Aylık arşivler: Temmuz 2016

100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Gelibolu 3. Gün

21 Temmuz 2016100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Gelibolualexandria troas, ata demirer, büyük iskender, çanakkale, dardanos, ege denizi, fare, geyikli, helenistik, herodes atticus, kıytırık, kuz, osmanlı, roma, sigeia, yağmururimbaba

20 Mart 2015 Perşembe

Babadere – Dalyan – Geyikli – Çanakkale

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

Soğuk burası, yağmur kokuyor

Geceleri uyku tutmaz insanı burda

Bak, yıldızları görmem lazım benim dolunayda; çıldırırım

Yıkarım üstüne bu mahzeni, kaçamazsın…

Edip Cansever

Öne çıkan görsel, Güneş batmak üzere, bisikletim KUZ ve kıytırık gölgesi duvara vurmuş.

Gece sıfırın altına düştü hava sıcaklığı ve kalın giyinmeme rağmen üşüdüm. Üşümekten doğru dürüst uyuyamadım bile. Bu sabah az uyku olmasına rağmen neşemizi kaybetmedik. Hemen çayı demleyip güzel bir kahvaltı yapıyoruz. Güne iyi başlamak gerek. Kahvaltı faslından sonra güneşin ortalığı ısıtmaya başlaması ile birlikte eşyaları ve çadırı toparlayıp bagaja yükledik. Yola çıkmaya hazırız. Güneşin biraz daha ısıtmasını bekledik bir süre. Kamp yaptığımız yer gayet güzel, 3 meşe ağacı, yeşil çimenler, düzlük ve az ileride yol kıyısında bol su akan bir çeşme.

İyice ısındıktan sonra yola çıktık, Ege denizi göründü.

Kaplıcanın olduğu bölgeye geldik, burası 3 yol kavşağı. Biri Ezine’ye gidiyor, birisi geldiğimiz yol. Geldiğimiz yolu U dönüşü yaparak Dalyan yönüne gidiyor. Biz Dalyan yönüne gideceğiz. Kavşakta bisikletim KUZ ve kıytırık park halinde.

Dalyan köyünde bulunan Alexandria Troas antik kentinin kalıntıları yavaş yavaş görünmeye başladı. Uzaktaki kemer fark ediliyor.

Antik kent kıyıdan biraz uzak, köyün girişinde. Kazı çalışmaları devam ediyor. Hazır gelmişken müze kartı ile içeri girip bisiklet yolculuğundan tarihi yolcuğa dönüyor yolumuz. Alexandria Toas tabelasını çekiyorum. Yazı kısmı sarı, altı beyaza boyanmış.

Kentin kalıntı duvarları.

Duvarlar.

Kısa bir duvar ve yere mermer blok döşeli.

Mermer kare kaide, yanında sütun parçası ve duvarlar.

Kare kaideler, duvarlar ve kemerli bir yapı.

Tapınak kalıntılarını sadece temelleri kalmış. Etrafı tel ile çevrelenmiş. Kazı devam ediyor demek ki.

El işçiliği harika olan kirişler, sütün başları gibi değerli taşlara zarar gelmesin diye demir kafes içine almışlar.

Dikdörtgen kare prizma mermer blok ve sütunlar.

Kirişlerdeki süslemeler ince sanat eserleri olarak günümüze kadar gelmiş harika eserler. Yapıldığı tarihlerde sanata, el işçiliğine önem veriliyormuş. Sanatçı da iyi para kazandığından daha güzel eserler ortaya çıkarmaya başlamış. Böyle eserler kentin zenginliğini gösterir. Tabi ki bunları yaparken zaman önemi yoktu. Sadece iyi bir eser ortaya çıksın. Şimdi öyle mi? Beton kalıplar içine dökülen hazır beton tuğla ile örüldükten sonra sıvanıp renkli badana ile boyanıyor. Öyle sanatmış, ince el işçiliği falan yok artık. Kısa sürede beton binayı dikiveriyorlar sanattan yoksun olarak.

O kadar düzgün bir biçimde oyulmuş ki kusursuz taş işçiliği göze çarpıyor.

Değişik köşe kiriş blokları.

Bulunan mermer blok taşları bir tapınağa ait olmalı. Bu blokları ilk önce yerde birleştirmişler yatık olarak. Sağda temel taşı, düz taş, uzun bloklar ve sütun gelmiş. Binanın bir kısmını yere yatırmışlar gibi.

Yerde sütun ve kirişlerin yanında büyük bir küp konmuş.

