19 Haziran 2021 Cumartesi

Emre gölü – Bayramaliler – Ayazini – Emre gölü

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

 

Afyon’un kaymağı dillere destan,
Bolvadin kızları giyerler fistan,
Sandıklıda bağban Çayda gülistan,
Afyon kalesinin eteklerinde!

Rabia Barış

 

Öne çıkmış olan görsel. Kıvrılarak giden yol düzlükte, tepelerde çam ormanı. Kıvrık yolda bisikletler ardı sıra gidiyor.

Güzel bir uyku uyudum sayılır gece boyu. Erkenden gözlerim açıldı, hemen tuvalete gidip kimse uyanmadan elimi yüzümü yıkıyorum. Rahatlamış biçimde güne başladım. Sabah kahvesi için hazırlık yaparken karşımdaki tepenin üzerinde kocaman bir kuş gözüme ilişti. Fotoğraf makinemi alarak kuşa yakından bakıp bir kaç poz çektim. İçlerinden en net olana bakınca bu kuşun kuzgun olduğunu görüyorum. Bana ilk önce şahin gibi gelmişti uzaktan. Yakınlaştırınca iyice ne kuşu olduğunu rahatça görüyorum. Uzaktan karga çok büyük görünüyor. Makine çok iyi ve net çekiyor uzaktakileri.

Kahveyi yapıp afiyetle içtik şanslı olanlarla birlikte. Yanımda bacanağım oturuyor. İkimize kahve pişirip fincanlara doldururken Haşim Ağca bizi çekiyor. Sehpa üzerinde kahve kavanozu, el değirmeni, fincanlar, şeker, ıslak mendil, kahve kutusu. Arkada tel örgülü spor sahası.

Kahve içmek için gelenlere de kahve yapıyorum. Dört kişi yanımda kahve pişmesini beklerken Haşim Ağca bizi çekiyor, bir kişi ayakta, diğerleri kendi sandalyesine oturmuş.

Kahvemizi içtik, sıra kahvaltıya geldi. Tek yerden dağıtım yapılınca uzun kuyruk oluştu. Aç olanlar ilk önce sıraya girmişti çoktan. Benim acelem yok, aç olsam bile sıraya sonradan katılıp yemeğimi alıyorum. Kahvaltı tabağını alınca kendi masamıza oturup yiyoruz. Çaydanlığımı getirmiştim yanımda. Kendi çayımızı demliyorum, böylece çayı bolca içiyoruz kahvaltıyı yaparken. Kahvaltı masasında Bacanağım, İsmail ve ben oturmuşuz. Haşim Ağca da bizi çekiyor.

Kahvaltıyı yaptık, verilenler az da olsa karnım doydu sayılır. Zaten her festivalde durumları bildiğimden mükemmel bir kahvaltı yada yemek beklemiyorum. Ne bulursak yiyorum, şikayet etmenin anlamı yok. Kahvaltıdan sonra Mersin’den Zerrin Aslantaş ayna bulamayınca soruyor aynanız var mı diye? Ben de var deyip dikiz aynamı gösteriyorum gidonuma takılı olan. Zerrin de rujunu çıkarıp dudaklarını kırmızıya boyuyor. Zerrin kiraz dudaklı oluyor böylece. Zerrin’i dudaklarına ayna karşısında ruj sürerken çekiyorum bir poz.

Kamp alanı girişindeki afişi Haşim ağca çekmiş. Afişte; kırmızı renkli bisiklet, Free Pedal, Afyon Frig vadisi bisiklet festivaline hoş geldiniz. Bisiklet ve doğa sporları topluluğu. En altta da destek olanların logoları.

Kahvaltı bitti, yola çıkmak için hazırlanıyor bisikletçiler. Hareket henüz verilmedi, ben de bekleyen bisikletçileri bir poz çekiyorum. Önde beton elektrik direği, metal aydınlatma lamba direği, arkada tepeler var. Eskişehir’den Osman abi de aramızda, yanında iki arkadaşı daha var. Üçü de tura çıkmışlar Eskişehir’den. Benimle vedalaşıyor. Nereye gideceklerini sorunca Afyon yönüne doğru pedal sürüp Eskişehir’e döneceklerini bildirdiler. Ben de onlara iyi yolculuklar dileklerimi ilettim. Onlar bizden önce yola çıktılar.

Kamp alanı tesislerini yukarıdan, dron kamera ile çekilmiş resmi.

Herkes hazır olunca bisikletler yola çıktı, tesisin sağ tarafındaki yoldayız. Az gidince Emre gölü göründü, karşıda yerden düz olarak fışkırmış kayalıklar var.

Daha ileride başka kayalıkları da yakınlaştırıp çekiyorum. Kayalara delikler açılmış sanki. Kayaların dibindeki izlere bakılırsa bir metre kadar yüksekte olan göl şimdi suyu çekilmiş durumda. Su seviyesi yaz ve kuraklık nedeni ile alçalmış.

Her yerde değişik kaya görüntüleri, değişik yapıda kayalar kısa dikit gibi göl kıyısında kendini gösteriyor.

Geniş bir ovada bisiklet sürüyoruz, yol düz, etrafta tarlalar yeşil durumda. Yolda giden bisikletler.

Ova dar bir vadide bitiyor. Yol ovada son kıvrımını oluşturmuş. Kıvrılarak giden bu yolda 200 bisikletçi ardı sıra bisiklet sürüyor. Bisikletliler çok uzakta olmasına rağmen yakınlaştırıp yol ile bisikletçileri çekiyorum. Vadiyi oluşturan tepeler çam ormanı ile kaplı. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Hafif bir yokuşu çıkıyoruz, sağ tarafımda kayalık ve düz bir arazi var. Tek tük çam ağaçları görünüyor. Burada kulağıma uluma sesleri geliyor, kurt mu, köpek mi belli değil. Uluyan görünmüyor kayalıklar arasında.

Aşağıdan gelen bisikletçileri çekiyorum.

Antik Kral Yolu Ancient King Road yazan tabelayı çekiyorum.

Kral yolu dedikleri yer kayalık bir zemin. İki kayalık arası bir arabanın geçeceği genişlikte kazılıp yol yapılmış. Yolun sol üst tarafında sanki tekerlekli araba geçmiş gibi derin izler olan yol var. Onun solunda da yine yarılmış bir yol derinde.

Çam ağaçların üstünde dikine kayalık kümesini çekiyorum.

Karşımda masa biçiminde dağ var. Dikine kayalıklarla çevrelenmiş kıyıları. Sol tarafındaki kayalık bir bölüm dağdan ayrı duruyor ve şekilli taşlar oluşmuş tepesinde.

Yolun olduğu bölümde hareket ettiğimizden uzaktaki kayalıkları uzaktan çekiyorum. Buradaki kayalıklar yüzlerce metre genişliğinde. Hepsi de belli bir boyda, ne uzun, ne de kısa.

Sivri külah şeklinde olan kayalıkların bir bölümünü iyice yakınlaştırıp çekiyorum.

Bazen de kayalıklar yolun dibinde. O zaman yakınlaştırmadan olduğu gibi çekiyorum.

