26 Ağustos 2017 Cumartesi

Çınarlı – Saraylar

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

 

Çok yorgunum, beni bekleme kaptan

Seyir defterini başkası yazsın

Çınarlı, kubbeli mavi bir liman

Beni o limana çıkaramazsın

Çok yorgunum, beni bekleme kaptan

Seyir defterini başkası yazsın

Çınarlı, kubbeli mavi bir liman

Beni o limana çıkaramazsın

Nazım Hikmet RAN

 

Öne çıkan görsel, dev gövdeli çınarlar. Uzun dalları alanı kaplayıp gölgede bırakmış, Çadırlar çınarların altında kurulu.

Deniz kıyısında olmamıza rağmen nemsiz havada uyumanın rahatlığı ile rahat uyudum çadırımda. Sabah erkenden uyanıp kahvemi pişiriyorum. Ama tek başına değilim. Yanımda içecek olanlar da var. Bunların en başında Hakan Sevin. Gün ağarınca o da erkenden ayağa kalkmış. Gece verdiğim hamakta yatmış yatmasına da hamağı cart diye ikiye ayırıp yırtmış boydan boya. Hakan’a sağlık olsun diyerek ünlü pasajı söylüyorum; “Yırtılmış bir hamak her zaman hamaktır. Onun için sahibi pekala ağlayabilir” diyerek teselli ettim. Hamaktan sadece ipleri ve karabinaları aldım. Hamak bezi işe yaramaz deyip doğru çöpe. Bunun üstüne kahveler iyi gitti doğrusu. Asırlık çınar ağaçları ve ileride çadırlar, bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Çadırları toplayıp eşyaları çantalara yükledik. Kahvaltıyı Marmara kasabasında yapacağız. Artık tur başlıyor, yola çıkma zamanı. Yola çıkıyoruz, bir tarafı kayalık duvar, diğer tarafı deniz manzaralı bir yolda Marmara kasabasına doğru gidiyoruz. Gidonumdaki tüyler de yerinde duruyor.

Güneş henüz yükselmeden çatısı olmayan taş bir binadan geçerken benden tarafta olan pencereden güneşi görünce durup resmini çekiyorum.  Güneş tüm parlaklığı ile pencere boşluğunda ışıldıyor.

Kısa sürede Marmara kasabasına geldik. Kasabayı yüksekçe bir yerden çekiyorum. Küçük limanı ve kırmızı kiremitli çatılı evler ile doğal manzarada bir süre izliyorum sabahın seherinde. Solda caminin minaresi ve az üstünde güneş parıldıyor.

Kahvaltıyı kafenin birinde yapıyoruz. Kahvaltı sonrası çay keyfini kırmızı örtülü masada denizi ve liman iskelesini izleyerek içiyorum kağıt bardaktan. Bardağın içinde ahşap karıştırıcı var.

Katılımcılara verilen Marmara adası haritası, gideceğimiz iki günlük rota bilgileri. Birinci gün için yeşil yol, ikinci gün için kırmızı yol ve isteyenler dağın zirvesine çıkacakları mavi çizgili yol. Hepsi bir yere çizili.

Hazır buluşmuşken Ferdimen, ben ve Cem birlikte festivalin sarı formaları  ile elçek resim çekiliyoruz.

Festivale desteği olan Marmara Adalar belediyesi önünde toplanıyoruz. Belediye başkanı bize konuşuma yapıp festivali başlatacak. Herkes festival formasını giymiş arkası dönük olarak belediye binasına doğru bakıyor. Formanın arkasında Marmara Adası yazıyor. Bir kişi balkona çıkmış resim çekiyor.

Heykeltıraşın birisi ilginç bir heykel yapmış Marmara mermerinden. Koca sakallı bir ihtiyarı canlandırmış. Sağ elinde bidon, sol elinde de bastonu var. Sanki çeşmeden su doldurmaya gitmiş gibi.

Festival startı verilmeden önlere geçip video çekeyim dedim. Harekete geçmeden önce resim çekiyorum bisikletim KUZ ile. Sağda traktör park etmiş.

Aşağıda turun başlangıç ve tırmanış videosu.

Tırmanmaya başladık ve deniz seviyesinden yükseldikçe manzara daha da güzelleşiyor. Dağ ve deniz kıyısındaki Marmara kasabası. Küçük limanında bir gemi bağlı duruyor.

