Etiket arşivi: kaptan

Kano Maceraları 4

16 Temmuz 2023Kano Maceralarıbarış manço, dümen, haydar aliyev, kano, kaptan, krom, lagün, mehmet emiral, türk bayrağıurimbaba

22 Mart 2023 Çarşamba

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

(Resimler Mehmet Emiral’a aittir)

Denize gitmeden tanıyamazsın

Rüzgar yüzüne vurmadıkça

Dalgalar

Çarpar yüreğime

Sevdayı yaşatır köpürerek

Mavidir özlemim

Yelkeni açmalı şöyle

Açık denizlere açılmalı

Cesur, atak, korkmadan

Maviye kavuşmak

Maviye

Urim Baba’CAN Mart 2023

Öne çıkmış olan görsel, Lagün ortasında kürek çekerken, mavi yelken açık durumda. Direğin tepesinde Türk bayrağı dalgalanıyor.

Kanoya yapacağım yeni ilaveler için gerekli malzemeleri aldım. Küpeşteye yapacağım profili sabitleme yerlerini ve kanoya bağlantıyı güçlü tutmak için krom sac malzemelerini aldım. Kano yan tankları bitince profilleri bağlayacağım yerlere kalın krom sac ile kapladım. Bağlantı deliklerini de deldim 8 mm matkap ucu ile. Bağlantı yerlerini yakından çekiyorum.

Küpeşteye sabitlemek için profil içinden geçecek kadar kanal kaynatıyorum. Küpeşte üstünden vida ile, yanlardan cıvata ile bağlayacak şekilde hazır ve delikleri delindi. Aşağıdaki resimde hazırladığım parça kanoya vida ve cıvata ile bağlanmış durumda gösterir resim.

Profilleri takıp kano yan tanklarını da bağlıyorum.

Yan tankları denememizden bir ay sonra hazırlıklarımız bitince kano yan tanklarını bağlayacağımız profillerin deliklerini deliyoruz arkadaşların yardımı ile.

Üç kişi profili bağlamaya uğraşıyoruz.

Kanoyu hazırlık aşama videosunu aşağıda izleyebilirsiniz.

Video 1

Video 2

Video 3

Hazırlıklarımız bitti, artık hazırladığım yeni parçalarla denemeye gideceğiz. Mehmet Emiral bizim fotoğraflarımızı profesyonel makine ile çekecek. Bu arada kanoyu üst komşumuzun bahçesine almıştık. Kanoyu taşıyıcı arabasına yerleştirip evden çıkıyoruz yokuş aşağı. Tam aşağı indiğimizde en önemli parçayı unuttuğumun farkına vardım; Dümen. Dümeni atölyede unutmuşum. Neyse ki çok yakında aklıma geldi de hemen eve koşup almaya gittim. Bacanağım kanoyu elle götürürken ben yokuşu çıkıyorum.

Atölyede unuttuğum dümeni alıp geliyorum beni bekleyen arkadaşların yanına. Bir elimde kanonun dümeni, bir elimde ip yürürken çekiyor kamera ile. Dümenini unutan kaptan oldum böylece. Ama dümen hala elimde.

Kanoyu alıp sokak aralarından yürümeye başladık. Kanoyu tek elimle tutup götürüyorum. Yanımda bacanağım da yürüyor.

Video 4

Bu günkü amacım daha önce keşfettiğimiz adaya Türk bayrağı dikme. Ucu sivri bir demire bayrağı takacak şekilde arkadaşım Hasan dikmişti. Sokağın köşesinde bayrağı teslim ederken çekiliyoruz.

Yolumuz biraz uzak, şehir caddelerinden, trafik içindeki arabalarla beraber yürüyoruz. Araçtakiler hayatlarında ilk defa kanosunu yürüten kaptan görmüş gibi merakla bakarak geçiyorlar yanımızdan. Haliyle onlara aldırış etmiyorum.

Trafik yoğun ama aldırış etmeden yürüyoruz yanlarından.

Video 5

Karşı şerit yoğun, bizim gittiğimiz şerit ise sakin, nedeni ise ters yönden gidiyoruz. Sahil kıyısına gitmek için karşı şeritten ters yönde gitmek gerek. Trafik lambalarına kalırsak yandık.

Lambalardan ters yönden karşıya geçiyoruz.

Video 6

Haydar Aliyev bulvarına girdik. Burada bisikletli paylaşımlı yol var.

Sonunda kent ormanına girdik ve araç trafiğinden kurtulduk. Barış Manço köprüsüne doğru asfalt yoldan gidiyoruz yeşillikler arasından. Ormanımız çok güzel.

Video 7

Mehmet Emiral bisikletle bizi önden takip ediyor. Uzaktan orman içinden kano ile birlikte bizi çekiyor.

Video 8

Kent ormanında köpek çok ve nedense ilk defa görmüşler gibi kanoya doğru havlıyorlar. Gerçi köpeklere aldırmıyoruz ama bir şey varmış gibi çok yaygara yapıyorlar.

Video 9

Video 10

Video 11

Yaklaşık 4 Kilometre kadar yürüdükten sonra Barış Manço köprüsünün olduğu yere geldik. Lagün tarafındaki kumsalda duruyoruz. Balıkadam elbisemi giydim. Bizim ekipten Zeki Gagaski ve Mustafa Akpınar bulunduğumuz yere bisikletleri ile geldi. Hava bu gün kapalı, ha yağdı, ha yağacak derken birden bire yağmur indirdi. Arkadaşlar köprü altına sığındılar. Ben mavi yağmurluğumu giyip kanonun profillerini bağlıyorum cıvatalarla.

Kano yan tankları yanda duruyor, ben yağmur altında profilleri bağlamaya çalışıyorum. Hava parçalı bulutlu, yağmur kısa süreli yağdı geçti. Sadece yerleri ıslattı.

Profilleri kanoya bağladıktan sonra sıra geldi yan tankları bağlamaya. Çömelmiş durumda tankı bağlarken.

Yan tankları bağlayıp cıvatalarını sıktıktan sonra yelken direğini yerine takıyoruz.

Yelken üstten aşağı doğru kaydığından ipleri sağlamca kaymayacak şekilde bağlıyoruz. Bağlama işlemini bacanağım yapıyor. Zeki, ben ve Mustafa onu izliyoruz.

video 11

Video 12

Video 13

Video 14

Video 15

Tüm hazırlıklarımız bitti, kanoyu denize indirip kürek çekmeye başladık lagün içinde.

Mehmet Emiral bizi kürek çekerken resmimizi çekiyor.

Ben arkada hem dümeni kontrol ediyorum hem de kürek çekiyorum Bacanağım önde yelkeni kontrol etmekle meşgul.

Mehmet Emiral yakınlaştırıp çekiyor bizi.

Normalde kıyıdan epey uzaktayız. Denizde bir karartı gibi duruyoruz.

Kürek çekmeye devam, arkadaşların olduğu yere doğru gelmeye çalışıyoruz.

Yelken direğinin tepesindeki küçük Türk bayrağımız da dalgalanıyor. Rüzgar da kendini hissettiriyor. Rüzgara karşı yelken açık gitmeye çalışıyoruz.

