCN2020

Bacanağım ile birlikte çardağın altına kurmuştuk çadırımızı. Bisikletim KUZ çardağın yanında yola çıkmaya hazır. Etrafta bisikletini kontrol edenler var.

DSCN2021

Çardaklar küçük bir meydanda kurulmuş. Tam ortada fıstık çamı var, kıyısında oturma bankları konulmuş.

DSCN2022

Henüz harekete geçmeden parkın içinde bulunan göletin resmini çekiyorum. Su durgun olduğundan yeşile çalan rengine yansıyan ağaçlar tablo gibi. Su durgun olunca yaşamı sadece su yosunları oluşturuyor.

DSCN2023

Göletin ortasına köprü konularak karşıya kestirmeden ulaşım sağlamış. Yansımalar gölete vurmuş durumda

DSCN2024

Bacanağım karşımda hazır, tıpkı KUZ gibi.

DSCN2025

Arkadaşım İsmail Odabaşıoğlu sabaha karşı kamp alanına ulaştığından uyumadan beklemiş. Kendisi çok az gören kör. Türkiye’nin bütün illerini ve hemen hemen bütün ilçelerini görerek dolaşmış gezginlerden birisi. Sonradan geçirdiği bir rahatsızlıktan dolayı görme kaybını yaşadı. Ama “Yılmak yok, yola devam” diyenlerden birisi. Kaliteli katlanır tandem bisiklet alarak gezmediği, görmediği yerlere kendine pilot bularak fırsat buldukça dolaşıyor. İsmail’in pilotu Enes. İsmail kaldırıma oturmuş bakınırken resmini çekiyorum.

DSCN2026

Artık yola çıkmak için tüm bisikletçiler hazır duruma geçti. Son kalanları toplamaya çalışıyorlar.

DSCN2027

Bisikletim KUZ park halinde, gidon ve çantayı çekiyorum Çantanın önünde Suyun kaynağına yolculuk, Büyük Menderes nehri temiz aksın tabelası asılı. Logo da damla şeklinde ağaç ve damarları akan nehirler gibi, nehirler mavi, ağaç yeşil renkte. Gidona sarı renkli kaskım asılı.

DSCN2028

Baş tarafa geçerek video çekimine hazırlandım. Kamerayı hazır tutarak video çektim tüm katılımcıları. Videonun linki aşağıda.

https://youtu.be/EAd1mHPXT0I

Parkın içinden çıkarak Afyon yollarından güvenle geçiyoruz trafik polisleri sayesinde. Geçeceğimiz yollarda araçları durdurarak bizlere yol açtılar. Uzaktan Afyon’un ünlü Karahisar kalesini çekiyorum. Kale yalçın kayalıklardan oluşmuş devasa dağın tepesine yapılmış. Ön kısımda şehrin beton yığınları.

DSCN2031

Karahisar kalesi gibi başka kayalık tepeler de var etrafta. Tam demiryolu köprüsü üzerindeyim. Binalar uzakta ve tren yolu altımdan geçiyor.

DSCN2032

Afyon merkeze geldik. Burada protokol konuşma yapıp festivali başlatacaklar. Meydanda iyice yakınlaştığım Karahisar kalesini biraz daha yakınlaştırıp çekiyorum. Her ne kadar yalçın kayalık ve dik uçurumları olsa da yine de kale duvarları ile çevrelenmiş kale içi. Kale burçları net görünüyor. Kale içi de yalçın kayalıklar sivrilmiş, tam düz değil.

DSCN2034

Konuşmalar yapılıyor, protokol önde çekiyorum bir poz.

DSCN2036

Sevgili dostum İsmail ve pilotu Enes Çalışkan’ı tandem bisikleti ile çekiyorum. İkisinin üzerinde sarı yelekler var dikkat çekmek için.

DSCN2037

İzmir’den arkadaşlarım Figen ve Metin benim fotoğraf makinesi ile resim çektiğimi görünce kendilerini çekmemi söylediler. Ben de onları çekiyorum bir poz. Yanlarında bisikletleri var. Arkada ağaçlar ve Karahisar kalesi var.

DSCN2038

Meydanda toplanmış bisikletçiler güneş altında pişerken ben gölge bir yerde uzaktan onları çekiyorum.

DSCN2039

Bisikletçiler toplanmış, aceleleri varmış gibi harekete hazır durumda bekliyorlar. Ama harekete geçmeye daha çok var.

DSCN2041

Bulunduğumuz yerin hemen üstünde zafer anıtı ve top var. Top iki tekerlek üzerinde. Topu Karahisar kalesi ile çekiyorum.

DSCN2042

Zafer heykelini çekiyorum, bronzdan yapılmış heykeller; ayakta ellerini pençe olarak açmış Türk askeri ayakları dibinde yatan düşman askerini parçalayacakmış gibi duruyor. Heykeller tamamen çıplak. Yanlarda iki direkte Türk bayrakları göndere çekilmiş. Arkada kayalıklar üzerindeki Afyon Karahisar kalesi. Heykelin altında Atatürk kabartması yapılmış. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

DSCN2044

Heykellerin olduğu yer yoldan biraz yüksekte. Aşağıda toplanmış, bir an önce harekete geçmek için sabırsızlanan bisikletlileri çekiyorum. Sıcağın anlı kabağında bisikletleri ile pişiyorlar. Solda tarihi bir bina görünüyor, meydanda ağaçlar dikilmiş.

DSCN2046

Karşıdaki binayı iyice yakınlaştırınca burasının Zafer Müzesi yazısını görüyorum. Demek ki bir müze var, orayı görmeliyim. Müze iki katlı, orta bölümü giriş kapısı olduğu yerde kemerli pencere var. Pencere cam ile kaplı, iki kat boyunda. Kenarları taş bloklardan, gri renkte çatıya kadar duvar şeklinde örülmüş. Üst katta kemerli ikişer pencere, alt katta kare şeklinde pencereler var. Kapısı dikdörtgen ahşap, iki kanatlı.

DSCN2047

Müzeye gelip bir göreyim dedim. Kapısı kapalıydı, kapı tokmağını çalıp içeri girmek istedim ama içeriden ses gelmeyince müzenin kapalı olduğunu anlıyorum. Pencere camından içeriye bakınca içeride sıvaları kazınmış duvarları gördüm. Tuğlalar görülüyor, yerler sıva artıklarıyla dolu. Demek ki tadilatta müze. Hiç bir şey olmayınca Zafer Müzesini göremiyorum.

DSCN2048

Sonunda beklenen an geldi, bisiklet festivali başladı ve harekete geçtik. Afyon’un dar sokaklarında gidiyoruz. İki tarafı sokak olan bir cami gördüm. Kısa minaresi ve taş duvarlarına bakarsak tarihi bir cami olmalı. Bisikletliler caminin sağındaki yoldan gidiyorlar.

DSCN2049

Tarihi Ulu camiye geldik, mermer levhada yazılanlara göre 1273 yılında Selçuklu zamanında yapılmış. Giriş kapısı ahşap iki kanatlı. Bir kanadı açık, oradan içeriye gireceğiz. İçeri girenler ayakkabılarını dışarıda çıkarıyor.

