Etiket arşivi: kaz

2. Simav Eynal Bisiklet Festivali 3. Gün

28 Ağustos 2021 Cumartesi

Eynal – Küplüce – Kuşu – Pazarlar – Simav – Eynal

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

 

sokakları koşmak diye bildim bileli

şiir  yaşar şiir söyler şiille oynaşırım

ne garibim ali tanır bu ozan kardeşini

ne de benim onu görmüşlüğüm var

garibim taştan taşa çalar emeklisini

saçıp gider yollara dizelerimi

“kör olasın demiyorum kör olma

kör olma da gör beni”

mutluluk bu değilse

ya nedir başka

Hasan Hüseyin

 

Öne çıkmış olan görsel, festivali düzenleyen Öğretmen Şeref Akdemir Efe heykelinin önünde kollarını kaldırmış zeybek oynar gibi poz vermiş durumda. Efe sağ elindeki mavzeri havaya kaldırmış. Belinde fişeklik. Salgına dikkat çekmek için ağzına maske takılmış.

DSCN3083

Vücudun hamlığından dünkü turda epey yorulmuşum. Bu gece derin bir uyku ile iyice dinlenmiş olarak kalktım fişek gibi. Kendimi çok iyi hissediyorum. Her sabah olduğu gibi kahvemi içiyorum kalkar kalkmaz. Kahvemi içerken yerde bir kavun dilimi gördüm. Kavun dilimi üzerine karıncalar hücum etmiş. Neredeyse beyaz kavun dilimi siyaha dönüşmüş. Gözle görülmese de her karınca kendine bir parça koparıp yuvaya götürüyor. Bu günkü nasipleri ayaklarına gelmiş karıncaların. Kavun dilimi yuvanın dibinde. Öyle yiyecek bulmak için uzaklara gitmeyecekler.

Kahvemi içtikten sonra taslak olarak yazmaya başladığım romanı deftere yazmaya başladım. Nedense ilham perileri olmadık yerde geliyor. Hazır ilham perileri gelmişken bir kaç satır yazayım kimse yokken. Yazı yazarken birisi olduğu zaman ilham perileri ortadan kayboluyor. Kahvaltı zamanına kadar biraz yazıyorum.

DSCN3079

Kahvaltıyı yapıp yola çıkmaya hazırız. Herkesin toplanmasını beklerken bir video çekeyim dedim. Kamp alanının dışındaki yola çıkıp beklemeye başladım. Benim gibi video çekmek için bekleyen rotasız Ramazan da video çekecek. Çektiğim videonun linki aşağıda.

https://youtu.be/cIATm2RJohs

Videoyu çektikten sonra grubun peşinden yola çıktım. Şeref hoca beni önceden uyarmıştı, Simav girişinde Efe heykeli önünden geçeceğiz, heykelin resmini çekebilirsin. Efe heykelinin olduğu yere geldim. Şeref hoca heykelin önünde durmuş bisikletçilere yol gösteriyor. Efe sağ elindeki mavzeri havaya kaldırmış, diğer eli aşağıda. Sol ayağını önündeki taşın üzerine  koymuş halde poz vermiş. Belinde fişeklik, çifte kama kuşağa takılı. Başında poşu, üzerinde uzun kollu mintan ve yeleği. Kısa donunu giymiş, ayağında körüklü çizmeleri. Günümüzdeki salgına dikkat çekmek için ağzına beyaz renkli bir maske yakılmış uyarı amacıyla. Arkada elektrik direkleri ve telleri. Heykel yüksekçe mermer kaidenin üzerine konmuş.

DSCN3082

Şeref hocaya Zeybek oynarken heykelle birlikte seni çekeyim deyince o da kollarını kaldırıp oynamaya başladı. Arkasında Efe heykeli ile birlikte resmini çekiyorum. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

DSCN3083

Aynı yerde bu kez ben poz veriyorum bisikletim KUZ ile. Arkamda Efe heykeli.

241261675_4196869787098116_8815846078079101974_n

Hala gelmekte olan bisikletçilerin peşine takıldım. Bu günkü rotamız dağlara doğru, tırmanış olacak. Ana yolda gidiyoruz bir süre. Önümde sağ şeritte giden bisikletçiler.

DSCN3084

Kısa bir süre ana yoldan giderek sağa, dağlara doğru saptık. Sapar sapmaz da yokuşlar hemen başladı.

DSCN3085

Bu yol Selendi yolu olduğunu ilk kavşakta gördüğüm tabeladan anladım. Kavşakta görevliler gideceğimiz yolu gösteriyor bizlere. Sağa doğru Selendi tabelası var, sola, düz giden yol için Küplüce yazılmış. Yol da yokuş hani.

DSCN3087

Kimi yerde asfalt iyice yumuşamış sıcaktan. Henüz erimemiş ama hamur gibi yumuşak olan ziftli yerdeki bisiklet tekerlek izlerini yakından çekiyorum. Lastik izleri gayet belirgin olmuş. Her biri ayrı iz bırakmış yumuşak zift üzerine.

DSCN3088

Yaklaşık 350 metre yükseldikten sonra Küplüce köyüne geldik. Hemen hemen herkes benden önce buraya geldiğinden köyün meydanında toplanıp resim çektirirlerken buldum. Hazır hepsi bir araya gelmişken ben de kameram ile bir poz çekiyorum. Kimisi yere oturmuş, kimisi çömelmiş, kimisi de ayakta.

DSCN3089

Hazır mola verilmişken ben de çevreyi şöyle bir dolanayım dedim. Eski köy evleri biraz harap görünse de bütünlüğü henüz bozulmamış. Temel taşları ile su basmanı epey yüksek yapılmış. Burası bodrum katı olarak kullanılıyor. Su basmanın üzerine kerpiçten yapılmış, üzerinde kiremitli çatı var. Sadece sol duvarda küçük bir pencere var. Daha küçük bir pencere de solda altta. Taş duvarın bittiği yerde. Sağ tarafta taş duvar devam etmiş, sanki bir oda var, üzeri yarım çatı yapılmış. Bina çamur ile sıvanmış ama epeydir bakım görmemiş, sıvalar bozulmaya başlamış. Solda ayrı bir kerpiç bina daha var.

DSCN3090

Sanırım kullanılmayan eski bir cami. çatısının bir bölümü çökmüş. Cami binası pişmiş tuğladan, iki katlı yapılmış. Kısa ve kalın minaresinin tepesindeki külah tenekeden yapıldığı için paslanıp akmış, pas izleri görünüyor. Ezan okunan şerefede demir parmaklık ile çevrelenmiş korkuluk olarak.

DSCN3091

İki bina yan yana, çoğu kerpiç, bir kısmı taş ile örülmüş. Yamaç olduğu için ön taraflarda iki katlı olarak görünüyor. Girişlerinde büyük tahta kapı var. İki bina da kullanılmıyor. Çünkü pencerelerindeki bazı camlar kırık durumda. Binaların sağındaki bina sağlam duruyor. Beyaz badana ile boyanmış, yanda da çanak anten var

DSCN3092

Küplüce köyünün ismi nerden geldiğini bilemem ama köyün meydanındaki kahvede kocaman bir küp konmuş. Küp altına borudan bir kaide üstüne yan olarak yerleştirilmiş. Küpün ağzı teneke kapak ile kapatılmış, üzerine de “Küplüce Köyü” yazılmış.

DSCN3093

Köyün meydanındaki kahvelere bütün bisikletçiler  dağılmış durumda. Epey sert bir yokuş terletti bizleri. Çay, soda, kahve içerek hem serinliyoruz, hem de dinleniyoruz. Köyün meydanına yeni bir cami yapılmış. Epey büyük.

DSCN3094

Festivale renk katan Yüksel Yıldırım motoru ile bize kavşaklarda yol gösteriyor, geride kalanları toparlayıp doğru yola sokuyor. Bir ileri, bir geri sürekli gidip geliyor. Motoru çapır tipi, geniş ve oturaklı. Üzerine komando elbisesine benzer kamuflaj kıyafet giymiş, hem pantolonu, hem de tişörtü. Başında siyah bandana bağlamış, gözünde güneş gözlüğü. Boynunda asker künyesi asılı olduğu halde motoruna oturmuş durumda.

240879211_4182990055152756_4223408963837484369_n

Geniş bir alana naylon serilip meyve kurutuyorlar. Kuruttukları meyve elma, kesip parçalar halinde güneş altına serilip kurumaya bırakılmış. Bu kuru meyveleri kış aylarında hayvanlara yem olarak verildiğini öğrendim.

DSCN3095

Küplüce köyü en yüksek çıktığımız rakım. Az daha tırmandıktan sonra inişe geçtik ve sanki düz bir ovada gidiyormuşuz gibi. Yol yüksek kavak ağaçları arasından gidiyor. Yolun iki yanına da kavak ağacı dikilmiş. Durduğum yerde erik ağacı var. Bir kaç erik koparıp yiyorum yeşil yeşil. Erikler buralarda daha yeşil halde, olgunlaşmamış. Bazı yerlerde mürdüm eriği de var. Mürdüm eriklerinden de bir kaç tane koparıp yolda yerim diye formanın arkasındaki ceplere koyuyorum.