Habire kürek çekmemize rağmen pek te ileriye doğru gitmiyoruz gibi. Olduğumuz yerde sayıyoruz. Yelken şişik durumda, İskele tarafındaki kürekler havada, sancak tarafındaki kürekler suyun içinde. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum

Bu kez ikimizin kürekleri çapraz durumda büyük bir mücadele ile çekmemize rağmen bir türlü ileriye doğru hamle yapamıyoruz. Amacımız köprünün altından geçip dışarı çıkmak. Fakat yelkeni kapatmadığımızdan rüzgar gitmemize engel oluyor. Ayrıca deniz yükseldiğinden içeriye doğru akıntı var.

Bacanağım yoruldu kürek çekmekten, ayaklarını öne doğru, küpeştenin üzerine koymuş durumda kürek çekiyoruz karaya doğru. Nedense aklımıza yelkeni kapatmak geldi. Yelkeni direğe dolayınca çabucak karaya ulaştık. Kürek çekmekten iyice yorulduk ve acıktık.

Video 16

Video 17

Karaya çıkar çıkmaz önceden aldığımız gevrekleri büyük bir iştahla yiyoruz. Kürek çekmek yordu ve acıktırdı. Bu günkü denememizde profillerin zayıf kaldığını gördüm. Tanklar iyice suya battığından tüm kaldırma gücünü üzerine almış gibi profilleri epeyce esnettiğini gördüm. Arkadaşlarla durum hakkında fikir alışverişinde bulunduk. Profilleri zayıf kaldığı için daha kalın elti ve daha büyük olmasına karar verdik. 2 mm et kalınlığı ve 30 X 40 cm boyutlarında profil işimize yarayacağına karar verdik. Bir süre daha oturduktan sonra bağlantı profillerini söküp tanklarla birlikte eşyaları kanoya yükleyip eve döndük.

Mehmet Emiral tarafından çekilen videonun tamamını aşağıdaki linkten izleyebilirsiniz.

https://youtu.be/b9FF6CKAYr8

Böylece bir maceranın sonuna geldik. Kararlaştırdığımız profillerin hazırlıklarını yapıp kanoya uygulayacağız. Maceralarımız bitmeyecek, şimdilik hoşça kalın, sağlıcakla kalın.

Kano Maceraları 2

04 Haziran 2023Kano Maceralarıgevrek, iskele, kahve, kano, kaptan, sancak, türk bayrağıurimbaba

18 Ekim 2022 Salı

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

Bir hayalim olmalı

Öylesine değil

Yelkenleri açtın mı

Denizler neymiş, okyanusları aşmalı

Öylesine değil

Bir hayalim olmalı

Bir kürek, bir yelken

Açılmalıyım denizlere

Özgür bir denizci gibi

Rüzgarda saçları dalgalanan kız gibi olmalı

Yaptığım kano

Kız gibi olmalı

Urim Baba’CAN Mayıs 2023

Öne çıkmış olan görsel, Kanonun içinde Bacanağım Selahattin Kelmen oturduğu yerden bana doğru dönmüş, elinde kahve fincanı, başında siperli şapka. Gözleri gölgede kalmış. Mavi yelken öylece duruyor direkte, rüzgar yok. Koltuğun arkasında Gemisini yürüten kaptan yazıyor. Kanonun ortasında tahtalarla iki yana tutturulmuş dengelik plastik borular.

İlk kano maceramda görüldüğü üzere kano çok iyi ama dengede tutmak bir hayli zor. Kanoyu dengede tutmanın yolu iki yana denge boruları yapmak geldi aklıma. Kanocu arkadaşım Ersan Bekin bana elinde plastik boru olduğunu söyledi. Ben de getir bir bakayım dedim. Sağ olsun üşenmedi, getirdi. Kano arkadaşlığı böyle olmalı. Yanına da kendi kanosunda kullandığı tankı getirmesini söylemiştim incelemek için. Getirdiği boru 110 mm çapında 2 metre boyunda bir boru. Ağızları kapatılmış. İçine de köpür ve poliüretan ile doldurmuş. Tankı şöyle bir inceleyip gözden geçiriyorum. Hemen kafamda projelendirip bir kenara koyuyorum. İleride yapacağım aynılarından.

Gelelim boruya, 2 metre kano için çok büyük. Ersan tek olarak bir yana bağlamak için hazırlamış ama tankları yapınca bu boruya gerek kalmamış. Ben boruyu tam ortadan kesip, kesilen yerlere tapa yapıyorum. Elimde olan gürgen tahtadan da kalın çıtalar kesip plastik boruyu gövdeye tutturuyorum. Bunun için uygun cıvatalar kullandım. Ortaya da bir dikme, iki yandan gelen boruları tutturuyorum. Kano tezgahın üstünde, iki yana tutturulmuş mavi boyalı plastik boruları çekiyorum.

Denge boruları hazır olunca uygun bir zamanda bacanağım Selahattin Kelmen yanıma geliyor. Kanoyu bulunduğu yerde, marangoz atölyesinde kano taşıyıcı arabasına yerleştirip bağladık. Yanımıza diğer malzemeleri ve kahve takımları olan çantayı da alıp İnciraltı kent ormanına kadar yürüyerek götürdük. Kıyıda yan boruları kanoya sabitliyoruz cıvatalarla. Ardından yelken direğini yerine taktık. Ve denizdeyiz. Havada rüzgar yok, durgun. O yüzden yelken pek işe yaramıyor. Yelken direğinin tepesinde küçük bir Türk bayrağı dalgalanıyor. Bacanağımı önde oturmuş olarak çekiyorum.

Kano denizde gayet düzgün ve dengeli duruyor. Kendime güven geldi, düşünüp tasarladığım denge boruları işe yaramıştı. Kanoda istediğim gibi hareket edip ayağa kalkabiliyorum. Dengede herhangi bir bozulma olmuyor. Neşem ve keyfim yerinde. Mutluyum. Kendimi bacanağım ile elçek resim çekiyorum. Resimleri su geçirmez kamera ile çekiyorum.

Kanoyu dükkandan alıp buraya gelmek, sonra boruları kanoya bağlamak bizi epey yordu ve acıktık. Havada hafif bir rüzgar esiyor, belli belirsiz. Kanoyu kürekle döndürmenin imkanı yok, dümen işe yarıyor burada. Yekeyi iskele yönüne çevirdin mi sancak tarafına hemen dönüyor. Bacanağım gevrek ve meyve suyu almış gelirken. Yemeye başlamadan önce rüzgarın estiği tarafa gidebildiğimiz kadar kürek çekip kanoyu serbest bırakıyoruz. Kanonun henüz çapası yok. Gevrek ve meyve suyunu acıkmış olarak afiyetle yiyoruz. Bu ilk defa oluyor. Kanoda öğle yemeği.

Yemeğin üstüne ne gider? Bu sorunun cevabını hepiniz verebilirsiniz; Kahve. Hemen çantamdan kahve takımlarımı çıkarıp kahve yapmaya başladım. Lagün ortasında Dünya tarihinde ilk defa kahve piştiğine tanık oluyorum. Kahvenin kokusu çarşaf gibi deniz yüzeyine yayılıyor. Kahve ocağım önümde kutunun üzerinde. Kahve fincanında köpüklü kahve dolu ayaklarımın ucunda.

Bir fincanı da önde oturan bacanağıma ikram ediyorum. Kahve fincanı elinde poz veriyor bana. Ben de çekiyorum mavi deniz, mavi yelken ve mavi gökyüzü ile birlikte. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Ben de fincanımı öne uzatıp bacanağım ile birlikte çekiyorum.

İskele tarafındaki boru su içine iyice batmış durumda çekiyorum.