Yol sivri kayalıklar arasından geçiyor. Seyrek ağaçlar kaya zeminde kendine yaşam alanı oluşturmaya çalışıyor. Adını tam olarak bilmediğim çam ile servi arası olan ağaç bodur boyda, kök etrafına dalları ile etek gibi kapatmış.

Karşımdaki yamaçta kayaların şekli insanı büyülüyor. Tam tepede dört sivri kaya yan yana.

Dört sivri kayayı iyice yakınlaştırıp kadraja sığacak şekilde çekiyorum. Doğanın meydana getirdiği sanat eseri.

Hazır optik zoom devrede iken karşımdaki kayalık tepeyi yakından çekiyorum. Bir kaya kütlesi ana kaya kütlesinden ayrı. Birinin tepesinde yumru bir kaya oluşmuş. Diğerinde bir kaç ağaç bitişip büyümüş.

Optik zoomu geri çektim normal gözle görünen boyutta aynı kaya kütlesini çekince ne kadar uzakta olduğumuzu görüyorsunuz. Mesafe 500- 600 metre var.

Az biraz yükseldik ve geldiğimiz yerdeki Emre gölünü görünce geniş alana yayılmış Frig vadisini ve Emre gölünü çekiyorum.

Vadideki kaya oluşumu buralarda devam ediyor. Karşımdaki kayalık tepe buna örnek.

Sivri kayalar 10 – 15 metre yerden yükseklikte görünüyor. Yağmur, rüzgar, soğuk, sıcak gibi doğa şartları sanatçı gibi görseller oluşturmuş zamanla. Bizlere de bu sanat eserlerini doyasıya seyretmek düşüyor.

Tarım ve orman bakanlığı buraya tabela dikmiş. Üç tane yan yana, iki direk arasına tahta perdeye üç tabela yapıştırılmış. Buraya; Frig vadisi – Tabiat parkı yazılmış.

Burası tam tepenin sırtı, iki kolon üzerine çatı biçiminde kiriş konularak kapı yapılmış. Yol bunun içinden geçiyor. Alına da; Frig vadisi tabiat parkı sarı renkte yazılmış. Bisikletçiler yolu kaplamış durumda, kapıdan geçiyorlar. Solda tek katlı, prefabrik bir ev var.

Tepe sırtında olduğunu yazmıştım, şimdi yokuş aşağı inme zamanı. Yol aşağı, sola doğru keskin bir U dönüşü yapıyor. Yol tamamen bisikletçilerle kaplı.

İnilen yerde kayalıklar tamamen doğa şartları ile sivri, yuvarlak, geniş, uzun şekillerden meydana gelmiş harika bir yer. Frig vadisini burada başlamasının nedeni görülüyor gözlerimin önünde. Yoldan aşağı inen son bisikletçiler ve bir bisikletçi önümde durmuş manzarayı çekiyor.

Buradaki kayalıklar dikine derin oyulmuş baca gibi sütun şeklinde. Birbirine yakın mesafede kayalıklar sanki uzayda başka bir gezegende olduğumu hissettiriyorlar.

İniş devam ediyor, sağa dönen dönemeçte bisikletler kendini yokuş aşağı bırakmış vadide iniyorlar.

Yan yana, altı geniş üstü dar olan peri bacaları kaya kütlesi tepede.

Bayramaliler köyüne geldik tabelada yazdığına göre. Tabelanın altında üçgen, kırmızı şeritli tabelada kasis olduğunu belirtir siyah renkte şekil var.

Vadide kurulu olan Bayramaliler köyünün evleri göründü. Vadinin iki yanındaki tepelerde kayalıklar var.

Köyün mezarlığı, bir iki tane bodur ağaç var. Mezar taşları 30 santimetrelik kare ve uzun kayalardan oluşmuş. Mezarlık aynı tip kaya taşları dikine dikilip konulmuş.

Tepede kayalar, altında köy evleri, kimi yeni sıvalı, kimi eski taş ve kerpiçten yapılmış. Büyük tahta kapı iki kanatlı bir yapı. Damda odunlar ile kaplanıp üzeri toprakla örtülmüş. Toprak olan kısımda otlar büyüyüp sararmış. Hayvan damı olabilir tek odalı bu yapı.

Köyün delikanlı çocukları ile tanışıyorum. Yanımda BayKuş kesem olmadığı için çocuklara bir şey ısmarlayamadım ama kağıt beş Lira veriyorum harcamaları için. Üç çocuk yolda bana poz veriyorlar. Arkada bisikletim KUZ park etmiş durumda.

Köy olur da eşek olmaz mı? Elbette olur. Evin duvarına yakın öylece durmuş eşek merakla geçen bisikletçilere bakıyor. Etrafı yeşil otlarla kaplı. Eşek burada otlanıp karnını doyuruyor bedavadan. Zaten parası yok ki kendine yem alabilsin.

İlginç bir kaya kütlesi devasa boyutta. Yan yana iki parçadan tek kütle olarak yüksekçe. Üst tarafta sanki yanlamasına kesilmiş gibi bir iz var. Solda insan ağzı gibi bir açıklık oluşmuş. Kayanın önünde ağaç var yeşillik olarak.

Önümde yeşil bir tarla var, tarlanın bitiminde tek katlı bir ev. Evin arkasında devasa bir kaya kütlesi Evin dört katı yüksekliğinde, altı katı genişliğinde. Kaya kütlesinin sağ tarafı sivri kayalıklardan oluşmuş. Sol tarafı ise ağaçlarla kaplı. Evi ve kaya kütlesini sevdim. Şirin ve güzel bir ev. Böyle bir yerde böyle bir evimin olmasını isterdim.

Başka bir yerde aynı durumda bir ev daha karşıma çıkıyor, Önde tarla, arkada kaya kütlesi. Neredeyse fazla yüksek olmayan dağ gibi. Bu kayalık diğerinden daha fazla geniş ve yüksek.

Yan yana sıkıştırılmış sütunlar dibi yüksek kaya kütlesi. Sanki topraktan fışkırmış gök yüzüne doğru. Kaya kütlesinin olduğu yerlerin dışı düz arazi. Bildiğimiz çayır çimenlik alan.

Buradaki kaya kütlesi sık değil de biraz seyrek bir yapıda

Ara sıra lastikler de patlıyor, teknik destek ekibi olaya hemen müdahale ediyor ve lastiği onarıyor. Elinde pompa olan teknik destek ekibinden bir kişi poz veriyor. Arkada tekerlekle uğraşan biri ve onlara bakan Ortaca’dan Sevgi Kırak.

Uzun bir yalağı olan çeşme, çeşme az yukarıda. Çeşmenin yanında oturmuş bir kişi matarasından su içiyor. Arkada çam ağaçları olan bir tepe var.

Çeşmeyi çekerken o ara İsmail ve Enes tandem bisikleti ile geçiyorlar. Ben de onları bisiklet sürerken çekiyorum yolda giderken. Yolun ardı çam ağaçları.

Çeşmenin aynası yalağa göre dikine konulmuş. Borudan az da olsa su akıyor önündeki dar yalağa. Buradan yandaki yalağa akıyor sular. Yalaktaki su çok berrak.