DSCN3096

Buralar bahçelik, bahçelerde damlar var. Damın birinde kuru soğanlar birbirine bağlanıp büyük demetler halinde çivilere asılmış. Böyle asmalarının nedeni hem kuruması için hem de yerden rutubet almaması için. Yoksa yerde alt kısımlarından çürümeye başlar. 1 Metreden uzun 3 soğan demeti.

DSCN3097

Bahçelerde mısır, lahana, ve sebzeler ekilmiş. Kargalar başta olmak üzere diğer kuşları korkutmak için bahçenin ortasına korkuluk konmuş. Korkuluk bir dik sopa, üst tarafta yatay başka bir sopa çakılıp üzerine siyah bir ceket giydirilmiş. Tepeye de siperli bir şapka. Uzaktan insana benzemiş biraz. Korkuluğun sağına Türk bayrağı takılmış. Tarlanın arkasında kavak ağaçları uzun ve duvar gibi.

DSCN3098

Kavak ağaçları dibinden giden yolda gidiyoruz. Önümde bir kaç bisikletli gidiyor.

DSCN3099

Gideceğimiz yer Kuşu göleti. Tabela bize gideceğimiz yönün sol tarafa olduğunu gösteriyor.

DSCN3100

Benim ile birlikte yol alan Emine, yanında Doktor Aydın ve bir kişi daha yanlarında, üçünü gelirken bisiklet üzerinde çekiyorum.

DSCN3101

Bahçenin birinde kocaman bir bal kabağı görünce durup yakından resmini çektim. Kabaktan daha büyük ve geniş olan yaprakların arasında, gölgede kalan kabak Güneşten korunuyor.

DSCN3102

Delik deşik olmuş kerpiç bir duvar karşıma çıktı. Bu delikleri yapan bir arı türü var. Toprak olan yerde delip kendine yuva yapıyor. Aynı arılardan benim evimdeki bahçedeki toprakta yuva yaptıklarını izliyorum her baharda. Arıların arka ayakları kırmızı renkte, dikkat çekici. Killi topraktan yapılan kerpiçler arılara yuva olmuş durumda. Kerpiç duvar bir yerde son buluyor. Duvarın üstünde tahtalar enine konmuş, üstüne bir sıra kerpiç konularak çatı altı oluşturulmuş. Çatı tahta kaplı. Sol tarafta sundurma tarafına düzgün ve uzun ağaç dallarından korkuluk ile tamamen örtülmüş.

DSCN3104

Kuşu göletine geldik. Göze ilk çarpan “Gölete girmek tehlikeli ve yasaktır” cümlesi. Yasak kelimesini bir türlü anlamıyorum! Neden her yerde yasak var. Nedense yöneticiler yasaklar sayesinde yaşıyormuş gibi geliyor bana. Tehlikeli ve sakıncalı yazsalar daha anlamlı olur bence. Yada “Girmediğiniz için teşekkür ederiz” yazsalar. Yasak insanı cezbedebilir, yasaklara uymama gibi psikolojik etken her zaman var. Tabelanın arkasında yeşile çalan gölet görünüyor. Karşı kıyıda tepe var.

DSCN3105

Ağaçtan yapılmış kağnı arabası, büyük ve çemberli tekerlekleri, küçük kasası ve uzun direği öne çıkmış.  Direğin ön tarafına öküzleri bağlamak için ağaç konulmuş düz olarak. Direğin atlında destek olsun diye daha küçük bir tekerlek konulmuş. Arabanın üstünde sepetler var.

DSCN3106

Tek at ile çekilen kara saban. Önde atı bağlama kancası, biraz arkasında dikine konulmuş bir demirin altına küçük bir tekerlek konulmuş. Pulluk tekerlekten biraz aşağıda ve sabanı tutacak kol  yukarıya kadar çıkmış.

DSCN3107

Kollu bir makine, üs tarafta mısır taneleri konulan bir hazne, altında iki tane silindir. Bu silindire bağlı çevirme kolu. Makinenin altında uzun ayaklar demir dökümden yapılmış. Bu makine ile mısır taneleri kırıp ufaltıyorlarmış yem olarak.

DSCN3109

İki kalın demir çubuk arasında yivli vida ile yapılmış pres makinesi.

DSCN3110

Belediyenin burada tesisi var. Ağaçtan çardak biçiminde, gölete doğru balkon olarak geniş bir yer yapılmış. Üzeri çatı ile örtülerek Güneşten ve yağmurdan korunmuş. Burada restoran var ve aileler gelip göl manzaralı yemek yiyorlar.

DSCN3111

Gölet olur da kazlar olmaz mı, olur elbette. Dört tane kaz kıyıda, Güneş altında tüylerini yağlıyorlar.

DSCN3112

Optik zoom ile iyice yakınlaştırıyorum iki kazı. Başları siyah, birisinin gövdesi beyaz, diğeri siyah renkte tüyleri var. Siyah tüylü kaz başını geri çevirip gagası ile sırtındaki tüyleri yağlıyor.

DSCN3113

Buraya gelir gelmez hemen elime köfte – ekmek veriyorlar. Bir de ayran yanında. Karnım da iyice acıkmış olmalı ki bir çırpıda yiyorum köfte – ekmeği. Sonrasında gölgesi olan çardağın birine oturuyoruz. Şeref Akdemir’i de çağırıyorum kahve içmeye. Piknik masasında oturup kahveyi pişiriyorum. Yanımda şanslı üç kişi daha benimle kahve içiyor. Emine, Doktor Aydın ve Şeref hoca. Birlikte kahve içiyoruz.

DSCN3116

Şeref hocaya belediye başkanına da kahve içirelim deyince belediye başkanını çağırıp yanımıza geliyor. Kuşu belediye başkanı Feridun Aktay piknik masasında yardımcıları ile birlikte oturup kahvelerini içiyorlar. Belediye başkanı ile muhabbet ediyoruz. Başkan bize “Buraları turizm açısından nasıl değerlendirebiliriz?” diye sorunca ben “Gölet yanına çadır kamp alanı kurulmalı, gençlere yönelik kamplar, spor faaliyetleri, kano yarışları, tiyatro ve kültür etkinlikleri yapılabilir. Ayrıca Türk toplumuna yerleşmiş olan MANGAL kültüründen kurtulup daha değişik etkinliklere yönlenmek gerekir” diye cevap verdim. “Ayrıca bisiklet kampı da olabilir, Dünyayı ve Türkiye’yi  dolaşan bir çok bisiklet gezgini var. Burası işaretlenirse bisiklet gezginleri buradan geçerken konaklayabilir” Başkan da bizleri dinledi ve kafasına notları aldığını biliyorum. Şimdilik salgın dönemindeyiz, pek bir işe  yapılamayacak ama salgın bittikten sonra pekala hayata geçirilebilir. Masada 8 kişi oturuyoruz.

DSCN3119

Göletin bir kademe üstünde düz bir alan yapılmış. Sahneye benzer bir alanda kilitli taş döşenmiş. Düz alan yeşil çimenler ile kaplı. Sağ tarafta sular çıkıyor yer altından. Buraya basarsan vıcık vıcık çamura saplanırsın. Belediye başkanı ile birlikte bir araya gelip yan yana dizilerek resim çekiliyoruz. Ben de az yukarı çıkıp hepsini kareye sığdırıyorum.

DSCN3123

Göletteki yemek ve dinlenme zamanı bitti, yola çıktık. Kuşu büyük bir yer olduğu için belde olmuş ve belediyelik kurulmuş. Tabelayı çekiyorum Kuşu beldesine girerken. Önümde bisikletçiler gidiyor.

DSCN3124

Yüksek rakım olunca kış ayları soğuk geçiyor. Böyle soğuk ve yüksek yerlerdeki böğürtlenler de ona göre büyük oluyor. Böğürtlenleri görünce durup topluyorum bir avuç kadar. İri böğürtlenler hem lezzetli hem de enerji veriyor bana. Kimi böğürtlen kararıp olgunlaşmış, kimisi de kırmızı renkte. Yeni çiçek açan da var. Böğürtlenleri yakından çekiyorum.

DSCN3125

Sadece yol kenarında yiyecekler yok. Başka güzellikler de var. Onlardan birisi de pembe açmış gül. Bir yandan Güneş vurmuş gülü yakından çekiyorum. Kokusunu içime çekiyorum bir güzel. Bu güzellikleri görmek gerek, koklamak gerek. Her ne kadar bülbül güle yakışsa da ben de gülün kokusundan faydalanıyorum

DSCN3126

Kuşu beldesinin girişinde dev bir kartal heykeli var. Boyun ve baş kısmı beyaz tüylü, diğer yerleri siyah olan kartal kanatlarını iki yana açmış durumda. Kuşu adını kartal kuşundan aldığı anlaşılıyor.

DSCN3127

Kocaman kartal heykeli yedi kat üzerine, yüksekçe bir yere konmuş. Her katın üstündeki kat küçülüyor. Bisikletçiler resim çekiliyor kartal ile birlikte. Ben de onlar gittikten sonra KUZ’u tek başına kartal ile birlikte çekiyorum. KUZ’un gidonunda kartal tüyü var. Kartal heykeli yokuştaki geniş caddenin ortasında. Beldeye sert bir yokuştan çıkacağız. Kimi bisikletçi yürüyerek çıkıyor yokuşu.