Sancak tarafındaki boru da biraz havada, pek dengeli bağlamasam da kanoyu dengede tutuyor.

Kanoda öğle yemeğimizi yedik, üstüne de keyif kahvelerini içtik. Neşem ve keyfim yerinde. İçimde inanılmaz duygular var. Heyecanlıyım anlayacağınız. İstediklerim yavaş yavaş gerçekleşiyor. Aşağıdan kanoyu ve yaptıklarımızı gösterir video var, İzleyebilirsiniz. Su geçirmez kamerayı istediğim gibi çekmiyor. Düğmelerinde biraz problem var. Bazen çekimde kalmış kendi kendine çekmiş durduğu yerde, ama fazlalıkları kesip attım.

Video aşağıda.

Bir süre lagün içinde dolaşıp durduk. Yeterince kano zevkimizi aldıktan sonra karaya çıkıp bağlantıları çözerek tüm malzemeleri kanonun içine yerleştirdik. Taşıyıcı araba üstüne kanoyu bağladıktan sonra yürüyerek marangoz dükkanına geldik. Kanoyu tezgahın üzerine koyup eşyaları alarak mutlu bir şekilde, yaşadığımız kısa kano macerasını düşünerek eve geldik. Şimdilik anlatacaklarım bu kadar. Kano projeleri ve kano maceralarına devam edeceğim.

Kano Maceraları 1

22 Mayıs 2023Kano Projeleriflamingo, iskele, jale, kano, kaptan, lagün, şampanya, sancak, urim babaurimbaba

8 Ekim 2022 Cumartesi

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

(Tüm resimleri Mehmet Emiral çekmiştir)

Gemisini Yürüten Kaptan

Rüzgarın esintisi vurur yüzüme,

Saçlarım dalgalanır denizde çırpınan kano misali

Böyledir benim dünyam

Özgürlüğe giden yolda

Yürütüyorum gemimi

Tıpkı bir kaptan gibi, enginlere

Yelken açacağım

Korkusuzca

urimbaba’CAN 2022 Ekim

Öne çıkmış olan görsel, kanonun arka koltuğuna oturmuş denizde kürek çekiyorum.

Uzun araştırmalar, projeler ve bir kaç kez prototipini yaptığım kanoyu yaklaşık beş ayda tamamladım. Daha önceki yazımda yapım aşamasını tek tek resimlerle anlattım. İlk defa kano yapmama rağmen, bir kaç hata dışında istediğim biçimde oldu. Yaparken öğrendim ve bir daha yaparsam edindiğim tecrübe ile daha iyisini ve kısa sürede yapabileceğimi biliyorum. Kano ile ilgili tüm hazırlıklarımı bitirip denize kavuşma gününü 8 Ekim Cumartesi olarak kararlaştırdım. Cumartesi günleri normalde kahve etkinliği oluyor. Bu Cumartesi kahve etkinliği yerine kanoyu denize indirme günü ilan ettim. Öncesinden bir şişe şampanya aldım. Denize indirirken gelenekleri yerine getirmemiz gerek.

Sonunda 8 Ekim günü gelip çattı. Komşum olan Erkan Kökten ile daha öncesinden sözleşmiştik. Bana götürmek için yardım edecek. Öğlen olmadan marangoz atölyesinin arka bahçesinde duran kanonun yanına geldik. Tekerlekli taşıyıcı üzerine koyduktan sonra kayışlarla bağladım bir güzel. Kürekleri, yelken direğini ve diğer malzemeleri kanonun içine yükledim. Bahçeden sokağa çıktık ve ilk resmimi Erkan çekiyor. Kanoyu tek elimle tutuyorum. Tekerlekler üzerinde gayet iyi duruyor. Arkada dut ağaçları henüz yapraklarını dökmemiş, hala yeşil.

Ara sokaklardan ana caddeleri geçip kent ormanına geldik. Mehmet Emiral fotoğraflarımızı çekecek. Kent ormanı içinde yürürken uzaktan çekiliyoruz, yanımda Erkan var.

İyice yaklaşınca bir daha çekiyor, ben de el sallıyorum geliyoruz diye. Erkan yanımda yürüyor.

Kanoyu tam ortadan bağlayınca tek elle rahatça dengede tutup yürütebiliyorum. Adı üstünde; “Gemisini Yürüten Kaptan” Üstümde enine mavi – beyaz çizgili tişört var. Arkadaşım Bahar Amerika’dan özel olarak benim için getirdi sağ olsun. Başımda gri renkli siperli şapka var.

Kahve yaptığım yerde kıyıdaki kumsala geliyoruz. Denize buradan gireceğim. Dolan suları boşaltmak için tasları iple bağlıyorum. Bağlamamın nedeni tası kaybetmeyelim denizde.

Jale denize kavuşmayı bekliyor. Bu gün hava biraz rüzgarlı o yüzden kızın saçları dalgalanmış rüzgarda. (Daha önce rüzgarda saçları dalgalanan kızın resmini yakmıştım bordaya)

Kürekleri de bağlıyorum kanonun halkalarına. Küreğin arkasında “kaptan urimbaba’CAN” yazıyor.

Ön yüzeyinde ise; Jale ve sancak yazılı. Bu sağ tarafı temsil ediyor.

Koltukların arkasında da; “Gemisini yürüten kaptan urimbaba’CAN, altta tüylü, cezveli ve çarklı logom kaptan Urim Baba yazılı. Solda kanonun ismi Jale yazıyor yan olarak.

Bu da küreğin sol tarafı, yani İskele tarafı yazılı.

Bacanağım Selahattin Kelmen da beni yalnız bırakmıyor bu gün. Elimde kürekle poz veriyorum bacanağım ile. Arkada huysuz ihtiyar Şerif Kılavuz da kadraja girmiş. Kano hala tekerlekli taşıyıcı üzerinde.

Arkeoloji öğrencisi Ersan da kendi olanakları ile kano yapmış, sosyal medyadan benim kano yaptığımı görünce yanıma geldi, tanıştık. O da kendi kanosunu getirip deneyecek. Kanoyu basit biçimde yapmış. İskelet olarak kontrplaktan kesip birleştirmiş. Üzerine kot pantolon kumaşı ile kaplayıp epoksi sürüp beyaz boya ile boyamış. Kanonun ön alt kısmı sivri ve çıkıntılı yapmış ileri doğru. Pazar arabası ile kent ormanına getirmiş kanoyu. Kanosu çok hafif ve bir kişilik. 2.5 metre uzunluğunda. Şerif Kılavuz yakından inceliyor kanoyu, kafasına yatmış olmalı ki kendisine benzeri bir şey yapmayı düşünmeye başladı bile.

Yelken direğinin tepesine Türk bayrağını takarken.

Üzerime balık adam elbisemi giyiyorum, kısa kollu ve kısa bacaklı. Elbisenin yanları sarı, önü siyah renkte. Kanonun yanında poz veriyorum.

Bu gün aramıza katılanlar resim çekiliyoruz. Katılanlar; Bahar Sungu, Selahattin Kelmen, Hakan Urkun, ben, Ersan Bekin, Şerif Kılavuz, Serhat Özuyguntaş, Erkan Kökten ve resimleri çeken Mehmet Emiral. Toplam 9 kişiyiz.

Üzerime can yeleğini giyiyorum. tekerlekli taşıyıcıyı kenara götürüyorum elimle kaldırıp, ayak altında dolaşmasın.