Mermer parçalar arasında koltuk şeklinde bir parça var, kırık lahit te olabilir.

Evet mermer olmayan granit taş lahit kapağı yerde duruyor. Demek ki üstteki lahit parçası.

Kubbe şeklinde taş parçasının ortası delik.

Alexandria Troas (“Alexandria of the Troad”; Yunanca: Αλεξάνδρεια Τρωάς ; Türkçe: Eski Stambul); Türkiye’nin batı kıyısının kuzey ucuna yakın, Bozcaada’nın güneyinde bulunan Antik Yunan kentidir. Çanakkale ilinin Ezine ilçesindeki Dalyan köyünün güneydoğusunda yerleşimlidir. Antik kent yaklaşık 400 hektarlık(4km2) alana yayılmıştır. Günümüze kalan birkaç yapı arasında bir Roma hamamı, Odeion, Antik Yunan tiyatrosu, gymnasium kompleksi ve yeni ortaya çıkarılmış bir stadion bulunur. Şehrin eski duvarları hala izlenebilir.

Tarihçe

Hellenistik

Strabon’a göre, bu bölge başlangıçta Sigeia olarak adlandırılıyordu; MÖ 306’da Büyük İskender’in komutanlarından I. Antiogonos Monophtalmos, eskiden nüfuzlu bir şehir olan Neandreia da dahil 5 yerleşim yerinin halkını Sigeria’ya yerleştirerek şehri çok daha genişletilmiş olarak yeniden kurdu. Kentin ismi MÖ 301’de Lysimakhos tarafından, Büyük İskender anısına ‘Alexandria Troas’ olarak değiştirildi.(Gaius Plinius Secundus, ismin Antigonia’dan Alexandria’ya değiştirildiğini belirtir.) Kuzeybatı Anadolu’nun ana limanı olan şehir, Roma döneminde büyük oranda gelişti ve MÖ 188 gibi erken bir tarihte ‘özgür ve özerk şehir’ niteliği kazandı; günümüzde bulunan kalıntılar bölgenin tarihteki önemini kanıtlamaktadır. Altın çağında şehrin 100,000’e yakın nüfusa ulaştığı düşünülüyor. Strabon’un bahsettiği üzere, Augustus’un hükümdarlığı sırasında bölgede ‘Colonia Alexandria Augusta Troas’ adında bir Roma kolonisi kurulmuştur.(O dönemde kısaca Troas olarak anılırdı) Augustus, Hadrianus ve Herodes Atticus şehrin süslenmesine hatırı sayılır düzeyde katkıda bulunmuşlardır. I. Konstantin, Troas’ı Roma İmparatorluğu’nun başkenti yapmayı düşünmüştür.

Roma

Roma döneminde şehir, Anadolu ve Avrupa’yı birbirine bağlayan önemli bir liman konumundaydı. Pavlus, Avrupa’ya gitmek için Alexandria Troas’dan denize açılmıştır ve Avrupa’dan yine buraya dönmüştür. Yuhanna’nın öğrencisi Antakyalı piskopos Ignatius da Roma’da gerçekleşecek şehitliğine yol alırken bu şehirde bir süre kalmıştır.

Osmanlı

14.yüzyılda Troad bölgesine(Biga yarımadası) Karesioğulları yerleşmiştir. Beylikleri 1336 yılında Osmanlılar tarafından fethedilmiştir. Alexandria Troas harabeleri Türkler tarafından “Eski Stambul” olarak da bilinir. Bölgedeki tarihi yapılara ait taşların çoğu zamanla inşaat malzemesi olarak kullanılmıştır.(Örneğin IV. Mehmed, Valide cami’sinin yapımı için buradan sütunlar almıştır) 18.yüzyıl ortalarında bölge ‘soyguncu çeteleri için gizlenme yeri’ haline geldi.

Modern

1911 yılında bölge meşe ağaçlarıyla kaplanmış ve fazlaca yağmalanmıştı; ancak eski duvarlar hala izlenebilmekteydi, hatta bazı bölgelerde oldukça iyi korunmuştu. Şehir duvarlarının çevresi yaklaşık on kilometreydi ve duvarlar düzenli aralıklarla yerleşmiş kulelerle takviye edilmişti. Antik hamam ve gymnasium’un kalıntıları bölgede hala görülebilir; bu yapı ‘Bal Saray’ olarak bilinir ve aslında MS 135’te Herodes Atticus tarafından yaptırılmıştır. Trajan’ın inşa ettirdiği sukemeri hala izlenebilmektedir. Alman arkeologların 21.yüzyıl başlarındaki kazı çalışmaları sonucu, tarihi yaklaşık MÖ 100’e dayanan büyük bir stadyumun kalıntıları bulunmuştur.

