24 Haziran 2013 Pazartesi
Üç Dengesizin Bisiklet Maceraları
Bozburun – Marmaris – Akyaka
(Görme engelli arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)
“Uçamazsan koş, koşamazsan yürü, yürüyemezsen sürün. Ama ne yaparsan yap ilerlemek zorundasın.”
Martin Luther King
Güzel bir yerde güzel bir uykudan sonra sabah erkenden uyanıyoruz. Sabah duşumu çarşaf gibi olan denize girerek alıyorum. Sabah suyu harika geliyor. Çayımızı demleyip harika bir kahvaltıyı deniz kıyısında demir atmış tekneleri seyrederek yapıyoruz. Piknik masasında kahvaltılıklar. Yıldız ve İrfan oturmuş kahvaltısını yapıyorlar. Deniz çarşaf gibi dümdüz.
Kahvaltı sonrası toplanıp eşyaları bisikletlere yükledik. Kafeteryada telefonları şarja bırakmıştık geceleyin. Telefonları alıp zaman geçirmeden yola çıktık. Bir süre düz gittikten sonra yokuş başlıyor ve geride bıraktığımız Bozburun uzaktan da olsa bize yüzünü gösteriyor. Araziye dağılmış tek tük evler ve manzaranın güzelliğini biraz seyre dalıyorum. Otlar güneş sıcağına fazla dayanamayıp sararmış durumda.
Tüyümü kafama takıp üzerimi çıkarıyorum. Bol güneşten yararlanmak gerek D vitamini için. Bisikletimin ön çantaları ile birlikte tüyümün de gölgesi asfalta vuruyor.
Yükseldikçe manzara güzelleşiyor. Denize uzanmış kara parçaları ve küçük bir camisi olan köyde evler dağılmış araziye. Sanki yeşillik içinde kaybolmuş şirin bir köy gibi.
Yokuş biraz sertleşti, bir vadinin içindeyiz, vadinin dibinde deniz uzaklarda. Önümde şevketi bostan dikenlisi boy ayıp manzaranın önünde duruyor. Henüz sararmamış yeşil durumda.
Bu vadiye yol indiğini görüyorum ama yolumuzun uzağında kaldı. O yüzden girmenin anlamı yok. Seyrek yeşil ağaçlar kaplı kayalıklı dağlar önümde.
Yolda doğru dürüst ağaç yok makilik devam ediyor, tipik Akdeniz bitki örtüsü. Haliyle çeşmede göremiyoruz, suyumuz olmasa susuz kalmamız içten bile değil. Bu geçtiğimiz yol aynı zamanda Karia yolu, bunu tabela ile işaretlerinden anlıyoruz. Sola Kızılköy 3 Km, sağa Bayır 3 Km olarak yazılmış sarı yeşil tabelaya. Tam ortadayız yani, iki taraf 3 Kilometre. Biz Bayır yönüne doğru gideceğiz.
Karia yolunda giderseniz yanınıza bol su almanızı tavsiye ederim, bilasha Bozburun – Marmaris yolunda giderseniz. Dağlara tırmanmaya devam ediyoruz ama fazla zorlu değil, normal bir tırmanış. Bayır köyüne iniş yaptıktan sonra tekrar bir yokuş başlıyor ve burayı da çıkıyoruz zorlanmadan. Yine seyrek ve dağının evler manzarayı oluşturuyor.
Köyün içinde Karia yol tabelası sökülmüş, birisi de alıp direğin dibindeki kaldırım taşı üzerine koymuş tabelaları. Bu tabelalarda yazan; sola doğru Amos 15 Km, sağa doğru ise Taşlıca 18 Km yönlerini belirtmiş. Tabelaların üstündeki sundurmada bir saksı duruyor. Saksıda gül dikilmiş.
Önümüz yokuş sola doğru dönemeçli çıkıyor. Sağ taraf çam ormanı yüksek dağ ve solda küçük bir köy bahçeler içinde kaybolmuş. Küçük bir cami ve minaresi buranın köy olduğunu belirtiyor.
Buralarda çamlar belirmeye başlıyor. Bir süre çıktıktan sonra araç trafiğinin bol olduğu bir yola bağlanıyoruz ve iniş başlıyor. Bu yol Turunç – Marmaris yolu, daha geniş fakat inişte virajlar keskin ve tehlikeli bu yüzden virajları yavaş ve dikkatli iniyoruz. Aşağıda görünen koy İçmeler koyu ve deniz.
İçmeler kalabalık, yazlıklar çok, deniz kıyısına inmek için yolu ararken bir market görüyoruz. Marketin yanında gölgelik bir yere oturup soda, çikolata, kiraz, kayası ve ardından karpuz yiyoruz. Bir müddet dinlendikten sonra yola devam ediyoruz.