Yelken direğini kontrol ediyorum, bu rüzgarda denemek riskli olabilir. Henüz kanonun denizde nasıl duracağını bilemiyorum. O yüzden yelken direğini takmayacağım.

Ersan da kendi kanosunu hazırlıyor. Kanonun iki tarafına yan destek kayıkları yapmış. Profil ile gövdeye bağlıyor.

Hazırlıklar tamamlandı, sıra geldi denizci geleneğine, şampanya patlatmak. Şampanya şişesini çantadan çıkarıp elime aldım. Telle bağlı tapasını açmadan önce çalkalıyorum şişeyi. Arkadaşlar yanıma toplandı.

Şampanyayı patlatırken Erkan Kökten tarafından çekilen video aşağıda. İyi seyirler.

Tam şarap patlarken çıkan köpükleri Mehmet Emiral çekiyor. Köpüklü şarap kadehlere doluyor. Bahar kadehi köpüklerle dolduruyor.

Dolan kadehler kanoyu denize kavuşturmak için kaldırıldı.

Birer yudum da olsa şampanyaları içiyoruz sağlığımıza.

Şampanya töreni bitti ve geldi kanoyu deniz ile buluşturmaya. Ersan ve Erkan bana yardım ediyor. Ben dümen tarafından tutmuş halde denizdeyim.

Erkan ıslanmamak için kanoyu Ersan’a bırakıyor. Kano denize kavuştu sonunda.

İlk önce kanoyu elle kontrol edip denizde nasıl durduğuna bakıyorum. Deniz çalkantılı olsa da duruşu mükemmel, tam istediğim gibi.

Kanoda ağırlık olmadığı için su yüzeyinde en üst seviyede duruyor.

Dalga hafif te olsa kanoyu çevirmek zor oluyor. Ersan da bana yardım ediyor.

Böyle dalgalı havada kanoya binmekten vaz geçiyorum, karaya çıkmaya karar verdim.

Kanoyu lagün içinde deneyeceğiz. Taşıma arabasına bağlıyorum kayışlarla. Ersan da kendi kanosunu orada deneyecek.

Erkan önde, ben arkada kanoyu yürütmeye başladık orman içinde.

Yola çıkınca tek başıma, tek elle kanoyu yürütüyorum. Bisikletiyle Serhat yanımda geliyor.

Barış Manço köprüsünün kıyısında, lagün içine geldik. Bacanağım yelken direğini eline almış. Ben de hazırlık yapıyorum. Kano araba üstünde duruyor.

Erkan Ersan ile birlikte kendi kanosunu pazar arabası ile taşıyorlar.

Kanoyu arabadan çözüp denize indiriyoruz. Arkada iki kişi, önde ben kanoyu denize indirirken.

Lagün içinde dalga olmadığı için su yüzeyi durgun. Ama rüzgar az da olsa esiyor. Düz denizde de kano gayet iyi duruyor. Ben deniz içindeyim. Lagün içi derin değil, diz boyu.

Kimse kanoya binmeye cesaret edemediği için ben tek başına biniyorum. Arka koltukta oturdum, üzerimde can yeleği var. İlk binişim, ilk heyecanım. Bakalım nasıl gidecek diye iskele tarafındaki (sol) küreği çekiyorum. Ardından tam sancak (sağ) taraftaki küreği denize daldırırken.

Denge kayboluyor ve sancak tarafına doğru yatmaya başlıyor kano. Küpeşte su yüzeyinde, neredeyse içeriye su dolacak.

Ve toparlayamadan cup denize düşüyorum bir anda. Ne olduğunu anlayamadan denizdeyim. Kano su aldığı için yan duruyor denizde.

Neyse ki karaya yakınım, hemen içi su dolmuş kanoyu kıyıya yaklaştırdım. Arkadaşlar da bana bakıyor.

Flamingo kuşları da bana bakıyor. Bir tanesi de kanatlarını açmış uçuyor. O muhteşem renkleri ortaya çıkıyor böylece. Siyah – turuncu renginin uyumu. Uçan flamingo kuşu beni havadan izliyor.

Ersan da kanosunu denize indirmiş deniyor. Denge tanklarını takmış, küçük yelkenini de açmış. Yelken beyaz- mavi şeritli. Ersan kürek elinde poz veriyor. Kano küçük ve dengeli görünüyor.

Kanonun içindeki suyu boşaltıp bir kez daha kanoya biniyorum, bu kez dikkatliyim. Kürek çekerken bir taraftan da gövdem ve ayaklarımla ters hamleler yapıp dengede kalmaya çalışıyorum. Bu biraz zorluyor beni ama denize düşmeden kürek çekebiliyorum. Ben biraz ilerideyim, Ersan da kanosuyla daha önde.

Mehmet Emiral yakınlaştırıp beni kürek çekerken resmediyor. Dümen kalkık durumda. Salma ise deniz dibine değdiğinden yukarıda. Salma hafifliğinden dolayı su kaldırıyor yukarı doğru. Sancak tarafındaki kürek deniz içinde. İskele tarafındaki kürek ise havada.

Kanonun altı dar ve hafif yuvarlak olduğu için çabuk dönüyor. Epoksinin kayganlığı da hareketi hızlandırıyor. Kürek çeke çeke bir süre sonra alışıyorum dengede durmaya. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Ersan kanosu ile ilk denemesinden memnun, yüzünde mutlu bir gülümseme var. Karaya doğru kürek çekerken.

Ersan kanosunu karaya çekmiş. Ben de peşinden karaya yanaşıyorum. Ersan burundan tutuyor kanoyu. Ben ise kanoyu dengede tutmaya çalışıyorum kürek darbeleri ile.

Kano kıyıda iken iniyorum. İki kanocu karşılıklı konuşuyoruz. İkimiz de ilk defa kanomuzu deniyoruz. İlk tecrübelerimizi yaşadık ve birbirimizle paylaşıyoruz. Denizde ilk kürek çekmemle devrilince bir daha devrilmeden lagün içinde dolaştım. Sadece yönünü kürekle çevrilmesinin zor olduğunu öğrendim.

Kano karaya çekili durumda. Arkadaşlarla bir poz çekiliyoruz. Ben çok mutluyum.

Ersan’ın kanosunu alıp deniyorum. Kanonun yan tankları işe yaramış Kano gayet iyi bir dengede duruyor. Kürek çekmesi biraz zor, nedeni ise kano yanları yüksek biraz. Ama istediğim biçimde kürek çekip dönebiliyorum.

Arkadaşlar da kıyıda, kumsalda oturmuş beni izliyorlar. Perihan Acun ve oğlu Ömer Kemal de aramıza katılıyor.

Kanoyu kıyıya yanaştırıp küçük Ömer Kemal’i Ersan’ın kanosuna bindiriyorum. Ömer Kemal’e can yeleğini giydiriyorum ne olur ne olmaz.

Ömer Kemal arkada, ben önde lagün içinde dolaşıyoruz.

Gayet güvenli biçimde dolaşıp karaya yaklaştık. Ömer Kemal bu gezintiden memnun.

Ersan öne, ben arkaya biniyoruz benim kanoya. Birlikte kürek çekiyoruz.

İki kişi olunca ağırlıktan kano biraz daha denize daldı ve denge daha iyi oldu. Hafif te olsa dengeyi rahatlıkla kontrol edebiliyorum. Ersan önde, ben arkada, kürekleri çapraz tutmuş halde poz veriyoruz kameraya.

İkimiz de senkronu tutturup kürek çekiyoruz. Kanoyu kullanmanın zevki içimize işliyor.