Çeşmenin yanından arkaya doğru giden yalak üç bölüm olarak yapılmış. İçindeki su çok berrak görünüyor. Sadece dibi yosun tutmuş.

Sağ tarafı alçak, sola doğru yükselen kayalık kütlesi, ön taraf düz arazi, makilik çalılar var düz yerde.

Demirli köyüne geldik tabelada yazdığına göre. Kırmızı şeritli üçgen tabelada yolun dönemeçli olduğunu belirtmişler. Az ileride, solda fazla yüksek olmayan kaya kütlesi çıplak olarak duruyor yolun kıyısında. Sanki birileri tarlanın kenarına getirip bırakmış gibi.

Köyde tavuk, horoz görmek olası. Kızıl renkli bir horozu görünce durup resmini çekiyorum. Horoz da benim resim çektiğimi anlamış gibi bana dikkatlice bakıyor meraklı gözleri ile. Arkasında ince dallardan yapılmış çit görünüyor.

Aynı yerde hindi de görüyorum. Durup kızdırayım dedim “Kabaramazsın kel Fatma, annen güzel sen çirkin” diye seslensem de oralı olmuyor ve kabarmıyor bir türlü. Arkasında çekiyorum hindiyi kabarmamış haliyle.

Arazide olduğu gibi köyde de uzun yalaklı çeşmeler var. Arkada bahçe ve ağaç gölge yapmış çeşme üzerine.

Çeşmeden su içerken sarı renkli bir kelebek görüyorum. Ürkütmeden optik zoom kullanarak kelebeğin resmini çekiyorum. Kanadın dış kısmında, tam ortada beyaz benek var, iç kısmında da siyah benek.

Sola doğru kıvrılan yolda bisikletçiler. Yol çam ağaçları içinden gidiyor. Sol tarafta kalın çatal şeklinde kayalık görünüyor.

Yamaçta, uçları sivri, beli dar, eteği geniş kaya kütlesi.

Suyum bitmek üzere, hazır bir çeşme önüme çıkınca durup sularımı tazeleyeyim. Hem susuzluğumu gidereyim dedim.  Çeşme taş örülerek yapılmış. Borudan dökülen su önündeki yalağa dökülüyor. Çeşmenin soluna da bir yalak yapılmış. İlk defa böyle iki yönde yalak görüyorum. Hayvan çok olunca böyle oluyor demek ki. Bisikletim KUZ park etmiş durumda, Arkada çayır, otlak, bir kaç ağaç var, gövdelerinden kesilmiş, kütük gibi. Daha arkada, epey uzakta yolda bekleşen bisikletçiler görünüyor. Solda kayalık bir tepe var.

Uzaktaki yolda bekleşen bisikletçiler. Neden beklediklerini bilmiyorum. Yol kayalığın dibinden geçiyor. Önümde çayırlık var, yemyeşil.

Borudan akan su dökülürken arkada görünen bisikletçileri çekiyorum. Yalak akan çeşmenin solunda uzunlamasına, içi su dolu.

Sularımı tazeledikten sonra yola çıktım. Yolun hemen sağında tek parça bir kaya kütlesi var. Yaklaşık beş metre yüksekliğinde, iki metre eninde kaya parçası. Kayayı ilginç yapan ise alt kısmı iyice ince oluşu. Yere değen kısmı bir metre çapında. Nasıl ayakta duruyor anlayabilmiş değilim. Kaya diğer kayalardan bağımsız, tek başına anıt gibi duruyor yol kıyısında. Diğer kayalıklar daha sağda ve yüksek. Kayanın önünde üçgen yol işaretinde dönemeçli yol çizgisi yapılmış, altındaki yuvarlak tabelada iki araba yan yana, biri siyah, soldaki kırmızı. Araba sollama yasağı olduğunu belirtmiş. İki tabelada kırmızı şerit ile çerçevelenmiş. Yol düzgün gidiyor, az ileride sola doğru dönüyor U biçiminde. Daha önce yolda bekleyen bisikletçilere varacak.

Tam dönemeçte bir kaya daha yol kıyısında, bu kaya da diğeri gibi. Üstü geniş altı dar ve tek başına, bağımsız duruyor diğer kayalardan. Az ilerde sağa giden toprak yol görünüyor.

Kahverengi tabelada yazdığına göre; Maltaş (200m) Maltaş Monument İleri doğru ok işareti ile yönü belirtilmiş. Tabela demir direkte duruyor. (Aslında Maltaş anıtı olduğunu belirtmişler ama İngilizce. Demek ki bizleri ilgilendiren bir yer değil.) İşaret edilen yer 200 metre olunca hadi bir göreyim dedim. Yakın zaten, toprak olan yola sapıyorum.

200 metreden fazla gittim ama ne bir anıt ne de bir yer görebildim. (Aslında görülmesi gereken bir yermiş ama kaçırdım). O yüzden geri döndüm. Önümde kayalar sanki ana kayadan blok halinde kopup yana devrilmişler gibi.

Bekleyen bisikletçilerin yanına vardım. Burada  insan eli ile yontulmuş bir kaya var. Kayanın yanında 15 santimlik çıkıntı var, bu çıkıntıya süslemeler yapılmış. Kaya parçaları blok halinde ana kayadan ayrılıp yola doğru düşünce sadece bu kayada süslemeler göze çarpıyor. Bir bütünün parçası sadece. Tam hali kim bilir nasıldır.

İşte o anda kayanın üstünden atlayan Zerrin Aslantaş eğimli toprağa değince çığlık atıp yerde kalıyor. Zerrin “Eyvah ayağım kırıldı galiba!” diye söyleniyor. Yakından bakıyorum, dışarıdan bir şey belli değil. İlk önce şaka yaptığını zannettim ama ayağa kalkamıyor. Sonra ambulansla hastaneye gidince röntgen filminde ayak tarak kemiğinde kırıklar tespit edilmiş.  Sabah fazla süslenip güzelleşti, nazara geldi herhalde .Kendisine geçmiş olsun dileklerimi sunarım.

Kayalığın kopmamış üst kısmında da kayalar yontulmuş, belli belirsiz işaretler var. Kayalar liken yosunları ile kaplı.

Kayaların şekli ilginç ve birbirine benzemez, Yukarıda kaya yarığında kuş başı gibi bir kaya parçası görülüyor. Resim çekerken kamera otomatik öndeki kayayı netleştirince arkada kalan kuş kafası bulanık çıkmış. Demek ki çekerken dikkat etmek gerek. O an anlayamadım.

Karşımda ilginç kaya kütlesi var. Bakalım betimleyebilecek miyim? Kaya kütlesi parça parça blok taşlardan oluşmuş. Sanki yan yana, üst üste bilerek konuşmuş gibi. Birleşim yerleri düzgün. Üstte küçük blok taşlar üç tane, altta da iki daha büyük taş. Üst ile alt birleşim yerinde sanki harç kullanılmış gibi. Beş kayadan oluşan bu kaya kütlesi olduğu gibi sola doğru yatmış toprağın içine. Bir duvar olabilir bu kaya kütlesi. Daha arkadaki kayalıklar da sanki yan yana dizilmiş büyük kaya kütlesi.