DSCN2051

Minaresini dibinden yukarıya doğru çekiyorum. Blok taş ve tuğlalara bakılırsa minare yenilenmiş.

DSCN2053

Caminin içine giriyorum, tamamen ahşaptan yapılmış cami. Beşer metre aralıklarda kalın ahşap direkler çatıyı ayakta tutuyor. Kalın kalaslardan yapılmış kirişler soldan sağa doğru direklerin üstünde. Direk ile kirişin birleştiği yerler kabartma süslerle bezenmiş.

DSCN2054

Caminin kıble tarafında bulunan Mihrap, hoca burada cemaate namaz kıldırıyor. İçeriye doğru girintisi olan Mihrap, kenarları ve üstü Arapça yazılar yazılmış, yazılar altın yaldız renginde.

DSCN2056

Mihrabın solunda Mimber var. Burada hoca Cuma günleri cemaate hutbe okuyor. Mimber tamamen ahşaptan yapılmış ve çivi kullanılmamış. Mimberin solunda yerde uzun bir saat duruyor.

DSCN2057

Mimberin merdivenindeki korkuluklar yıldız şeklinde kalın çıtalar ile yapılmış. Yan bölmeler de çapraz tahtalardan kare desenli olarak süslenmiş. Duvar saati Mimberin yanında, uzun ve dar gövdesi, kadrana Osmanlı rakamlar yerleştirilmiş. Uzun sarkacı aşağıya kadar sarkıyor. Camlı bir kapağı var saatin. Saat 11’e 11 var olduğunu gösteriyor.

DSCN2058

Karahisar kalesinin arka kısmındayız şu an. Dikine yarık kaya kütlesi üzerinde kale duvarları ve burçlarını aşağıdan çekiyorum. Dik bir duvar gibi yalçın kayaları tırmanmak neredeyse olanaksız. Zapt edilmesi çok zor bir kale görünümünde. Kayaların bazı yerlerinde tek tük ağaçlar çıkmış.

DSCN2059

Dışarıdan Ulu caminin minaresini kadraja sığdırmak için uzaklaşarak çekiyorum. Geniş sokakta bekleşen bisikletçiler.

DSCN2062

Caminin karşısında kültür evi var, burayı ziyaret ediyoruz. İçerisi çok odalı bir ev, her oda entografya müzesi sanki. Yerel kullanılan eşyalar, kilimler, sofra, duvar halıları ile döşenmiş. Tavana kefeli terazi asılmış. Trabzana heybeler asılmış.

DSCN2063

Odanın ortasına sofra konulmuş, sofraya bir mavi desenli bir vazo, vazonun içine Afyon’un simgesi ve adını aldığı kurumuş haşhaş başları üç tane. Afyon haşhaştan uyuşturucu olarak üretiliyor. Yerde halı, kenarlarda işlemeli minderler, yastıklarla çevrelenmiş. Duvarda duvar halıları. Kırmızı renk ağırlıkta, desenler Türk motifi.

DSCN2064

Çoban mankeni, kıyafetleri yöreye uygun, uzun bir kaftanı, belinde kuşak ve elinde uzun bir sırık. Başı sarı poşu ile bağlı. Yanında saplı büyük bir sini duruyor çobanın. Çobanın sağında bir kukla bir çocuk duruyor. Kırmızı renkli şalvarı, renkli gömleği ile başı siyah bir tülbentle örtülmüş.

DSCN2065

Yörüklerin koyun yününü eğirmek için kullandığı kirman. Kirman; dört tahta artı biçiminde birleştirilmiş. Tam ortası delinerek uzun bir çubuk geçirilerek sabitlenmiş. Alt kısmı kısa, üst kısmı uzun kalacak şekilde. Alt kısma ağırlık konuşmuş. Koyun yünleri sol kolda toplanıyor. Elleri ile ilk önce ip şeklinde burarak artı olan tahtaya bağlanıyor. Ağırlık merkezi kısa tarafta olunca dönme hareketi yaptırıp döndürülerek yünler burulmaya başlıyor. Sürekli dönen ipe yünü besliyorlar. Böylece sağlam, burulmuş ip olarak artı olan tahtalara sarılıyor. Bu sürekli döndürme hareketi ip oldukça devam ediyor aynı yönde. Bu alet ilk çağlardan beri kullanılıyor. Yani ilk ip aleti, ilkel, basit ve kullanışlı.

DSCN2066

İzmir’den arkadaşım Aysel Ataş bana poz veriyor divanda oturmuş olarak. İki eli sağ dizinde birleştirip hafif yukarı kaldırmış sağ tarafına bakıyor. Üzerinde festivalin formasını giymiş, başında kırmızı buff var.

DSCN2067

Bizi çekecek kimse olmadığı için fotoğraf makinesini karşıdaki divana koyup 10 saniyelik zaman ayarlayarak birlikte çekiliyoruz. Duvarda boncuk örülerek yapılmış kalın bir kolye asılı.

DSCN2068

Bu kez ocağın önünde yere oturarak birlikte çekiliyoruz. Aysel’in yanında sürahi ve yüksek sehpa duruyor. Ocağın kenarları siyah ve kahverengi boya ile boyanarak süslenmiş şerit biçiminde. Duvarlar beyaz badanalı.

DSCN2069

Köşenin birinde az önce gördüğünüz kirmen, çubuklardan yapılmış minyatür kağnı arabası ve marangozların kullandığı rende.

DSCN2070

Avluda mekanizması demir, gövdesi tahtadan yapılmış kriko. Demir kolu çevrilerek ağırlık kaldırılıyor bu kriko ile. Duvarda yeşil renkli hortum asılmış.

DSCN2072

Yere yatırılmış ağaçtan araba tekerleği, üzerine de şekilli ağaç gövdesi konulmuş.

DSCN2073

Avluda ağaç direklerden yapılmış çardak köşeye yapılmış. Tahta oturma yerleri ve katlanır masa konulmuş. Çardak tahtalardan oluşmuş yüksekçe bir zemin. Buraya bağlama konulmuş. Aysel bağlamayı alıyor eline, ben de çekiyorum bir poz. Aysel solak olduğu için sapı sağ elinde.

DSCN2074

Bu kez ben sazı alıyorum elime, az çok saz çalmasını bilirim ama o kadar değil. Hem sazın da akordu yok. Sazın sapı sol elimde poz veriyorum. Beni Aysel çekiyor çardakta. Çatısı ağaçtan yapılmış, üzerinde kiremit var. Alına Türk bayrağı asılmış.