Kaynak: https://tr.wikipedia.org/wiki/Alexandria_Troas

İrfan bu parçaların arasında kollarını açarak bana poz veriyor.

Geçmişteki yolculuğumuz bittikten sonra kaldığımız yerden bisiklet yolculuğumuza dönüyoruz. Yol sakin, ileride köy görünüyor.

Yol kıyısında fare delikleri gözüme ilişiyor. Yol boyunca fare yuva delikleri bu kadar çok olunca yiyeceğin bol olduğunu gösteriyor. Bu da çiftçinin ürünlerinin bir kısmının fareler tarafından aşırıldığını gösteriyor. İşin diğer tarafı da bu fareleri avlayacak avcıların ortada olmaması. Avcı olmazsa fareler sürekli çoğalarak tarıma zarar vermekteler. Fareleri avlayan canlıların başında yılanlar var. İnsanlar da yılanlardan her zaman korkmaktalar. Bu yüzden yılanları yok etmişlerdir etrafta. Yılan olmazsa fareler de çoğalır ve her tarafa böyle yuvalar giderek artar.

KUZ ve kıytırık şimdiye kadar sorun çıkarmadı ve dizimin ağrısı da geçmek üzere. Anlayacağınız iyi gidiyor yolculuğum. KUZ ve kıytırık yolda.

Tamam da soğuktan korunmak için iyice sarınıp örtünmüş durumda bisikletini sürüyor. Böylede olsa keyfi yerinde görünüyor.

Geyikli kasabasına vardık, ilk gözüme çarpan da tarihi hamamı.

Öğle yemeğini Geyiklide bir lokantada yiyoruz. Lokantada bulunan bir müşteri lokantacıya emirler vererek konuşması ve lokantacının emirlere emredersin efendim deyip ezilip büzülmesi canımı sıktı biraz. Bir insan bu kadar alçalmaz başka bir insanın karşısında, yazık. Müşterinin pahalı İstanbul plakalı bir arabası da dışarıda duruyordu. Lokantacının o haline üzüldüm…

Neyse duruma karışmadan yemeği yedikten sonra kasabanın parkına gidip çay içelim dedik. Parkı yaptıran Eyvah Eyvah filminde oynayan Ata Demirer giriş kısmında KUZ ve kıytırığın resmini çekmek istedim. Bisikleti sehpasına alıp arkamı döndükten sonra tam dengede durmadığından devrildi. Bisikleti kaldırıp sağlam duracak biçimde olduğunu gördükten sonra resmini çekebildim. Bisiklet devrilince darbe alan kıytırık maşası arka tekere sürtmeye başladı. Biraz düzelmeye çalıştım ama tam istediğim gibi değil. Çay bahçesinde çayları içelim artık, sonra hallederim.

Parkın yanında bulunan caminin duvarına güvercin yuvaları yapılmış. Dört ayrı bölmede bir çok yuva üst üste.

Geyikli çıkışında kıytırığın maşası tekerleğe iyice sürtmeye başlayınca durup gevşeyen cıvatasını iyice sıktım. Arada çok az mesafe var. İzmir’e gidince bu sorunu hallederim artık. Köylerden geçerek İzmir – Çanakkale yoluna tekrar çıktık. Kalabalık trafik gürültüsü ile baş başa gitmeye başladık. KUZ, kıytırık ve arkadan gelen arkadaşları çekiyorum.

Yanımdan ilk önce Tamam geçiyor.

Arkasından İrfan geliyor.

Güneş ufka iyice yaklaştı KUZ, kıytırık ve ben, gölgemiz duvara vurmaya başladı. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Gelibolu yarımadası göründü karşı kıyıda. Çanakkale boğaz girişindeyiz. Güneş alçalmaya başlamış gökyüzünde.

Dardanos tarafından giriş yapıyoruz Çanakkale’ye. Hava da kararmaya başladı. Çanakkale iskeleye vardık ve Tarihi saat kulesinde durup bir resmini çektim. Bu akşam pansiyonda kalacağız, İrfan daha önce yerini ayırtmış. Benim için de bir oda ayarladık pansiyonda.