Burada bir zamanlar insanların yaşadığı kayalarda yapılan oyuklar, delikler ve kapılardan anlaşılıyor. Yaklaşık 10 metre yüksekliğinde duvar gibi kayalıklara odalar, oyuklar açılmış

Kayadaki kare biçiminde oyulmuş deliği yakınlaştırıyorum, diğer yanda da aynı biçimde oyulmuş kaya. Daha aşağıda, solda ev biçiminde, yarım metre kadar oyulmuş. Bunlar mezarlık olabilir. Bir insan boyutunda ve çatılı biçiminde olması bunu kuvvetlendiriyor. Sanki ölülere ev yapmış gibi.

Kare biçiminde oyulmuş delik oda biçiminde, içerisi karanlık, görülmüyor. Resmi çekerken tamamen yaklaştırıyorum kare deliği.

Çatılı ev biçimindeki oyuğu da tamamen yakınlaştırıp çekiyorum. İç kısmına şekiller yapılmış duvarına ama buradan belli olmuyor ne olduğu. Tam bir mezar odası gibi algılıyorum.

Diğer yanda da oyuklar yapılmaya başlanmış ama tamamlanmadan yarım bırakılmış. Çok az bir yer oyulmuş.

Kaya kütlesi 7- 8 parçaya ayrılıp yanlara devrilmiş yerde yatıyor.

Tek kaya kütlesi, altı oyulmuş, yatay çatlak aşağıda, Yukarı doğru dikine çatlamış, ileride bu kaya da dağılma olasılığı var. Her şey zamanla olur. Kayanın tepesinde küçük bir kaya parçası görünüyor .Sanki fesin tepesine konulmuş püskül gibi.

Bisikletçiler vadiye doğru çok hafif rampada inerken arkalarından çekiyorum. En önde mavi renkli jandarma arabası gidiyor. Bisikletçi grup arkasında. Yol aşağıdaki düzlüğe inip sağa doğru dönemeç var. Dere yatağı olduğunu tahmin ettiğim uzun boylu kavaklık çayın dibinde. Sağda kırmızı şeritli üçgen tabelada arabanın tekerleği yoldan aşağı düşmüş şekilde çizilmiş. Bunun düşük banket olduğunu anlamına geldiğini işaret ediyor. Karşıda yüksek tepeler.

Sekiz tabelanın yönleri sağ tarafı ok işareti ile belirtilmiş. Soldaki dört tabela kahverengi. Frigya, Aslantaş Göhnüş vadisi, Antik kral yolu ve Emre gölü yazılmış. Sağdaki iki tabela beyaz. Demirli 5 km ve Bayramaliler 8 Km, Beyköy 8 Km ve Sarıcaova 14 Km. Alttaki iki tabela mavi. İhsaniye, Döğer yazılmış.

Afyon – Eskişehir ana yoluna çıktık ve kenarda beklemeye başladık. Burada Osman abi önümüzden geçti. “Hayırdır ters tarafa gidiyorsun!” diye söyleyince “Eskişehir’e dönüyorum, komutan çağırdı” diye cevap verdi. Neyse yine uğurladım Osman abiyi. Osman abiyi eşi çağırmış)

Ben de az uzaktan hepsini kadraja sığdıracak şekilde resimlerini çekiyorum bekleyen bisikletçileri. En solda jandarma arabası.

Bir süre ana yoldan aşağı gittikten sonra U dönüşü yaparak yokuşu tekrar çıktık. Sağa doğru giden Yeşilyayla köyüne doğru gideceğiz. Resmi tabelada yazan Yeşilyayla 4, altında köy muhtarının yazdırdığı mavi harfli tabelada ise Yeşilyayla (Sazak Köyü) olarak yazılmış. Bundan anlaşılıyor ki köyün esas adı Sazak köyü ama işgüzarın birisi köyün ismini değiştirmiş. Sağ tarafa doğru giden bisikletçiler. Yol hafif rampa ile başlıyor ana yoldan itibaren.

Tepelere doğru giden yolda bisikletçiler konvoy halinde tek sıra gidiyor. Konvoy çok uzun, yol hafif çıkıyor ve hemen inişe geçtikten sonra tekrar çıkıp sağa dönüyor.

Solumda peri bacası olmaya çalışmış kaya parçaları tam benzetememiş. Yarım yamalak bir taş görünümünde.

En arkada yüksekteyim, yol aşağı sert bir iniş yaptıktan sonra hafif çıkışla sağa doğru dönerek kayboluyor. Yolda tamamen bisikletçiler var. Bir tek motorlu araç jandarma arabası. İleride yüksek tepeler var.

Frig vadisini oluşturan ilginç şekilli kayalar topraktan fışkırmış durumda sola doğru küçük bir vadi oluşturmuş. Volkanik oluşumlarda kireç taşı ve kumdan oluşmuş kayaçlar bölgeyi kaplamış. Doğal şartlar gereği ilginç şekiller meydana getirip görseller çoğalmıştır.

Eşek ağaç gölgesine bağlanmış otluyor durmadan. Aklıma nedense her eşek gördüğümde Kazak Abdal’ın türküsü aklıma gelir

Eşeği saldım çayıra,

Varıp ta karnı doyura

Gördüğü düşü hayıra

Yoranın da avradını

Gerçi bağlandığı yerde pek ot yok, daha ötede yeşil çimenler görünüyor.

Ayazini köyüne geldik tabelada yazdığına göre. Köyün evleri ve bitiminde dik kayalık duvar gibi yükselerek plato oluşturmuş.

İki tane köy çocuğu karşıma çıkıyor, cüzdanımdaki 10 Lirayı çocuklara verip dondurma almalarını söylüyorum. Biri sarı kazaklı, açık gri don giymiş. Diğeri koyu gri kazaklı, enine çizgiler var kazakta. Pembe renkli, beyaz benekli don giymiş. İkisinin ayaklarında spor ayakkabı var.

Köy girişinde köylüler bisikletçileri durdurup ayran ikram ediyorlar. Ben de durup bir bardak ayran içtim. Elinde sürahi ve bardakla dolaşan kız bana ayranı sundu. Ben de “Kaç para ayran?” deyince biraz düşündü. 5 Lira” diye cevap verdi. Cüzdanımda 10 Liralık kağıt paralar var. Gıcır gıcır, daha yeni çekmiştim. “10 Lira olur mu?” deyince, bir şey demeden elimdeki parayı aldı. Paraları pek tanıdığını sanmıyorum. Hesap ta yapmasını bilmiyor. Resmini çekmek istedim, olmaz diyerek reddetti ve uzaklaştı. Az ileride yine de arkasından çektim, yüzü görünmeyecek şekilde. Bacanağım önde telefon ile konuşuyor bisikletinin üzerinde iken.

Arkamızdan Enes ve İsmail gelince tandemin üzerinde ikisini çekiyorum. İsmail’in başında gölgelikli şapka var. Ön gidonda iki kask, arka gidonda bir kask asılı.

İsmail ve Enes yanımdan geçip gittikten sonra arkalarından çekiyorum devasa kaya kütlesi ile birlikte. Kayalık yüksek biraz ve geniş alana yayılmış.