Artık bu kadar deneme yeter diyerek karaya çıkmak için karaya yaklaştık.

Kano karaya değince, mutlu bir şekilde kanodan iniyoruz.

Kanoyu denemenin mutluluğu içinde eve yürüyerek varıyorum. İlk tecrübelerimi yaşadım. Bir kaç gün sonra kendi başıma kanoyu denemeye karar verdim. Bakalım tek başıma denize götürüp kanoyu kullanabilecek miyim. Tek başıma kanoyu arabaya yükleyip bağladım. Denge güzel olunca kanoyu yürüyerek deniz kıyısına doğru götürmeye başladım. Su altı kameramı çalıştırıp kendimi çekiyorum videoya. Gayet iyi götürebiliyorum. Videosu aşağıda, iyi seyirler.

Kanoyu lagün dibine kadar tek başıma götürdüm. Bu kez yelken direğini almadım, sadece bir kürek yeterliydi. Kanoyu arabasından indirip denize kavuşturdu. Su altı kameram ile Jaleyi yakından çekiyorum saçları dalgalanan kız ile birlikte. Kano denizde, küpeşte altındaki hortum dalga için, ayrıca hava tankı.

Kanonun kıç tarafında dümen ve barışın simgesi olan logoyu yakından çekiyorum deniz seviyesinden.

Kanoyu tek başıma lagün içinde kullanıyorum. Daha önceki tecrübelerimden edindiğim kadarı ile kanoyu devirmeden, dengeli biçimde kullandım. Kano kabuğu kaygan olduğu için, ayrıca altı düz olmadığı için çabuk dönüyor ve kürek çekmede zorlanıyorum. Kafamda yeni proceler, yeni çözümler geçmeye başlıyor. Kanoyu bir süre kullanıp geleceğe dönük yeni çözümler ürettikten sonra karaya çıkıp kanoyu arabaya yükleyip bağlıyorum. Yürüyerek marangoz atölyesine vardım. Tezgahtaki yerine marangoz arkadaşım Özcan ile birlikte koyuyoruz.

Kanonun yeni maceralarında görüşmek dileği ile şimdilik hoşça kalın.

İki Sade Bir Ortaca Festivali 3. Gün

09 Ağustos 2020İki Sade Bir Ortaca Festivalibaattin, caretta caretta, dalyan, deniz feneri, eşpedal, hakan sevin, hürpedal, ilham perileri, iztuzu, kahve, kaptan, kaunos, köyceğiz, kuz, mete güney, sardunya, seferi keskin, sevgi, sevgi kırak, tavlaurimbaba

22 Ekim 2017 Pazar

Dalyan – İztuzu Tekne Turu

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

“Gözlerine bakarken,

güneşli bir toprak kokusu vuruyor başıma.

bir buğday tarlasında, ekinlerin içinde,

kayboluyorum…

Yeşil pırıltılarla uçsuz bucaksız bir uçurum,

Durup dinlenmeden değişen ebedi madde gibi gözlerin:

sırrını her gün bir parça veren.

fakat hiç bir zaman;

büsbütün teslim olmayacak olan…”

Nazım Hikmet RAN

Öne çıkmış olan görsel, İztuzu kumsalında denize girinti yapmış ortası delik kayalık.

Sabah erkenden kalkıp dün su pınarında, kaynağından aldığım su ile kahvemi içiyorum. Yanımda şanslı olanlar da kahvesini içiyor. Kahvenin tadı bir başka oluyor kaynaktan alıp pişirdiğim su ile. Sürekli kahve pişiriyorum ve sürekli kahve değirmeni ile kahve çekiyoruz. Kahveyi de sevgili Doktorumuz Mete çekiyor. Kahveyi çekerken de ayakta dolaşırken bu işi yapıyor. Bir ara Doktor Mete’ye baktım ve sordum; “Ne yapıyorsun?” diye. O da farkında değil cevap verdi; “Kahve çekiyorum ya.” “Peki eline bak bakalım nereye çekiyorsun” dedim. Mete kahvenin öğütülen alt kısmını yere düşürmüş, diğer yarısı elinde toprağa kahve ekiyor. Neyse ki dik düşmüş hazneden fazla kahve yere dökülmemiş. Bu duruma hep beraber kahkahaları bastık. Güne böylece başlamış oluk neşe ve kahkaha ile. Bu gün kahvaltıyı kamp alanında yapıyoruz. Bisiklet sürmeyeceğiz, tekne turu var. Yanımıza su donları ve havluları alıp teknelerin kalktığı yere doğru yürümeye başladık. Eşpedal üyeleri tren misali birbirlerine tutunarak yürüyor kayıklara doğru.

Güneşin ilk ışıkları kayalık Kaunos dağının tepesine vuruyor. Dağ kanalın karşı kıyısında.

Belli sayıda teknelere biniyoruz. Eşpedal üyeleri bir tekneye biniyor sadece. Bir arada olmalıyız ve birbirimizi tanıyoruz, birlikte hareket ediyoruz. Tekneye biner binmez gözüme tavla ilişti. Hemen alıp yere oturdum ve Hakan Sevin’i oyuna davet ettim. Kaçacak yeri yok ki, haliyle karşıma oturdu. Başladık oynamaya, zarlar atıldı, pullar oynadı yerinden. Kapılar alındı, pullar kırıldı. Kıyasıya, çekişmeli bir oyun oynanıyor. Şanslı olan kazanacak. Hakan Sevin ile tavlayı yerde oynarken bizi Seferi Keskin çekiyor. Bizi bir tek Baattin izliyor, o da meraklı tavlaya. Teknenin yanlarında oturma yerinde Eşpedal üyeleri oturuyor.

Durum benim için vahim, çok açık oynadığımdan Hakan beni sürekli kırıyor. İnsan hiç arkadaşını kırar mı? Vicdansız Hakan’da acıma yok ki! Kırdı geçirdi sürekli. Üç pulum onun sahasında ve pullarımın çoğu da dışarıda. Hakan da kendi pullarını üst üste dört ve yanında dokuz pulu dizmiş minare boyu. Bu büyük bir beceri ve ustalık isteyen bir durum. Açık vermeden, kaçak oynayıp bir de şanslı olarak istediği zarı gelince mars oluyorum haliyle. Ama biraz şans olsaydı çok fena dağıtmıştım Hakan’ı ama zarlar ondan yanaydı. Böylece yenildim ve tavlayı koltuğumun altına almak zorunda kaldım. Kader, ne yaparsın, elbet bunun rövanşı olacak.

Teknede Eşpedaldan olmayan bir kaç kişi daha var. Onlar da tekneyi süren kaptan gibi sessizler. Kaptan pek yüksek olmayan köşkünde sürekli etrafına bakıyor ve gideceği rotadan çıkmamaya çalışıyor. Dalyan kanalından sonra geniş bir alana çıktık. Burası sazlıklardan kocaman adacıklardan oluşmuş. Sadece kanaldan gelen sular denize doğru kendine genişçe bir akış kanalı oluşturmuş. Tekneler de bu geniş kanallardan gidiyor.

Tekne bir sağa, bir sola devamlı dönerek sazlık alandan çıkıyor ve İztuzu kumsalına gelmeden geniş bir alana çıktık.

Geniş alanda kumsalın olduğu yerdeki iskeleye gidiyoruz. Önümüzdeki tekneyi çekiyorum bir poz. Teknenin arkasında Türk bayrağı dalgalanıyor.