Pansiyona bisikletleri ve eşyaları yerleştirip akşam yemeğini yedikten sonra pansiyona dönüp sıcak su ile duş aldım. Sıcak su ile dizimin ağrıyan yerini iyice masaj ile yumuşattım. Ağrı neredeyse yok denecek kadar az. Kıytırığın verdiği zorluk dizimdeki yan bağların güçlenmesine neden oldu. Buna sevindim, daha kötü olabilirdi. Dün geceki soğuk bizi yormuştu, gece az uyku ve bisiklet sürme de iyice yordu. Sıcak yatakta uyumak gibisi yok diyerek fazla geç olmadan odalarımıza çekilip yatıyoruz.

Bu gün yaptığımız yol yaklaşık olarak 81 Kilometre civarı.

Yaptığım yolun haritası aşağıda

100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Gelibolu 2. Gün

14 Temmuz 2016100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Geliboluassos, behramkale, kahve, küçükkuyu, polar, sevda, tuzla, uğur böceğiurimbaba

18 Mart 2015 Çarşamba

Altınoluk – Behramkale – Babadere köyü

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

Hadi anlat deseler anlatamam

Bir yere gidiyorken cayıp bir başka yere gitmeyi

Yani bir kunduzu karşıdan karşıya yüzdüren sezgi

Nedir ben bilemem ki

Belki bir raslantıdır da ondan mı sevdanın yeri

En yakın yeri

En uzak yeri

Bitmeyen yeri

Bitecek yeri

Farkedilmez zaten anlaşılmış sevdanın

Anlaşılmaz sevda ile bütün ekleri.

Edip Cansever

Öne çıkmış olan görsel, küçük gölet, arkada yüksek kayalıkta Behramkale görülüyor.

Sakin geçen bir gecede güzel bir uyku çektik. Çadırımda deniz manzarası ile uyanmayı seviyorum. Böyle bir yerde uyanmak beni hayata daha sıkı sarılmama neden olmuyor. Henüz bahar ayında badem ve erik ağaçları dışındaki ağaçlar yaprak açmamış. Eli kulağında, kısa sürede sürgünlerden patlar. Karayoluna yakın olsak ta denizden gelen hafif rüzgar temiz bahar havası solumamızı sağlıyor. Güneş doğmuş, kuşlar cıvıldarken çadırımın içinden denizi seyrediyorum bir süre.

Kamp yaptığımız işletmenin kumsalı. Henüz sezon açılmadı, sahilde kimseler yok. Eh insan olmayınca çöp göremiyorum etrafta. Sabah kahvaltısını yapmak için hazırlıklara başladık. Elimizde ne varsa ortak soframız zengin kahvaltı sofrasına dönüyor kısa sürede.

Kahvaltının ardından çadırları söküp eşyaları bisiklete yüklüyorum. Eğer dengesiz İrfan yanımda ise ondan önce toplanmıyorum. İrfan’ın toplanması bittikten sonra son kalan eşyaları bagaja bağlıyorum. Yoksa bütün gün çemkiriyor yol boyunca. Hem arkadaşımı üzmemeliyim değil mi? Toparlanıp hazır olunca yola çıkıyoruz. Bir süre daha ana yolda ilerledikten sonra Küçükkuyu’dan Asos yoluna saptık. Denize yakın gitmek gerek. İrfan ile Tamam deniz kıyısında gidiyorlar.

Sabah kahvemizi içmemiştik, canımızın çektiği bir yerde durup kahve takımımı çıkarıp cezveyi ocağa sürüyorum. Yolda kahvenin tadı bir başka oluyor. Keyfimiz yerinde. Üçümüzü kahve içerken çekiyorum.

KUZ ve kıytırık, ikisi bir arada Çanakkale yollarında. Gerçi kıytırık biraz zorlamıştı geçtiğimiz günlerde ama artık iyice alıştım. Dizimdeki ağrı hafiflemeye başladı. Bakalım Asos yokuşları dizlerime ne yapacak.

Su tüm canlılara hayat verir ve ben de suyun kıymetini bilirim. Küçük bir göletin kıyısında durup gökyüzünün maviliğine karışmış su birikintisi ile bütünleşiyorum. Tam bir bahar havası var, kuşlar cıvıl cıvıl etrafta uçuşmakta. Çiçekler açıp baharı karşılamış durumda. Çimenler yeşil bir halı gibi serilmiş altımıza. Ben mutluyum bu ortamda. Göletin önünde kollarımı açmış poz veriyorum. Kıytırık arkamda.

İrfan ile Tamam da göletin kıyısında oturup bu doğal güzelliği seyrediyor. Kuz ve kıytırık yanlarında.