Avşa, Balıklı ve Paşalimanı adaları manzarayı güzelleştiriyor.

Birisine zor gelmiş olmalı, bir kamyon plastik çöpü buraya dökmüş. Doğayı katletmeye devam ediyor insanlar.

Yokuş dik olunca antrenmansız ve kondisyonsuz olanlar yürümeye başladılar. Bisikletleri elde yürüyerek sert olan yerleri çıkıyorlar. Dağın tepesinde nato gözetleme tesisleri var. Amerikalılar yolu yaparken eşeklerden yardım almamış. Dikine dağa doğru yolu yapmışlar.

Bazıları küçük te olsa bir ağacın gölgesinde dinlenip nefesini kontrol etmeye çalışıyor.

En tepeye yakın yerde çöp dökme ve depolama alanı yapmışlar. Aslında çok yanlış yerde çöpleri atıyorlar. Yağmur yağdığında tüm pislik yağmur suları ile kirli olarak aşağıya akıyor. Toprağı bilmeden zehirliyorlar. Çöpler zamanla metan gazı üretmeye başlar.

Çıkmaya devam ediyoruz.

Bisikletim KUZ ile aşağıda bekleyen grubun resmini çekiyorum. burada öne geçtim gruptan. Video çekmeyi düşünüyorum.

Beni geçenlerin resmini çekiyorum arkalarından.

Denizden epey yükseklerdeyim. Yolun en yüksek rakımı 291 metre civarı. Marmara denizi ve adalar küçük görünüyor. Adalar minyatür görünümünde, elini uzatıp değecekmişim gibi görünüyor gözüme. Havada bir kaç parçalı bulut mavi gökyüzünü pamuk tarlasına çevirmiş.

Zirvedeyiz ve zirvede karayollarının çakıl taş yığınları yolun sağ tarafında depolanmış.

Çakıl yığınının tepesine biri çıkmış onu resmediyorum.

Zirvede herkese yavaş ve dikkatli inmelerini söylüyorlar.

El değmemiş bakir koylar yüksekten gözüme harika görünüyor. Seyretmesi büyük bir haz veriyor. Yüksekte esen hafif rüzgarın etkisiyle bir süre bu manzarayı izliyorum doyasıya. Karşıda adalar siluet gibi.

Çıkış bizi yorsa da iniş o kadar zevkli oluyor bizler için. Pedal çevirmeden kendimizi salıyoruz aşağıya doğru. Aşağıda bir köy görünüyor. Etraf ağaçlarla kaplı yeşil alan.

Kısa sürede deniz seviyesinde olan Topağaç köyüne geldik. Köyün giriş tabelasının resmini çekiyorum. Arkada köy evleri ve bir ağaç. Adada tek düz yeri olan buraları. Biraz geniş düzlüklerde tarlalar var. Köy deniz kıyısında düzlükte kurulu.

Topağaç ta öğle yemeği yiyoruz.. Köyün meydanında yüzlerce bisiklet park etmiş durumda. Ortalıkta Ferdimen dolaşıyor avare avare.

Kahvede yemekleri yiyip tavla oynuyorum Hakan ile. Bu kez tavlayı oynayanlar değil izleyenler çayların parasını ödüyor. Uzun bir dinlenmenin ardından yola çıkıyoruz. Deniz seviyesine yakın yerlerde bisiklet sürüyoruz. Deniz hemen yolun altında.

Yine biraz yokuşa sardık ama burası daha kısa ve fazla dik değil. Yokuşun bitiminde grubu durdurup toplamaya başlamışlar. İnişte hep birlikte hareket edeceğiz. Yine birileri buraya inşat artıkları molozları dökmüş kimseye çaktırmadan.

İnişe geçtik, karşıda Kapıdağı yarımadasının yüksek tepeleri görünüyor. Tepelerin üzerinde bulutlar toplanmış.

Çabucak kamp yapacağımız piknik alanına geldik. Burası kuru bir dere yatağının geniş alanı kaplayan çınar ağaçlarının altı. Ağaçlar gölgelik yapmış ortalığı.

Burada insanlar piknik yapıyor. Geleneksel mangal ocakları yer yer konulmuş sabit olarak. Genel kültürümüzde piknikle mangaldan başka yapacak bir şeyimiz yok ki! Çınarların gölgesinde yürüyen bir kişi.

Herkes kendine göre yer seçip çadırını kuruyor. Alan o kadar geniş ki bisikletçiler kayboluyor.