Yamaçta kayalık doğal aşınma ile oluşmuş.

Yüksek ve geniş kaya kütlesi tek parçadan oluşmuş. Yüksekliği neredeyse 20 metre kadar var. Üst tarafında insanlar görüyorum, demek ki çıkılacak bir yer var. Üst kısmında insan eli ile oluşturulmuş delikler görüyorum.

Daha uzaktan çekince üstteki kayalar oda gibi oyulmuş ve diğer taraf görünüyor. Önümde arpa tarlası var.

Üst taraftaki oyukları yakınlaştırıp çekince kayalar diğer tarafa oyularak açılmış.

Daha küçük kayalık üzeri kale gibi oyulup bir zamanlar insanlar yaşadığını belirtir izler var. Kayanın en dibinde oyuk var. Sanki apartman gibi, giriş kapısı altta, ara katlar yok. Sadece üst kat var bir kaç odalı malikane gibi.

Üstte kayada oyulmuş odaları yakından çekiyorum. Biri geniş olan odanın sol üst tarafında daha küçük bir oda daha var. Büyük olan oda içe doğru iki kademeli. Odaların üst kısmında baca gibi bir kaya parçası var.

Haşhaş tarlasının yanından geçerken duruyorum, tarlanın içine dikkatli girerek artık olgunlaşmaya başlayan haşhaş başlarını yakından çekiyorum. Açık mat yeşil renginde olan başlar erik büyüklüğünde. Her haşhaş tanesi bir sapın üstünde. Tepesinde de çepeçevre taç var.

Henüz çiçekte olan haşhaşı üstten çekiyorum. Beyaz taç yaprakları gelin elbisesine benziyor. Rüzgarın estiği yöne doğru hafifçe eğiliyor. Taç yaprakları dört tane. İçinde de haşhaş başı daha ufak boyutta. Başın üstündeki taç yedi tane çıkıntı yapmış.

Artık iyice olgunlaşmaya başlayan haşhaş başının yeşil rengi üzerinde ince beyaz bir tabaka oluşmuş. Sanırım başın içinde oluşan afyon dışarıya sızmış. Herhalde zamanı değil, bu başlara bıçak ile çizik atıp içindeki afyonun tamamını dışarıya çıkmaları sağlanıyor. Dışarı çıkan afyon maddesi beyaz renkte. Daha çok ilaç yapımında kullanılan bu madde uyuşturucu yapımında da kullanılmakta.

Köyün birine yaklaşıyoruz, evler gözüktü uzun kavak ağaçların altında. Yol köye doğru inerken zig zag çizerek kayalıkta kayboluyor.

Yol derin kazılmış kayalık içine giriyor. Kireç taşı olan kayalık doğal yollardan derinleşerek bir geçit oluşturmuş. Bu geçide yol yapmışlar, yol köye gidiyor. Köyün ismi Ayazini, köyün girişinde tabelasını görememiştim. Geçit önünde bacanağım durmuş beni beklerken çekiyorum. Sağında üç üçgen, kırmızı şeritli dikkat  tabelası var. Üstte ! (dikkat işareti), toprak, taş düşebilir uyarısı ve düşük banket uyarı resmi. Arabanın sağ tekerleği yoldan aşağıda çizilmiş. Daha ileride yüne üçgen tabelada yolun daraldığını belirtir işaret var. Geçidin arkasında kavak ağaçları, evler ve tepe yamaçları.

Dar ve derin olan geçide giriyorum. Geçitteki kayalar beyaza yakın krem renginde, derinliği 5 metre civarı. Üstündeki düzlükte ağaçlar çıkmış.

Köy evleri arasından geçerken bir an kayaya oyulmuş kapı görünce durup geri dönüyorum. Evlerin arkasında kalmış kayalara bir mabedin giriş kapısı kayaya oyulmuş. Kenarları da süslenmiş, dış kısmı çerçeve olarak çevrelenmiş, iç kısma giriş yerinde iki sütun biçiminde kaya oyulmuş. Daha içte giriş yeri dar, içeriye giriş olduğu karanlık oluşundan belli.

Köy yolunda ilerlerken başka bir oyulmuş yerler görünce durup resmini çekeyim dedim. O an fotoğraf makinesinin pili bitti. Ekran karardı ve kapandı. Tam da bulunduğum yerde bakkal dükkanı vardı. Hemen bakkal dükkanına girip dörtlü kalem pil aldım. Her olasılığa karşı dört tane daha yedek aldım. Ne olur ne olmaz, gerçi piller ucuzdu, pek dayanacaklarını sanmıyorum. Pilleri değiştirdim, makineyi açtım, çalıştırdı. Hemen resim çekmeye başladım. Çekemediğim yeri çektim. Evlerin arkasındaki yamaç tamamen kayalık. Bu kayalar oyulup evler yapmışlar ve buralarda barınmışlar eski zamanlarda. Az ileride yıkılmış evler görülüyor. Ayazini köyünde yenilenme çalışmaları yapılıyor. Evler yeniden elden geçirilerek turistlik amaçlı onarılıyor. Boşlukta çimentolar naylon pakette sarılı durumda paletin üzerinde.

Köyün ana caddesindeki evler yenilenme çalışmaları devam ediyor. Evler taş bloklardan yapılmış. Kurulan demir iskelelerde işçiler çalışıyor. Çalışanlara “Kolay gelsin” diye selam veriyorum. Onlar da selamıma karşılık veriyorlar. Resimde çalışan işçi yok, iki bina arasındaki sokaktan görülen kayalara oyulmuş odalar apartman yapısı gibi üç kat var. Soldaki binada demir iskele var.

Yolun sağında yüksek kaya kütlesi, bir kısmı doğal aşınmış, altta ise insanlar tarafında oyularak araba garajına dönüştürmüşler. Belki de eskiden ev olarak kullanılmış olabilir. Oyuk kısmında bir traktör ve yanında bir kaç araba park etmiş. Kayalığın sağında, yoldan yüksekte ev kayalıkla bir yapılmış. Evin olduğu tarafta oyuklar görülüyor.

Ayazini tarihi ve turistlik bir yer olmasını sağlayan kayalara oyulmuş yapılar görülmeye değer. Ev girişi kemerli olarak oyulmuş, bir metre kadar derinlikte kapı boşluğu görülüyor. Oyulan yerlerin düzgünlüğüne bakılırsa ustalık epey ilerlemiş. Bu kayalık geniş ve site biçiminde evler kayalara oyularak yapılmış.

Apartman büyüklüğünde kaya kütlesi dört katlı, her kata odalar oyulmuş. Yukarılardaki odalara nasıl çıkıldığını merak ediyorum.

Kayalık yol boyunca devam ediyor ve oyulmuş kayaları görüyorum devamlı. Burada büyük bir medeniyetin yaşadığı çokça kaya evlerden anlıyorum. Bisikletim KUZ park halinde yol kıyısında, arkada yüksek kayalıklar ve oyulmuş evler.