DSCN2075

Kültür evinden çıktık, ben önden gideceğimiz yönde harekete geçtim. Yanıma dolu gaz tüpünü almamışım, o yüzden çakmak gaz tüpü bulmam gerek. Ne olur ne olmaz, kahve yaparken gazsız kalmayayım. Bakkalın birine sordum çakmak gazı tüpü var mı diye. O da olduğunu söyleyince hemen bir tane alıp çantama yerleştirdim. Artık içim rahat. Ben gaz tüpünü alır almaz bisikletli grup geldi. Ben de aralarına katılarak yola koyuldum. Yolda biraz hızlı gidince pek resim çekecek ilginç ve tarihi bir yer olmayınca en önde bisiklet sürerek Gazlıgöl kasabasına vardık. Burada öğle yemeği yiyeceğiz. Yemek arabası da gelip tezgahı kurmuşlar. Yemek dağıtıcıları, önlerinde yemek tepsileri olduğu halde çekiyorum. Ayran paketleri üst üste konulmuş.

DSCN2079

Ben yerde oturup yemeğimi yerken bacanağım binanın iç balkon duvarına köpük tabağını koyup yemek yerken çekiyorum. Acıktığı için yemek yemekten beni görmüyor bile.

DSCN2080

Aynı balkonun devamında bir çok arkadaş yemeklerini yiyorlar.

DSCN2081

Yemekten sonra hamağımı kurup bir süre kestiriyorum. Oturduğum yerde öyle bir uyku bastı ki anlatamam. Çantamda her zaman hamak hazır durumda. Yemek zamanı epey olunca çay içelim dedik ama kafede çay anca bulabildik. Burada çay biraz pahalı. Gazlıgöl kasabasında termal su çıkıyor ve bir çok termal otel var. Hareket saati gelince hep birlikte harekete geçtik. Bu kez en önlerde gitmeyeceğim. En arkada sayılırım. Önümde giden bisikletçileri çekiyorum. Yüzlerce bisikletçi var.

DSCN2082

İhsaniye kasabasına geldik, burada çay molası vermişler. Kendime ilk önce bir gazoz alıyorum, soğuk gazoz iyi geliyor. Hem şekerimi de yükseltiyor. Çay bahçesi kıyısında park etmiş bisikletler. Bahçede ağaçlar var.

DSCN2083

Bacanağım ile duvar dibinde, Güneş altında resim çekiliyoruz. Bizi çeken de arkadaşım Mehmet Cıngıl. Bacanağım ile kollarımızı omuzlara atarak poz vermişiz kameraya.

DSCN2085

Mola bitimi yola çıktık, hafif yokuş olan bir yerde topluca giden bisikletçileri uzaktan yakınlaştırıp çekiyorum arkalarından. Ufukta kalın bulutlar belirdi.

DSCN2086

Sonunda Afyon’a adını veren afyon tarlası görüyorum. Tabi ki afyon denmiyor bitkilere haşhaş diyorlar. Tarlada şu an çiçek açmış olan haşhaş, olgunlaşıp baş büyüyünce çiziyorlar. Akan beyaz sıvı donunca kazınarak afyon elde ediliyor. Elbette herkes kafasına göre ekim yapmıyor. Belirli kota veriliyor gereksinime göre. Bunun dışında ekim yapılırsa cezalar büyük. Tarlada beyaz çiçek açmış haşhaşlar. Aralarda tohumlar karışmış olmalı ki mor çiçek açanlar da var.

DSCN2087

Sonunda Frig vadisine giriş yapıyoruz. İlk köy olan Üçlerkayası köyündeyiz ama köy epey içerilerde. Sadece tabelası yol kıyısına dikilmiş. Solda mağara deliği olan kaya parçası görülüyor. Bir kaç bisikletçi kavşakta durmuş. Biz köye girmeyip düz gideceğiz.

DSCN2088

Frig vadisine girdik dedim ya arazi yapısı da değişiyor. Toprak aynı toprak ama topraktan fışkıran kaya parçaları hafif engebeli araziye yayılmış durumda.

DSCN2090

Yerden fışkıran kayalara yaklaşmadan kamera ile yakınlaştırıyorum dibime kadar. Dört kaya parçası birbirine benzemez yapıda.

DSCN2091

Artık sınırları geçtik sayılır, kayaların şekli ilginç ve delikler oluşmuş doğal olarak. Sanki Kapadokyada peri bacalarına geldik, sadece tepelerinde kaya parçaları yok.

DSCN2092

Demin uzaktan gördüğüm kalın bulut parçası iyice yaklaştı. Bir kaç kilometre ötede yağmurun yağdığını görüyorum. Arazi kıraç, tek tük ağaçlar var. Yol kıyısında yonca tarlası yemyeşil.

DSCN2093

Yol kıyısında yerden fışkırmış kaya parçası ilginç oyuklar oluşarak yamuk yumuk hale gelmiş.

DSCN2094

Daha uzakta kaya silsilesi, kimi sivri külah gibi. Bir tanesinin üzerinde kaya parçası var peri bacası gibi. Havada bulutlar parçalı. Önümde buğday tarlası henüz sararmamış, yemyeşil.

DSCN2095

Peri bacası şeklinde olan kaya kütlesini yakınlaştırıyorum. Üzerindeki taş kaya kütlesi ile bir. Peri bacalarındaki gibi ayrı bir taş değil. Doğal oluşmuş.

DSCN2096

Yonca tarlasının sınırına taş duvar örülmüş bir metre yüksekliğinde. Dış tarafına da çeşme yapılmış, yalağı uzun. Demek ki burada hayvancılık yaygın. Uzun yalakta koyun, ya da inekler su içiyor.

DSCN2098

Demir bir borudan yalağın içine sürekli su akıyor. Yakından çekiyorum. Suyun döküldüğü yerde minik hava kabarcıkları oluşuyor devamlı su yüzeyinde.

DSCN2099

Suyun aktığı boru ve yalağı yandan çekiyorum. Yalak uzunlamasına üç bölümden oluşmuş. Çeşmeden sularımı tazeliyorum, biraz da su içiyorum kana kana.

DSCN2100

Yalağın içindeki su o kadar berrak ki bakmaya doyamıyorum. Su yüzeyinde ağaçların yansıması, dibindeki yosunlar gayet net görünüyor. Berrak suya bakarken sanki gözlerim tedavi oluyor, baktıkça daha da netleşiyor gördüklerim. Gözlerim iyice açılıyor sanki, öyle hissediyorum.

DSCN2101

Artık gruptan koptum sayılır. Önümde kimse kalmadı sayılır. Buraları ilk defa görmenin mutluluğunu ve anı yaşarken acele etmenin anlamı yok. Etrafımdaki güzellikleri seyrediyor, ayrıntıları fotoğraf makinem ile resimlerini çekerek kaydediyorum sürekli. İşte karşımda çeşme, mavi seramik döşeli çeşme yapısı, yanında uzun yalak. Arkada tren rayları ve ağaçlar. Görülmeye değer bir manzara var karşımda.

DSCN2102

Bazen uzakta, bazen yakında kaya kütleleri görüyorum. Yeşil çimenler yanında fışkırmış kayalar, şekilleri birbirine benzemez.