Tekne iskeleye yanaştı, bizler indik karaya. İztuzu geniş ve uzun bir kumsal. Sağ tarafımı çekiyorum Solda deniz, kayalıklı bir ada, daha uzaklarda yüksek bir dağ görünüyor. Kumsalda bezden çardaklar yapılmış.

Burası da sol taraf. Kumsal burada daha uzun ve dağlar epey uzakta. İlk gün bu dağların ardına gitmiştik.

Rüzgar pek esmiyor, deniz sakin. Sadece dip dalgaları kumsalı yalıyor köpürerek.

Dijital zom yaparak adayı yakınlaştırıyorum. Tepesinde bir deniz feneri yapılmış. Tepenin alt solunda kayalıkta kocaman bir delik var. Bu resmi öne çıkan görsel olarak seçtim.

Hepimiz su donlarımızı giyip denize girmeye hazırlanıyoruz. Kumlar çok güzel ve incecik, en ufak taş bile yok.

İztuzu kumsalı deniz kaplumbağalarının (Caretta Caretta) yumurtlama alanı. Her yıl Mayıs aylarında deniz kaplumbağaları buraya gelip çiftleşiyorlar. Sonrasında kumu kazıyıp yumurtalarını bırakarak gidiyorlar. Burada çevrecilerin bireysel çabaları ile yumurta bırakılan yerler işaretlenip bir direk dikiyorlar başlarına. İnsanların buralara yaklaşmasına izin vermiyorlar. Yumurtadan çıkan binlerce yavru gece boyu büyük bir mücadele ile denize ulaşmaya çalışıyorlar. Başaranlar soylarını devam ettirmek için tekrar buralara gelip yumurtalarını bırakacaklar. Geçmiş yıllarda buraya otel yapmayı planlamışlar ve çevrecilerin büyük protestoları sayesinde geri adım atılarak bu doğal güzelliği kurtarmışlar. Aslında bizler buraya gelmekle büyük hata yapıyoruz. Dalyan kanalından itibaren sazlık alan ve bu kumsala insanların girmesi önlenmelidir. Her şeyi ile doğal olarak bırakılmalı. Kimse denize girmemeli, denizden gelen tekneleri de yanaştırmamalı. Turizm ayağına giderek kirlenecek doğal üreme yerleri. Sazlıklarda kuşlar, kumsalda deniz kaplumbağaları insan yüzü görmemeli.

Denizin tadını çıkarıyoruz birlikte. Herkes suyun içinde yüzüyor.

Deniz sefamızı bitirip karaya çıkıyoruz carettalar gibi. Ben, Hakan ve Mete.

Sadece bir farkımız var; yumurta bırakmak için değil. Koluma görme engelli Özgür’ü alıp teknelerin olduğu iskeleye giderken Sevgi bizi çekiyor bir poz.

Teknelere binip geri dönüşe geçtik. Sazlıkların arasından dolanarak giden önümdeki iki tekneyi çekiyorum. Karşıda yüksek bir dağ tüm heybetiyle görünüyor.

Tekne fazla süratli gitmeden suları yara yara gidiyor. Teknenin burnu suları yararken karıştırıp duruyor girdap örneği.

Arkamızdan gelenler de var, tekne konvoyu oluşturduk. İki tekne sazlıkların arasından bizi takip ediyor.

Teknelerde can simitleri asılmış, rengi de turuncu. Can simidinin orta deliğinden arkadan gelen teknenin bir kısmı görüntüye giriyor.

Teknenin yanlarında oturma yerlerinde oturuyoruz. Ben, Suat, Baattin ve Doktor Mete yan yanayız.

Karşımızda da çoğu görme engelli arkadaşlar oturmakta. Pınar, Berktuğ ve Gündüz.

Böyle tembel tembel otururken aklıma birlikte türkü söyleyelim fikri geldi. Karşılıklı koro halinde atışmalı olsun. Buna en uygun türkü de “Bilmem şu feleğin bende nesi var” Her satırını bir taraf söyleyecek, tekrarını karşı taraf söyleyecek. Hakan Sevin ile beraber cep telefonumda kayıtlı şarkı sözlerini açıp söylemeye başladık avazımız çıktığı kadar. Sağ olsun sevgili Sevgi de bizi cep telefonu ile videoya kayıt etmiş.

Teknede koro halinde “Bilmem Şu Feleğin Bende Nesi Var” türküsünü karşılıklı iki grup koro halinde söylediğimiz video aşağıda. İyi seyirler

Bu da youtube deki video

Biz türküyü söyledikçe diğer tekneler bize gıpta ile bakıyorlardı. Teknenin ismi ilginç; “Negündü” Teknedekiler bize el sallıyor.

Doktorumuz Mete Güney’in elinden çekilen elçek resim. Mete teknenin içindekiler, kaptanı ve bizi takip eden diğer tekneleri çekiyor.

Dalyan kanalına geldik ve teknenin kaptanı kıyıya yaklaşırken sadece onu çekiyorum çaktırmadan. Kaptan bana bakmıyor yapacağı manevrayı yaparak tekneyi iskeleye yanaştırmakla meşgul.

Karaya çıkıp çadırların olduğu yere geldik. Öğle yemeği yendi ve bu günkü programa göre Sultanbeyli kaplıcalarına gidilecek. Gitmek isteyenler bisikletine bindiler ve kamptan ayrılırken festivalin pankartlarını gördüm. Bunları belgelemek gerek diyerek ilkinin resmini çekiyorum. Pankartta bisiklete binen bisikletçilerin resminin yanında “Hürpedal Ortaca bisiklet festivali 11 – 14 Mayıs 2017” yazılmış yeşil zemin üzerine.

Başka bir pankartta “3. Hürpedal Ortaca bisiklet Festivali’ne hoş geldiniz” yazısı yazılmış Pankart beyaz renkte.

Başka bir pankartta “Dalyan Hürpedal camping. Soran olursa kamp yapıyor dersiniz” yazısı var. Pankart siyah renkte. Pankartın solunda pembe çiçeklerle süslenmiş iki bisiklet var. Biri tamamen mavi, diğeri beyaz renge boyanmış.

Başka bir bisiklet girişte tel çite asılmış. Rengi beyaz, pembe çiçeklerle süslenmiş. Küçük bir tabelada “#DalyanHürpedalCamping” yazılmış. Beni ve Eşpedal grubunu davet eden sevgili Sevgi Kırak ile bizleri davet ettiği için teşekkür edip vedalaştık.

Eşpedal grubu da festivali sonlandırdı. Çadırları söküp eşyaları toparladık. Bu gün bisikletim KUZ sakin durdu hiç hareket etmeden. Ben ve Mete bisikletlerin tekerleklerini söküp arabanın arka koltuğu yatırılmış şekilde yan olarak yükledik. Arabalara binip Köyceğiz’e geldik. Vedalaşıp ayrılmadan önce birer dondurma yiyelim dedik. Köyceğiz de nefis dondurma yapan dondurmacıdan meyveli dondurmaları külaha dizdirdik. Renkli çiçeklerle süslenmiş küçük havuzla birlikte resmini çekiyor Mete dondurma külahı ile. Külahta; krem, beyaz ,sarı ve mor renkte meyveli dondurma var üst üste. Sardunya çiçekleri kırmızı ve pembe açmış. Yeşil yapraklar arasından maviye boyalı havuz ağzına kadar su dolu. Ortasından su akıyor havuzun içinde kendiliğinden. Bu su artezyen suyu, Köyceğiz de her yerden sular fışkırıyor kendiliğinden.