DSCN3129

Tek katlı kerpiç bir evin yanında, çekyat konulmuş iki tane. Sağdaki çek yatta dört yaşlı oturuyor. İkisi kadın, ikisi erkek. Seksen yaş üstü olduğunu tahmin ediyorum yaşlıların. Oturdukları yer gölgelik. Evin çatısı dikdörtgen kiremit, diğer yarısı yuvarlak kiremit ile kaplanmış. Yaşlılara selam veriyorum, Yaşlılar da bizi çağırıp soğuk ayran ikram ediyorlar. Teşekkür edip soğuk ayranları içiyoruz. Ayran için teşekkür ediyorum yaşlılara. Bu yaşta bizlere bir şeyler ikram etmeleri çok hoşuma gitti. Misafirperverlik, misafire bir şeyler ikram etme geleneği hala sürüyor.

DSCN3131

İlginç yapıda bir çeşme görüyorum. Durup su içtim, şişelerimdeki suları tazeledim. Bisikletim KUZ çeşmenin önünde bana poz veriyor. Çeşmeyi ilginç yapan ayna kısmı. Ayna 1 metre yüksekliğinde, 4 metre eninde duvar olarak yapılmış. Ön kısmı renkli fayanslarla kaplanmış. Yalak tarafı iki sıra beyaz fayans. Üstünde kahverengi fayans ile çerçeve şeklinde. Çerçevenin ortasında beyaz fayans. Üstte bir sıra yeşil beyaz desenli fayans ile tamamlanmış. Duvarın üstünde kuğu boyunlu iki şekil birbirine ters şekilde konulmuş. Ortada altı geniş bir sürahi şekli. Kuğu boyunlu yerin üstlerinde birer kahverengi hilal. Sürahinin üstünde iki tane yıldız, ortasında bir küre. Borudan sürekli su akıyor yalağın içine.

DSCN3132

Köyün birinden geçerken yere çarşaf gibi bez serilmiş, üstüne de mısır koçanları. Güneşte kurusun diye bırakılmış.

DSCN3134

İnce kıyılmış saman yığını, üstü branda ile örtülerek yağmurdan korunmuş. Rüzgar brandayı kaldırmasın diye bir tane ağaç gövdesi ağırlık olsun diye dayalı olarak konulmuş. Samanları almak için yan tarafı örtülü değil, alttan da samanlar dışarıya taşmış durumda.

DSCN3135

Kimi samanlık balya halinde üst üste konulmuş bir ev boyutunda. Alın kısmına bir direk, yanlardan desteklenmiş ağaç direklerle. Üzerine de brandalar ile tamamen kapatılmış. Artık tüm kış boyu hayvanlara buradaki samanlarla besleyecekler.

DSCN3136

Bir yerde Ayçiçeği başları kurutuluyor güneşte. Ayçiçekleri bayağı büyük, neredeyse tepsi kadar. Arkada çam tomrukları duruyor.

DSCN3137

Vadinin tepesinde, başlangıcındayız. Buradan sonra genişliyor ve oluşan çayın çevresinde kavak ağaçları yeşillikler içinde boy göstermiş. Herhalde buradan aşağı ineceğiz.

DSCN3138

Ama yol vadiden inmiyor, aksine daha çıkacağımız tepeler var hala.

DSCN3139

Aşağılardaki çayın üstünde küçük bir köprü görünüyor. Uzun kavaklar da çayın dibinde.

DSCN3140

Yol kıyısındaki meşe ağaçları kökleri ile toprağa o kadar sıkı tutunmuş ki gövdenin altındaki toprak aşınmış, yaklaşık 1 metre kadar boşluk var. Kökler yamaçtaki toprağın içine dalıp sıkıca tutunmuş. Bu kökler ağacı besliyor.

DSCN3141

İnce tekerli yol bisikletinin lastiği patlamış. Bisiklet ters çevrilmiş durumda yerde. İki kişi lastiği yamamaya çalışırken soruyorum “Yardım lazım mı?” diye.  Onlar da  “Teşekkür, hallediyoruz” cevabını veriyorlar. “Kolay gelsin o zaman” diye yoluma devam ediyorum.

DSCN3142

Çam ormanının bittiği yerde bir çam ağacı kurumuş halde öylece duruyor. Diğer yeşil ağaçlardan ayrı yerde duruyor  gibi.

DSCN3143

Henüz inişe geçmediğimizden yorulanlarla karşılaşıyorum. Yolun kıyısına iki kadın, bir erkek oturmuşlar gölgeye dinleniyorlar. Selam verip resimlerini çekiyorum dinlenirlerken.

DSCN3144

Pazarlar ilçesine geldik tabelaya göre. Pazarlar Kütahya’nın en küçük ilçesi yüz ölçümüne göre.

DSCN3145

Pazarlar ilçesinde mola veriyoruz. Burada çayları belediye başkanı ısmarlıyor. Pazarlar belediyesinin genç başkanı olan Bilal Demirci ve genç eşi ile aramıza gelerek hoş geldiniz diyor. Karşılıklı sohbet ediyoruz çay içerken. Ayrıca teşekkür ediyoruz çaylar için. Masada Belediye başkanı, eşi, iki çocuğu, biri kucağında bebek ve bisikletçiler.

241394649_4196935943758167_3000686560017897817_n

İlçenin meydanında tüm bisikletçiler toplanıp belediye başkanı ile birlikte resim çekiliyoruz. Bayağı kalabalığız.

241371978_4196936560424772_616188916423658581_n

Pazarlardaki mola bitiminde yola çıktık, Güzel bir inişin ardından ana yola inip Simav’a doğru gidiyoruz. Yol kıyısında, yamaç olan yerde Güneş panelleri konulmuş elektrik üretiyorlar.

DSCN3146

Simav’a daha yolumuz epey var, ana yolda trafik kalabalık. Ana yola çıktıktan sonra yokuş başlayınca pilim bitmeye başladı. Çok yoruldum ve şekerim düştü. Karnım iyice acıkınca yol üzerindeki ilk köyde durup bakkaldan helva, ekmek ve yoğurt alıp yiyerek şekerimi dengeye getirdim. Yoksa gidecek halim kalmamıştı. Kendime geldikten sonra yola devam ettim.

Simav’a gelmeden kestirme yola girdik. Kamp alanına doğru gidiyoruz. Yolun kıyısında iki korkuluk görüyorum. Bunlar kuşları pek korkutacağa benzemiyor. Biri kadın, biri erkek olarak giydirilmiş korkuluklar briket üzerine karşılıklı oturmuş sohbet ediyorlar. Erkek siyah elbise giymiş, kadın ise uzun bir etek, yeşile çalar, üstüne kırmızı renkte uzun kollu elbise. Başında da beyaz baş örtüsü. İki korkuluğun da yüzleri belli değil. Arazide iki tavuk dolaşıyor korkuluklara aldırmadan.

DSCN3147

Aynı bahçede iki korkuluk daha var. Yine biri kadın, biri erkek olan korkuluklar yan yana, ayakta duruyorlar. İkisi de kollarını açmış, kadının sağ kolu erkeğin belinde, aynı şekilde erkeğin de sol kolu kadının belinde. Uzun kollu mintan giymişler. Kadında siyah, erkekte beyaz mintan var. Kadın beyaz etek ayaklarına kadar, erkek açık gri pantolon giymiş. Kadın baş örtülü, erkekte şapka var. Erkek renkli desenli atkı takmış boynuna. Erkek korkuluğun arkasındaki sopada oyuncak bebek kafası takılmış nedense!. Tavuklar korkulukların önünde korkusuzca dolaşıyorlar.

DSCN3148

Bir başka korkuluk, kadın ve erkek yan yana, Kadının kolları aşağıya sarkmış, erkek kollarını yana açmış durumda. Kadın uzun kollu tişört, uzun etek giymiş. Başında kırmızı ve çiçek desenli başörtüsü takmış. Erkek uzun kollu mintan, pantolon ve şapkası var. Sol elinde değnek var. Bu korkulukların hepsi aynı bahçede. Yapanlar büyük bir olasılıkla sanatçı kişiler olduğunu zannediyorum. İlk defa böyle korkuluklar görüyorum.

DSCN3149

Kamp alanına geldik bir süre sonra. Hemen havlumu ve su donumu alıp doğru hamama. Bir güzel yıkanıyorum ve sıcak havuzda yumuşuyorum adeta. Terli eşyalarımı da sudan geçiriyorum. İçeriden çıkıp giyinme yerine gidince genç arkadaşlardan birisi bana soruyor;

“Urim baba saçların peruk mu? Bir bakıyorum kısa saçlı, bir bakıyorum uzun saçlısın”

Genç arkadaşın ne demek istediğini anladım. Bana çok benzeyen, aynı boyda, aynı keçi sakallı olan biladerim dediğim Ramazan Küçükberber ile karıştırıyor. Sadece onun saçları kısa.

“Yoo değil, saçlarım uzun, bak istersen diye saçlarımı çekiyorum ona göstererek. Sen biladerim ile karıştırıyorsun” diye cevap verdim.

Hamamdan sonra akşam yemeğini yedik. Hava karardıktan sonra İzmir’den arkadaşım Şahin Bulut yanıma geldi. Yanında getirdiği yan flütü çıkardı. Ben az biraz üfleyebiliyorum ama tam öğrenmiş değilim. Neyse ki Şahin üflemeyi öğrenmiş. İyi bir müzik kulağı olmalı ki bir çok parçayı kendi kendine kulaktan duyup çalmayı öğrenmiş. Şahin çaldı flütü bizler de şarkı söyledik. Bu arada kahve pişirip ikram ediyorum yanımıza gelenlere. Şahin yan flüt çalarken resmini çekiyorum flaş ışığı ile.