DSCN2104

Dediğim gibi uzayıp giden yolda kimseler yok. Tek başıma bisiklet sürüyorum. Bu güzellikleri çekmeden geçip gitmek doğaya aykırı olsa gerek. Ben öyle düşünüyorum.  Sürekli manzara değişiyor, kayalıklar şekilden şekle giriyor yol boyunca. Sağ tarafta kayalıklar, bulutlar üzerime üzerime doğru hızlıca gelmeye başladı. Belki yağmura yakalanabilirim, belli mi olur. Yaz sıcağında iyi olur ıslanmak.

DSCN2105

Kaya kütlesi yarılmış, sanki sığınılacak ev gibi oluşmuş. Üstü birleşik, altı geniş bir mağara. Önde de çeşme ve yalağı.

DSCN2106

Tren yolu bir yarığın içinden geçiyor, sağdan sola doğru dönen raylar nereye gidiyor belli değil. Meçhule giden tren rayları. Dönemecin sol tarafı görünmüyor.

DSCN2107

Kaya kütlesi karşımda, kaya yanları doğal olarak içinde barındırdığı mineraller eriyip oyuklar oluşmuş düzensiz şekilde.

DSCN2108

Derken üzerime gelen bulut yağmurunu boşaltmaya başladı. Hemen yağmurluğumu giydim. Karşımda duvar gibi kayalık var, yerden bir kütle fışkırmış arazide set oluşmuş. Üzerinde bir kaç katran ağacı görünüyor. Ön kısımda ekin tarlaları var. Resmi zar zor çekiyorum, yağmurdan fotoğraf makinesi ıslanmasın diye.

DSCN2109

Fotoğraf makinesinin üzerine eğilip bisikletim KUZ ve yolu çekiyorum. Yağmur bardaktan boşalırcasına yağıyor. Hemen fotoğraf makinesini bagaj çantasına koyuyorum ıslanmasın diye. Cüzdanı ve cep telefonumu da öndeki gidon çantama koyuyorum. Bisikletim KUZ, turuncu çantalar ve yol yağmurdan sırılsıklam. Islanacak eşyalarım güvende, bisiklete binerek yağmurda bisiklet sürmenin zevkini tadıyorum. Yağmurluğum altında kalan kısım hariç saçlarım, başım, etek altı ayaklarım tamamen yıkanıyor yağmur damlaları ile. Ayağımda sandalet var o yüzden ıslansa da olur. Birikmiş su birikintilerine aldırmadan içinden geçip gidiyorum suları yararak. Yağmur yağarken su birikintilerinde tamamen ıslanmak gibisi yok. Mükemmel bir an yaşıyorum.

DSCN2110

Döğer kasabasına geldim, burası Frig’yanın baş kenti, Kasabanın girişinde iki ceylan ve esinde testisinden su döken kadın heykeli konulmuş.

DSCN2111

Kasabada kaz sürüleri görmek olası. Karşıma küçük bir kaz sürüsü çıkıyor, kazlar benden uzaklaşmaya başlıyorlar.

DSCN2112

Geniş arazi ve otlak olunca koyunları otlatan çoban sürüsünü yayıyor yeni yağmur yağmış çimenlere. Böyle taze ot nerede bulunur bu yaz gününde. Çoban da ihtiyar bir kadın. Selam veriyorum uzaktan çoban kadına. O da selamıma karşılık veriyor elini sallayıp. İhtiyar kadın çobanlık yaptığına göre köyde pek genç insan yok. Öyleyse gelecekte koyunları otlatacak kimse kalmayacak bu gidişle.

DSCN2113

İlginç kaya kütlesi ve yükselen tepe.

DSCN2114

Kasabadan çıkmak üzereyim, tabelalar gideceğim yönü belirtiyorlar. Üstteki tabela mavi renkte, sola ok işareti ve Yunus Emre tekkesi yazılmış. Altında kahverengi boyalı tabelada sola ok işareti, Emre Gölü yazılmış. Altında kırmızı şeritle çerçevelenmiş üçgen tabelada inek resmi konulmuş dikkat çekmek için. Yani inek çıkabilir. Onun altında daha önce beyaz olan tabela üzerine kahverengi renkte yapıştırılmış Döğer Emre gölü tesisleri yazılmış. Kahverengi yapışan kısım bir tarafı kalkmış durumda. Tabelalar sola doğru yönü belirttiklerine göre yolum sol tarafa demek ki. Arkada yol ve az ileride ağaç kümesi var.

DSCN2115

Yaz yağmuru yağıp geçti ama asfaltta ıslaklığı duruyor. Benim üzerim çoktan kurudu bile. Karşımda düz kayalardan oluşmuş bir kütle var.

DSCN2116

Yeşil otlakta bir çukur görüyorum Çukur o kadar derin değil, geniş te değil ama çukur üstüne taş köprü yapılmış sanki yol varmış gibi. Köprü tek gözlü kemer biçimimde yapılmış. Demek ki eskiden yol oradan geçiyormuş. Küçük boyutta olsa da köprü köprüdür. Hem de taş gibi köprü.

DSCN2117

Kulaklarıma koşan bir atın çıkardığı nal sesleri geldi. Bir de baktım ki bir atlı dört nala otlakta koşturuyor. Bisikletlilerden daha hızlı koşuyor at. Sürücüsü de dörtnala giden atın üzerinde arada zıplıyor aheste aheste.

DSCN2119

Derken bir atlı daha dört nala geçiyor yanımdan. Onun da resmini çekiyorum. Yanımdan hızlıca çekip gitti.

DSCN2120

Fazla uzaklaşmadan atlıyı  arkasından yakınlaştırıp çekiyorum. Atın kuyruğu havada. Atlının sağ elinde kısa bir kamçı var sürekli vuruyor atın hızlı koşması için.

DSCN2122

Karşımda 20 metre boyunda, 200 metre genişliğinde kaya kütlesi var. Burada doğal oluşmuş oyuklar, mağaralar var. Sanki mağara şehri gibi. Cem Yılmaz AROG filminin çekimleri burada yapılmış.

DSCN2123

Uzakta olan tahta bir tabelaya da AROG Nüfus 100 yazılmış. Tabelayı optik zoom ile yakınlaştırıp çekiyorum.

DSCN2125

Kayalığın dibinde oda şeklinde geniş ağızlı mağaralar var. İyice yakınlaştırıp çekiyorum uzaktan.

DSCN2126

Kimi yer insan eliyle oyulmuş gibi. Oda gibi bir mağaranın üzerine kapı büyüklüğünde oyulmuş delik var. Üzerine de üç tane üçgen şekil oyulmuş. İnsan yapımı olduğu belli.

DSCN2127

Delik deşik kayalıkların diğer yanı.

DSCN2128

Bizimkileri görünce tabelanın yanında poz vermelerini istiyorum. Uzaktan optik zoom ile iyice yakınlaştırıp tabela ile çekiyorum. Solda kör olan İsmail Odabaşıoğlu, sağda Zerrin Aslantaş, tabelanın önünde yere oturmuş  Enes Çalışkan.