Dere yatağının olduğu yer, dere akmıyor. Demek ki kaynağı yeterli değil. Yağmurlar da yağmadı henüz. Marmara adasına ismini veren mermer burada kocaman bir kaya parçası olarak duruyor. Bir tarafı kırık olan mermer blok enine siyah füme ve beyaz damarlardan oluşmuş.

Çevrede ağacın gövdesine yapışmış ağaç mantarı görüyorum. Mantarın üst kısmı kahverengi bir tabaka. Alt kısmı sarıya yakın krem renginde. Mantar gövdeye takılmış balkon gibi tutunmuş.

Çadırları kurup eşyaları içine yerleştirdikten sonra deniz donlarını ve havluyu alıp minibüse biniyoruz. Minibüs bizi Saraylar da bulunan kumsala götürecek. Burada denize gireceğiz. Minibüs şoförü ilginç bir koleksiyoncu. Şoför mahallinde tavana iplerle tutturduğu onlarca oyuncak hayvanlar sarkıyor. Hepsi de değişik renkte. Dikiz aynasına koleksiyoncu şoförün yüzü yansımış.

Saraylarda deniz kıyısına vardık. Su donumu giyip cep telefonumu Ferdimen’e veriyorum beni çekmesi için. Artık cep telefonumdaki özellikten dolayı denize atlarken havada yakalama uğraşı sona erdi. Resim düğmesine parmağını sürekli basılı tutarsan sürekli çekimle 20 – 30 kare çekiyor. O yüzden tek seferde istediğim resimleri elde ediyorum. Kıyıdan biraz uzaklaşıp denize doğru koşmaya başladım. Tam zıplamışken havada bir poz.

Ardından ileriye doğru uzamışken denize paralel konumda bir poz daha. Henüz ıslanmadım havada öylece duruyorum. Kıyıdan iki karış denize atlamasını bilmeyenler bunu denemesin. Yoksa kafasını kumlara sürtebilir. Aman dikkat!

Denize değince mecburen ıslanıyorum. Kaçarı yok. Bir süre denizde yüzüp eğleniyoruz. Sonra duşumuzu alıp giyindik. Minibüs bizleri alıp kamp alanına götürüyor çabucak. Akşam olmak üzere. Şoförün koleksiyon oyuncakları tekrar bütününü çekiyorum.

Kamp alanına geldik, akşam oldu. Yemek zamanı olunca kuyruğa girip yemeği alıyoruz. Yemeği aldıktan sonra çadırların olduğu yere giderken beş kişi yemek tepsisini duvara koymuş ayakta yiyorlar. Duvar biraz yüksek göğüs hizasında. Cep telefonumun kamerasını ayarlanıp yemek yiyenlere seslendim. Onlar tam kafasını çevirip bakarken resimlerini çekiyorum. Duvar kırık dökük mermer parçalarından örülmüş.

Yemeği yiyip kahvelerimizi içiyoruz. Sonrası bol muhabbet ve şakalaşmalar. Ferdimen’in tanıdığı Osman abi ile tanışıyorum. Osman abi kahve sever birisi ve kendi kahvesini kendisi kavuruyor. Ondan kahveyi nasıl kavurduğunu soruyorum. O da tamburu Hatay’dan aldığını, yeşil kahve çekirdeği alıp evde ocağın üstüne tamburu koyup yavaş yavaş tamburu döndürerek pişirdiğini anlattı. Bu kahve pişirme olayı kafama iyice yattı. Eve gidince kahve pişirme çalışmalarına başlamalıyım. Daha önce demiştim “Öğrenmenin ve Öğretmenin yaşı yoktur” diye. Bunu bir kez daha öğreniyorum.

Gecenin ilerleyen saatlerine kadar oturduk muhabbet ettik. Yarın tura katılmayıp doğru Saraylara giderek gemiye binip Erdek’e gitmeye karar verdik Ben, Cem ve Yıldız. Kapıdağı yarımada turunu yapmaya başlayacağız. Bize Hakan ve Demet te katılacak ama Erdek’e kadar bizimle gelecekler. Erdek’te yollarımız ayrılacak. Bu karar kesinleştikten sonra yatıyoruz. Ben Cem den hamağını ödünç alıyorum. Hamakta yatacağım bu gece.

Bu gün yaptığımız yol toplam 26 Kilometre civarı.

Yaptığımız yolun haritası