Havuzun başında Baattin elinde dondurma külahı ile poz veriyor Mete’ye.

Dondurmaları yalayıp bitirdik. Havuzdaki artezyen suyundan da birer bardak su içerek tadına vardık dondurmaların. Yakında olan Köyceğiz gölünün kıyısına gelip bir hatıra resmi çektik kordonda göl manzaralı. Soldan sağa; Berktuğ, Pınar, Hakan, Ben, Özgür, Mete, Baattin ve Suat. Gündüz önde, yere çömelmiş durumda.

Eşpedaldaki arkadaşlarla vedalaşıyoruz. En son olarak Hakan Sevin ile vedalaştık. Bizleri ağırladığı için teşekkürlerimizin en yükseğini bildirdik Mete ile. Arabamıza binip yola koyulduk. Yaklaşık 4 saatlik bir yolculuktan sonra İzmir’e vardık. Mete sağ olsun eve kadar bıraktı beni.

Böylece güzel bir festivalin sonuna geldik. Yeni dostlar edindim, yeni hikayeleri hazine torbalarıma doldurdum. Bazen ilham perileri geldi, kaybolmadan tutup dolmak bilmeyen hazine çantama özenle yerleştirdim ki ilerde gerektiğinde kullanayım diye.

Bu gün tekne ile yaptığımız yol yaklaşık 16.82 Deniz Mili civarı.

Aşağıda tekne ile yaptığımız yolun haritası

İki Ada Bir Yarımada 4. Gün

01 Ekim 2019İki Ada Bir Yarımadaçınarlı, ferdimen, kamp, kapıdağı, kaptan, kuz, marmara, mermer, paşalimanı, rota, saraylar, topağaçurimbaba

26 Ağustos 2017 Cumartesi

Çınarlı – Saraylar

(Kör arkadaşlar için betimleme yapılmıştır)

Çok yorgunum, beni bekleme kaptan

Seyir defterini başkası yazsın

Çınarlı, kubbeli mavi bir liman

Beni o limana çıkaramazsın

Çok yorgunum, beni bekleme kaptan

Seyir defterini başkası yazsın

Çınarlı, kubbeli mavi bir liman

Beni o limana çıkaramazsın

Nazım Hikmet RAN

Öne çıkan görsel, dev gövdeli çınarlar. Uzun dalları alanı kaplayıp gölgede bırakmış, Çadırlar çınarların altında kurulu.

Deniz kıyısında olmamıza rağmen nemsiz havada uyumanın rahatlığı ile rahat uyudum çadırımda. Sabah erkenden uyanıp kahvemi pişiriyorum. Ama tek başına değilim. Yanımda içecek olanlar da var. Bunların en başında Hakan Sevin. Gün ağarınca o da erkenden ayağa kalkmış. Gece verdiğim hamakta yatmış yatmasına da hamağı cart diye ikiye ayırıp yırtmış boydan boya. Hakan’a sağlık olsun diyerek ünlü pasajı söylüyorum; “Yırtılmış bir hamak her zaman hamaktır. Onun için sahibi pekala ağlayabilir” diyerek teselli ettim. Hamaktan sadece ipleri ve karabinaları aldım. Hamak bezi işe yaramaz deyip doğru çöpe. Bunun üstüne kahveler iyi gitti doğrusu. Asırlık çınar ağaçları ve ileride çadırlar, bu resmi öne çıkan görsel olarak seçiyorum.

Çadırları toplayıp eşyaları çantalara yükledik. Kahvaltıyı Marmara kasabasında yapacağız. Artık tur başlıyor, yola çıkma zamanı. Yola çıkıyoruz, bir tarafı kayalık duvar, diğer tarafı deniz manzaralı bir yolda Marmara kasabasına doğru gidiyoruz. Gidonumdaki tüyler de yerinde duruyor.

Güneş henüz yükselmeden çatısı olmayan taş bir binadan geçerken benden tarafta olan pencereden güneşi görünce durup resmini çekiyorum. Güneş tüm parlaklığı ile pencere boşluğunda ışıldıyor.

Kısa sürede Marmara kasabasına geldik. Kasabayı yüksekçe bir yerden çekiyorum. Küçük limanı ve kırmızı kiremitli çatılı evler ile doğal manzarada bir süre izliyorum sabahın seherinde. Solda caminin minaresi ve az üstünde güneş parıldıyor.

Kahvaltıyı kafenin birinde yapıyoruz. Kahvaltı sonrası çay keyfini kırmızı örtülü masada denizi ve liman iskelesini izleyerek içiyorum kağıt bardaktan. Bardağın içinde ahşap karıştırıcı var.

Katılımcılara verilen Marmara adası haritası, gideceğimiz iki günlük rota bilgileri. Birinci gün için yeşil yol, ikinci gün için kırmızı yol ve isteyenler dağın zirvesine çıkacakları mavi çizgili yol. Hepsi bir yere çizili.

Hazır buluşmuşken Ferdimen, ben ve Cem birlikte festivalin sarı formaları ile elçek resim çekiliyoruz.

Festivale desteği olan Marmara Adalar belediyesi önünde toplanıyoruz. Belediye başkanı bize konuşuma yapıp festivali başlatacak. Herkes festival formasını giymiş arkası dönük olarak belediye binasına doğru bakıyor. Formanın arkasında Marmara Adası yazıyor. Bir kişi balkona çıkmış resim çekiyor.

Heykeltıraşın birisi ilginç bir heykel yapmış Marmara mermerinden. Koca sakallı bir ihtiyarı canlandırmış. Sağ elinde bidon, sol elinde de bastonu var. Sanki çeşmeden su doldurmaya gitmiş gibi.

Festival startı verilmeden önlere geçip video çekeyim dedim. Harekete geçmeden önce resim çekiyorum bisikletim KUZ ile. Sağda traktör park etmiş.

Aşağıda turun başlangıç ve tırmanış videosu.

Tırmanmaya başladık ve deniz seviyesinden yükseldikçe manzara daha da güzelleşiyor. Dağ ve deniz kıyısındaki Marmara kasabası. Küçük limanında bir gemi bağlı duruyor.

Avşa, Balıklı ve Paşalimanı adaları manzarayı güzelleştiriyor.

Birisine zor gelmiş olmalı, bir kamyon plastik çöpü buraya dökmüş. Doğayı katletmeye devam ediyor insanlar.

Yokuş dik olunca antrenmansız ve kondisyonsuz olanlar yürümeye başladılar. Bisikletleri elde yürüyerek sert olan yerleri çıkıyorlar. Dağın tepesinde nato gözetleme tesisleri var. Amerikalılar yolu yaparken eşeklerden yardım almamış. Dikine dağa doğru yolu yapmışlar.

Bazıları küçük te olsa bir ağacın gölgesinde dinlenip nefesini kontrol etmeye çalışıyor.

En tepeye yakın yerde çöp dökme ve depolama alanı yapmışlar. Aslında çok yanlış yerde çöpleri atıyorlar. Yağmur yağdığında tüm pislik yağmur suları ile kirli olarak aşağıya akıyor. Toprağı bilmeden zehirliyorlar. Çöpler zamanla metan gazı üretmeye başlar.

Çıkmaya devam ediyoruz.

Bisikletim KUZ ile aşağıda bekleyen grubun resmini çekiyorum. burada öne geçtim gruptan. Video çekmeyi düşünüyorum.