Asos’a vardık bile, bu kez normal olan yoldan değil de ara bir yoldan geliyoruz Asos’a. Şimdiye kadar rahat çıktım yokuşları, Diz iyi durumda ve ağrı giderek azalmakta.

Bahar ayında olunca börtü böcek ortalıkta cirit atıyor. Uğur böceği Tamam’ın eline gelip konuyor. Tamam da buna sevindi, uğur getirsin diye dua ediyor.

Henüz çiçek açmakta olan ağaçların dalları arasında Asos bir başka görünüyor.

Uğur böceği bu kez Tamam’ın bagaj çantasının üzerine konmuş durumda. Bize uğur getireceğine inanıyoruz uğur böceğinin. Sarı çanta altında kırmızı çanta var.

Geldiğimiz yol, bisikletim KUZ ve kıytırık.

Asos, Behramkale köyü içinden geçiyoruz. Sağda zakkum ağacı var. Solda çam ağacı.

Kayalık üzerine taş evler yapılmış. Kayalar düzgün ve uzun bir yapıda. Bu kayaların üzerine taş evler kondurulmuş. Nerden baksan 10 – 12 metre yüksekte.

Bir dizi kaya kütlesi sıralı devam ediyor. Köylü de traktörünü kayanın dibine park etmiş. Eee bahçe olmayınca evin avlusu da yola çıkmadığına göre!

Yeni adı ile Behramkale, turizm deki adı ile Assos tam kayalık tepenin üzerine kondurulmuş eski bir yerleşim birimi. Köyde turizm başlayınca taş evler kıymete binmiş. Yeni yapılan evler daha aşağılarda ve tuğla – betonarme yapılmış.

Öğle yemeği için köyün dışında bir yer aramaya başladık. Yiyecek içecek hepsi var. Hava da açık ve güneşli, tam bahar havası. Bu güzel havada piknik yapılır diyerek yoldan çıkıp çalıların arasına gizlenmiş bir patikadan ilerlemeye başladık. Bakalım patika bizi nereye götürecek?

Patika bizi eşsiz güzellikte, harika manzaralı küçük bir gölete çıkardı. Behram kale – Assos antik kenti ikisi bir arada tam karşımızda. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Yemyeşil çimenler halı gibi serilmiş, biz de bu yeşil halıya seriliyoruz.

Tencere, tava, ocak, yiyecekleri heybelerden çıkarıp piknik alanına seriyoruz yeşil çimenler üzerine.

Yeek yapmasını seven İrfan ocağın başında yemek pişirmeye başladı. Aşçıbaşı ne derse onu yapıyoruz, ne isterse anında elinde. Tamam İrfan ile beni çekiyor yamak pişerken.

Tamam Assos ta hediye olarak aldığım el işi örme küçük bir çantayı bize gösteriyor suyun başında.

Yemeğimiz piştikten sonra afiyetle yiyip karnımızı bir güzel doyurduktan sonra sıra bana geliyor. Kahve içilmez mi diyerek kahve takımını çıkarıp kahve cezvesini ocağa sürüyorum. Kahve keyfimiz de pek güzel oldu doğrusu. Manzaramızı çekiyorum, küçük bir kaya , çimenler, gölet ve çalılar.

Yemeğimizi yedik, kahveler de keyifli içildi. Yemek üstüne çimenlerde bir süre uzanıp güneşlendik. Fırsatlar değerlendirilmeli, biz de fırsatları kaçırmadık. Dinlenme iyi geldi. Artık yola çıkmalı diyerek yola koyulduk. Kimi köy az uzakta ve güzel görüntü oluşturuyor.

Rehberimiz İrfan her zaman olduğu gibi dengesiz yollara girmekten çekinmeden bizleri de peşinden sürüklüyor. Buradaki yollar henüz toprak ama düzgün ve bu yaz asfalt yapılma olasılığı yüksek. Toprak yolda Tamam gelirken çekiyorum.

Alabildiğine geniş, ağaçsız, sadece çimenlerden oluşmuş otlakların içinden geçiyoruz. Her tarafta koyun sürüleri görmek olası.

Gülpınar’a girmeden direk Tuzla’ya çıkıyoruz. Tuzla çayının geçtiği bölge kayalık ve toprak yapısı kahverengi ve sarı tonlarının kaynaştığı renk cümbüşü oluşturmuş durumda.