DSCN3150

Tripoda kamerayı koyup 10 saniye zaman ayarlı çekiyorum kendimizi Şahin flüt çalarken bizler dinliyoruz gecenin karanlığında.

DSCN3153

Geç saatlere kadar flüt dinletisi ile şarkıları seslendirdik. Bu akşam pek kalabalık yok, çoğu erkenden çadırına çekilip uyudu bile. Bu günkü yol hem yokuş hem de uzun bir parkurdu. Ama çok güzel yerler gördüm, yorgunluğa değdi doğrusu. Fazla geç olmadan herkes çadırına çekilip yattı. Ben de çadırıma girip derin bir uykuya daldım.

Yaptığımız yol yaklaşık olarak 80 Kilometre civarı.

Yaptığımız yolun haritası aşağıda

Powered by Wikiloc

Gediz Keşif Bisiklet Turu 2. Gün

3 Temmuz 2018 Salı

Kütahya – Banaz – Yeşilyurt

( Görme engelli arkadaşlar için betimleme yapılmıştır )

Rüyalar bile geceleri bekler
Gizlice görünmek için
Yüreğimdesin, saklısında içimin
Gizlice sevgilim

Ataol Behramoğlu

Öne çıkmış olan görsel, Akşam güneşi kavak ağaçları arasından batarken son ışıklarını yola vuruyor.

20180703_195047_HDR

Hamakta uyumanın keyfini sabah uyanınca çıkarıyorum. Bir süre sallanarak gece gördüğüm rüyaları hatırlamaya çalışıyorum. Hamağın ucu ve çam ağaçları.

20180703_070651_HDR

Bisikletim KUZ çam ağaçlarının arasında park ederek gizlemiştik.

20180703_070659_HDR

Şevketin hamağı benim hamağımın rengi aynı, mavi. İkisini bir kareye sığdırıyorum yattığım yerden.

20180703_070719_HDR

Şevket hamağın içinde iken uzaktan hamakları çekiyorum. Sık çam ormanı içinde.

20180703_071359_HDR

Hamakları toplatıp çantaya yerleştirdik. Aşağıdaki düzlükte kocaman çam ağacı var. Çam ağacının altına soframızı kurup kahvaltıyı yapacağız. Şevket’in bisikleti çam ağacına dayalı. KUZ ise sehpasının üzerinde park edilmiş durumda.

20180703_075849_HDR

Kahvaltımızı bitirip toparlandık, Yola çıkma zamanı diyerek yola çıktık. Ana yoldan Ankara yoluna çıkacağız. Yol gayet güzel, hafif eğimli yol kıvrılarak gidiyor. Şevket önde, bu kez beni bırakmadan beraber gidiyoruz. Biri sağda, biri solda iki tepe var önümde.

20180703_100825_HDR

Yol üstüne kocaman bir tabela konulmuş, Tabelada ; Afyonkarahisar – Antalya tarafına düz, Zafer havaalanı – Altıntaş – Uşak yönü sağ taraf olarak belirtilmiş. Biz Uşak yönüne, sağa doğru gideceğiz. Şevket önümde gidiyor. Zafer havaalanı Türkiye devletine atılmış büyük kazıklardan birisi. Buralara fazla yolcusu olmayan havaalanı müteahit firmaya yolcu garantisi ile yaptırılmış. Havaalanına ister yolcu gelsin, ister gelmesin belirli sayıda yolcu ücretini devlet ödemek zorunda.

20180703_105825_HDR

Alibeyköy köyüne geldik tabelada yazdığına göre.

20180703_110720_HDR

Köyün içe giriyoruz, su birikintisi komple yüzeyi yosun kaplamış, su görünmüyor. Sağda çakır dikenleri.

20180703_110937_HDR

Kaz sürüsü biz gelince topluca uzaklaşıyorlar. Ben de onları kaçarken çekiyorum. Küçük su birikintisi var, ilerisinde başka kaz sürüsünü de görüyorum.

20180703_111014_HDR

Bu köyde bir çok kaz sürüsü görüyorum. Köyde kaz yetiştirmeyen yok sanki. Yol üstünde kaz sürüsü, birisi liderlik yapıyor, diğerleri lideri paytak paytak takip ediyor. Lider nereye sürü oraya.

20180703_111016_HDR

Tek katlı köy ilkokulu, geniş bahçesi taş duvar ile çevrelenmiş. Okul kullanılmıyor, bahçe ve bina bakımsız. Bahçede bir kaç katran ağacı dikilmiş.

20180703_111125_HDR

Köyün camisinin önüne geldik. Burada tuvalet ihtiyacını karşılayacağız. Bisikletim KUZ cami girişinde park etmiş durumda.

20180703_111433_HDR

Cami dışında tarihi eserlerden parçalar görüyorum. Taşta Yunanca yazıları silik durumda, pek okunacak gibi değil.

20180703_111449_HDR

Etrafta blok taşlar görüyorum.

20180703_111505_HDR

Sütun parçası dikilitaş gibi dikilmiş duvar dibinde.

20180703_111510_HDR

Burada kanal yapılmış, mermer kapaklarla üstü örtülü.

20180703_111538_HDR

Eski mi eski kerpiç ev sıvanmamış, kerpiçler ortada. Üstü kiremit kaplı, içinde oturulacak gibi değil. Sanki dam olarak kullanılmakta.

20180703_111552_HDR

Tabelada yazan bilgiye göre Alibeyköy camisi 1944 yılında yapılmış. Köşede profilden yapılmış eski bir bank, yanında betondan yapılmış kaide.

20180703_111623_HDR

Abdest alma yerinde yazı çerçevelenip fayansların üzerine asılmış.

“Alim isen al

Eline kalemi yaz,

Cahil isen al

kazmayı durma

Kaz…”

Diye yazılmış.

20180703_112155_HDR

Altıntaş ilçesine geldik. Tabelada yazdığına göre nüfusu 5100. Küçük bir ilçe, burada pek kalan yok gibi, herkes büyük şehirlere çalışmaya gitmiş sanki.

20180703_114214_HDR

Yol kıyısında çeşmeler yapılmış ama araba ile hızlı geçenlerin çeşmeyi görme şansı yok gibi. Çeşme yoldan biraz yukarıda, çamların arasında.

20180703_122909_HDR

Yol boyu çeşmelerle donatılmış, adım başı çeşme görüyoruz neredeyse. Ağaçların dibinde yapılmış iki borulu çeşme.

20180703_125851_HDR

Tabelada yazdığına göre Zafertepeçalköy’e geldik. Burasının asıl ismi Çalköy, Zafer kazanılan tepe de burada bulunduğundan ikisi birleştirilip yazılmış.

20180703_131230_HDR

Köyün meydanında bulunan çardağın altına yerleşiyoruz. Burada öğle yemeğini yiyeceğiz. Meydanın bir köşesinde Biri Mustafa Kemal olmak üzere üç heykel masanın etrafında ayakta savaş için durum değerlendirmesi yaparken betimlenmiş. Şevket çardak altında oturmuş yemek için hazırlık yapıyor.

20180703_133238_HDR

Meydanın dibinde bakkaldan yoğurt, helva, ekmek alıp öğle yemeğini yiyoruz.

20180703_141442_HDR

Yemekten sonra yolumuza devam ediyoruz. Etrafta tepeler var, işte bu tepelerde Kurtuluş savaşında şiddetli çarpışmalar yaşanmış. Tepeler ele geçirildikten sonra savaş kazanılmış ve Büyük taarruz başlamış.

20180703_143944_HDR

Tabelalarda yazdığına göre Şehit sancaktar anıtı ve Zafertepe anıtı olarak yönleri belirtilmiş. Buraları başka bir zamana bırakıp yolumuza devam ediyoruz.

20180703_144215_HDR

Buralarda çok kar yağdığını uyarı levhasından anlıyorum. Üçgen tabelada kırmızı şerit içinde kar tanesi çizilerek betimlenmiş.

20180703_150314_HDR

Yeni yapılmış duble yolun bir tarafı tamamen göçmüş durumda. Sağlam zemin yapmamış müteahit firma.

20180703_154035_HDR

Dumlupınar kasabasına geldik. Tabelada nüfusu 1200 yazılmış.

20180703_155125_HDR

Dumlupınar şehitlik tepesine elinde süngülü tüfek olan Kuvayı milliye askerinin heykeli dikilmiş. Yukarıya çıkan merdivenler var. Tepe tamamen yeşil çimenlerle kaplı.  Aşağıda uzun bir direkte Türk bayrağı dalgalanıyor.

DSCN4290

Devasa heykeli daha yakından çekiyorum, Güneş arkasından vurduğu için heykelin yüzü görünmüyor.

DSCN4291

Dumlupınar anıtı yoldan çok uzakta olduğundan girmedik. Sadece uzaktan optik zoom ile yakınlaştırıp çekim yaptım tepeyi ve heykeli.

20180703_160041_HDR

Uzaklardan gelip

20180703_160047_HDR

Uzaklara giden tren hat boyu. Raylar traversler üzerine bağlanmış uzakları yakın ediyor. Tren yolu ileride sağa doğru dönmüş.