Köyü çıkmadan sağa doğru geniş bir vadi, vadinin tabanı düz. Genişlik 60 metre kadar vadinin. Bisikletçiler burada mola vermiş. Ben de mola yerine giriyorum. Bisikletim KUZ önde park halinde. Sol taraf yüksek ve düz duvar gibi kayalık.

Ayazini Metropolis kilisesi üstteki tepede kayalara oyulmuş. Önde tabelalara açıklamalar yazılmış.

Tabelada yazan bilgiler;

Ayazini / Metropolis

Ayazin köyü girişinde, yolun sol tarafına yayılan kaya kütlelerine oyularak yapılmış büyük bir kilise, Frig geleneğini devam ettiren üçgen alınlıklı, kapı üstü aslan kabartmalı mezar odaları ile çok sayıda basit mezar odaları ve üç katlı olarak kayaya oyulmuş iskan sahası yer alır. Roma ve Bizans döneminde Metropolis adını alarak dini bir merkez olan Ayazin’de eski ve yeni iskan yan yana ve iç içe yaşamaktadır. Kilise: Sarp tüf kayalık içinde dışa ve içe oyulmuş apsisli, içi tonozlu, sütunlu ve kubbeli, yan ve arka bölüm duvarlarında birbirine bitişik kemerli nişleri, nişler arasında haçlar ve yazı kabartmaları olan örnek bir kilise olup, bitişik kaya odalarıyla birlikte 1000’li yıllarda yapılmış manastır kompleksidir. Avdales kalesi: Tüf kayaya oyulmuş çok katlı ve çok odalı, sarnıçlı, bir kaya kütlesi olup yerleşim yeri olarak kullanılmıştır.

Maalesef magandalar eline silah alınca her yere ateş etmekten çekinmiyorlar. Bu tipler kendilerini erkek zannediyorlar elinde silah olunca. Cesur oluyorlar ama aslında korkaklar. Silah olmazsa korkak sıçan gibi kaçacak delik ararlar. Erkek gibi başkasının karşısına geçmeye hiç bir zaman cesaret edemezler. Bir de kendi başlarına hareket edemez bir köpek gibi başkasının kapısında hizmet ederler. Tabelanın sağ alt kısmından ortasına kadar rastgele  9 kurşun deliği var. Neyse ki yazı okunabiliyor.

Avdales kayası denilen kaya kütlesini komple çekiyorum. Alt kısımda geniş bir yer oyuk, yanlarda ve üstlerde bir çok oda deliği görünmekte.

Öğle zamanı oldu, yemek arabası gelerek yemek dağıtmaya başlayınca hemen kuyruk oluştu. Tek yerden dağıtım olunca kuyruk ta ona göre uzun oldu. Zamanla kuyruk azaldı ve herkes yemeğini alıp yemeğe başladı. Yemek lezzetli, hele bisiklet sürüp enerji harcayınca büyük bir iştahla yemeğe yumuluyorsun. Acıkmışım hani. Söğüt ağacının altında yemek arabası ve kuyruğa girmiş  insanlar yemek almak için bekliyorlar.

Yediğim yemekler paylaşmayı pek sevmem ama bu kez yemeğe başlamadan önce köpük tabağın gözlerine konulmuş olan yemekleri sizlerle paylaşayım. Hani merak edersiniz ne yiyorsunuz diye? İşte menü; naylon poşet içinde küçük ekmek, etli patates, bulgur pilavı, cacık ve karpuz. Hani az diyebilirsiniz ama yedikten sonra doyduğumu hissettim. Zaten bisiklet festivallerinde çıkan yemeklere aldırmam az mı, çok mu diye. Karnımı doyurmaya çalışırım ve şikayet etmem. Daha fazla bir şey de istemem. Hep bana yeterli gelmiştir yemekler. Bir de acıkınca çok lezzetli geliyor. Daha ne isteyeyim ki!

Yemek yediğim yerden fotoğraf makinesi ile yer hizasındaki oyulmuş geniş odayı çekiyorum.

Kayalığın sol tarafında  geniş, yüksek oyulmuş, salondan geniş bir yerde iki kişi ve bir bisiklet. Oyulmuş yerin iç kısmında bir oda daha oyulmuş.

Bizim İsmail tam karşımda ama uzakta, kayalığın dibinde yere oturmuş etrafı çok az görse de seyrediyor. Bir taraftan da kolunu kaşıyor usulca. Başında siperlikli şapka, gözünde gözlük var.

Bulunduğumuz alan geniş, dibe doğru daralıyor, kıyılar kayalık ve yüksek.

Harekete geçtik, yavaş gidiyorum. Çünkü Ayazini köyü geniş bir alana yayılmış. Doğal oluşmuş kayalar sürekli karşıma çıkıyor ve hepsine de insan eli değmiş. üstteki kayada kemerli oyulmuş, yanında da kapı boşluğu. Büyük bir olasılıkla kaya mezarlar olmalı. Kemerli oyukta ayin yapılıyor olabilir. Sağ önde bir kaya kütlesi daha var ama bu kaya doğal şekilli, ellenmemiş.

Kayada kare şeklinde kapı açılmış. Yanında ve sol tarafta daha küçük delikler var. Altında çatı biçiminde ev olarak oyulmuş. Burası da mezar olabilir.

Daha ileride geniş kaya kütlesinde aynı şekilde mezar odaları ve ibadet etmek için kemerli oyuklar yapılmış. Kaya kütlesi dibinde bir dizi oyuk var.

Aynı kaya kadraja sığmadığından sol tarafı çekiyorum. Oyuklar sırayla devam ediyor.

Biraz ötede bir kaya kütlesi daha görünce resmini çekiyorum. Kayalığın tam ortasında oyuklar değişik boyutta. Sanki zengin biri kendine köşk yaptırmış gibi. Ya da aile mezarlığı olabilir.

Ayazini köyü sonunda bitti. Biz köyün diğer tarafından girdiğimiz için bu taraf ta köyün girişi. Girerken herhangi bir tabela yoktu. Burada ise yeni yapıldığı belli olan büyük bir kaya parçası taş duvarın üzerine konulmuş. Kayanın yüzeyi düz olarak yontulmuş. Üst kısmında iki aslan birbirine bakar durumda, ortada güneş saati biçiminde daire. Kenarları çentikli, ortasında yüz resmi. Burası çatı alınlı oyularak aslanlar kabartma olarak yapılmış. Altında da Yunanca olduğu belli olan harflerle AYAΣINI oyularak yazılmış.

Üzerimize bir bulut geldi ve yağmur yağmaya başladı. Hemen yağmurluğu çıkarıp giydim. Islanmaması için fotoğraf makinesini çantanın içine koyarak koruma altına aldım. Beni bu halimle İsmail Kılık çekiyor.

Kayanın dibinde oyulmuş oda. Girişinden biraz fazla genişlikte olan kaya 3 metre boylarında. Onun üstünde de ayrı bir kaya daha var. Bazı kayalara oyuklar açılmış, büyük olasılıkla kaya mezarlar olabilir.

Sadece kayanın ön yüzeyi dışarda kalmış. Duvar gibi dümdüz yüzeyde kapı açılmış, içerisi karanlık bir oda gibi. Kayalığın üstü toprak ve otlar çıkmış.