DSCN2129

Bisikletimin üzerindeki kamera tutucuya kamerayı bağladım. Otomatik zamanlayıcıyı 10 saniyeye ayarlayıp düğmeye bastım. Koşarak arkadaşların yanına geçerek pozumu verdim. Solda Enes, ben, Zerrin ve İsmail. Arka fonda AROG kayalıkları ve mağaralar.

DSCN2131

Tabelada yazdığına göre Döğer Emre gölü tesislerine gelmişim demek ki. Tabelanın resmini çekiyorum.

DSCN2132

Tesislere girmeden önce çevrede gördüğüm haşhaş tarlasını ve çeşmeyi çekiyorum. Çeşmede uzun bir yalak var.

DSCN2133

Çeşmenin aynasını iyice yakınlaştırınca çeşmede suyun akmadığını fark ediyorum. Çeşme borusu da yok. Çeşmenin aynası betondan bir duvar. İzlere bakılırsa bir zamanlar çeşmeden sular akıyormuş.

DSCN2134

Tesislerin sağ tarafında küçük bir tepe üzerinde kayalar abide gibi duruyor. Etraf çam ağaçları ile kaplı.

DSCN2135

Daha ileride yüksek kayalık kütle kendini gösteriyor. Çeşitli boyutta oyuklar oluşmuş kayalıkta.

DSCN2136

Tesislerin giriş kapısı, odunlardan yapılmış. İki yol var, üç örgülü direk, üzerinde örgülü kiriş. Örgüler yuvarlak ince odunlardan yapılmış. Kiriş üzerine de “Emre gölü Frig medeniyet bahçesi” yazılmış harflerle. Kamp alanı soldaki yolda.

DSCN2137

Ben en son geldim sayılır, herkes çadırını kurmuş yeşil alana. Bir bisiklet çimenlere serilmiş.

DSCN2138

Arabamız Afyon’da kaldı, arabaları almak için minibüs ile yaklaşık 60 Kilometre uzaklıkta. Bacanağım da önden geldiğinden minibüse binerek Afyon’a doğru gitmeye başlamış. Kamyondan sosis çantamı alarak tuvalete yakın yerde çadırımı kuruyorum. Yemek zamanı yemeğimi yiyip karnımı doyurdum. Gidenler için yemek ayrıldı. Yaklaşık 1.5 – 2 saat sonra arabalar geldi. Yanıma bacanağım da çadırını kuruyor. İçine eşyaları yerleştiriyorum gerekli olanları. Sonrasında getirdiğim portatif masada kahvemi pişiriyorum. Yanımda olan şanslı kişiler kahvelerini içiyorlar. Sohbet, muhabbet derken uyku gelip çatıyor gözlerime. Uykumu kaçırmadan çadırıma girip tatlı düşlere dalıyorum.

Bu gün yaptığım yol yaklaşık olarak 59 Kilometre civarı.

Bu gün yaptığım yolun haritası aşağıda

Powered by Wikiloc

 

İki Garip Bir Akdeniz 4. Gün

1 Eylül 2017 Pazar

Tekirova – Phaselis – Kemer – Tekirova

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

 

Masasına gelip gittiği açıkça anlaşılır
Daktilosu çalışmasa da şeridinin eskimesinden

Durduğu yerde patlaması mürekkep hokkalarının
Ömrünce biriktirdiği sosyalist öfkesinden

Ne kadar yok etse ölüm vuruşu göklerde yankılanan
Kocaman bir yürek kalır Şili’nin Allende’sinden

Atilla İlhan

 

Öne çıkan görsel, deniz kıyısındaki kayanın üzerinde bağdaş kurup oturmuşum. Önümde kahve takımı var. Kahve pişiriyorum.

Gece pek fark etmedim yağmurun yağmış olduğunu. Sabah uyanıp çadırdan çıkınca anladım. Etraf ve çadırlar ıslak. Mavi bir naylonla birisi bisikletinin üzerini örtmüş ıslanmasın diye. Yağmurlu bir sabahın seherinde uyanmanın tadını çıkarıyorum bir süre. Demek ki dün Olimpos dağında tutunamayan bulutlar rüzgar kesilince toplanmaya başlamış gece ve ardından yağmur yağmış. Akdeniz’in sonbahar yağmuru portakal kokar. İrileşmeye başlamış portakal yağmurda ıslanınca aromasını etrafa yayar. Ortalık mis gibi portakal kokar. Bu kokuları ciğerlerime çekiyorum her nefes alışımda. Etraf çadır kent oluşmuş durumda. Biraz ileride birisi çadırının üzerine naylon germiş.

Kalkar kalmaz etrafı kolaçan ediyorum. Cem Tabanlı’nın çadırına su girmiş birazcık. Çadırının altına koyduğu brandayı kurutmak için ipe asıyor. Yanında da Nafiz var, Nafiz çadırını topluyor. Kemer’den Antalya’ya devam edecek evine doğru.

Dut ağaçları altındaki çadır alanı kırmızı – beyaz şeritlerle sokak görünümünde yollar yapılmış. Yürüme yolu boş, diğer yerlerde çadırlar kurulu. Herkes kendi telaşında hazırlanmakla meşgul. Birazdan yola çıkacağız. Kahvaltıyı çoktan yaptık bile. Kimisi çadırı eşyalarını topluyor. Evine dönme telaşı sabahtan başlamış bile.

Herkes kapıya çıksın diye anons edilince yolun ağzına gelip toplandık. Okaliptüs ağaçlarının gölgesinde toplanmış bisikletliler.

Hareket ediyoruz, Tekirova içinden ana yola çıktıktan sonra kısa sürede bizleri yönlendiren arkadaşlara rastladık. Phaselis  antik kentine sapan yola yönlendiriliyoruz. Biri motorlu, ikisi bisikletçi yol sapağında durmuş, direkte Phaselis 1 tabelası. Sağa giden çamlı yol ve dört bisikletçi.

Çam ormanı içinde bisikletlerle gidiyoruz. Yol ağaçların gölgesinde. Çam ağaçlarının gövdeleri uzamış yukarı doğru. Asfalt yolda altı bisikletli gidiyor.

Phaselis ören yerine ücret ödemeden giriş yapıyoruz. Girişte demir parmaklıklı sürgülü kapı var. Ağaçtan yapılmış gişe kulübesi yeşil renge boyanmış. Çatısı oluklu kırmızı kiremit ile örtülü. Sürgülü kapıya kare bir tabela, köşesi altta bakacak şekilde konuşmuş. Phaselis Örenyeri yazısı var.

Burası aynı zamanda Likya yolu ile çakışıyor. Direğe takılmış tabelalarından anlıyorum burasının Likya Yolu olduğunu. Sol tarafı gösterir tabelada Kuzdere 11 Km, sağ tarafı ise Tekirova 3 Km olduğunu belirtmiş. Tabelalar sarı renge boyanmış. Üzerine ilave yeşil renkte Fethiye’den Antalya’ya Likya Yolu yazısı yazılmış.

Antik kentin girişinde, su kemerlerinin olduğu yerde bisikletleri park ediyoruz. Kalabalık bisikletliler ortalığı kaplamış durumda.