Tuzlaya geldiğimizde güneş batmak üzereydi ve hava sıcaklığı hızla düşmeye başladı. Polar ve ceketimi giyip yola devam ettik. Bundan sonra resim çekmedim. Babadere köyü yakınlarına gelince hava iyice soğudu ve kararmaya başladı. Köyün girişinde çeşmenin arkasında kamp için uygun bir yer olunca fazla gitmeye gerek yok diyerek kampı kuruyoruz oracıkta. Çadırları kurduktan sonra yemeği yapıp karnımızı doyuruyoruz. Hava iyice soğudu ve kalın giyinmemize rağmen üşümeye başladık. Buraların havası başka oluyor demek ki. Yatmadan önce çaydanlıkta su ısıtıp yarım litrelik pet şişeye dolduruyorum. Uyku tulumunun içine, ayak ucuna yerleştirdim. Uyku tulumu pek iyi değil onun için takviye ısı gerek ayaklara. Dizimde ki ağrı iyice azaldı, fark etmiyorum bile, artık rahatsız etmiyor. Fazla geç olmadan yatıp uyuyoruz.

Bu gün yaptığımız yol yaklaşık 68 Kilometre civarı.

Yaptığım yolun haritası aşağıda

100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Gelibolu 1. Gün

07 Temmuz 2016100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Geliboluakçay, alibey kudar, gelibolu, izmir, kahve, keşan, kıytırık, kosova, kuz, kuzine, tahtakuşlar, trenurimbaba

17 Mart 2015 Salı

Üçkuyular – Alsancak – Aliağa – Akçay – Altınoluk

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

beni koyup koyup gitme

ne olursun

durduğun yerde dur

kendini martılarla bir tutma

senin kanatların yok

düşersin yorulursun

beni koyup koyup gitme

ne olursun

Atilla İlhan

Öne çıkmış olan görsel, Zeytin ağaçları arasında giden yolda iki bisikletçi.

Keşan dağ bisiklet festivalinden sonra kış boyunca uzun bir tura çıkmadım. İzmir yakınlarına günü birlik turlar ve günlük kullandığım bisiklet sürüşü bana yetti. Geçtiğimiz yıl bir çok tur yaptım. 2015 yılı için kafamda oluşturduğum turları kış aylarında belirledim. İlk olarak Çanakkale şehitlere saygı turu var. Ardından kendimin de içinde olduğum Az bilinen antik kentler turu. Mayıs ayında ise Denizli bisiklet festivali, bir hafta sonra da Burdur Salda gölü festivali var. İkisini bir arada çıkarırım. Malatya dan sevgili dostum Mustafa da bu yıl düzenleyeceği Nemrut bisiklet turuna davet etti. Daveti de geri çeviremedim. Yaz ortasında kendimin düzenlemeyi düşündüğüm ve çalışmalarını yaptığım Uluslar arası Kosova bisiklet turu. Son olarak ta bir çok kez gitmeye hazırlanmama rağmen bir türlü gidemediğim Antalya bisiklet festivali. Zaten hep Antalya dan dostlar çağırmakta. Mutlaka bu yıl gidecektim. Mersin de Zerrin Aslantaş bu yıl yine festival yapacak ve Antalya festivalinden 1 hafta sonra yapmaya karar verince aşağı yukarı bu yıl ki turlarım belli oldu.

2015 Yıl içinde yapacağım turlar belli olunca evdekilere şu şu şu tarihlerde ben yokum haberiniz olsun diyerek iznimi aldım. Kosova da 1 yıl önce kurduğum Perşembe akşamı bisikletçileri yıl dönümü olması ve yeğenlerimin beni ziyaretine gelmesi nedeni ile Ocak ayında yeğenlerle birlikte Kosova’ya gittim. Hem PAB Prizren’de 1. yaşını kutladım hem de Kosova bisiklet tur programı yaptım 2 ay boyunca.

İzmir’e döner dönmez daha 3 gün oldu ki Az bilinen antik kentler turu için keşif yapılacaktı hafta sonu. Yıl sonundan önce aldığım Kıytırık ismini verdiğim römorku da test edecektim. Aldığımdan beri de kullanmadım Kıytırığı. Bakalım nasıl olacak deyip bisiklete takınca arka tekerlek römorkun çatalına değiyordu. Bacanağın çalıştığı atölyede değen yeri biraz ezdik. Tekerlek ile çatal arası çok az mesafe vardı. Şimdilik idare ederim diyerek 2 günlük keşif turuna çıktım. Kıytırıkta fazla eşya da yoktu, çadır, uyku tulumu ve mat. İlk başlarda iyi gidiyordu ve kullanışı rahattı römork ile birlikte. Benim sol ayağım sağ ayağımdan daha kuvvetlidir. Topa da daha çok sol ayakla vururum. Çandarlı dikili arası yokuşlar başlayınca sola göre daha zayıf olan sağ dizim ağırmaya başladı. Ertesi gün dizimde ağrı şiddetlendi. Eyvah bakalım ne olacak bu ağrının sonu.