Ot bürümüş boş tarla, arkasında beyaz çiçekler açmış haşhaş tarlası, iki yanda kavak ağaçları göğe yükselmiş. Küçük ağaçlar da tarlada serpiştirilmiş bir kaç tane. Tarlaların bitiminde ağaçlar ve yüksek kayalık, Kale duvarı gibi, üzerinde tepe var. Kayalarda oyulmuş delikler olduğunu görüyorum.

Aramızda çocuklar da var. Arkada koltukta oturan çocuk, babası bisiklet sürüyor. Çocuğun üstünde gölge yapsın diye şemsiye konmuş mavi renkte.

Tarlalarda çeşitli korkuluklar görmüştüm ama şimdiye kadar görmediğim bir korkuluk var karşımda. Sırık üzerine t şeklinde bir tahta koyup üzerine siyah renkli ceket giydirilmiş. Başı yok, kıçı yok. Kolların ucuna da naylonlar bağlanmış. Kargalar bile gülüyordur bu korkuluğu yapanlara.

Tarlanın kıyısında bir kuyu görüyorum. Yaklaşık 8 metre uzunluğunda ağaç sırık. Sırığın kalın tarafı yerde ve daha kısa. Kısa tarafa daha yakın demir destek üzerinde duruyor. Üst taraf daha uzun ama giderek incelmiş. Sırığın ucunda da bir ip bağlı. İp yerdeki kuyuya kadar iniyor. Tarla sınırında tel örgü var. Bu tel örgü Güneş panel tarlası sınırını oluşturmuş. Paneller Güneşe doğru çevrili olduğundan baktığım yerden panellerin alt kısmı görünüyor. Burada Güneş ışığından elektrik üretiliyor.

Uçsuz bucaksız demeyeyim ama karşıdaki tepelere kadar olan buğday tarlası alabildiğine geniş bir alanı kaplamış. Artık sararmanın son aşamasına az kalmış buğday başakları rüzgara bırakmış usulca yatıyor sağa sola. Nedense buğday tarlasını izlemek bana huzur veriyor. Rüzgarın başaklarını dalgalandırması denizdeymişim hissine kapılıyorum. Sarı deniz. Huzur veren deniz. Bir süre başakların rüzgarda oynayışını izliyorum. İçim huzurla doluyor.

Haşim Ağca kıyıda, kayalığın gölgesinde dinlenen Enes, İsmail ve bacanağımın resmini çekiyor. İsmail çömelmiş, diğerleri yere oturmuş

Köyün birinden geçerken bizi takip eden araba arkamızdan kornaya bastı ama neden bastığını anlamadık. Enes ve İsmail tandem bisikleti  ve bacanağım ile birlikte en son kişileriz. Grup çoktan gitti bile. Neyse korna sesine aldırmadan yolumuza devam ettik. Kısa sürede ana yol kavşağına geldik. Burada kayanın tepesine Rotasız Ramazan çıkmış bekliyordu. Kavşakta da jandarma arabası ve jandarmalar vardı yol kesmek için. Rotasız ramazan beklemekten sıkılmış olarak sordu; “Grup geliyor mu?” diye. Biz de “Ne grubu, en son biz geliyoruz, grup çoktan geçti bile.” Jandarmalar ve Rotasız ramazan şaşırdılar. “Nasıl geçtiler, kimse geçmedi önümüzden, kamera ile videolarını çekecektim” “Ohooo, daha çok beklersin” diye cevap verip yolumuza devam ettik. Meğerse araba korna çalarak bize kestirme olan yolu göstermiş. Ama biz anlamadık. Grup oradan sağa dönerek kestirmeden ana yola çıkmışlar.

Yarık yarık olmuş kaya kütlesindeki doğal oluşmuş oyuklar dikkatimi çekti.

Oyuk yerleri yakınlaştırdım iyice. Oyuklar leke gibi, fazla derin de değil. Sağ taraf liken bitkileri ile kaplı, rengi gri. Daha büyük alan ise sarı renk tonunda. Burada liken bitkileri yok. Herhalde yağmur gelmiyor bu tarafa.

Başka bir kaya da da oyuklar fazla derin değil. Kayanın yarısı oyuklarla bezenmiş, diğer yarısı da herhangi bir oyuk yok. Liken ve yosunlarla kaplı.

Hep çeşme olacak değil ya. Karşıma bu kez mavi renge boyanmış tulumba çıktı. Kuyudan tulumbanın kolunu çekerek su çıkarılıyor. Merak edenler, ya da hiç görmemişlere anlatayım tulumbanın nasıl kuyudan su çıkardığını;

Büyükçe bir sürahiyi canlandırın, aynı sürahi gibi bir gövdesi var. Üst tarafı geniş bir yuvarlak, Bir tarafında ağzı var su dökülmesi için. Yuvarlağın üzerine destek yapılmış. Desteğe de kısa taraf üstte, alt tarafı uzun demir kol. Kol yukarı – aşağı kaldırılıp indiriliyor. Üst tarafta uca bağlı demir çubuk tulumbanın ağzından aşağı iniyor. Ucunda da yuvarlak küçük silindir biçiminde kafa var. Bu kafa silindir bir çeperin içinde hareket ediyor. Alt kısmı ile üst kısmı hava almayacak şekilde. Gövdenin alt kısmı boruya bağlanacak yerde ağız var, düzgün yapılmış. Burada köseleden yapılmış klapa var. Bir tarafı sabit, yuvarlak bir şey. Tulumbanın altında ise bağlı boru var. Bu boru kuyu içine giriyor su içine kadar. Tulumbadan su çekmek için ilk başta su konuyor ağzına. Dökülecek yeri de elle kapatıp su içeride, üst kısımda kalacak durumda. Kösele suyu görünce biraz şişiyor. Diğer el ile kol yukarı – aşağı kaldırılıp indirildikçe uçtaki demir çubuk ta pistonu harekete geçiriyor. Hava geçirmediği için aşağıdaki suyu vakum ederek çekiyor. Kol aşağı indirilince kösele klapa havayı ve suyu boruya kaçırmıyor. Bu hareket devamlı yapılarak kuyudaki su yukarı çekiliyor kademe kademe. En sonunda kuyuya suyu geri kaçırmadan tulumbanın ağzından su akmaya başlıyor. Kuyu yerin altında olduğu için soğuk oluyor. Buz gibi suyu içebilir, elini yüzünü yıkayıp serinleyebilirsin. Az çok tulumbanın çalışmasını dilimin döndüğü kadar anlattım.

Mavi renkli tulumba ve altında yalak var hayvanların su içmesi için.

Kayalar topraktan fışkırmış kalın sütunlar gibi. Sanki kale duvarı ve Uzunlamasına tarla sınırını oluşturmuş. Tarla buğday ekili

Tarlanın dibinde de aynı kayalık devam ediyor. Tarladaki buğdaylar yeşil ama rengi sararmaya doğru gidiyor. Yeşilin tatlı bir tonunu oluşturmuş.

Fazla büyük olmayan kaya parçası tarlanın ortasında tek başına kalmış, annesini arayan civciv gibi.