Burada enerji takviyesi olarak muz dağıtılıyor. Dağıtan da şeker adam Halil Şenel güleç yüzü ile gelenlere birer muz veriyor. Elinde bir dal muz, koparıp koparıp ikram ediyor bizlere.

Bana torpil yapıyor Halil, yapışık iki muz veriyor. Elimde muz olduğu halde çekiyorum bir poz.

Muzu soyuyorum, içinde iki ayrı muz çıkıyor ortaya. Resimde yan yana soyulmuş iki muz, ardında Şirin Baba Ceyhun Altın. Sarı tişörtü ve başında şapkası ile.

Antik dönemden kalan yontulmuş taşların birinde, küçük bir oyuktan bir çiçek çıkmış ortaya. Çiçek yapraksız, taç yapraklarının dibi pembe. Uçlara doğru renk açılıyor beyaza doğru.

Antik kent çam ormanı içinde kalmış. Çam ağaçlarının gövdeleri sadece temel taşları kalmış duvarların arasında çıkmış.

Denize doğru çıkıntı yapan yere doğru gidiyorum. Burası küçük bir yarımada. Bir kaç çam ağacı da yarımadaya kadar yaşam alanı oluşturmuş kendine. Kıyı taşlık ve kayalık.

Yarımadanın üzerinde uca doğru yürüdüm. Buradan ana karanın bir bölümünü çekiyorum kamera ile. Küçük  bir koy oluşmuş yan tarafı. Az bir yer kumsal olmuş, diğer yerler kayalık. Sık çam ağaçları deniz kıyısına kadar gelmiş durumda.

Yarımadanın ucunda mantar biçiminde oluşmuş kaya parçası dikkatimi çekti. Kaya molozlardan bir araya gelip sertleşip kayaya dönüşmüş. Dalgaların aşındırması sonucu alt kısmı iyice ufalmış, Üst taraf ise tepsi gibi.

Yarımadanın ucuna gelmemin sebebi burada kahve içmek. Bisikletimden kahve takımlarını çıkarıp kayanın üzerine bağdaş kurarak oturdum. Başladım kahve pişirmeye. En güzel yerde kahve içmek gerek. Burası da yer olarak, manzarası ve ilginç yapısı ile gözümü boyadı. İyot kokusunu içime çekerek gözlerimi ocağın üstündeki cezveden ayırmadan öylece duruyorum. Kahvenin tadı nefis olsa da bazı huyları var. Bunlardan birisi çok kıskanç olması. Sürekli gözünün üstünde olması gerek. Tıpkı kadınlar gibi, sürekli onunla ilgileneceksin, gözlerini ondan ayırmayacaksın. Başkasına, bakmayacaksın. Eğer gözünü bir an olsun kaçırırsan çok kızar ve öfkesinden köpürüp taşar. Hem aroması dökülür hem ocağı söndürür. Etrafı da berbat etmesi cabası. İçtiğin kahvenin tadı kalmaz. Onun için gözümü kahveden bir an olsun bile ayırmıyorum.

Ocağın etrafında rüzgarlık koruyucu var. Cezve ve fincanlar önde dört tane. Kahve kutusu ve fincan kutusu yanlarda. Üzerimde Dünya Kalp Günü baskılı beyaz tişörtüm, bağdaş kurmuş durumda kayanın üzerinde oturuyorum. Ardım deniz ve karşıda denize uzanmış kara parçası. Resmi Ahmet Murat Hacıbeyoğlu çekiyor. Kahveyi yanımda şanslı olan üç kişi içecek. Birisi resmi çeken Ahmet Murat Hacıbeyoğlu. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Kocaman gövdeli bir çam ağacı kökü zayıf kalmış olmalı yana doğru devrilerek öylece yaşamına devam ediyor. Denize çok yakın durumda, herhalde dalgalar ağaca ulaşmıyor ki tuzlu su zarar vermemiş çam ağacına. Çam ağacı yorulup yere uzanmış gibi yatıyor. Ya da deniz kıyısında yatıp güneşleniyor gibi.

Kahve faslı bittikten sonra fincanları yıkayıp yerlerine yerleştiriyorum. Biraz daha zaman var. Antik kenti daha önce gezmiştim. Şimdi daha önce görmediğim yerleri görüp resmini çekmeye gidiyorum. Daha önce kahve pişirdiğim yeri görmemiştim. O taraftan su kemerini çekiyorum çamların altında.

Kentin ana caddesinde yürüyorum. Zamanında hareketli olan bu geniş yolun kıyılarında önemli yapılar varmış. Şimdi ise kalıntıları duruyor.

Dikdörtgen taş blokta yunanca yazılar yazılmış. Taş blokun üst kısmı geniş çıkıntılı. Sağ tarafı, hemen hemen yarısına kadar dış etkenlerden bozulmuş durumda. Yazıların yarısı görünmüyor.

Yanında yazının anlamını yazan tabela konulmuş. Taşta yazan;

“Onurlandırma Yazıtı

Danışma ve halk meclisleri,

Pigres oğlu Apollonios’un

Oğlu, kentimizin hayırseveri

Olan, övgüye layık

Lykiarkhes Aurelius

Pamphilos’u onurlandırdı

M.S. 3. Y.Y. başları

Böyle yazılı blok taşlardan daha var. Yalnız bir şey dikkatimi çekti! Taşların bir yüzeyi aşırı yıpranmış. Sürekli aynı yönden gelen yağmur, rüzgar ve Güneş etkisinde kalmış. Diğer tarafları sağlam şekilde duruyor. Yazıt taşları başka yerlerden getirilip konmuş ana cadde kıyısına. Taşın  aşınan yüzeyi sünger gibi olmuş, ayrıca yosun tutmuş ve rengini karartmış. Büyük bir olasılıkla aşınan taraf kuzeye bakıyordu. Çünkü yosunlar kuzey tarafında bulunur devamlı. Tıpkı ağaçların gövdelerinde kuzey tarafının yosun tutması gibi. Yön bulmak için ağacın gövdelerine bakılıp kuzey yönünü kolayca bulabilirsiniz. Ya da şöyle olabilir ; Bu taşlar deniz kıyısında kalmış olabilir. Denizin tuzlu suyu ve deniz canlıları su altında kalan taşı delik deşik yapmış olabilir. İkinci şık daha mantıklı gibi geldi bana.

Çam ormanı ile bütünleşmiş şehir o zamanların zenginliğinden sadece duvarları kalmış. Blok taşlardan sağlam yapılmış olduğu belli. Binlerce yıldır bir kısmı ayakta kalarak günümüze ulaşmış.

Başka bir blok taşta yine Yunanca yazılar yazılmış.

Yazının Türkçe anlamı;

Sporcu yazıtı

Ptolemaios oğlu Aurelius Artemidoros’un

Oğlu Zosimas olarak da bilinen Phaselis’li

Aurelius Ptolemaios. II. Embromos’un

Oğlu II. Kolalemis’in övgüye layık kızı

Phaselis’li Aurelia Apphia’nın kente

Hediye ettiği ve ilk olarak düzenlenen

Falladeios Bayramı’nın çocuklar

Kategorisi güreş müsabakasını sırtı yere

Gelmeden ve belini kavratmadan şana

Değer bir şekilde kazandı

M.S. 3. Y.Y.