DSCN4292

Tepelere yerleştirilen rüzgar türbinleri ve Ankara – İzmir karayoluna yaklaştığımızı tabela belirtiyor. Sol taraf Afyonkarahisar – Ankara, sağ taraf Banaz – Uşak – İzmir olarak yazılmış.

20180703_160946_HDR

Anadolu bozkırında dağ tepe olmayınca rüzgarlar engele çarpmadan başı boş esiyor. Bu rüzgardan faydalanmak gerek diyerek Rüzgar türbinleri yapılmış çok sayıda. Türbinleri yakınlaştırıp çekiyorum. Tepede olan türbinlere çıkan toprak yol kıvrılarak gidiyor.

DSCN4296

Ankara – İzmir karayoluna çıktıktan sonra 1346 metre rakımdan 924 metre rakıma yaklaşık 5 Kilometre yokuş aşağı iniş yaptık. Neredeyse arabalarla aynı hızda hareket ettik sayılır. 5 Kilometreyi çarçabuk bitirdik. İniş bitince yol kenarında durduk. Burada vişne ağaçları var ve vişnelerin tadına bakıyoruz.

20180703_164033_HDR

Burada aynı zamanda akan bir çeşme de var. Suları tazeliyoruz çeşmeden. Çeşme önünde söğüt ağacı gölge yapıyor, altında tahtadan yapılmış piknik masası konulmuş. Şevket matarasını çeşmeden doldururken bir poz çekiyorum.

20180703_172500_HDR

Banaz ilçesine vardık, tabelada yazdığı kadarı ile 16.600 nüfusu var.

20180703_174720_HDR

Banaz merkeze geldik, burada tam sağa doğru dönecekken Şevket yerde kağıt 10 TL buldu. Hadi kahveye gidip çay içelim diyerek kahvenin birine oturduk. Çayları ısmarladık, içerken Şevket’e BayKuş kesemden bahsettim. Yolda bulduğum paraları alıp BayKuş keseme koyarak köylerdeki çocuklara dondurma, gazoz ısmarladığımı söyledim. Çayları ben ısmarlayayım, sen o parayı BayKuş keseye koy teklifinde bulundum. O da bu teklifimi kabul etti ve BayKuş keseyi çıkarıp parayı içine yerleştirdim. Böylece bir çok çocuk sevinecek bilinmeyen bir köyde. Şevket’in bagajının üstünde BayKuş kesesi ve 10 TL selenin üzerinde.

20180703_180737_HDR

İkişer bardak çay içip bir şeyler atıştırdık. Çay içerken bisikletimdeki aparata cep telefonunu yerleştirip otomatik çekiyorum ikimizi. Şevket ile burada yollarımız ayrılıyor. Şevket Çivril yönünden Denizli tarafına doğru gidecek. Ben ise tek başıma Gediz nehrinin kaynağına gidip keşif turu yapacağım. Haritayı Ferdimen önceden çizmişti. Uzun bacaklı dar bir sehpanın kenarlarında kırmızı döşemeli demir sandalyede oturuyoruz. Üstünde iki bardak çay dolu. Ben sol, Şevket sağ kolunu sehpaya dayamış. Şevketin sakalları siyah, benim sakalların kırlaşmış beyaz. Şevket beyaz gömlek giymiş. Bende uzun kollu kırmızı – siyah tişört var. Arkada kahvenin mavi boyalı camekanı.

20180703_181023_HDR

Şevket ile vedalaşıyorum, birbirimize iyi yolculuklar diledik. Şevket güneye, ben kuzeye doğru yol almaya başladık. Akşam güneşi alçalmış, gölgeler uzamış yatay olarak. Bakkaldan eksik olan yiyecek malzemeleri ve ekmek aldım bol miktarda. Yol boyunca giden elektrik hattı, tek tük evler ve bahçeler arasında giden yol.

20180703_191424_HDR

Küçük bir kavşakta yön tabelaları dikilmiş tam dört tane. Sola doğru ok işareti olanlar sırasıyla; Yeşilyurt 5, Muratlı 7, K. Oturak 8, Gürlek 13, Camsu 19, Çamsu 17, Ayrancı 21, Baltalı 23. Sağa doğru ok işareti ile belirtilen köyler; Hatipler 3, Alababa 8, Bahadır 9. Solda ayrı tabelada; Ovacık 22, Küçükler 22, Karacahisar olarak yazılmış. Köyler birbiri ardına geliyor demek ki. Ben Yeşilyurt tarafına doğru gideceğim, yani sola doğru.

20180703_192434_HDR

Akşam Güneşi ufka iyice yaklaştı, neredeyse batmak üzere. Yol tam Güneşe doğru gidiyor. Yol kenarlarında ağaçlar, Güneş tam karşımda, kavak ağacının ardında son ışıkların yola vururken çekiyorum. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

20180703_195047_HDR

Yol kıyısında bol suyu akan bir çeşmeden suyumu doldururken köylünün birisi ile sohbet ediyorum. Kamp yapabileceğim uygun bir yer, çeşme kenarı gibi bir alan var mı? diye sordum. Köylü de biraz ilerde çeşme olduğunu ama suyunun çok az aktığını, kamp yapmak için uygun düzlük olduğunu söyledi. Kendisine teşekkür edip yoluma devam ettim. Bol su akan çeşmede kamp yapılacak bir alan yoktu. Köylünün söz ettiği çeşmeye geldim. Çeşme güzel bir konumda, etrafında ağaçlar ve kamp yapılacak bir alan da var. Köylünün dediği gibi çeşmeden iplik gibi su akıyor. Neyse idare edeceğim artık.

20180703_200704_HDR

Yoldan az içeride, 2 metre daha yüksek, çimenlik bir alanda çadırımı kurdum ve yerleştim. Alan geniş ve açıklık, çeşme az ileride. Büyük bir çam ağacı çeşmeye yakın konumda.

20180703_202352_HDR

Buraların rakımı yüksek, haliyle Güneş batar batmaz hava serinlemeye başladı. Üzerime kalın ceketimi giydim, pantolonun paçalarını taktım, çorapları giydim. Serinlik iyice arttı Temmuz ayının ilk günleri olmasına rağmen. Kafa lambamla akşam yemeğimi hazırlayıp bir güzel karnımı doyurdum. Zaman geçirmeden kahve pişirip içtim. Ardından içimi ısıtmak için çay demledim. Tek başıma kalmamın özgürlüğünü yaşıyorum. Şimdiye kadar hep yanımda mutlaka birileri vardı ve yalnız kalmadım. Şimdi yalnızım ve canımın istediği biçimde hareket edeceğim. Önümde zorlu bir yol var, hem keşif yapacağım. Yeni yerler, yeni insanlar göreceğim.

İki tas çay içtim, içim ısındı biraz, fazla geç olmadan, erkenden çadırıma girip uyku tulumuna girerek tatlı rüyalara daldım.

Bu gün yaptığım yol yaklaşık olarak 101 Km civarında.

Aşağıda yaptığımız yolun haritası

Powered by Wikiloc

Antalya Manavgat – Mersin Bisiklet Festivali 11. Gün

11 Ekim 2015  Pazar

11. Gün

Mersin Bisiklet Festivali 3. Gün

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

 

Ne zaman yollara düşse biterdi acılar

Gül yüzlü sular fışkırırdı toprağın karnından

Kavaklarsa oynak bir çingene kızı

Her kıpırdanışında açılıverir uzun ince bacakları

Mekan tutmak ve her akşam aynı ufukta

Güneşin batışını seyretmek ölümdür biraz

Ölümdür biraz hep aynı yatakta

Aynı kadınla sevişerek sabaha varmak

Kitapları hep aynı raflara sıralamak

Aynı eşyayı kullanmak eskimektir biraz

Soluk soluğa yaşamalı insan

Her sabah yeni bir şeyler görebilmeli

Ve cehenneme dönse de bir ömür

Mutlaka bir şeyler değişmeli her/gün
Ahmet Telli

 

Öne çıkan görsel, karşıda dik kayalıklar, çayım yüzeyine yansıması vurmuş.

Bu sabah dualarım kabul oldu. Kahve takımları ve kitabımı alıp deniz kıyısına gelince Güneşin doğacağı ufuk açık. Hiç bulut yok ve Güneşin muhteşem doğuşunu su yüzünde göreceğim. Güneş doğasıya kadar kitabımdan bir kaç sayfa okumakla geçti zaman. Güneşin doğum saatini bildiğimden cep telefonumda alarmı kurmuştum. Yoksa kitap okurken dalarsam doğum anını kaçırırım. Saatin alarm zamanı da kahveyi pişirip tam içerken olacak dakikayı hesapladım. Alarm çalınca hemen kahve cezvemi ocağa sürdüm. Kahve müdavimleri yine yanımda.

İki dalgakıranın tam ortasında bulutsuz bir ufukta güneş deniz yüzeyinden doğuyor. Güneşin üst kısmında hava kızıla boyanmış durumda.

Güneş muhteşem görünümü ile denizin yüzeyinde yükselmeye başladı. İnsan gözü ile güneşin doğuşunun en uzak mesafede görmek deniz yüzeyinde olur. Doğum anları normal görünümünden daha büyük olduğundan çıplak gözle seyredebiliyorum. Kahve içerek izlemek bana en büyük haz veriyor. Daha ne isteyebilirim ki?