Her yerde kayalıklar, hepsi de birbirine benzemez yapıda. Kimileri bir arada, kimisi tek yada bir kaç kaya kütlesi. Kimi düz, kimi de kendini peri bacasına benzetmeye çalışmış.

Kayaların dibindeki renkler de ilginç. Enine katmanlar şeklinde, kahverengi, sarı ve bej renkleri ile, kimi yer kalın, kimi yer ince. Bir yerde kayboluyor renk katmanı. Aynı zamanda duvar gibi kayalık içi oyulmuş doğal şartlarda. Rüzgarın etkisi olabilir. Renkli kaya ince bir çatlakta son buluyor. Üstteki kaya yapısı tamamen değişik ve bej renginde. İki kaya birbirinden ayrı yapıda, sadece aralarında ince bir çizgi var.

Tarlanın bitiminde üçgen biçiminde kaya kütleleri.

Arkasında römork takılı bisiklet. Römorkta bir çocuk oturmuş. Başının üstünde gölgelik tente var. Önünde pedallara ayakları ile basıyor. Babası bisikleti sürüyor. Ne güzel! baba – oğul birlikteler. Römorkun arkasında bayrak çubuğunda kırmızı renkli bayrak var. Arka tekerlekteki bagajda kırmızı renkli çanta takılmış.

Haşhaş çiçeği mor renkte, yakından çekiyorum.  Benden yana olan bir taç yaprağı yok, içindeki baş henüz küçük görünüyor.

Bu da beyaz renkli haşhaş çiçeği.

Uzun uzun kavaklar boy göstermiş.

Artık dönüş yolundayız. Daha önce geçtiğimiz Bayramaliler köyüne geldik. Tabelada Bayramaliler, altında 30 Km hızla gidileceğini belirtir yuvarlak trafik işareti, yanında da Okul olduğunu belirtir üçgen tabela. Tabelada iki çocuk el ele tutuşmuş, diğer ellerinde çanta yürüyorlar. Arkada köy evleri ve cami minaresi görünüyor.

Köyün içinden geçerken bisikletçi çocuklar bizle birlikte yarış yapar gibi sürdüler. Haliyle geçmelerine izin verdik ve bizleri geçtikleri için tebrik ettim. Köy yolunda üç çocuk bisikletli. Taş köy evleri arkada. Evler duvar gibi kayalıkların dibinde.

Uzun boylu kaya kütlelerinin birisinin tepesinde küçük bir kaya kütlesi daha var. Tepedeki kayanın altı dar bir şekilde alttaki kaya kütlesinde duruyor. İttirsen sanki düşecekmiş gibi. Aşağıda kavak ağaçları kayaların boyuna yakın.

Toprak bir yükseltide kaya kütleleri toprağın dışında kalmış. Kayaların boyutu küçük.

Eşek sundurmanın altında, gölgede duruyor. Sanki kapalı durakta bekleyen yolcu gibi gelecek olan eşek otobüsünü bekliyor.

Daha önce indiğimiz dönemeçli yokuşları tekrar çıkıyoruz ağır ağır. Daha önce çektiğim ilginç kayalıkları bu kez aşağıdan çekiyorum. Yokuşu tırmanan dört bisikletçi. En arkadakiler İsmail ve Enes.

Emre gölüne geldik, göl kıyısında oynayan çocukları görünce durdum. İki kız çocuğu ip atlıyorlardı. Çaktırmadan ip atlarken çekiyorum.

İp atlayan kızların resmini çekince kıyıda babalarının kamış olta ile balık avladıklarını gördüm. Az ileride kıyıya yakın, yüksek kayada bir adam balık tutuyor. Önde dört kamış olta kazıklarda dikili.

Kıyıda, kökü suyun dibinde, yaprakları ve çiçeği su üstünde bitkiler var. Söğüt yaprağına benzeyen bitkinin çiçeği mısır koçanı gibi çiçeği suyun yukarısında kalmış. Çiçek pembe renkli.

Gölün karşı kıyısında duvar gibi yüksek kayalıklar var.

Balık avlayanlarla sohbet ediyoruz. Balık var mı diye. Daha yeni tuttuğu sazan balığını ip atlayan kızına evden getirmesini söylüyor. Kız da evden sazan balığını getirdi. İnsan elinden büyük olan sazan balığı bir kiloya yakın. Adamın elinde sazan balığını yakından çekiyorum.

Yakında olan kamp alanına geldik. Biraz terlesem de duş alma sırası çok olunca yıkanmaya gerek görmedim. Ter kokusunu da hissetmiyorum. Burnum doğru dürüst koku da almıyor zaten. Ben koku hissetmiyorsam sorun yok. Akşam yemeğini birlikte yiyoruz. Yemekten sonra hava hızlıca karardı ve yüksek rakımdan dolayı soğumaya başladı. Pantolon paçalarını takıyorum. Üzerime polar ve deri ceketini giydim. Üşütmemek gerek. Çadırımın önünde küçük katlanır sehpada akşam kahvesini bacanağım ile birlikte oturmuş içerken Haşim Ağca bizi resmediyor gecenin karanlığında. Yolda gelirken aldığımız biralar ısınmadan içmek gerek. Biraları da keyifle içiyoruz. Sehpanın üzeri dolu, cezve, meyve torbası, fincanlar, powerbank, teneke bira kutuları. Bacanağımla katlanır tabureye oturmuşuz. Arkada mavi çadırım.

Geç saatlerde Döğer belediye başkanı kamp alanına geldi. Hepimiz ile selamlaşıp beldemize geldiğiniz için teşekkür etti. Ardından dört tane zeybek meydana çıkıp zeybek oyunu oynadılar. Usulüne göre, efe kıyafetleri ile bizlere iyi bir gösteri sundular. El arabasının kasasında odunlar yanıyor. Efeler de etrafında kollarını kaldırmış zeybek oyunu oynuyorlar. Bu resmi Haşim Ağca kendi fotoğraf makinesi ile çekti.

Ben de kendi fotoğraf makinesi ile çekmeye çalıştım zeybek oynayan efeleri ama görüntü yakalama konusunda pek becerikli olduğum söylenemez. Sadece otomatik konumda kullanıyorum makineyi. Efe kollarını kaldırırken hareketi aşağıdan yukarıya kadar perde şeklinde görüntülemiş. Hareketli görüntüler net değil. Hareketsiz olanlar ise net. Solda davulcu tokmağı davula vuruyor. Ortada el arabası içinde odunlar yanıyor.

Gecenin ilerleyen saatlerine kadar eğlendik. Efelerin oyunundan sonra oyun havaları çaldı müzik seti. Biz de kurtları döktük biraz. Uyku ağır basmaya başlayınca çadırıma gidip yattım. Neredeyse 1.5 yıldır bu kadar bisiklet sürmemiştim. Hamlamışım biraz. Fazla kilolar da var. Bisiklet sürerken bunu hissettim. İki günün yorgunluğu üst üste binince uyku moduna girip dinlenmek gerek.

Bu gün yaptığım yol yaklaşık olarak 58 Kilometre civarı.

Bu gün yaptığım yolun haritası aşağıda