Kalın duvarlı taş binaların çoğu ayakta. Biraz daha onarılsa, üstüne de çatı konsa bayağı bir kent olacak gibi.

Duvarların iç kısmı insan boyundan yüksek.

Caddenin sol tarafında kocaman bir yapı var. Burası Roma hamamı, duvarların çoğu ayakta ve sağlam taş bloklardan yapılmış. Taş blokların hepsi de özenle yontularak duvarlarda kullanılmış. Cadde çok hafif eğim ile, bazı yerlerde iki kısa basamak yükselerek yarımadanın beline doğru çıkıyor.

Roma hamamının alt kısmının resmini çekiyorum. Ateşin yandığı bu bölüm pişmiş tuğlalardan yapılmış. Alttan yanan odunlar hamamın taban kısmını ısıtarak içeride rahatça yıkanmalarını sağlıyormuş. Temel taşları kalın taş bloklardan sağlam yapılarak zeminde pişmiş tuğlalardan oda biçiminde ocaklar yapılmış. Orta yere yakın pişmiş tuğladan kare biçiminde örülen duvar 1 metre yükseklikte. Bundan iki tane var. Ayrıca bir çok yuvarlak pişmiş tuğla zeminde üst üste konulmuş öbek öbek. İçeriye giremiyoruz, kapısına zincir çekilmiş girilmesin diye.

Tahta bir panoya üstte büyük olarak PHASELİS yazısı var. Atta oyma çerçeve içinde Phaselis’in yarımada şeklindeki haritası var. Tahta üzerine çentiklerle oyulup şekiller verilerek yapıları belirtmişler.

Sadece dört sıra taş blok örülü bina duvarının kalıntısı ayakta duruyor. Cadde taş döşeli ve geniş.

Tiyatroya şöyle bir giriyorum. Ziyaretçilerin rahat yürümeleri için tahtadan yollar yapılmış. Kıyılarında korkuluklar var düşmesinler diye. Çoğu sağlam tiyatro seyirci bölümü yarım yuvarlak olarak görüyorum. Tahta yolda gezinen insanlar var. Tiyatronun üstü çamlık.

Tahta yürüme yolundan seyirci oturma basamaklarını yandan çekiyorum. Kimileri dinlenmek için oturmuş.

Tiyatro biraz yukarıda, aşağıda roma hamamının kalıntı duvarlarını çekiyorum.

Tekrar ana caddeye çıkıyorum. Cadde geniş, kıyıları 4 basamak taş örülmüş boydan boya. Sağda kapısı ve üzerinin bir kısmı ayakta olan bir yapı var. Ön yüzeyi düzgün taşlardan yapılı, arka kısımları yuvarlak, düzgün olmayan bir şekilde örülü.

Kazı ekibi çam ağaçları olan yerde gövdelerine şeritler bağlayarak yığılmış taş bloklar çevrelenmiş. Kazıda çıkanlar ilk önce buraya getiriyorlar demek ki.

Kentin bazı yerlerindeki binalar zemindeki kayaları yontarak binayı onun üzerine kondurmuşlar. Sadece temel taşları kalmış durumda.

Güney tarafındaki limana geldim, gerçi kalıntıları ortalarda görünmüyor ama burası doğal korunaklı bir yer. Balıkçılar kendilerine bu doğal limanda küçük bir iskele yapmışlar. İskelede biri iri, diğeri küçük iki sandal bağlı duruyor. Balıkçı kayıkta ağlarını kontrol ediyor. İki yanda çam ağacı gövdeleri arasından küçük iskele, bağlı kayıklar ve deniz. Karşıda kayalıklı yamaçlar.

Ormanın içinde bir patika görüyorum. Yarımadanın doğu ucuna doğru gidiyor olmalı. Ormanın içinde çalılar kaplamış.

Phaselis ziyaretimiz bitiyor ve yola çıkıyoruz. Ana yoldan tırmanmaya başladık. Önümüz yokuş, solda epey yüksek kayalıklar dik bir duvar gibi. Üzerinde çam ağaçları. Hemen önümde bir kişi ağır tempoda bisiklet sürüyor.

Yokuş kısa sürede bitip tekrar inişle Çamyuva kavşağına geldik. Burada görevli arkadaşlar bisikletlileri yönlendiriyor sağa girilecek diye. Dönüşün başında kocaman bir direğe kahverengi boyalı tabela konulmuş. Tabelada Çamyuva Tatil Köyleri, sağa ok işareti ile yazılmış. Asfaltta ise sağa kırmızı renkli ok işareti ve beyaz renkli bisiklet figürü boyanmış.

Çamyuva kalabalık tatilcilerin yazlıkları ile kıyı dolmuş durumda. İç kesimlerde de belediye parklar yapmış. Parkın birinde Akdeniz’in portakalı sembol olarak küçük bir havuzun ortasına konulmuş. Portakal öyle bildiğimiz gibi değil. Ortada bir portakal, yanlarında ikiye bölünmüş portakalın yarımları konulmuş. Rengi de orijinal renk olan turuncu renge boyanmış. Yaklaşık 1.5 metre boyunda portakal heykeli. Kamera ile çektiğim yerin sağında kırmızı renkte açmış bir çiçeğin üreme organı çiçek boyunun iki katı dışarı çıkmış durumda. Parkta oturma yerleri konuşmuş ama arkalıkları yok. Yerler beton taş döşeli, yeşil alanda çimenler ve çeşit çeşit ağaçlar serpiştirilmiş. Ortalıkta kimseler yok, park bomboş.

Sulama amaçlı kullanılan kanaletten su tertemiz akıyor. Döküldüğü çukurda köpürmüş.

Akdeniz denince akla portakal gelir. Her tarafta portakal ağaçları görmek olası. Ben de henüz olgunlaşmamış yeşil portakal ağacının resmini çekiyorum.

Ana yoldan değil de ara yoldan, Çamyuva’nın içinden geçip çam ormanının o muhteşem güzelliği içinden bisikletle geçiyoruz. Bulutlar çoğalmaya başladı, güneş görünmüyor ve çam kokusu etrafa yayılmış durumda. Demek ki yağmur yağacak gibi.

Kemer’e kestirmeden, çam ormanı içinden ama biraz yokuş tırmanarak geçeceğiz. Önümde yokuş kıvrılarak yukarı doğru gideceğimi gösteriyor. Yere de sarı sprey boya ile Ha Gayret yazısı yazılmış.

Tepeye ulaştım sonunda. Grubun çoğu geçip gitmiş bile. Arkada kalanlar ise performansı düşük olanlar. Ben de resim çekmekten gerilerdeyim. Birisi de yokuşu araba ile çıkmış. Bisikleti arabanın taşıyıcısına yüklemiş. Yokuş çıkıldıktan sonra bisikletini çözmeye başladı. Yokuşun tepesinde yağmur damlaları düşmeye başladı. Durup yağmurluğumu giyiyorum. Hem çok terledim, inişte terli terli rüzgar almamak gerek.