Güneş yarım olarak denizden çıkmış. Digital zoom yaparak Güneşi daha da büyük görüyorum. Güneşin yarıdan azı çıkmış durumda.

Tam doğum esnasında küçük bir tekne sağda, önümüzden geçmeye başladı pata pata motor sesi ile.

Tekne güneşe iyice yaklaştı, ortalık kızıla boyanmış durumda. Güneş denizden henüz ayrılmamış. Yuvarlağın bir kısmı görünmüyor.

Denizi Çizmek

Buraya denizi çiziyorsun ya
Suları maviye boyuyorsun ya
Kayıkları martıları koyuyorsun üstüne
Sabahın serinliğini koyuyorsun ya

Buraya denizi çiziyorsun ya
Balıkların iri görüntüsünü
Ağları çiziyorsun martıları
Sonra martıların gürültüsünü

Buraya denizi çiziyorsun ya
Kayıkları çiziyorsun geride
Umudu çiz alınyazısını çiz
Ayazı da çiz alın terini de

Balıkçıları çiz balıkçıları
Geceyi de çiz doğacak günü de
Yoksulluğu çiz çaresini de çiz
Sömürüyü de çiz sömürüyü de

İlhan Demiraslan

Tekne tam Güneşin önüne geldi.

Sonrasında Güneşten uzaklaşmaya başladı tekne.

Tekne neredeyse 500 metre, dalgakıranların dışında gidiyor.

Tam Güneş tepsi gibi deniz yüzeyinde iken aynı tekne geri dönerek Güneşin önünden geçiş yapıyor.

Güneş denizden ayrılmış artık yükselmeye başlıyor çocuğun elinden kurtulmuş uçan turuncu balon gibi.

Güneş deniz yüzeyinden iyice yükseldi, kıyı kesiminde rüzgar yok. Güneşin ışınları altın bir yol çiziyor kendine doğru. Bu yolda yürümek istiyorum gün başlarken, Güneş tepeme çıkasıya kadar. Batarken de geri dönmek.

Güneş denize altın bir yol çizerken aynı zamanda gökte de yola düşmesin diye ışıktan bir şemsiye yaparak kendi yolunu koruma altına alıp doğa harikasını bizlere sunuyor.

Kahvaltı neşe içinde hep birlikte yapıyoruz. Ortaya III. ULUSLARARASI MERSİN BİSİKLET FESTİVALİ hatıra çerçevesi çıkıyor. Herkes hatıra resmi çekiliyor çerçevenin içinde. Hazır elime geçmişken ben de bir resim çekiliyorum hatıra olsun diye.

Kahvaltının ardından hareket için toplanmaya başladık. Bu arada bisikletçi arkadaşım Adana da oturan Müslüm ile konuşuyorum. Ben İskenderun’a gideceğimden akşam Adana’ya yarın da İskenderun’a arabası ile götüreceğini söyledi. Ben de olur gideriz birlikte deyip sözleştik.

Akşam ola hayrola.

Herkes toplanınca hareket verildi. Bir süre ana yoldan değil de Limonlu kıyı şeridinde yol alıyoruz. Trafiğe çıkmaktan iyidir.

Deniz kıyısı doldurulmuş toprak ve taşla. Rant olayı olunca insanın doğaya yapamayacağı kötülük yok. Deniz kıyısında yaşayan canlıların yaşam alanını böylece talan etmiş oluyorlar.

Deniz kıyısı ve dolgu alanı, karşı kıyıda dört katlı apartmanlar sahil boyunca.

Denize sıfır dedikleri yerde bisiklet sürüyoruz iyot kokusunu içimize çekerek.

Kilitli parke taş döşeli gezinti ve bisiklet yolu hemen denizin bittiği yerde. Araç girmiyor, sağda deniz küçük dalgalarla kıyıda kumsala vuruyor usulca. Yoldan kumsala inen korkuluklu demir merdiven. Yanında bir kadın kumsala oturmuş güneşin tadını çıkartmakta.. Bir çocuk ta denize girmiş yüzmeye çabalıyor. Yolun solunda araç yolu ve arada ağaçlar dikilmiş. Öte yanı apartmanlar.

Yolun bir kısmı toprak ve kum olunca ardımızda tekerlek izlerimizi bırakıyoruz. Önümde bir kişi kumlara tekerlek izini bırakırken.

Deniz kıyısı bir yere kadar önümüze bir dere çıkınca yol bitiyor. Kumda da gitmek zor olunca bisikletten inmek zorunda kaldık. Zaten fazla yürümedik, kısa bir mesafe kum vardı. Hemen de ana yola çıktık.

Bizden önce geçen bisikletlerin kumlara bıraktıkları izleri takip ediyoruz.

Bir süre ana yolda giderek Limonlu’ya vardık. Limonlu’dan yukarı doğru tırmanışa başlarken seraların olduğu yerde Devrim üç çocukla konuşmaya başladı. Babası da serada yetişen taze salatalık koparıp bize ikram ediyor. Teşekkür edip salatalıkları afiyetle yiyoruz. Resmi çeken kareye pek girmek istemeyen ergen bir çocuk. O yüzden “Hadi resmi sen çek” deyiverdik. O da bizi çekti.

Solda Devrim, bahçeci, yanında iki çocuk. Küçük olanı bana bakıp duruyor. Saçlarımı merak etmiş olmalı. Uzun saçlarımı bağlamadım, omuzlarımdan sarkıyor. En sağda da ben olduğu gibi poz vermişiz. Bir elimizi kaldırıp okey işareti vererek.

“Tarlalar Yine HALAY Çekecek” Yazılı pankart ilgimizi çekiyor.

Tırmanışa devam ediyoruz limon bahçeleri ve zeytinlikler arasından. Burada seralar yapılmış, serada yetişen sebzeler daha kazançlı oluyor sanırım.

Yol kıyısında tarihi eser kalıntıları gözüme çarpıyor. Kalıntılar hakkında bir bilgi kırpıntısı da yok.

Eğim fazla değil ama çıktıkça çıkıyoruz. Resim çekmekten geride kaldığımızdan grubun görevli artçısı bizleri bekliyor kaybolmayalım diye. Artçılığı iyi bildiğimden kendisini anlıyorum. Geride kalanları toparlamak kolay değil. Benim gibi buralara ilk defa gelenlere iyi sabır gösteriyor. Sessiz, sakin, bir şey demeden resim çekmemi bekleyerek hareket ettikten sonra ardımızdan geliyor.

Biz en gerideyiz ama çalıların ve keçi boynuzu ağacın dibinde sıcaktan bunalmış bisikletçileri görüyorum. Biraz yokuş çıkmak terletip yormuş anlaşılan. Selam verip geçiyorum.

Birden bire sağımda taş kemer çıkıyor karşıma. Altında bir kaç taş, kemerin üst bölümü toprak üstünde. Burası hakkında herhangi bir bilgi gösterir tabela yok. Neresi olduğunu bilmiyorum. Sanki hiç kazı yapılmamış görüntüsü içinde çalıların içinde kaybolmuş bir kent.

Bu da kapı girişi olarak ayakta kalmış taş yapı.

Biraz içerilere giriyorum, kalıntılar devam ediyor. Bilinmeyen bir yer olduğundan defineciler tarafından yıllardır talana uğramış sanki.

Büyük bir olasılıkla şimdiye kadar hiç kazı yapılmamış. Kalıntılar toprak altında, kimisi görünüyor. Çalı çırpı kalıntıları üzerini örtüp gizlemiş.

Kent yıkıntıları içerilere kadar gidiyor. Çalıların arasından ilerlemek te pek kolay değil. Henüz kazılmamış olsa da yerin altında büyük bölümü olduğunu tahmin ediyorum.

Daha fazla gitmenin olanağı olmadığından geri dönmeliyim diyerek yola dönüyorum.

Kemerin önünde Devrim bana poz veriyor.

Daha da yüksek duvarlı yapılar görünüyor adı sanı belli olmayan kentin.

Sonunda zirveye çıktık, rakım 488 metre yükseklikteyiz. Solumda Kayacı vadisi antik adı Lamos çayı.

Vadi uzayıp gidiyor Toros dağlarına doğru.

Kayacı vadisinin kıyısında duruyoruz. Aşağısı uçurum, derin. Dibi görünmüyor. KUZ park etmiş, duruyor.

Biri Antalyalı biri İzmirli iki güzel ile beraber resim çektiriyorum manzara eşliğinde.

Solda Devrim, ben ve Timukan Karaca.

Yüksekte olduğum aşağıya vadinin dibini görünce daha iyi anlıyorum. Bu durumda kuş olup vadiye süzülmek gerek hissi doğuyor.

Kanyon derin, denize doğru gidiyor. Tam karşı yamaçta tepeden aşağı doğru hidrolik santralın boruları iniyor. Aşağıda elektrik santral binası görünüyor. Buraya da HES yapılmış anlaşılan.

Akdeniz de mavimtırak silik bir görüntüsü ile uçsuz bucaksız.

Manzarada resim çekimi bitti, bulunduğumuz yerde bir gölet var. Gölette su yok, geniş bir çukur olarak kalmış. Çukurun etrafı düzeltilip toprak yol olarak yapılmış. Grup hareket edince ufukta bisikletlilerin geçişi ayrı bir görünüm oluşturmuş durumda.

