20 Mart 2015 Cuma
Çanakkale – Lapseki – Gelibolu
(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)
Sen bir kır çiçeği, ben mutlu bir kır çocuğu
Seninle süslüdür hep rüyalarımın çoğu
O kadar güzelsin ki, dokunmaya kıyamam
Yıllarca baksam yine, seyretmeye doyamam.
Fal tutar sevgililer, güzellerin tacısın,
Dertleri kolay bulan gönlümün ilâcısın.
Toprak anam bağrına basınca bir gün beni,
Unutmayıp da yorgan etse üstüme seni.
Saniye Sarsılmaz
Öne çıkan görsel, duvara asılmış çift kişilik tandem bisiklet. Durduğu yerde paslanmaya başlamış.
Sıcak bir ortamda ama kapalı olarak iyi bir uyku vücudumun dinlenmesi için iyi oldu. Çanakkale’nin soğuğu bir başka olduğunu bir gün önce görmüştüm. Güne daha sağlıklı başladım bu sabah, dizimde ki ağrı neredeyse yok gibi. Hafif, belirsiz bir sızı var sadece. Uykuda toplanan enerji odanın içinde dağılmış eşyalarımı çabucak toplamama neden oldu. Eşyaları bisiklete yükledikten sonra sabah kahvaltısını yapıyoruz pansiyonun diğer müşterileri ile birlikte. Kahvaltının ardından bisikletimi bahçeye çıkarınca duvara asılmış tandem bisiklet gözüme çarpıyor ilk önce. Dün akşam görmemiştim karanlıkta. Demek ki pansiyonu işletenler bisikletçi imiş. İrfan iyi bir seçim yapmış farkında olmadan. Gerçi duvara süs olarak asılmış ve paslanmaya başlamış ve eski bir bisiklet ama pansiyonun duvarında görmek bile yeter bizim için. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.
Pansiyon ücretini ödeyip yola çıkıyoruz, yağmur hafif yağmakta. Ayrıca rüzgar her zaman olduğu gibi karşıdan esmekte. Çanakkale içinde Tamam ve İrfan’ın bankada işleri olduğundan onları hallediyoruz. Tamam ve İrfan işlerini hallederken Çanakkaleli arkadaşım İhsan Beceren ile karşılaşıyorum. Hoş beş hatır sorduktan sonra hadi gel bir şeyler ısmarlayayım deyince daha yeni kahvaltıdan kalktık, tıka basa yedik diyerek başka bir zaman içeriz dedim. Şehitlere saygı turundan konuştuk biraz. Bu yıl ki biraz işin cılkı çıktığını, kendimiz bir tur yapacağımızı söyledim. Bu kadar sponsor katkı sağlıyor ama bisikletçiden istenen 1 gecelik çadır konaklaması için 65 TL çok fazla dedim. İnsanlar şehitlere saygı için geliyorlar bu ne ücreti, artık kar amaçlı tura dönüştü diyerek şikayetimi dile getirdim. İhsan da eh işte valilik şirkete vermiş turu da falan filan diyerek savunmaya çalışıyor. Dedim ki hiç savunma. İnsanların ihtiyacı çadırını kurabileceği bir alan ve yemek. Eğer bunları koca valilik sağlayamıyorsa yapmayın tur, herkes nasıl olsa gelir şehitlere saygısını yapar dedim.
Tamam ve İrfan işlerini bitirdikten sonra İhsan ile vedalaşıp bir süre Çanakkale içinde gitmeye başladık. Çanakkale içinde fazla etkilenmedik rüzgardan. Ana yola çıkınca tam karşıdan esen rüzgar duvar gibi. Parkın içinde yeşil vazoya benzer, biraz da ejder gibi yapılmış heykel.
Çanakkale Lapseki yolu geniş duble olan bir yol. Bizim için iyi bir yol. Eceabat Gelibolu arası mesafe biraz daha fazla olduğundan bu yolu tercih ettik. Hem karşı taraftaki yol dar ve dönemeçli. Gittiğimiz yol geniş ve ferah ama gel gelelim rüzgar bir taraftan, yağmur bir taraftan fazla yol da alamıyoruz. Pil çabuk bitiyor rüzgara karşı, sık sık mola vermek zorunda kalıyoruz. 35 Kilometrelik bir yolu epey uzun bir sürede aldık. Rüzgar koparıyor resmen. Saatte ki hızımız 10 Km’yi geçmiyor. Bir de 8 ila 10 Km de bir mola vermek yolculuğumuzu epey uzattı. Yağmur yağdığından resim bile çekemedim, çekmeye de fırsatım olmadı. Sadece bir an önce varmaya odakladım kendimi.