Bu yıl Çanakkale şehitlere saygı turu biraz bisiklet camiasında tartışmalara neden oldu. Valilik bir şirkete vermiş organizasyonu. İşin içine şirket te girince bir gece çadır ve sabah kahvaltısı için 65 TL isteyince tartışmalar büyüdü. Bu tartışmalara girmedim ama Gelibolu dan Hüseyin Şahin ben turu yaparım hem de düşük bir maliyetle diyerek işe soyundu. Bizde tura yardım için görev alacaktık. Hüseyin Şahin ile birlikte Gelibolulu olan Şafak Omaç birlikte gidilecek yolları keşfetti. Bizler de Az bilinen antik kentler tur düzenleyicileri olarak grubu sağ salim şehitlikleri dolaştıracaktık.

Az bilinen antik kentler turu için yaptığımız keşiften dönerken yolda bizim Dengesiz İrfan ve Tamam ile karşılaştık. Onlar erkenden Çanakkale yolunu tutmuşlar. Eh yolcu ettik onları, Gelibolu da buluşuruz dedik. Eve döndük keşif turundan ama dizim ağrımaya devam ediyor. Ertesi gün de yarımada projesi olan Efes Mimas bisiklet yolu için keşif turu yapılacaktı. Dizimin ağrıması nedeniyle katılmaktan vaz geçtim. Salı günü yola çıkmam gerek Gelibolu’ya doğru. Bir gün dinlendim, sıcak su ile dizimi masaj yaptım gün boyu. Bu arada Gelibolu’ya nasıl gideceğim diye karar vermeye çalışıyorum. Bir taraftan da dizde ağrı var.

Akşamdan hazırlığımı yapıyorum, Kıytırığa ve bagaj çantalarıma eşyalarımı yerleştirdim. Kıytırık olunca yerim çok genişledi. Salı sabah yola çıktım, artık kervan yolda düzülür deyip. İlk önce Alsancak metro istasyonuna gideceğim.

İşte bisikletim KUZ ve Kıytırık. Güzel bir ikili oluşturdular. Arkası deniz, hava parçalı bulutlu.

Metroya biniş saati olan 09:30 da istasyona girerek trenin gelmesini bekliyorum. Güvenlikçi arkadaş beni böyle görünce ilgisini çekti ve başladık muhabbet etmeyen. İlk önce nereden geliyorsun ile başlayan sohbet resim çekilmeye kadar gitti. Kıytırık pratik çıkarılıp takılıyor, tren gelmeden çıkarıyorum. Güvenlikçi beni, KUZ’u ve kıytırığı çekiyor istasyonda.

Tren geldikten sonra kıytırık ve KUZ’u yerleştiriyorum ilk vagona. Aliağa’ya doğru gitmeye başladık. Giderken İrfan aradı telefonla. Hava çok rüzgarlı, tam da karşıdan esiyormuş. Ayvalık tan çıkmışlar yola yavaş ilerlediklerini söyledi İrfan. Bana otobüsle Akçaya gel orada buluşalım deyince aklıma yattı bu fikir. Hem diz ağrım biraz daha dinlenmiş olur hem de rüzgara karşı zorlanırdım açıkçası. Bu arada 2 gün kazanmış oluyorum. Aliağa da metrodan inip otobüslerin kalktığı durağa geldim. Gerçekten de İrfanın dediği gibi rüzgar şiddetli esmekte. İmkanı yok kıytırıkla gidemem. Otobüse kıytırıkla birlikte KUZ da yerini alıyor. İzmir Akçay otobüsü de boş, birkaç kişi var ve bagajlar bomboş. Otobüs boş olunca dolmuş gibi her elini kaldıranı alıyor. Yolda binenlerin çoğu Ayvalık ta iniyor, otobüs yine boş. Otobüsün boş koltuklarını çekiyorum.

Otobüs Akçaya vardı bile, 3 saate yakın yolculuk sürdü. Kuz ve kıytırığı bagajdan indirip bisiklete taktıktan sonra İrfan ile buluşacağımız sahile doğru gittim. İrfan ve Tamam da bir tıra binerek Akçay’a doğru geldiklerini telefonla öğrendim. Kıytırık, KUZ ve deniz. Kıytırık’ın arkasında iki çubukta üçgen flama var, biri turuncu, diğeri sarı renkte.