Grup artçısı ile hareket edesiye kadar bekledim. En son bir resim çektikten sonra ben de peşlerine takıldım.

Bundan sonrası iniş ve toprak yolda gideceğiz. Dikkat ederek iniyorum.

Toprakta izlerimiz kalıyor, iz bırakmak her zaman iyidir. Geriden gelenlere yol gösterir aynı bilgi gibi.

Karaçam ormanı içinde inişteyiz. Etraf çam ağaçları ile dolu.

Artçımız beni bekliyor sabırla.

Toprak yol bitti artık asfalt yoldayız. Ama iniş devam ediyor.

İnerken en arkadayım ve yavaş iniyorum. Öyle kendimi bırakmadan. Etrafı iyice içime sindirmem gerek. İnerken yolda bir tüy görüyorum, kahverengi büyük bir kartal tüyü. Durup alarak bisikletimin gidonuna yerleştirdim. Artık kuşlar gibi uçabilirim. Kendimi öyle hissettim birden bire. Tüyün yanlarından geçen rüzgar bana özgürlüğümü anımsatıyor ve bundan sonra gidonumdan tüy hiç eksik olmayacak. Kendimi tüy gibi hafif, sanki uçacakmışım duygusu ile inişime devam ediyorum. Epey gerideyim, önümde kimseleri göremedim. Kaybolma korkum yok, tüyüm bana yolu gösterir nasıl olsa.

Issız yol, etraf ağaçlarla dolu. Karşı yamaç ağaçlarla dolu bir orman.

Az ilerde artçımız, Devrim ve Halil İbrahim beni beklerken buluyorum yol ayrımında. Artçıya biz gelmiyoruz sen devam et diyerek Devrim’in bildiği ve bize sürpriz yapacağı yere götürecek. Bakalım neler göreceğiz diyerek Devrim’in peşine takıldık. Yol bizi Kayacı vadisinin dibine çayın aktığı yere götürdü.

Az yüksekten çayın dibi çınar ağaçlarla örtülmüş. Çayın suyu iyi akıyor, debisi yüksek.

Buraları işgal edilmiş durumda çoğu yer. Bunlardan biri de doktorun yeri. Girişte insanlardan para alıyorlar. Devrim içeriden tanıdığı birine telefon ederek ücret vermeden giriş yaptık. Hepsi arabalı, utanmadan bisikletçilerden para istemeleri yok mu!

Çayın kenarında üstü kapalı çardaklar yapılmış. İnsanlar buraya piknik yapmaya geliyorlar. Çınar ağaçları gölgelik yapıyor.

Çayın aktığı yere geldik, bir çok yere beton ve ahşap yapılar yapılmış. Ama bu çirkin yapılardan çok akan suyun berraklığı ve rengi daha çok ilgimi çekti.

Yeşil beyaz karışımı akan çayın dibinde tek katlı bir bina karşı kıyıda. Bu tarafta ahşap çardak, az ötede piknik masası.

Bazı yerlerde köprüler yapılarak karşı tarafa geçiş sağlıyor. Köprülerin altındaki akan su beni cezbediyor. Hemen olduğum yerde çantalarımda bulundurduğum peştemal ve şortu çıkarıp şortumu giyiyorum kimseye çaktırmadan.

Çay burada geniş bir yüzey oluşturmuş, aktığı belli değil. Sağda çınar ağacının kalın gövdesi. Solda kayanın üzerinde bina, binadan bu tarafa  kırmızı boyalı korkuluklu tahta bir köprü bağlantıyı kurmuş. Köprü yüksekte. Binanın diğer yanından ileriye giden betondan yapılmış başka bir köprü. Biraz aşağıda da tahta bir köprü ama köprü çok alçak ve korkuluğu yok. Solda çınar ağacının gövdesi.

Hiç bir kimseye sormadan ve “Yasak hemşerim” demeye fırsat vermeden hemen suya bırakıyorum kendimi. Su buz gibi olsa da böyle yerde yüzmek harika. Çınar ağaçlarının gölgesi, aralarda güneşin ışınları suya vurarak suyun daha canlı görünmesini sağlıyor. Akıntı var ama beni götürmeye gücü yok. Devrim beni yüzerken çekiyor.

Suyun akıntısı var ama kuvvetli değil, yukarı aşağı rahatça yüzüyorum. Yüzdükçe suyun soğukluğuna alışıyorum. Masaj olmuş gibi rahatladım.

Kayaların arasından akan dar yerde iki kayaya tutunup çayın bütün suyu üzerimden akıp gidiyor. Vücudumda bütün su damlacıklarını hissediyorum. Bu müthiş bir an ve yaşamın akışını üzerimde hissediyorum. Suyun akışına bırakmadan akışı hissetmek. Kendimi bahtiyar hissediyorum,

Nazım’ın dediği gibi;

” Çok şükür, çok şükür bu günleri de gördüm, ölsem de gam yemem artık gayrı”

Beni bahtiyar eden Devrim süprizi ile kendini affettirdi. Resmimi de kendi makinası ile çekiyor.

Sağ ve sol elimle kayaya tutunup yatmış durumdayım. Uzun saçlarım suyun akışıyla dalgalanıyor usulca. Durduğum yer kayalarla bent oluşturarak suyun sakin akmasını sağlıyor. Su çok berrak ve tüm ayrıntılar görünüyor. Dizlerimden sonrası az yukarıdan dökülen suyun köpükleri coşkulu.

Rüyadan uyandıktan sonra sudan çıkıp peştamal ile kurulanıyorum, sonra elbiselerimi giyerek Devrim ve Halil İbrahim’in oturduğu altından su geçen çardağa doğru gidiyorum. Giderken de tahta köprüden geçerken karşı tarafın resmini çekiyorum.

Kayalardan yapılmış set sayesinde gölet oluşturulmuş. Gölette kazlar yüzüyor. Karşı tarafta su yüzeyinden bir karış yukarıda üstü açık çardaklar. Çardaklarda insanlar yer minderinde oturmuşlar.

İşte çardak ve yer minderleri. Saman yastıklar, alçak masa. Bağdaş kurarak oturduk. Dünyada en çok resim çeken garsona rica ederek bizi çekmesini rica ediyoruz. Garson da bizi kırmayıp akan çayın üzerinde yüzen kazlar ile birlikte otantik bir resmimizi çekiyor. Kendisine teşekkür ediyorum. Üzerimde bir rahatlık var, duşumu almışım. Derimde ki bütün gözenekler açılmış durumda ve içime daha çok oksijen girdiğini anlıyorum. Fazla oksijen acıktırdığımı anımsattı ve karnım guruldamaya başladı birden bire. Garson tabak, çatal ve ekmeği önceden getirip masayı donatıyor. Halil İbrahim ben gelmeden siparişi vermiş bile.

Solda Halil İbrahim, ortada Devrim, sağda da ben oturuyorum.

Çayda bir çok kaz var, doymak bilmez bir şekilde sürekli yiyecek peşindeler.

Kimisi de taşların üzerinde ıslanan tüylerini güneşte kurutup bir yandan da arka kısmında bulunan yağı bütün tüylerini yağlamakla uğraşıyor. Yağ bir süre suda ıslanmadan yüzmelerini sağlıyor. Güneşin parlak ışıkları suyun yüzeyinde yansıyor taşların üzerinden akan yüzeyde.

Gerçekten de gelinmesi görülmesi gereken yer ama gel gelelim işgal buralarda da var. Nerede bir güzellik varsa orasını ranta çevirmekle birebirler. Doktorun yeri dedikleri bir doktor, doktor mu bilmiyorum ama politikacı olduğu belli. Buranın tapusunu almış resmi olarak. Fotokopisini de panoya asmış. Panoda aynı zamanda politikacılardan Demirel, Özal ve Gül, bunlar Cumhurbaşkanı olmuş kimseler ve diğer politikacılarla çekilmiş samimi pozlar. Sadece tek dürüst Cumhurbaşkanı olarak gördüğüm Ahmet Necdet Sezer yok resimlerin arasında. Belki de yüz bulamadığındandır. Yani her devrin adamı. Tipine bakarak doktor olduğu belli ama doktorluk haricinde insanlara faydalı olması gerekirken kendine dünyalık yapmakla geçirmiş yaşamını. Aklıma Aziz Nesin’in bir romanı geldi; her devrin politikacısı “Zübük.” Normalde böyle yerlere tapu verilmez ama iş politika olunca durum değişiyor.

Yazık ülkemin güzelliklerine. Çok yazık.

Küçük bir bina üç pencereli, çınar ağaçları ve üstü kapalı çardaklar.

Çayın yukarılarına doğru şöyle bir gezinti yapıyoruz.

Çay sağda akıyor, üzerinde kırmızı boyalı korkuluklu tahta köprü. Çayın kıyılarında çınar ağaçlarının gövdeleri. Solda yürüme yolu, Devrim ve Halil İbrahim yürüyüş yapıyor.

İnsan yapımı küçük şelaleler suyun akışında bir görsellik ortaya çıkarmış. Şelaleler küçük te olsa suyun sesi ortaya çıkıyor. Su sesi de insana dinginlik veriyor.

İki kademe bent, bendi aşan su köpürerek beyaza dönüşüyor.

Çınar ağaçları güneş ışıklarını bir miktar tutarak yarı gölgelik bir ortam oluşturmuş.