İniş başlarken görevli arkadaşlar bizleri uyarıyor yavaş inelim diye. Hem dik yokuş hem de yağmur nedeni ile kayganlaşan yoldan ötürü. Bunlardan birisi Cem Salih Altın. Elinde bayrak, üzerinde yeşil yağmurluk, iki kolunu da yana açarak bana selam veriyor başı ile. Ne de olsa Şirin Baba’nın kardeşi. Yağan yağmur çam ağaçlarının üzerindeki tozları yıkayarak yeşil rengi belirgin hale getirmiş. Ortalık yağmur ve çam kokuyor, mis.

Küçük kayalara lacivert ve sarı renkler yan yana boyanmış. Yürüyüş rotaları kırmızı, beyaz renkte olur biliyorum. Bu lacivert, sarı renk neden boyanmış belli değil.

Yağmur iyice arttı, sicim gibi yağıyor. Cep telefonumla ıslatmadan bir poz çekiyorum çam ormanı ve sicim gibi yağan yağmuru. Ben yağan yağmur damlalarını görüyorum ama cep telefonumun kamerası o kadar keskin değil. Yokuş bitip düz yere geldiğim halde yağmur artınca hızımı iyice düşürüyorum. 5 Kilometrenin altında aheste pedallara basıyorum. Sicim gibi yağmuru içime sindire sindire ormanın bu muhteşem anını yaşıyorum. Kalem gibi düz çam ağaçlarının gövdeleri yağan yağmura uymuş. Bu an hiç bitmesin diliyorum, yağmur altında, ormanın dinginliğinde bisiklet sürmenin tadına varıyorum. Yağmuru ve ortalığa yayılan çam kokusunu düşünüyorum. Saçlarım tamamen yağmurda ıslandı, üzerimde sadece yağmurluk var. Sudan korumak için cep telefonumu ve cüzdanımı gidon çantama koydum. Bisiklet sürerken Yeni Türkü’nün şarkısını söylüyorum.

Küçücük bir bakışın
Çözer beni kolayca
Kenetlenmiş parmaklar gibi
Sımsıkı kapanmış olsun

Yaprak yaprak açtırırsın
İlk yaz nasıl açtırırsa
İlk gülünü gizem dolu
Hünerli bir dokunuşla

Hiç kimsenin yağmurun bile
Böyle küçük elleri yoktur
Bütün güllerden derin
Bir sesi var gözlerinin

Başedilmez o gergin
Kırılganlığınla senin
Her solukta sonsuzluk
Ve ölüm…

e.e. cummings / somewhere i have never travelled

Çeviren: Barış Pirhasan

Ormanın içinde yağmur yağarken bisikleti çok düşük bir hızda sürüyorum. Çam ormanı içinde Beydağları yürüyüş rotalarını gösterir tabelaları gördüm. İki tabela bir direğin tepesinde. Yönleri ormanın içine doğru giden patikayı gösteriyor. Üstekinde Çalış tepe turu 3 Km, alttakinde Kiriş 1 Km olarak belirtilmiş. Çalış tepe 13. nolu rota, Kiriş 14 nolu rota olarak yazılmış. Aslında bisikleti bırakıp patikada yürümek isterdim. Yağmurun sesi ormanın içinde kim bilir nasıl güzeldir. Yürürken ayaklarımın altında ezilen kurumuş çam yapraklarına basarken sesi duyulmaz bile. Yağmur yumuşatmıştır kuru çam yapraklarını. Çam yaprakları ve toprağa bastığında yumuşak bir halının üzerinde yürüyormuş gibi gelir. Ağaçların tepelerinden süzülen yağmur suları dalların ucunda iri damlalar halinde düşüp toprakta çıkardığı sesi dinlemek en güzel müzik sesi gibi gelir insana. Bu doğanın müziğidir. Arada serin bir rüzgar esince damlalar daha da coşar. Bir tatlı düş içindeyim ormanın içine bakarken.

Orman bitince beton binaların kapladığı, insanların yoğun yaşadığı yere geldim. Burası Kemer ilçesi. Sokaklar parke kilitli beton taş döşeli. Kaldırımda kırmızı renkli taş döşenmiş. Sokağın iki kenarına da plastik direkler dikilip arabaların park etmeleri engellenmiş. Solda bir bar görüyorum, apartmanın altında.  Bar apartmanın dışına doğru taşmış 5 metre kadar. Camekan ile çerçevelenmiş, üzerinde ise bir motor kahverengi boyalı ve yanında bateri takımı. Tabelasında yeşil kertenkele resmi var. Camekanda kocaman elektro gitar konulmuş. Bar gündüz olduğu için kapalı.

Yağmurun sesini dinlediğimden çok gerilerde kaldım, Kemer içinde grubu ararken karşıma Cem Salih Altın çıkıverdi. Yağmur dinmiş olmasına rağmen üzerinde yeşil yağmurluk duruyor. Sadece şapkasını indirmiş. Nedense karşıma hep Cem çıkıyor.  Sevimli yüzü, uzamış keçi sakalı ile kollarını yine yana açarak beni karşıladı. Sağ elinde pet su şişesi, sol elinde de bayrak var. Bana gideceğim yönü belirtiyor.

Cem’in bana gösterdiği yöne doğru gidince pazaryerinde grubu görüyorum. Çoğu çoktan yemeğini yemiş bile. Ben de zaman geçirmeden yemeğimi alıp yiyorum masanın birinde. Yemek olayı bitmek üzere olduğundan masaların çoğunu belediye görevlileri kaldırmış bile. Yemeği yedikten sonra bir süre dinleniyorum. Cem Tabanlı ile yukarı doğru gitmeyip kamp alanına doğru gidelim diye kararlaştırdık. Biraz dinlenelim tura başlamadan önce.  Nafiz ile vedalaştık ve evine doğru yola çıktı. Nafiz hep yanımızdaydı, ilgi ve alakasından dolayı teşekkürlerimi belirttim veda ederken. Ana yola çıkıp kamp alanına geldik. Cem ile birlikte denize girip duşumuzu aldıktan sonra çadırda bir süre dinleniyoruz. Bir kısmı bizim gibi erkenden gelip çadırlarını topladı. Grup geldikten sonra onlar da çadırlarını toplayıp arabalarına yükledi. Etrafta çok az çadır kaldı bizim gibi. Akşam yemeğinden sonra kalanlarla birlikte oturup çay, kahve ve sohbet ederek zaman geçirdik. Gecenin ilerleyen zamanında çadırıma gelip yatıyorum.

Bu gün yağmur beni yıkayıp pakladı ve duruladı bir güzel. Ormanın içinde arındım sanki. Yağmuru düşleyerek uykuya dalıyorum.

Bu gün yaptığım yol yaklaşık olarak 42.5 Kilometre civarı.

Aşağıda yaptığım yolun haritası

Powered by Wikiloc