Beklediğim yerde lokanta var, öğle yemeğini yiyeceğiz İrfan ve Tamam gelince. Kuz park halinde.

Beklemem uzun sürmedi, İrfan ve Tamam yanıma gelince birisine resmimizi çekmesini rica ediyoruz. O da çekiyor üç dengesizi birden bisikletlerimizle birlikte.

Yemeği yedikten sonra yola çıkma zamanı deyip çıkıyoruz birlikte. Ana yolda bir süre gittikten sonra 1.5 Kilometre az yukarda olan Tahtakuşlar köyündeki müzeye gidelim diye karar verdik. Tahtakuşlar köyüne doğru tırmanmaya başladık. Tamam ile İrfan önde, zeytinlikler arasında gidiyor. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Tahtakuşlar köy girişinde bulunan müzeye yokuş ta olsa kısa bir sürede vardık. Tabelada; Tahtakuşlar köyüne hoşgeldiniz. Atatürkçü düşünce derneği, Güre şubesi yazılmış.

Müzeye geldik ama müze kapalı, o yüzden gezemiyoruz. İrfan ve bisikletlerimiz müze önünde.

Müzenin altında hediyelik eşya satan dükkanı geziyoruz. Madem geldik bir şeyler görmemiz gerek. Takılar, bileklikler, zincirler, incik boncuk dolu raflar. Benim pek merakım olmadığı için bir şey satın almıyorum. Sadece birer soda içmekle yetindik.

Özel Alibey KUDAR Etnografya müzesini kuran ve işleten Alibey KUDAR emekli bir köy öğretmeni. Köy Enstitü mezunu olan Alibey emekli olduktan sonra ilk özel Etnografya müzesini kuran kişi. Bir çok tarih – kültür araştırmaları kitabı yayınlamış. Müzenin kültür araştırma dizi yayınlarından “Doğadan Seçme Bilgiler” kitabını imzalatıyorum.

Tahtakuşlar köyünden iniş çıktığımızdan daha kısa bir sürede iniyoruz ana yola. Bir süre ana yolda ilerledikten sonra hava kararmadan kamp atalım diye karar verdik. Her zaman kaldığımız Altınoluk deniz kıyısında bulunan otelin yanındaki kumsala vardık. Zaman geçirmeden çadırları kurup eşyaları içine yerleştiriyoruz.

Akşam yemeğini yapıp yedikten sonra mekanı işleten Hüseyin ve ailesi ile yanan kuzinenin başında oturup çayları içiyoruz bir güzel. Hüseyin ve eşi burada kalıyor sürekli olarak. Oğlu, gelini ve torunu akşam oturmaya gelmiş. Eh biz de onlarla birlikte çay, muhabbet iyi zaman geçirdik. Buralarda gece havalar daha soğuk İzmir’e göre. Kuzine de zeytin odunu yanıyor gürül gürül. Üstünde çaydanlık, çay demlenmiş, sıcak sohbet demli çay ile beraber içimiz ısınıyor.

Fazla geç olmadan Hüseyin ve ailesine teşekkür edip çadırlara giriyoruz ama dışarısı epey soğuk. İrfan’ın çadırına girip bir süre sohbet ettik. Uzun süredir görüşmedik, birbirimize anlatacaklarımız çok. Hazır muhabbet koyulaşınca birer kahve içelim diyerek kahve pişirip muhabbete kattık. Çadırın içinde üç kişi elçek resim çekiyorum.

Muhabbet bitmiyor, ben fazla yol yapmadım, o yüzden yorgun değilim. Sadece sağ dizimde ağrı devam ediyor. İrfan ve Tamam Ayvalık’tan çıktıklarından sonra rüzgar epey yormuş ikisini de. Uykumuz gelince kaçırmadan yatmalı diyerek yatıyoruz kendi çadırımızda.

Bu gün yaptığım yol toplam 34 kilometre civarında.

Yaptığım yolun haritaları aşağıda

Urim Baba

Bir Bisikletçinin Günlüğü

Aylık arşivler: Temmuz 2016

100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Gelibolu 3. Gün

Tarihçe

Hellenistik

Roma

Osmanlı

Modern

100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Gelibolu 2. Gün

100. Çanakkale Şehitlere Saygı Turu Gelibolu 1. Gün