Yolda bize Umut adlı arkadaş katıldı, genç dinamik olmasına rağmen bizimle Lapseki’ye kadar ayak uydurdu. Rüzgar türbinlerinde yüksek yerlerde çalışıyormuş. Aynı zamanda dağcılık ta yapıyormuş. Dağcılık yapması tehlikeli yüksek yerlerde çalışmasını sağlıyormuş. İyi de parası varmış bu işin. Dört kişi yol almaya başladık rüzgara karşı. Umut çılgın bir genç, bunu yolda giderken kendini gösterdi. Yol kıyısında bir kum yığınına sağ ayağını kilitli pedaldan çıkararak kum tepesinle ayak burnu ile puuf diye vurarak neşe içinde bağırdığını görünce anladım çılgın olduğunu. Neden bizimle birlikte olduğunu da anladım bu arada. Kendisi çılgın zaten, bizler de dengesiz ve sorumsuz olduğumuza göre birbirimizi bulduk.
Lapseki’ye varınca tükenen enerjimizi karşılamak için şöyle iyi bir yemek yemek gerek diyerek lokantanın birine oturduk. Hem dinlendik hem de güzelce karnımızı doyurduk. Artık yolun sonuna geldik sayılır. İskeleden gemiye binip Gelibolu tarafına geçeceğiz sadece. Acelemiz de yok, yorgunluğu almak gerek. İyice dinlendikten sonra iskeleden gemiye binip bisikletleri güvenli bir yere koyduktan sonra yukarı oturma yerine çıkıp oturuyoruz geniş koltuklara.
Hadi bir resim çektirelim diyerek karşımızda oturan kıza cep telefonumu verdim resim çekmesi için. Kız da resim yerine video çekmiş farkında olmadan. Ama ilginç bir video olmuş.
Video aşağıda.
Kızın video çektiğini anlayınca tekrar telefonu vererek resmimizi çekebiliyor sonunda. Solda Umut, İrfan, Tamam ve ben koltukta oturur durumdayız.
Gelibolu iskelesine gemi yanaştı, gemiden inince Şafak’ı aradım cep telefonunla. Şafak telefonda kamp yerini tarif edince oraya doğru giderek yol kıyısında ki dinlenme tesislerine vardık. Hava iyice serleşmeye başladı. Avrupa yakası daha soğuk Asya tarafına göre. Kamp alanına gelince Şafak bizi karşılıyor ev sahibi olarak. Daha önce otobüsle gelmiş diğer arkadaşlar da hoş geldin diyerek karşıladılar. Ayak üstü hoş beşten sonra bisikletleri çadırı kuracağımız yere bırakıp kahve takımını yanıma alarak açık alanda kurulan kuzinenin yanına gelerek toplandık. Kuzine gürül gürül yanıyor, soğuktan üşüyenler ısınmaya çalışıyordu. Kendi oturağımı sobanın başına yerleştirip kahve takımını çıkararak cezveyi ocağa sürüp kahve pişirmeye başladım. Bu arada hem ısınıyoruz hem de sohbetin en güzelini yapmaktayız. Elbette sadece bizler bisiklet sürerek geldiğimizden sohbet daha çok yolculuk nereden, nasıl geldik konusunu konuştuk. Kuzinenin sıcaklığı ve kahvenin tadı ortamı daha da güzelleştirdi. Kuzinenin başında 7 kişiyiz.
Kahve faslından sonra çadırı çardağın altına kurup eşyaları içine yerleştiriyorum. Üç gece burada yatacağız, çadır sabit kalacak. Turda yanıma alacağım birkaç malzeme dışında diğer eşyalar çadırın içinde. Kıytırık ta çadırımın yanına yerleştiriyorum güzelce. Akşam yemeğini kendi malzemeleriyle yapıp yedikten sonra Şafak ortada ateş yakarak bizleri çağırdı. Ateşin başında oturup hem ısındık hem de sohbetimize kaldığımız yerden devam ettik. Yeni arkadaşlarla tanıştık bu arada. Yeni arkadaşlarla tanışınca daha çok birbirimizi tanıma konuşuluyor karşılıklı olarak.
Bu arada kamp tüpü nasıl doldurulur tarifini gösteriyorum. Çakmak gazını kamp tüpüne doldururken Ferdimen videosunu çekmiş. Merak edenler videoyu izleyebilir. Video linki aşağıda.
Hava giderek sertleşmeye başladı. Kendime yarım litrelik iki tane boş pet şişesi ayarladım gece için. Fazla geç olmadan çadırlara çekilip yatma zamanı geldi diyerek herkes birbirine iyi geceler dilekleriyle çadırlara çekildi. Çadırımın içinde tüp ocağında çaydanlıkta su ısıtıp pet şişenin içine döktükten sonra ağzını iyice kapatıp uyku tulumunun ayak ucuna yerleştiriyorum. Dün gece ayaklarım çok üşümüştü.
Fazla oyalanmadan ayak ucu ısınmış uyku tulumuna girerek uyumaya başladım. Bu gün yolumuz kısa ama rüzgar ve yağmur bizi epey yormuştu. Bir de üstüne hava soğuk olunca yorgunluk kaçınılmaz.
Bu gün yaptığımız yol 45 Kilometre civarı.