Dört tane ağaç gövdesi, üçü çam, birisi çınar. Uzun ve ince gövdeler. Arkada yine bir bina görünüyor. Çay kıyısında piknik masaları. Karşı kıyıda üstü kapalı çardaklar.

Artık yola çıkma zamanı diyerek fazla gecikmeden yola çıktık. Grup öğle yemeğini başka bir yerde yiyecek.

Çayın dibi rakım olarak alçak, yol yukarıda olduğu için tırmanışa geçtik. Yol kıyısında keçi boynuzu ağaçları ve bir tane kavak ağacı.

Yol vadinin tabanından değil, biraz yukarılardan yapılmış. Zaten vadinin bazı bölümleri kanyon biçiminde dik ve derin kayalıklardan oluşmuş.

Kanyonu oluşturan dik kayalıkları karşı tarafta görüyorum.

Karşı tarafta kayalıkların bazı yerlerinde doğal oluşmuş oyuklar. Çam ormanı da kayalıkların üstünde.

Vadinin tabanı yol yapımı için uygun değil. Yapılsa bile çayın doğal güzelliğini bozacağı kesin. Kanyonun dibinde Lamos kale kalıntıları görünüyor. İnip yakından görmek bizim için imkansız. Hem geç kaldık gruba yetişmek için hem de iniş için yolu bilmiyoruz. Mutlaka bir iniş patikası vardır. Bir dahaki sefere deyip sadece resmini çekiyorum.

Kalıntılar devam ediyor kanyonun dibinde.

Arkamızdan gelen Mersinli bir grup bisikletçi ile karşılaştık. Kendileri özel tur yapıyorlarmış. Tanışıp hoş sohbet ederek bir resim çekildik anı olarak kalsın diye. Bazıları beni tanıyorlar sosyal medyadan ama ben hiçbirini tanımıyorum.

Resimde 10 kişiyiz Üç kişi yere çömelmiş, diğerleri ayakta.

Kanyonun içinde yüksek kayalıklar kale yapısı gibi kalmış. Çıkması zor tepesine kadar. Tepesi de düz masa gibi.

Kanyonun dibinde bir yol görüyorum, acaba nereye gidiyor?

Sonunda akan çayı görebildim. Yukarıdan bakınca geniş, kenarları dikine yükselen kayalıklar. 20 ila 30 metre katmanlı, merdiveni andırır bir kayaç oluşumu. Sol tarafta kayaların üstünde uçtan başlayan meyve ağaç bahçeleri görüyorum. Bahçe düz değil eğimli, sıralı dikilmiş ağaçlar buralarda tarım yapıldığını gösteriyor. Hem bu yüksek yamaçta yetişen meyveler daha kaliteli olacağı kesin.

Yukarıdan gördüğümüz çayın dibindeki yola giriyoruz. Grup buraya girmiş yemek için.

Kanyonun dibinde akan çayın su yüzeyine kayalıkların yansıması aksediyor gözüme.

Kanyonun güzelliğini burada insanın yaşlanmayacağını gösteriyor. Benzersiz güzellikler ve manzara dört yanımda ve ben bu güzelliğin içinde, tam da ortasındayım. Buna görerek yaşama denir, Güneşin ışınları kanyonun üstünden karşıya yansıması, ikindi zamanı güneşi ve suya ulaşmayan ışık. Belki de bu güzelliğin görünen en iyi saatine denk geldim. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Devrim ayakkabılarını çıkarıp çayın serin sularında yürümeye başladı. Bize en güzel yerde en güzel sesi ile bir türkü söylemeye başladı. Belki de ilk defa güzel bir ses yankılanıyordu kayalıklarda. Bu en güzel bir andı türkü içimde saklı.

Derken beyaz gelinliği ile bir gelin geldi, yanında yakışıklı damat. Buradaki manzarada düğün hatıra resmi çekilecekler. Devrim de güzel gelin ve yakışıklı damat için düğün hediyesi olarak “Suya gider allı gelin has gelin” türküsünü güzel sesi ile söylemeye başladı. Gelin, damat ve bizler sessizce dinledik bu güzel türküyü. Türkü sonunda resim çekerek mutluluklarının her daim olmasını diledik.

Suya gider allı gelin has gelin has gelin

Topukların nokta nokta bas gelin bas gelin bas gelin  amman

Bu güzellik sade sana has gelin has gelin

Bilmiyon mu benim sana yandığım yandığım yandığım amman

Ellerin köyünde garip kaldığım kaldığım kaldığım amman

 

Suya gider su testisi doldurur doldurur

Eve gelir gül benzini soldurur soldurur soldurur amman

Bu dert beni iflah etmez öldürür öldürür

Bilmiyon mu benim sana yandığım yandığım yandığım amman

Ellerin köyünde garip kaldığım kaldığım kaldığım amman

Sadık Ergun

Solda siyah takımları giymiş damat, beyaz gömleğine papyon takmış. Beyaz gelinliği giymiş gelin, yanında da Devrim.

Suda yalınayak yürümek ayaklarıma masaj yapıyor. Hani derler ya “Aynı suda iki defa yıkanılmaz” diye işte ben bunun tersini yaptım sanki. Yukarılarda çaya girip yıkanmıştım, şimdi de aynı suya tekrar ayaklarımla girip aynı suda ikinci defa yıkandım.

Kanyon oluşurken büyük yer hareketi olduğu kesin. Kayaların yapısı bunu gösteriyor. Tabi ki bu süreç milyonlarca yılda oluşmuş. Ben de zamanın tanığı olarak kaydediyorum.

Kanyonun yüksek kayalıkları, biz ufacık kalıyoruz kayalıkların dibinde.

Grubun kamp alanına döndüğünü öğreniyoruz telefondan. Biz de geri dönüyoruz aşağı doğru. Canımız kahve istedi durup dururken yol kıyısında. Su kanalına ayaklarımı sokarak kahveleri yaptım. Kahveyi afiyetle içerken cep telefonum çaldı. Arayan beni Adana – İskenderun’a götürecek arkadaşım. Benden özür dileyerek hemen yola çıkması gerektiğini belirtti. Ben de önemli değil zaten kendim gidebilirim deyip telefonu kapattım. Benim programımda yoktu arkadaşla gitmek. Kendisi teklif etmişti kendisi vaz geçti. Özür dilemeye gerek yok ki.

Kanalette akan suya ayaklarımı sallandırmışım. Bacaklarım güneşten yanmış, sadece ayakkabılarımın kapladığı yerler beyaz renkte.

Kahve keyfinden sonra kamp alanına geldik. Kampta herkeste bir dönüş telaşı sarmış. Kimi gitmiş, kimi çadırını eşyasını alel acele özensiz topluyor. Eve dönme telaşı, vedalaşmalar, tekrar buluşmak üzere sıkı sıkı kucaklaşmalar. Bir hüzün kapladı kamp alanını. Arkadaşlarımdan görebildiğim kadarı ile tekrar bir yerlerde buluşma dileği ile vedalaşıyorum. Sevgili Doktor Umur Gürsoy arabası ile 2 kişi Osmaniye’ye gideceğini sohbet anında söyleyip beni de Osmaniye’ye evine davet etti. Akşam saati düşünecek zaman yok deyip teklifini kabul ederek bisikletimi ve bagaj çantalarımı arabaya yükledim. Bizle gelen arkadaş ismini unuttum Adana da inecek. O yüzden en son onun bisikletini yükledik taşıyıcıya. Biz de yola çıktık, fazla sürmedi Adana’ya geldik bile. Zaten Mersin Adana arası fazla yok. Bir de otoban olunca çabucak varmak olanaklı. Arkadaşı Adana da indirdikten sonra Doktor ile birlikte Osmaniye’ye vardık.

Doktorun evi dört tarafı bahçeli müstakil bir ev. Nedense giriş katı kolonlar üzerinde duvarlar örülmemiş, üst kat yapılmış. Merdivenlerden üst kata çıkarak eve giriyoruz. Evde kimse yok bizden başka. Akşam bir şey yemediğimizden çabucak makarna pişirerek karnımızı doyurduk. Ev geniş ve ferah, bir odası çalışma alanı olarak kendine ayırmış. Odada binlerce kitaptan oluşmuş kütüphane var. E ne de olsa okur yazar ve de Doktor olunca kitaplığı da olmalı. Geniş balkonuna oturup Ürgüp ten gelen şaraplardan birini açarak taze meyve sohbet ederek birbirimizi anlatmaya başladık. Anlatacak çok şeyler var ve bitmiyor bir türlü. Şarabın nefis tadı zamanı unutturdu nedense. Doktor bir gün daha kalmamı istedi. Zaten yalnız tek başına koca evde oturuyor. Osmaniye gündüz gözü ile görmeli diyerek kalmaya karar verdim. Muhabbeti kahve ile kapatıp yatıyoruz. Doktor yarın iş başı yapacak.

En güzel günlerimden birini yaşadım. Bir güne sığmayacak kadar hem de….

Bir olanın sevdası ile yandım,
Aşk suyundan içip sevgiyle bandım.
Gönül dergahında aşkla yıkandım,
Sevdanın içine düştüm de geldim.

Yusuf Tuna

Bu gün yaptığım yol 39 Kilometre civarı.

Yatığımız yolun haritası aşağıda

Powered by Wikiloc