Beni geçenlerin resmini çekiyorum arkalarından.

Denizden epey yükseklerdeyim. Yolun en yüksek rakımı 291 metre civarı. Marmara denizi ve adalar küçük görünüyor. Adalar minyatür görünümünde, elini uzatıp değecekmişim gibi görünüyor gözüme. Havada bir kaç parçalı bulut mavi gökyüzünü pamuk tarlasına çevirmiş.

Zirvedeyiz ve zirvede karayollarının çakıl taş yığınları yolun sağ tarafında depolanmış.

Çakıl yığınının tepesine biri çıkmış onu resmediyorum.

Zirvede herkese yavaş ve dikkatli inmelerini söylüyorlar.

El değmemiş bakir koylar yüksekten gözüme harika görünüyor. Seyretmesi büyük bir haz veriyor. Yüksekte esen hafif rüzgarın etkisiyle bir süre bu manzarayı izliyorum doyasıya. Karşıda adalar siluet gibi.

Çıkış bizi yorsa da iniş o kadar zevkli oluyor bizler için. Pedal çevirmeden kendimizi salıyoruz aşağıya doğru. Aşağıda bir köy görünüyor. Etraf ağaçlarla kaplı yeşil alan.

Kısa sürede deniz seviyesinde olan Topağaç köyüne geldik. Köyün giriş tabelasının resmini çekiyorum. Arkada köy evleri ve bir ağaç. Adada tek düz yeri olan buraları. Biraz geniş düzlüklerde tarlalar var. Köy deniz kıyısında düzlükte kurulu.

Topağaç ta öğle yemeği yiyoruz.. Köyün meydanında yüzlerce bisiklet park etmiş durumda. Ortalıkta Ferdimen dolaşıyor avare avare.

Kahvede yemekleri yiyip tavla oynuyorum Hakan ile. Bu kez tavlayı oynayanlar değil izleyenler çayların parasını ödüyor. Uzun bir dinlenmenin ardından yola çıkıyoruz. Deniz seviyesine yakın yerlerde bisiklet sürüyoruz. Deniz hemen yolun altında.

Yine biraz yokuşa sardık ama burası daha kısa ve fazla dik değil. Yokuşun bitiminde grubu durdurup toplamaya başlamışlar. İnişte hep birlikte hareket edeceğiz. Yine birileri buraya inşat artıkları molozları dökmüş kimseye çaktırmadan.

İnişe geçtik, karşıda Kapıdağı yarımadasının yüksek tepeleri görünüyor. Tepelerin üzerinde bulutlar toplanmış.

Çabucak kamp yapacağımız piknik alanına geldik. Burası kuru bir dere yatağının geniş alanı kaplayan çınar ağaçlarının altı. Ağaçlar gölgelik yapmış ortalığı.

Burada insanlar piknik yapıyor. Geleneksel mangal ocakları yer yer konulmuş sabit olarak. Genel kültürümüzde piknikle mangaldan başka yapacak bir şeyimiz yok ki! Çınarların gölgesinde yürüyen bir kişi.

Herkes kendine göre yer seçip çadırını kuruyor. Alan o kadar geniş ki bisikletçiler kayboluyor.

Dere yatağının olduğu yer, dere akmıyor. Demek ki kaynağı yeterli değil. Yağmurlar da yağmadı henüz. Marmara adasına ismini veren mermer burada kocaman bir kaya parçası olarak duruyor. Bir tarafı kırık olan mermer blok enine siyah füme ve beyaz damarlardan oluşmuş.

Çevrede ağacın gövdesine yapışmış ağaç mantarı görüyorum. Mantarın üst kısmı kahverengi bir tabaka. Alt kısmı sarıya yakın krem renginde. Mantar gövdeye takılmış balkon gibi tutunmuş.

Çadırları kurup eşyaları içine yerleştirdikten sonra deniz donlarını ve havluyu alıp minibüse biniyoruz. Minibüs bizi Saraylar da bulunan kumsala götürecek. Burada denize gireceğiz. Minibüs şoförü ilginç bir koleksiyoncu. Şoför mahallinde tavana iplerle tutturduğu onlarca oyuncak hayvanlar sarkıyor. Hepsi de değişik renkte. Dikiz aynasına koleksiyoncu şoförün yüzü yansımış.

Saraylarda deniz kıyısına vardık. Su donumu giyip cep telefonumu Ferdimen’e veriyorum beni çekmesi için. Artık cep telefonumdaki özellikten dolayı denize atlarken havada yakalama uğraşı sona erdi. Resim düğmesine parmağını sürekli basılı tutarsan sürekli çekimle 20 – 30 kare çekiyor. O yüzden tek seferde istediğim resimleri elde ediyorum. Kıyıdan biraz uzaklaşıp denize doğru koşmaya başladım. Tam zıplamışken havada bir poz.

Ardından ileriye doğru uzamışken denize paralel konumda bir poz daha. Henüz ıslanmadım havada öylece duruyorum. Kıyıdan iki karış denize atlamasını bilmeyenler bunu denemesin. Yoksa kafasını kumlara sürtebilir. Aman dikkat!

Denize değince mecburen ıslanıyorum. Kaçarı yok. Bir süre denizde yüzüp eğleniyoruz. Sonra duşumuzu alıp giyindik. Minibüs bizleri alıp kamp alanına götürüyor çabucak. Akşam olmak üzere. Şoförün koleksiyon oyuncakları tekrar bütününü çekiyorum.

Kamp alanına geldik, akşam oldu. Yemek zamanı olunca kuyruğa girip yemeği alıyoruz. Yemeği aldıktan sonra çadırların olduğu yere giderken beş kişi yemek tepsisini duvara koymuş ayakta yiyorlar. Duvar biraz yüksek göğüs hizasında. Cep telefonumun kamerasını ayarlanıp yemek yiyenlere seslendim. Onlar tam kafasını çevirip bakarken resimlerini çekiyorum. Duvar kırık dökük mermer parçalarından örülmüş.

Yemeği yiyip kahvelerimizi içiyoruz. Sonrası bol muhabbet ve şakalaşmalar. Ferdimen’in tanıdığı Osman abi ile tanışıyorum. Osman abi kahve sever birisi ve kendi kahvesini kendisi kavuruyor. Ondan kahveyi nasıl kavurduğunu soruyorum. O da tamburu Hatay’dan aldığını, yeşil kahve çekirdeği alıp evde ocağın üstüne tamburu koyup yavaş yavaş tamburu döndürerek pişirdiğini anlattı. Bu kahve pişirme olayı kafama iyice yattı. Eve gidince kahve pişirme çalışmalarına başlamalıyım. Daha önce demiştim “Öğrenmenin ve Öğretmenin yaşı yoktur” diye. Bunu bir kez daha öğreniyorum.

Gecenin ilerleyen saatlerine kadar oturduk muhabbet ettik. Yarın tura katılmayıp doğru Saraylara giderek gemiye binip Erdek’e gitmeye karar verdik Ben, Cem ve Yıldız. Kapıdağı yarımada turunu yapmaya başlayacağız. Bize Hakan ve Demet te katılacak ama Erdek’e kadar bizimle gelecekler. Erdek’te yollarımız ayrılacak. Bu karar kesinleştikten sonra yatıyoruz. Ben Cem den hamağını ödünç alıyorum. Hamakta yatacağım bu gece.

Bu gün yaptığımız yol toplam 26 Kilometre civarı.

Yaptığımız yolun haritası