İçmeler beldesi yazlıklar ve otellerle dolu, sahil yolunda bisiklet yolu yapılmış burada ilerliyoruz. Kıyının solu sıralı oteller arada parke yürüme ve bisiklet yolu sağında otellerin plajları. Bisiklet yolunu gösterir beyaz bisiklet çizim parke taş döşeli yolda.
Böyle epey ilerliyoruz, uygun bir yerde denize giriyoruz ve dinleniyoruz biraz. Daha sonra kıyıdan ilerleyerek Marmaris’e girdik. Yıldız bizi Velomaris bisiklete götürüyor Tolga ile tanışıyoruz. Tolga Karia bisiklet turunu düzenleyenlerden. Bize neskafe ısmarlıyor, afiyetle içiyoruz. İrfan bir dikiz aynası ve pedallara burunluk taktırıyor. Biz sohbet ederken Muğla bisiklet derneğinden Eurovello Türkiye temsilcisi Feridun Ekmekçi gelip aramıza katılıyor. Velomaris dükkanının önünde resim çekiliyoruz, Ben, Tolga, Yıldız ve İrfan. Dükkan önünde bir çok bisiklet duruyor satış için.
Hoş beşten sonra Akşam yemeği için Yıldız’ın daha önce Karia turunda yemekleri güzel bir lokantaya götürüyor. Hacının yeri diye bir lokanta. Lokantanın bahçesi geniş bisikletlerimizi bahçeye alıyoruz fakat garson bisikletleri dışarıya koyun diyor. Biz de nasıl olur yer var bisikletler gözümüzün önünde olsun diyoruz. Onlarda olmaz deyince iştahımız kapanıyor ve yemek yemekten vaz geçiyoruz. Herhalde hacı tok kim bilir. Biz de başka bir yer ararken tavuk kızartan bir yer görüyoruz. Buradan tavuk alıyoruz, bakkaldan yoğurt ekmek alıyoruz. İrfan bana acıyıp bir de karpuz alıyor. Parkta masalı bankta oturup bir güzel karnımızı doyurduktan sonra kendimize geliyoruz, moralimiz de yerine geliyor. Hazır oturmuşken nerede nasıl kamp atacağımızı konuşurken yarınki yolu da kararlaştırıyoruz. Köyceğiz’e gideceğiz, Marmaris ten Köyceğiz’e Akyaka yolundan gitmemiz gerekiyor. Ben de bu gece Akyaka’ya gidip yeğenimin evinde kalırız, ertesi gün Köyceğiz’e gideriz diyorum. Yıldız ve İrfan bu teklifimi kabul ediyorlar. Hemen yeğenimi telefonla arayıp evinin uygun olup olmadığını öğreniyorum. Uygun olduğunu öğrenince arkadaşlara bildiriyorum. Karpuzu yiyemeden kalkıyoruz, İrfan bagaja bağlıyor karpuzu. Hava kararmak üzere. O yüzden hiç resim çekemedim bundan sonra.
Hemen yola çıkıyoruz, hava karardı ışıklarımızı yakıp gecenin karanlığında yolda olmak güzel, hava serinledi biraz. Marmaris çıkışı rampa başlıyor fakat asfalt kaymak gibi olduğu için yokuş etkilemiyor çıkmamızı. İnişe geçtiğimizde hızımız artıyor, art arda giderken ben bir şeyin üzerinden bisikletimle geçiyorum. Karanlık ve süratli olduğumdan neyin üzerinden geçtiğimi anlamıyorum ama arka lastik beni zıplatmaya başlıyor. Durup lastiğe bakıyorum herhangi bir şey göremiyorum, inişe devam ediyorum ama temkinliyim. Düzlüğe gelince arka lastik patlıyor. Arka tekerleği söküp bakınca dış lastikte delik olduğunu fark ediyorum. Lastiği söküp patlak yeri yamadıktan sonra dış lastiğe içten iki tane yamayı üst üste yapıştırıyorum. Lastiği fazla şişirmiyorum balon yapıp tekrar patlamasın diye. Böylece Akyaka’ya kadar yavaş yavaş geliyoruz. Yeğenin evini şaşırıp Akyaka’nın içinde iki tur attıktan sonra evi bulup içeri giriyoruz. Yeğenimin köpekleri uysal olduğu için bize çabucak alışıyor. Yeğenime elimiz boş gelmeyelim dedik sana Marmaris’ten karpuz getirdik. Karpuzu kesip yiyoruz birer dilim. Tatlı sohbetin ardından yatıyoruz, gecenin biri oldu.
Bu gün yaptığımız yol yaklaşık 82 Kilometre civarı.
Bu gün yaptığımız yolun haritası aşağıda
